Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 86—«ΜΑΘΗΤΕΥΣΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ»

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Ματθ. 28:16-20. ΖΧ 785.1

Απέχοντας ένα μόλις βήμα από τον ουράνιο θρόνο Του, ο Χριστός έδωσε στους μαθητές Του την ακόλουθη εντολή: «Εδόθη εις Εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης, Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.» «Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσιν.» (Μαρκ. 16:15.) Τα λόγια αυτά τα επανέλαβε πολλές φορές ώστε να μπορέσουν οι μαθητές να συλλάβουν την έννοιά τους. Το φώς του ουρανού έπρεπε να λάμψει με δυνατές, λαμπρές ακτίνες σε όλους τους κατοίκους της Γής, σε ανθρώπους μεγάλους και μικρούς, σ πλούσιους και φτωχούς. Οι μαθητές έπρεπε να γίνουν συνεργάτες του Λυτρωτή τους στο έργο της σωτηρίας του κόσμου. ΖΧ 785.2

Η εντολή είχε δοθεί στους δώδεκα όταν τους συνάντησε στο ανώγειο, αλλά τώρα έπρεπε να δοθεί σε ένα εκτενέστερο αριθμό. Στη συνάντηση που έγινε σε ένα όρος της Γαλιλαίας, είχαν συνέλθει όλοι οι πιστοί που μπορούσαν να συγκεντρωθούν. Ο Χριστός είχε καθορίσει πριν από το θάνατό Του τον τόπο και το χρόνο αυτής της συνάντησης. Ο άγγελος που συνάντησαν στο μνήμα υπενθύμισε στους μαθητές την υπόσχεση του Κυρίου να τους συναντήσει στη Γαλιλαία. Η υπόσχεση επαναλήφθηκε στους πιστούς που είχαν συγκεντρωθεί στην Ιερουσαλήμ την εβδομάδα του Πάσχα και μέσω αυτών έγινε γνωστή σε όλους τους απομονωμένους πιστούς που θρηνούσαν για το θάνατο του Κυρίου τους. Με εξαιρετικό ενδιαφέρον περίμεναν όλοι τους τη συνάντηση αυτή. Έφτασαν στον τόπο της συγκέντρωσης από παρακαμπτήριους δρόμους, προερχόμενοι από διαφορετικές κατευθύνσεις για να αποφύγουν να προκαλέσουν την υποψία των ζηλόφθονων Ιουδαίων. Έφθασαν με καρδιές γεμάτες απορία και συζητούσαν ζωηρά μεταξύ τους για τα νέα που είχαν φθάσει σε αυτούς σχετικά με το Χριστό. ΖΧ 785.3

Στην καθορισμένη ώρα, περίπου πεντακόσιοι πιστοί συγκεντρώθηκαν σε μικρές ομάδες στη βουνοπλαγιά, ανυπομονώντας να μάθουν όλα όσα ήταν δυνατό να μάθουν από εκείνους που είδαν το Χριστό μετά την ανάστασή Του. Οι μαθητές πήγαιναν από τη μια ομάδα στην άλλη, διηγούμενοι τα όσα είχαν δει και ακούσει για το Χριστό, εξηγώντας τις Γραφές όπως είχε κάνει Εκείνος με αυτούς. Ο Θωμάς αφηγήθηκε την ιστορία της δυσπιστίας του και τους είπε πως οι αμφιβολίες του είχαν διαλυθείτελείως. Ξαφνικά ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσά τους. Κανείς δεν ήξερε πως και από που είχε έρθει. Πολλοί από τους παρόντες δεν Τον είχαν δει ποτέ προηγουμένως. Στα χέρια όμως και στα πόδια Του έβλεπαν τώρα τα σημάδια της σταύρωσης. Η μορφή Του έμοιαζε σαν πρόσωπο Θεού και μόλις Τον αντίκρισαν Τον προσκύνησαν. ΖΧ 786.1

Αλλά μερικοί αμφέβαλαν. Και. Αυτό θα γίνεται πάντοτε. Είναι εκείνοι που δυσκολεύονται να εκδηλώσουν πίστη και τάσσονται με την αμφιβολία. Με την απιστία τους,αυτοί οι άνθρωποι χάνουν πολλά. ΖΧ 786.2

Εκείνη ήταν η μοναδική συνάντηση που είχε ο Ιησούς με τόσους πολλούς πιστούς μετά την ανάστασή Του. «Και προσελθών ο Ιησούς ελάλησε προς αυτούς, λέγων, Εδόθη εις Εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.» Οι μαθητές Τον είχαν προσκυνήσει πριν ακόμη Αυτός μιλήσει, ωστόσο τα λόγια Του προφερόντουσαν από τα χείλη που είχε σφραγίσει ο θάνατος, τους γέμισαν με ένα ιδιαίτερα δυναμικό συναίσθημα. Τώρα είχε γίνει ο αναστημένος Σωτήρας τους. Πολλοί από αυτούς Τον είχαν δει να ασκεί τη δύναμή Του για να θεραπεύει ασθενείς και να καθυποτάσσει σατανικές δυνάμεις. Πίστευαν ότι είχε τη δύναμη να εγκαθιδρύσει τη βασιλεία Του στην Ιερουσαλήμ, μια δύναμη που καταβάλλει κάθε αντίσταση. Η δύναμη πάνω στα στοιχεία της φύσης. Είχε καθησυχάσει την αγριεμένη θάλασσα. Είχε βαδίσει πάνω στα αφρισμένα κύματα. Είχε αναστήσει νεκρούς. Τώρα ανήγγειλε ότι σε Αυτόν είχε δοθεί «πάσα εξουσία». Τα λόγια Του μετέφεραν τη σκέψη των ακροατών Του από τα επίγεια και πρόσκαιρα στα ουράνια και στα αιώνια. Τους βοήθησε να συλλάβουν την πληρέστερη έννοια του αξιώματος Του και της δόξας Του. ΖΧ 786.3

Με την ομιλία Του στην πλαγιά του βουνού, ο Χριστός ανήγγειλε ότι η θυσία Του για τον άνθρωπο ήταν πλήρης και ολοκληρωμένη. Οι όροι της εξιλέωσης είχαν εκπληρωθεί. Το έργο για το οποίο ήρθε στον κόσμο είχε εκτελεστεί. Επέστρεφε τώρα στο θρόνο του Θεού για να τιμηθεί από τους αγγέλους, τις αρχές και τις εξουσίες. Εισερχόταν τώρα στο μεσιτικό Του έργο. Περιβεβλημένος με απεριόριστη εξουσία, έδωσε την εντολή στους μαθητές Του:«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς και ιδού, Εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» ΖΧ 786.4

Ο ιουδαϊκός λαός ήταν οι θεμοφύλακες της ιερής αλήθειας. Ο φαρισαϊσμός τους όμως τους είχε καταντήσει τους πιο απρόσιτους, τους πιο φανατικούς από όλες τις φυλές των ανθρώπων. Καθετί σχετίζονταν με τους ιερείς και τους άρχοντες, η περιβολή τους, οι συνήθειές τους, οι ιεροτελεστίες τους, οι παραδόσεις τους, τους είχαν κάνει ακατάλληλους για να είναι το φως του κόσμου. Θεωρούσαν ότι ολόκληρος ο κόσμος ήταν αυτοί, το ιουδαϊκό έθνος. Ο Χριστός όμως έδωσε εντολή στους μαθητές Του να διακηρύξουν μια πίστη και λατρεία που να μη ανταποκρίνεται σε καμιά ιδιαίτερη κοινωνική τάξη ή χώρα, αλλά μια πίστη που να προσαρμόζεται σε όλους τους λαούς, σε όλα τα έθνη, και σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων. ΖΧ 787.1

Πριν να αφήσει τους μαθητές Του, ο Χριστός εξήγησε καθαρά τη φύση της βασιλείας Του. Τους υπενθύμισε ότι τους είχε πει παλαιότερα σχετικά με αυτή. Δήλωσε ότι η πρόθεσή Του δεν ήταν να ιδρύσει σε αυτόν τον κόσμο μια πρόσκαιρη βασιλεία, αλλά μιαπνευματική βασιλεία. Δεν θα βασίλευε σαν ένας επίγειος βασιλιάς στο θρόνο του Δαβίδ. Πάλι τους άνοιξε τις Γραφές, δείχνοντας ότι όλα όσα είχε αντιμετωπίσει είχαν αποφασιστεί στον Ουρανό, στο συμβούλιο μεταξύ του Πατέρα και του Ιδίου. Όλα αυτά τα είχαν προειπωθείαπό τους εμπνευσμένουςανθρώπουςτου Αγίου Πνεύματος. Τους είπε: «Βλέπετε ότι όσα σας απεκάλυψα για την απόρριψη Μου σαν Μεσσία, πραγματοποιήθηκαν. Όλα όσα είπα σχετικά με την ταπείνωση και με το θάνατό Μου επαληθεύτηκαν. Την τρίτη μέρα και πάλι αναστήθηκα. Ερευνείστε τις Γραφές προσεκτικότερα και θα δείτε σε όλα αυτά τα πράγματα ότι οι λεπτομέρειες των προφητειών που Με αφορούν εκπληρώθηκαν. ΖΧ 787.2

Ο Χριστός έδωσε εντολή στους μαθητές Του να κάνουν το έργο που τους ανέθεσε, αρχίζοντας από την Ιερουσαλήμ. Η Ιερουσαλήμ υπήρξε η σκηνή της καταπληκτικής Του συγκατάβασης για την ανθρώπινη φυλή. Εκεί υπέφερε, απορρίφθηκε και καταδικάσθηκε. Η γη της Ιουδαίας ήταν ο τόπος όπου γεννήθηκε. Εκεί, περιβεβλημένος την ανθρωπότητα, είχε περπατήσει με τους ανθρώπους. Λίγοι είχαν διακρίνει πόσο είχε πλησιάσειο Ουρανός στη Γή όταν ο Ιησούς βρίσκονταν ανάμεσά τους. Από την Ιερουσαλήμ έπρεπε να αρχίσει το έργο των μαθητών. ΖΧ 787.3

Γνωρίζοντας όλα τα όσα υπέφερεο Χριστός εκεί και πόσο μόχθησε χωρίς να εκτιμηθεί, οι μαθητές μπορούσαν να Του ζητήσουν ένα πιο προσοδοφόρο αγρό. Δεν ζήτησαν όμως τέτοιο πράγμα. Στον αγρό που ο Χριστός είχε σπείρει το σπόρο της αλήθειας, έπρεπε να καλλιεργήσουν τώρα και οι μαθητές. Ο σπόρος θα φύτρωνε και θα έφερνε πλούσια συγκομιδή. Στο έργο τους οι μαθητές θα συναντούσαν διωγμούς που θα προκαλούνταν από φθόνο και μίσος των Ιουδαίων. Τα είχε υποστεί πρωτύτερα ο Κύριός τους και εκείνοι δεν μπορούσαν να τα αποφύγουν. Η πρώτη προσφορά της ευσπλαχνίας έπρεπε να γίνει στους δημίους του Σωτήρα. ΖΧ 788.1

Εξάλλου υπήρχαν πολλοί στην Ιερουσαλήμ που πίστευαν κρυφά στον Ιησού και πολλοί που είχαν εξαπατηθεί από τους ιερείς και τους άρχοντες. Έπρεπε να παρουσιαστεί και σε αυτούς το Ευαγγέλιο. Έπρεπε και αυτοί να κληθούν σε μετάνοια. Έπρεπε να τους εξηγηθεί η θαυμάσια αλήθεια ότι μόνο μέσω του Χριστού μπορούσαν να αποκτήσουν την άφεση των αμαρτιών. Ενώ όλη η Ιερουσαλήμ ήταν ανάστατη από τα συνταρακτικά γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων, τότε το κήρυγμα του Ευαγγελίου θα έκανε την πιο βαθειά εντύπωση. ΖΧ 788.2

Το έργο όμως δεν έπρεπε να περιοριστεί σε αυτό το σημείο. Έπρεπε να επεκταθεί και στα πιο απομακρυσμένα μέρη της Γής. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του: «Υπήρξατε μάρτυρες της ζωής Μου και της αυτοθυσίας Μου για το καλό του κόσμου. Υπήρξατε μάρτυρες των κόπων Μου για τον λαό του Ισραήλ. Αν και δεν ήρθαν σε Μένα για να έχουν ζωή, αν και οι ιερείς και οι άρχοντες έκαναν ότι είχαν σχεδιάσει για Μένα, αν και Με απέρριψαν σύμφωνα με τα λεγάμενα των Γραφών, θα τους προσφερθεί άλλη μια ευκαιρία να δεχτούν τον Υιό του Θεού. Είδατε ότι όλοι όσοι έρχονται σε Μένα εξομολογούμενοι τις αμαρτίες τους, γίνονται δεκτοί με χαρά. Με κανένα τρόπο δεν θα απορρίψω όποιον έρχεται σε Μένα. Όλοι όσοι θέλουν, μπορούν να συμφιλιωθούν με το Θεό και να λάβουν την αιώνια ζωή. Σε σας, τους μαθητές Μου, αναθέτω αυτό το μήνυμα της ευσπλαχνίας. Αυτό πρέπει να δοθεί πρώτα στο λαό του Ισραήλ και έπειτα σε όλα τα άλλα έθνη, γλώσσες και λαούς. Πρέπει να δοθεί σε Ιουδαίους και Εθνικούς. Όλοι όσοι πιστεύουν πρέπει να συγκεντρωθούν σε μιά εκκλησία.» ΖΧ 788.3

Με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος οι μαθητές επρόκειτο να δεχτούν μια καταπληκτική δύναμη. Η μαρτυρία τους έπρεπε να επιβεβαιωθεί με σημεία και τέρατα. Θαύματα δεν θα έκαναν μόνο οι απόστολοι, αλλά και εκείνοι που θα δέχονταν την αγγελία τους. Ο Ιησούς είπε: «Εν τω ονόματί Μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας όφεις θέλουσι πιάνει και εάν θανάσιμον τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς επ’ αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι». (Μαρκ. 16:17-18.) ΖΧ 789.1

Εκείνη την εποχή συνηθίζονταν πολύ η φαρμακεία. Ασυνείδητοι άνθρωποι δεν δίσταζαν να βγάλουν από τη μέση εκείνους που τους στέκονταν εμπόδιο στο δρόμο της φιλοδοξίας τους, χρησιμοποιώντας το δηλητήριο. Ο Ιησούς γνώριζε ότι η ζωή των μαθητών Του θα κινδύνευε από αυτά τα μέσα. Πολλοί θα πίστευαν ότι πρόσφεραν υπηρεσία στο Θεό, θανατώνοντας τους μάρτυρές Του. Για αυτό τον λόγο, ο Χριστός τους υποσχέθηκε την προστασία από αυτό τον κίνδυνο. ΖΧ 789.2

Οι μαθητές θα είχαν την ίδια δύναμη που είχε ο Χριστός να θεραπεύει «πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν μεταξύ του λαού.» (Ματθ. 4:23.) Θεραπεύοντας στο όνομά Του τις ασθένειες του σώματος, θα επιβεβαίωναν τη δύναμή Του να θεραπεύει και την ψυχή. (ιδέ Ματθ. 9:6.) Τους δόθηκε τότε η υπόσχεση ενός νέου χαρίσματος. Επειδή οι μαθητές θα κήρυτταν και στα άλλα έθνη, θα λάβαιναν τη δύναμη να μιλούν ξένες γλώσσες. Οι απόστολοι και οι σύντροφοί τους ήταν άνθρωποι αγράμματοι.Όμως, με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, η ομιλία τους είτε στη δική τους είτε σε μια ξένη γλώσσα ήταν καθαρή, απλή και ακριβής τόσο στο λεκτικό όσο και στην προφορά. ΖΧ 789.3

Με αυτές λοιπόν τις εντολές ο Χριστός εξουσιοδότησε τους μαθητές Του. Έκανε πλήρη προμήθεια για την εκτέλεση του έργου και ανέλαβε ο Ίδιος την ευθύνη της επιτυχίας του. Ενώσω θα υπάκουαν στο λόγο Του και θα συνεργάζονταν μαζί Του, δεν μπορούσαν να αποτύχουν. «Πηγαίνετε σε όλα τα έθνη» τους διέταξε. «Πηγαίνετε στην εσχατιά της Γής και να ξέρετε ότι η παρουσία Μου θα είναι εκεί. Εργαστείτε με πίστη και εμπιστοσύνη, γιατί ποτέ δεν θα έρθει ο καιρός που Εγώ θα σας εγκαταλείψω.» ΖΧ 789.4

Οι εντολές του Σωτήρα στους μαθητές συμπεριλάβαιναν όλους τους πιστούς. Συμπεριλαμβάνουν όλους όσους πιστεύουν στο Χριστό μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Είναι μοιραίο λάθος να υποθέτουμε ότι το έργο της σωτηρίας των ψυχών εξαρτάται μόνον από τους χειροτονημένους λειτουργούς του Ευαγγελίου. Όλοι όσοι έχουν δεχτεί τη θεία έμπνευση, θεωρούνται θεματοφύλακες του Ευαγγελίου. ΖΧ 789.5

Όλοι όσοι δέχονται τον τρόπο ζωής του Χριστού, χειροτονούνται για το έργο της σωτηρίας των συνανθρώπων τους. Για αυτό το έργο ιδρύθηκε η εκκλησία και όλοι όσοι δέχονται τις ιερές τηςυποσχέσεις υπόσχονται με τη σειρά τους να γίνουν συνεργάτες του Χριστού. ΖΧ 790.1

«Το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ και όστις ακούει, ας είπη, Ελθέ. » (Αποκ. 22:17.) Ο καθένας που ακούει την πρόσκληση πρέπει να την επαναλαμβάνει. Όποια και αν είναι η απασχόληση του καθενός στη ζωή, το πρώτο του μέλημα θα πρέπει να είναι να κερδίζει ψυχές για το Χριστό. Πιθανόν να μη είναι ικανός να κηρύττει σε ολόκληρο ποίμνιο, αλλά μπορεί να εργαστεί μονομερώς για τα άτομα. Σε αυτούς μπορεί να μεταδώσει τη διδασκαλία που δέχτηκε από τον Κύριό του. Η υπηρεσία δεν αποτελείται μόνο από το κήρυγμα. Υπηρετούν επίσης εκείνοι οι οποίοι ανακουφίζουν τους ασθενείς και τους πάσχοντες, βοηθούν τους ενδεείς και μοιράζουν παρηγορητικά λόγια στους απελπισμένους και ολιγόπιστους. Παντού γύρω μας υπάρχουν ψυχές που τις βαραίνει το συναίσθημα της ενοχής. Δεν είναι η σκληρή ζωή, ο μόχθος ή η φτώχεια που υποβιβάζουν την ανθρωπότητα. Είναι η ενοχή και η παράνομη ζωή. Αυτά προκαλούν τη δυσαρέσκεια και την αναταραχή. Ο Χριστός επιθυμεί να βοηθούν οι οπαδοί Του τις κατατρυχόμενες από την αμαρτία ψυχές. ΖΧ 790.2

Οι μαθητές θα άρχιζαν το έργο τους εκεί όπου βρίσκονταν. Δεν έπρεπε να προσπεράσουν το πιο σκληρό και άγονο έδαφος. Έτσι, ο κάθε εργάτης του Χριστού μπορεί να αρχίσει από εκεί όπου βρίσκεται. Μπορεί μέσα στην ίδια μας την οικογένειά μας να υπάρχουν ψυχές που διψούν για συμπάθεια και λιμοκτονούν από έλλειψη του άρτου της ζωής. Μπορεί να υπάρχουν παιδιά που πρέπει να τα αναθρέψουμε για το Χριστό. Μπορεί να υπάρχουν ειδωλολάτρες στην πόρτα μας. Ας κάνουμε πιστά το έργο που βρίσκεται πλησιέστερα μας. Έπειτα ας επεκτείνουμε τις προσπάθειές μας μέχρι εκεί που μας οδηγείτο χέρι του Θεού. Το έργο πολλών ίσως φαίνεται ότι εξαρτάται από τις περιστάσεις αλλά οπουδήποτε και αν είναι, όταν εκτελείται με πίστη και επιμέλεια θα γίνει αισθητό και στα πιο απόμακρα σημεία της Γής. Το επίγειο έργο του Χριστού φαινόταν ότι περιοριζόταν σε έναν μικρό αγρό, αλλά πλήθη προερχόμενα από όλες τις χώρες άκουσαν το μήνυμά Του. Συχνά ο Θεός χρησιμοποιεί τα απλούστερα μέσα για να επιφέρει τα σπουδαιότερα αποτελέσματα. Το σχέδιό Του είναι το κάθε μέρος του έργου Του να εξαρτάται από το σύνολο, όπως το ένα γρανάζι προσαρμόζεται στο άλλο και όλα μαζί λειτουργούν αρμονικά. Ο πιο ταπεινός εργάτης, ωθούμενος από το Άγιο Πνεύμα, θα αγγίξει αόρατες χορδές, οι δονήσεις των οποίων θα ηχήσουν στα πέρατα της Γής και θα συνθέσουν μελωδικούς σκοπούς για την αιωνιότητα. ΖΧ 790.3

Αλλά δεν πρέπει να παραβλέψουμε την εντολή «Υπάγετε εις όλον τον κόσμον.» Καλούμαστε να υψώσουμε τα μάτια μας στις «επέκεινα περιοχές.» Ο Χριστός γκρεμίζει το μεσότοιχο του φραγμού, τις προκαταλήψεις που χωρίζουν τις εθνικότητες και διδάσκει αγάπη για όλη την ανθρώπινη οικογένεια. Ανυψώνει τους ανθρώπους από το στενό κύκλο που διαγράφει ο εγωισμός τους. Καταργεί γενικά όλα τα εδαφικά σύνορα και τις επίπλαστες κοινωνικές διακρίσεις. Δεν κάνει διάκριση μεταξύ γνωστών και ξένων, φίλων και εχθρών. Μας διδάσκει να θεωρούμε κάθε ψυχή που έχει ανάγκη σαν αδελφό μας και τον κόσμο σαν αγρό μας. ΖΧ 791.1

Όταν ο Σωτήρας είπε: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη,» είπε επίσης: «Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί Μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας όφεις θέλουσι πιάνει και εάν θανάσιμον τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς επ’ αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι.» Η υπόσχε-ση επεκτείνεται ανάλογα με την εντολή. Όλα τα χαρίσματα δεν δίνονται όμοια σε κάθε πιστό. Το Πνεύμα διανέμει «ιδία εις έκαστον καθώς θέλει » (Α’ Κορ. 12:11,) αλλά τα χαρίσματα του Πνεύματος χορηγούνται στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του για το έργο του Κυρίου. Η υπόσχεση είναι τόσο δυνατή και αξιόπιστη τώρα, όπως ήταν και στις μέρες των αποστόλων. «Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα.» Αυτό είναι το προνόμιο των τέκνων του Θεού και η πίστη θα εξασφαλίσει όλα όσα είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν με την πίστη. ΖΧ 791.2

«Επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι» Αυτός ο κόσμος βρίθει από αρρώστια από άκρη σε άκρη, αλλά ο Χριστός ήρθε να θεραπεύσει τους αρρώστους, να κηρύξει ελευθερία για τους αιχμαλώτους του Σατανά. Ο Ίδιος ήταν όλο υγεία και δύναμη. Πρόσφερε από τη ζωή Του στους ασθενείς, στους βασανισμένους και στους δαιμονισμένους. Δεν έδιωχνε κανέναν που έρχονταν να ζητήσει τη θεραπευτική Του δύναμη. ΖΧ 791.3

Ήξερε ότι συχνά εκείνοι που ζητούσαν τη βοήθειά Του είχαν οι ίδιοι προξενήσει την αρρώστια τους. Όμως δεν αρνήθηκε ποτέ να τους θεραπεύσει. Όταν η προερχόμενη από το Χριστό δύναμη εισχωρούσε σε αυτές τις δυστυχισμένες ψυχές, τότε αισθανόταν την αμαρτία τους. με αυτό τον τρόπο, πολλοί από αυτούς αποκτούσαν την πνευματική τους θεραπεία παράλληλα με τη σωματική τους ίαση. Το Ευαγγέλιο εξακολουθεί να έχει ακόμη την ίδια δύναμη γιατί όμως να μην παρατηρούμε και σήμερα τα ίδια αποτελέσματα; ΖΧ 791.4

Ο Χριστός αισθάνεται τη συμφορά του κάθε βασανισμένου. Όταν τα πονηρά πνεύματα καταπονούν ένα ανθρώπινο σώμα, ο Χριστός αισθάνεται το βάρος αυτής της κατάρας. Όταν η ζωή του ανθρώπου καταλαμβάνεται από τον πυρετό, Αυτός νοιώθει την αγωνία.Είναι τόσο πρόθυμος να θεραπεύσει τους ασθενείς σήμερα όπως και όταν βρίσκονταν προσωπικά πάνω στη Γή. Οι υπηρέτες του Χριστού είναι οι αντιπρόσωποί Του, τα κανάλια για το έργο Του. Μέσω αυτών επιθυμεί να ασκήσει τη θεραπευτική Του δύναμη. ΖΧ 792.1

Στο θεραπευτικό τρόπο που χρησιμοποιούσε ο Σωτήρας υπάρχουν μαθήματα για τους μαθητές Του. Σε μια περίπτωση έχρισε τα μάτια ενός τυφλού με πηλό και τον διέταξε: «Ύπαγε, νίφθητι εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ . . . Υπήγε λοιπόν και ενίφθη, και ήλθε βλέπων.» (Ιωάν. 9:7.) Η γιατρειά μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με τη δύναμη του μεγάλου Θεραπευτή, όμως ο Χριστός χρησιμοποίησε τα απλά μέσα της φύσης. Δεν ενθάρρυνε τη χρήση των φαρμά-κων, ενέκρινε αντιθέτως τη χρήση των απλών, φυσικών μέσων θεραπείας. ΖΧ 792.2

Σε πολλούς βασανισμένους που θεράπευε, ο Χριστός έλεγε: «Μηκέτι αμάρτανε δια να μη σοι γείνη τι χειρότερον.» (Ιωάν. 5:14.) Με αυτό δίδασκε ότι η ασθένεια είναι το αποτέλεσμα της παράβασης των νόμων του Θεού, των φυσικών καθώς και των πνευματικών. Δεν θα υπήρχε η μεγάλη αθλιότητα στον κόσμο αν οι άνθρωποι ζούσαν σύμφωνα με το σχέδιο του Δημιουργού. ΖΧ 792.3

Ο Χριστός υπήρξε ο οδηγός και ο δάσκαλος του αρχαίου Ισραήλ.Τους δίδαξε ότι η υγεία είναι η αμοιβή της υπακοής στους νόμους του Θεού. Ο μεγάλος Ιατρός ο οποίος θεράπευε τους ασθενείς της Παλαιστίνης, είχε μιλήσει στο λαό Του από τη στήλη της νεφέλης, λέγοντάς τους τι έπρεπε να κάνουν εκείνοι και τι θα έκανε ο Θεός για αυτούς. Τους είπε: «Εάν ακούσης επιμελώς την φωνήν Κυρίου του Θεού σου, και πράττης το αρεστόν εις τους οφθαλμούς Αυτού, και φυλάξης πάντα τα προστάγματα Αυτού, δεν θέλω φέρει επί σε ουδεμίαν εκ των νόσων, τας οποίας έφερα κατά των Αιγυπτίων διότι Εγώ είμαι ο Κύριος ο θεραπεύων σε.» ( ', Εξ. 15:26.) Ο Χριστός έδωσε στον λαό του Ισραήλ συγκεκριμένες οδηγίες σχετικά με τις συνήθειες της ζωής τους και τους διαβεβαίωσε: «Θέλει αφαιρέσει ο Κύριος από σου πάσαν ασθένειαν.» (Δευτ. 7:17.) ΖΧ 792.4

Όταν τηρούσαν τους όρους, η υπόσχεση για αυτούς επαλήθευε. «Δεν υπηρχεν ασθενής εν ταις φυλαίς αυτών.» (Ψαλμ. 105:37.) ΖΧ 793.1

Αυτά τα μαθήματα είναι και για μας. Υπάρχουν όροι που πρέπει να τους σεβαστούν όλοι όσοι θέλουν να διατηρηθούν υγιείς. Όλοι πρέπει να μάθουν τους όρους αυτούς. Ο Θεός δεν αρέσκεται στην από μέρους μας άγνοια των νόμων Του, είτε αυτοίείναιφυσικοί είτε πνευματικοί. Πρέπει να συνεργαζόμαστε με το Θεό για την αποκατάσταση της υγείας, του σώματος καθώς και της ψυχής. ΖΧ 793.2

Και πρέπει να διδάξουμε τους άλλους πως να διατηρήσουν και πως να επανακτήσουν την υγεία τους. Για τους ασθενείς πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα θεραπείας που ο Θεός μας προμηθεύει στη φύση και να τους καθοδηγήσουμε σε Αυτόν, τον μόνο που μπορεί να θεραπεύσει. Το έργο μας είναι να παρουσιάσουμε στους ασθενείς και στους δυστυχισμένους το Χριστό με το βραχίονα της πίστης μας. Πρέπει να τους διδάξουμε να πιστεύουν στο Μεγάλο Θεραπευτή. Πρέπει να στηριζόμαστε στην υπόσχεσή Του και να προσευχόμαστε για να φανερωθεί η δύναμή Του. Η τέλεια αποκατάσταση αποτελεί τον πυρήνα του Ευαγγελίου. Ο Σωτήρας θέλει να παροτρύνουμε τους αρρώστους, τους απελπισμένους και τους θλιμμένους να στηρίζονται στη δύναμή Του. ΖΧ 793.3

Η δύναμη της αγάπης εκδηλώνονταν σε όλες τις περιπτώσεις θεραπείας από μέρους του Χριστού αλλά μόνο όταν συμμεριζόμαστε την αγάπη αυτή με πίστη μπορούμε να γίνομε όργανα για το έργο Του. Αν αμελούμε να ενωθούμε πνευματικά με το Χριστό, το ρεύμα της ζωοδόχου δύναμης δεν μπορεί να ρέει άφθονα «μέθ’ ημών» στους άλλους ανθρώπους. Υπήρξαν μέρη όπου ο Σωτήρας δεν μπόρεσε να κάνει πολλά θαύματα εξαιτίας της απιστίας που συνάντησε. Η απιστία χωρίζει την εκκλησία από το θεϊκό Βοηθό της το ίδιο και σήμερα. Η εξάρτησή της από τις ουράνιες αλήθειες είναι ασθενική. Η έλλειψη πίστης από μέρους της ανατρέπει τα σχέδια του Θεού και Τον στερεί από τη δόξα Του. ΖΧ 793.4

Εκτελώντας το έργο του Χριστού, η εκκλησία εξασφαλίζει την υπόσχεση της παρουσίας Του. Είπε: «Πηγαίνετε σε όλα τα έθνη» «διδάσκοντες αυτούς και ιδού, Εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τα ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» Αν σηκώνουμε το ζυγό Του, πληρούμε έναν από τους πρώτιστους όρους για να λάβουμε τη δύναμή Του. Η ίδια η ζωή της εκκλησίας εξαρτάται από την πιστή εκπλήρωση της εντολής του Κυρίου. Όταν παραμελούμε το καθήκον αυτό, προκαλούμε σίγουρα την πνευματική εξασθένηση και παρακμή. Όπου δεν προσφέρεται δραστήρια εργασία για τους άλλους, η αγάπη φθίνει και η πίστη εξασθενεί. ΖΧ 793.5

Το σχέδιο του Χριστού για τους εργάτες Του είναι να γίνουν εκπαιδευτές της εκκλησίας στο ευαγγελικό έργο. Πρέπει να διδάξουν τους ανθρώπους πως να ζητούν και να σώζουν το απολωλός. Εκτελούν όμως αυτό το έργο; Πόσοι είναι εκείνοι που δυστυχώςμοχθούν για να ξαναζωντανέψουν τη σπίθα της ζωής σε μια ετοιμοθάνατη εκκλησία! Πόσες εκκλησίες εξακολουθούν να δέχονται τα«άρρωστα αρνιά» και τους προσφέρουν τις φροντίδες που θα όφειλαν να πηγαίνουν και να δίνουνστο απολωλός; Σε όλο αυτό το διάστημα εκατομμύρια και εκατομμύρια ανθρώπων χάνονται χωρίς την παρουσία του Χριστού. ΖΧ 794.1

Η θεϊκή αγάπη συγκινήθηκε σε αφάνταστο βαθμό για το καλό των ανθρώπων. Οι άγγελοι απορούν όταν βλέπουν αυτούς που δέχονται μια τόσο μεγάλη αγάπη να ανταποδίδουν μια τέτοια επιφανειακή ευγνωμοσύνη. Οι άγγελοι εκπλήσσονται για την επιπόλαια από μέρους του ανθρώπου εκτίμηση της αγάπης του Θεού. Θα θέλαμε να ξέρουμε πως αισθάνεται ο Χριστός για όλα αυτά; Πως θα αισθάνονταν ένας πατέρας και μια μητέρα αν ήξεραν ότι το παιδί τους, χαμένο μέσα στο κρύο και στο χιόνι, προσπεράστηκε από αυτούς που θα μπορούσαν να το έχουν σώσει και αφέθηκε να χαθεί; Δεν θα ένοιωθαν τρομερή θλίψη και ακατάσχετη αγανάκτηση; Δεν θα κατέκριναν εκείνους τους εγκληματίες με φλογερήοργή σαν τα δάκρυά τους και έντονη σαν την αγάπη τους; Τα βάσανα του κάθε ανθρώπου είναι τα βάσανα ενός παιδιού του Θεού. Όσοι δεν τείνουν χέρι βοήθειας στους συνανθρώπους τους που χάνονται, προκαλούν τη δίκαια οργή Του. Αυτή είναι η «οργή του Αρνίου.» Σε εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι οπαδοί του Χριστού και μένουν αδιάφοροι στις ανάγκες των συνανθρώπων τους, θα πει τη μεγάλη μέρα της Κρίσης: «Δεν σας εξεύρω πόθεν είσθε φύγετε απ’ Εμού πάντες οι εργάται της αδικίας.» (Λουκ. 13:27.) ΖΧ 794.2

Εξουσιοδοτώντας τους μαθητές Του, ο Χριστός δεν τους περιέγραψε μόνο το έργο τους αλλά τους υπαγόρευσε και την αγγελία που θα έδιναν. Τους είπε: «Διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσιν πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» Οι μαθητές έπρεπε να διδάξουν ότι τους είχε διδάξει ο Χριστός. Εδώ περιλαμβάνονται όχι μόνο όσα τους δίδαξε προσωπικά, αλλά και όσα δίδαξε μέσω των προφητών και δασκάλων στην Παλαιά Διαθήκη. Οι ανθρώπινες διδασκαλίες αποκλείονται. Δεν υπάρχει θέση για παραδόσεις, για ανθρώπινες θεωρίες και συμπεράσματα ή για εκκλησιαστικά νομοθετήματα. Νόμοι που έχουν καθιερωθεί από εκκλησιαστικές αρχές δεν συμπεριλαμβάνονται στην εντολή. Τίποτε από αυτά δεν πρέπει να διδάσκουν όσοι υπηρετούν το Χριστό. «Ο νόμος και οι προφήται» μαζί με την αναφορά των δικών Του έργων και λόγων, είναι ο θησαυρός που εμπιστεύθηκε να δώσουν στον κόσμο οι μαθητές. Το όνομα του Χριστού είναι το σύνθημά τους, το διακριτικό τους έμβλημα, ο συνδετικός τους κρίκος, η εξουσιοδοτημένη τους πορεία δράσης και η πηγή της επιτυχίας τους. Τίποτε που δεν φέρει την επιγραφή Του δεν πρόκειται να αναγνωριστεί στη βασιλεία Του. ΖΧ 794.3

Το Ευαγγέλιο πρέπει να παρουσιάζεται όχι σαν άψυχη θεωρία, αλλά σαν ζωντανή δύναμη που μεταβάλλει τη ζωή. Ο Θεός επιθυμεί οι δέκτες της χάρης Του να γίνονται οι μάρτυρες της δύναμής Του. Δέχεται με προθυμία εκείνους που με τη διαγωγή τους Τον προσέβαλαν αφάνταστα. Όταν μετανοούν, τους μεταδίδει το Πνεύμα Του, τους τοποθετεί στις εμπιστευτικότερες θέσεις και τους στέλνει στο στρατόπεδο των απίστων για να διακηρύξουν την απεριόριστη ευσπλαχνία Του. Θέλει οι υπηρέτες Του να πιστοποιούν το γεγονός ότι με τη χάρη Του οι άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν Χριστόμορφο χαρακτήρα και να αγάλλονται με τη διαβεβαίωση της μεγάλης Του αγάπης. Θέλει να γνωστοποιούμε το γεγονός ότι Εκείνος δεν μένει ικανοποιημένος παρά μόνο όταν η ανθρώπινη φυλή επαναφερθεί και αποκατασταθεί στα ιερά προνόμια των γιών και θυγατέρων Του. ΖΧ 795.1

Ο Χριστός συνδυάζει την τρυφερότητα του ποιμένα, τη στοργή των γονέων και την ασύγκριτη χάρη του ευσπλαχνικού Σωτήρα. Προσφέρει τις ευλογίες Του με τους πιο δελεαστικούς όρους. Δεν περιορίζεται απλώς στο να αναγγείλει αυτέςτις ευλογίες. Τις παρουσιάζει με τον πιο ελκυστικό τρόπο για να μας δημιουργήσει την επιθυμία να τις αποκτήσουμε. Έτσι πρέπει να παρουσιάζουν οι δούλοι Του τον πλούτο της δόξας της ανεκδιήγητης Δωρεάς Του. Η θαυμαστή αγάπη του Χριστού θα απαλύνει και θα δαμάσει τις καρδιές, ενώ η απλή επανάληψη των δογματικών διδασκαλιών δεν θα το κατόρθωνε τίποτε. «Παρηγορείτε, παρηγορείτε τον λαόν Μου, λέγει ο Θεός σας.» «Σύ ο φέρων εις την Σιών αγαθάς αγγελίας, ανάβα εις το όρος το υψηλόν ύψωσον, ισχυρώς την φωνήν σου ύψωσον μη φοβού ειπέ πρός τας πόλεις του Ιούδα, Ιδού, ο Θεός ημών . . . θέλει βοσκήσει το ποίμνιον Αυτού ως ποιμήν θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος Αυτού, και βαστάσει εν τω κόλπω Αυτού.» (Ησ. 40:1, 9-11.) Μιλήστε στους ανθρώπους για Εκείνον ο οποίος είναι «διακρινόμενος μεταξύ μυριάδων» και «όλος επιθυμητός.» (Άσμα Ασμάτων 5:10, 16.) Τα λόγια μόνο δεν μπορούν να το αποδείξουν αυτό. Πρέπει να αντανακλάται στο χαρακτήρα και να εκδηλώνεται με τη ζωή. Ο Χριστός τοποθετείται μπροστά στον κάθε μαθητή, ώστε η εικόνα Του να αποτυπωθεί πάνω σε αυτόν. Ο Θεός προόρισε όλους «συμμόρφους της εικόνος του Υιού Αυτού.» (Ρωμ. 8:29.) Με τον καθένα πρέπει να εκδηλώνεται στον κόσμο η μακρόθυμη αγάπη του Χριστού, η αγιότητα, η πραότητα, η ευσπλαχνία και η αλήθειά Του. ΖΧ 795.2

Οι πρώτοι μαθητές ξεκίνησαν να κηρύξουν το λόγο. Η ζωή τους φανέρωνε το Χριστό, «συνεργούντος του Κυρίου και βεβαιούντος το κήρυγμα δια των ακολουθούντων θαυμάτων.» (Μαρκ. 16:20.) Αυτοί οι μαθητές είχαν προετοιμαστεί για το έργο τους. Συγκεντρώθηκαν πριν την Πεντηκοστή, αφήνοντας κατά μέρος όλες τους τις διαφορές. Ήταν όλοι ομόφρονες. Πίστευαν στην υπόσχεση του Χριστού ότι θα λάμβαναν η ευλογία και προσεύχονταν με πίστη. Την ευλογία δεν τη ζητούσαν μόνο για τον εαυτό τους. Τους πίεζε το βάρος της σωτηρίας των ψυχών. Το Ευαγγέλιο έπρεπε να οδηγηθεί στα πιο απόμακρα σημεία της Γής και διεκδικούσαν το χάρισμα της δύναμης που τους είχε υποσχεθεί ο Χριστός. Τότε μόνο μεσολάβησε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και χιλιάδες πίστεψαν σε μέσαμια μέρα. ΖΧ 796.1

Και σήμερα μπορεί να γίνει επίσης το ίδιο. Αντί για τις ανθρώπινες θεωρίες, ας κηρυχτεί ο λόγος του Θεού. Οι Χριστιανοί ας εγκαταλείψουν τις διαφορές τους και ας παραδοθούν στο Θεό για τη σωτηρία των απολωλότων. Ας ζητήσουν με πίστη την ευλογία και θα τους δοθεί. Η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους αποστολικούς χρόνους ήταν η «πρώιμος βροχή» και τα αποτελέσματα ήταν πλούσια. Η «όψιμος βροχή» όμως θα είναι ακόμη αφθονότερη. (Βλέπε Ιωήλ 2:23.) ΖΧ 796.2

Όλοι όσοι αφιερώνουν σώμα, ψυχή και πνεύμα στο Θεό συνεχώς θα λαμβάνουν νέα χαρίσματα φυσικής και διανοητικής δύναμης. Οι ανεξάντλητες προμήθειες του Ουρανού είναι στη διάθεσή τους. Ο Χριστός τους χορηγεί πνοή από το πνεύμα Του και ζωή από τη ζωή Του. Το Άγιο Πνεύμα θέτει σε κίνηση τις σπουδαιότερες ενέργειές Του για να εργαστεί στο νου και στην καρδιά. Η χάρη του Θεού μεγαλώνει και πολλαπλασιάζει τις ικανότητές τους και κάθε τέλεια ιδιότητα της θείας φύσης είναι αρωγός στο έργο της σωτηρίας των ψυχών. Συνεργαζόμενοι με το Χριστό τελειοποιούνται και παρόλες τις ανθρώπινες αδυναμίες τους, γίνονται ικανοί να εκτελέσουν τα έργα του Παντοκράτορα. Ο Σωτήρας ποθεί να εκδηλώσει τη χάρη Του και να αποτυπώσει το χαρακτήρα Του σεολόκληρο τον κόσμο. Ο κόσμος είναι η εξαγορασμένη ιδιοκτησία Του και επιθυμεί να καταστήσει τους ανθρώπους ελεύθερους, αγνούς και άγιους. Παρόλο που ο Σατανάς εργάζεται για να εμποδίσει αυτό το σκοπό, με το χυμένο αίμα για το καλό του κόσμου θα πραγματοποιηθούν θρίαμβοι που θα φέρουν δόξα στο Θεό και στο Αρνίο. Ο Χριστός δεν θα ικανοποιηθεί παρά μόνο όταν η νίκη ολοκληρωθεί. Και «θέλει ιδεί τους καρπούς του πόνου της ψυχής Αυτού, και θέλει χορτασθή.» (Ησ. 53:11.) Όλα τα έθνη της Γής θα ακούσουν το Ευαγγέλιο της χάρης Του. Δεν θα δεχτούν όλοι τη χάρη Του αλλά «οι μεταγενέστεροι θέλουσι δουλεύσει Αυτόν θέλουσιν αναγραφή εις τον Κύριον ως γενεά Αυτού.» (Ψαλμ. 22:30.) «Και η βασιλεία, και η εξουσία, και η μεγαλοσύνη των βασιλειών των υπό κάτω παντός του ουρανού, θέλει δοθή εις τον λαόν των αγίων του Υψίστου» και «η γή θέλει φοβηθή το όνομα του Κυρίου από δυσμών, και την δόξαν Αυτού από ανατολών ηλίου.» (Δαν. 7:27, Ησ. 11:9, 59:19.) ΖΧ 796.3

«Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, του κηρύττοντος ειρήνην, του ευαγγελιζομένου αγαθά, του κηρύττοντος σωτηρίαν, του λέγοντος πρός την Σιών, ο Θεός Σου βασιλεύει! . . . Αλαλάξατε, ευφράνθητε ομού, ηρημωμένοι τόποι . . . διότι ο Κύριος παρηγόρησε τον λαόν Αυτού. . . Ο Κύριος εγύμνωσε τον άγιον βραχίονα Αυτού, ενώπιον πάντων των εθνών και πάντα τα πέρατα της γής θέλουσιν ιδεί την σωτηρίαν του Θεού ημών.» (Ησ. 52:7-10.) ΖΧ 797.1