Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 85—ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Ιωάν. 21:1-22. ΖΧ 777.1

Ο Ιησούς είχε καθορίσει ότι θα συναντιόταν με τους μαθητές Του στη Γαλιλαία. Μόλις τελείωσε η εβδομάδα του Πάσχα, οι μαθητές κατευθύνθηκαν προς τα εκεί. Η απουσία τους από την Ιερουσαλήμ στο διάστημα της γιορτής θα μπορούσε να είχε ερμηνευθεί σαν δυσαρέσκεια και διάσπαση. Για αυτό έμειναν εκεί μέχρι το τέλος. Μόλις όμωςτελείωσε η γιορτή, γύρισαν χαρούμενοι στον τόπο τους για να συναντήσουν το Σωτήρα όπως τους είχε υποδείξει. ΖΧ 777.2

Η συντροφιά αποτελείτο από επτά μαθητές. Φορούσαν τα ταπεινά τους ρούχα. Ήταν φτωχοί σε κοσμικά αγαθά, αλλά πλούσιοι στη γνώση και στην εφαρμογή της αλήθειας, πράγματα που στα μάτια του Ουρανού τους έκαναν να φαίνονται δάσκαλοι πρώτης κατηγορίας. Δεν είχαν φοιτήσει στα σχολεία των προφητών, αλλά τρία χρόνια είχαν διδαχτεί από τον μεγαλύτερο Εκπαιδευτικό που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Με τη διδασκαλία Του είχαν ανυψωθεί και εκλεπτυνθεί, είχαν αποκτήσει ευφυΐα και είχαν καταστεί όργανα με τα οποία οι άνθρωποι μπορούσαν να οδηγηθούν στη γνώση της αλήθειας. ΖΧ 777.3

Ένα μεγάλο διάστημα της διακονίας Του ο Χριστός το είχε περάσει κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Όταν οι μαθητές συγκεντρώθηκαν σε ένα μέρος όπου νόμιζαν ότι δεν θα τους ενοχλούσαν, βρέθηκαν περιστοιχισμένοι από αναμνήσεις που τους υπενθύμιζαν περιστατικά του Ιησού και των θαυμάσιων έργων Του. Σε αυτή τη θάλασσα, όταν ο φόβος είχε καταλάβει τις καρδιές τους και η φοβερή θύελλα τους παρέσερνε προς την καταστροφή, ο Ιησούς είχε περπατήσει πάνω στα κύματα για να τους σώσει. Σε αυτό το μέρος είχε κοπάσει η θύελλα με το λόγο Του. Από αυτό το σημείο μπορούσαν να διακρίνουν την ακτή όπου πάνω από δέκα χιλιάδες άτομα είχαν τραφεί με δυο ψωμιά και ψάρια. Σε κοντινή απόσταση βρίσκονταν η Καπερναούμ, η σκηνή τόσων θαυμάτων. Καθώς οι μαθητές οραματίζονταν αυτές τις σκηνές, τα λόγια και τα έργα του Σωτήρα ξαναγύρισαν στη θύμησή τους. ΖΧ 777.4

Η βραδιά ήταν ευχάριστη και ο Πέτρος που ακόμη διατηρούσε πολλή από την παλιά του αγάπη για τα καΐκια και το ψάρεμα, πρότεινε να πάνε στη θάλασσα και να ρίξουν τα δίχτυα. Όλοι ήταν πρόθυμοι να τον μιμηθούν. Είχαν ανάγκη από τροφή και ενδύματα και θα μπορούσαν να τα προμηθευθούν από ένα επιτυχημένο νυχτερινό ψάρεμα. Έτσι ξανοίχτηκαν με τη βάρκα τους, αλλά δεν έπιασαν τίποτε. Όλη τη νύχτα μόχθησαν χωρίς επιτυχία. Όλες εκείνες τις κοπιαστικές ώρες μιλούσαν για τον απόντα Κύριό τους και θυμόντουσαν τα θαυμάσια γεγονότα που είχαν διαπιστώσει στο διάστημα της διακονίας Του στην περιοχή της λίμνης. Διερωτόνταν ποιό θα ήταν το μέλλον τους και μελαγχόλησαν έτσι όπως το έβλεπαν μπροστά τους. ΖΧ 778.1

Σε όλο αυτό το διάστημα τους παρακολουθούσε με το βλέμμα μοναχός από την παραλία ένας παρατηρητής, ενώ ο ίδιος έμενε αόρατος. Κάποτε άρχισε να ξημερώνει. Το πλοίο βρίσκονταν σε μικρή απόσταση από την ακτή και οι μαθητές διέκριναν ένα ξένο να στέκεται στην ακροθαλασσιά. Εκείνος τους πλησίασε με την ερώτηση: «Παιδία, μήπως έχετέ τι προσφάγιον;» Όταν Του απάντησαν, «Όχι», τους είπε: «Ρίψατε το δίκτυον εις τα δεξιά μέρη του πλοίου, και θέλετε ευρεί. Έρριψαν λοιπόν, και δεν ηδυνήθησαν πλέον να σύρωσιν αυτό από του πλήθους των ιχθύων.» ΖΧ 778.2

Ο Ιωάννης αναγνώρισε τον ξένο και φώναξε στον Πέτρο: «Ο Κύριος είναι.» Ο Πέτρος ήταν τόσο συνεπαρμένος και χαρούμενος που μέσα στη μεγάλη του ανυπομονησία, ρίχτηκε στο νερό και βρέθηκε γρήγορα δίπλα στον Κύριό του. Οι άλλοι μαθητές ήρθαν με τη βάρκα, σέρνοντας τα γεμάτα με ψάρια δίχτυα. «Καθώς λοιπόν απέβησαν εις την γήν, βλέπουσιν ανθρακιάν κειμένην, και οψάριον επικείμενον και άρτον.» ΖΧ 778.3

Τόση ήταν η έκπληξή τους που δεν αναρωτήθηκαν από που προέρχονταν η τροφή. «Λέγει προς αυτούς ο Ιησούς, Φέρετε από των οψαρίων, τα οποία επιάσατε τώρα» Ο Πέτρος έτρεξε βιαστικά στα δίχτυα που είχε εγκαταλείψει και βοήθησε τους αδελφούς του να τα σύρουν στην ακτή. Αφού τελείωσαν αυτή τη δουλειά και έγινε η σχετική προετοιμασία, ο Ιησούς κάλεσε τους μαθητές Του να έρθουν για να φάνε. Έκοψε την τροφή, τους τη μοίρασε και τότε οι επτά Τον αναγνώρισαν και Τον ομολόγησαν. Τότε ήρθε στη σκέψη τους το θαύμα του χορτασμού των πέντε χιλιάδων στη βουνοπλαγιά. Αλλά ένα μυστηριώδες δέος τους διακατείχε και κοίταζανσιωπηλά τον αναστημένο Σωτήρα. ΖΧ 778.4

Ζωηρά ξαναθυμήθηκαν τη σκηνή στην ακρογιαλιά όταν ο Ιησούς τους είχε ζητήσει να Τον ακολουθήσουν. Θυμήθηκαν πως με την εντολή Του είχαν ανοιχτεί στα βαθιά, είχαν ρίξει τα δίχτυα τους και είχαν πιάσει τόσα πολλά ψάρια που τα δίχτυα σχίζονταν. Τότε ο Ιησούς τους είχε καλέσει να αφήσουν τις ψαρόβαρκες τους και τους υποσχέθηκε να τους κάνει αλιείς ανθρώπων. Ο Χριστός επανέλαβε τώρα το ίδιο θαύμα για να φέρει στο νου τους εκείνη τη σκηνή και να τη χαράξει βαθιά στη μνήμη τους. Η πράξη Του ήταν μια ανανέωση της εντολής που τους απηύθυνεαρχικά. Τους έδειξε ότι ο θάνατος του Κυρίου τους δεν είχε μειώσει την υποχρέωσή τους να κάνουν το έργο που τους είχε αναθέσει. Αν και επρόκειτο να στερηθούν την προσωπική Του παρουσία και τα μέσα συντήρησης που είχαν από την προηγούμενη εργασία τους, ο αναστημένος Σωτήρας θα εξακολουθούσε να φροντίζει για αυτούς. Ενώ εκείνοι θα ασχολούνταν με το έργο Του, Αυτός θα φρόντιζε για τις ανάγκες τους. Επίσης ο Ιησούς τους ζήτησεσκόπιμα να ρίξουν τα δίχτυα στο δεξί μέρος της βάρκας. Στο δεξί μέρος έστεκε Εκείνος στην ακτή. Εκείνη ήταν η πλευρά της πίστης. Αν συνεργάζονταν με Αυτόν, χρησιμοποιώντας τη θεϊκή Του δύναμη σε συνδυασμό με τις ανθρώπινες προσπάθειές τους, δεν μπορούσαν να αποτύχουν. ΖΧ 779.1

Ο Χριστός είχε να διδάξει και ένα άλλο μάθημα που αφορούσε ειδικά τον Πέτρο. Με το να απαρνηθεί τον Κύριό του, ο Πέτρος ήρθε σε αξιοθρήνητη αντίθεση με τις προηγούμενες ομολογίες της αφοσίωσής του. Είχε προσβάλει το Χριστό και είχε χάσει την εκτίμηση των αδελφών του που πίστευαν ότι δεν έπρεπε να του αποδοθεί η προηγούμενη θέση του ανάμεσά τους. Ο ίδιος αισθάνονταν ότι είχε εκπέσει από την εμπιστευτική του θέση. Πριν κληθεί να αναλάβει και πάλι το αποστολικό του έργο, έπρεπε μπροστά σε όλους να δώσει την ένδειξη της μετανοίας του. Χωρίς αυτό, η αμαρτία του, αν και είχε μετανοήσει για αυτή, θα μπορούσε να καταστρέψει την επιρροή του σαν εργάτη του Χριστού. Ο Σωτήρας του έδωσε την ευκαιρία να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των αδελφών του και όσο ήταν δυνατό, να εξαλείψει τη μομφή που είχε προξενήσει στο ευαγγέλιο. ΖΧ 779.2

Εδώ παρουσιάζεται ένα μάθημα για όλους τους οπαδούς του Χριστού. Το ευαγγέλιο δεν συμβιβάζεται με το κακό. Δεν μπορεί να επιτρέψει την αμαρτία. Οι κρυφές αμαρτίες πρέπει να εξομολογηθούν ιδιαίτερα στο Θεό. Για τις φανερές όμως αμαρτίες απαιτείται φανερή εξομολόγηση. Η μομφή της αμαρτίας του μαθητή πέφτει πάνω στο Χριστό. Αυτό κάνει το Σατανά να θριαμβεύει και τις ταλαντευόμενες ψυχές να αποξενώνονται. Δίνοντας απόδειξη της μετανοίας του, ο μαθητής αφαιρεί, όσο εξαρτάται από αυτόν, τη μομφή αυτή. ΖΧ 779.3

Ενώ ο Χριστός και οι μαθητές Του έτρωγαν μαζί στην ακρογιαλιά, ο Σωτήρας είπε στον Πέτρο: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς Με περισσότερο τούτων;» εννοώντας περισσότερο από ότι οι αδελφοί του. Ο Πέτρος είχε κάποτε δηλώσει: «Και αν πάντες σκανδαλισθώσιν εν Σοι, εγώ ποτέ δεν θέλω σκανδαλισθη.» (Ματθ. 26:33.) Αλλά τώρα καταλάβαινε καλύτερα τον εαυτό του. Απήντησε: «Ναι, Κύριε, Συ εξεύρεις ότι Σε αγαπώ.» ΖΧ 780.1

Δεν δείχνει καμιά παθητική αυτοπεποίθηση ότι η αγάπη του ήταν μεγαλύτερη από την αγάπη των αδελφών του. Δεν εκφέρει την ατομική του γνώμη για την αφοσίωσή του. Για το βαθμό της ειλικρίνειας των λεγομένων του επαφίεται στην κρίση Εκείνου που είναι σε θέση να γνωρίζει τα κίνητρα της καρδιάς: «Σύ εξεύρεις ότι Σε αγαπώ.» Ο Ιησούς του είπε: «Βόσκε τα αρνία Μου.» ΖΧ 780.2

Πάλι ο Ιησούς δοκίμασε τον Πέτρο, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λόγια: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς Με;» Τη φορά αυτή δεν ρώτησε τον Πέτρο αν Τον αγαπούσε περισσότερο από ότι οι αδελφοί του. Η δεύτερη απάντηση ήταν, όπως και η πρώτη, απαλλαγμένη από υπερβολική βεβαιότητα. «Ναι, Κύριε, Συ εξεύρεις ότι Σε αγαπώ.» Ο Ιησούς του είπε: «Ποίμενε τα πρόβατά Μου.» Για μια φορά ακόμη ο Ιησούς υποβάλλει την οδυνηρή ερώτηση: «Σίμων Ιωνά, αγαπάς Με;» Ο Πέτρος λυπήθηκε νόμιζε ότι ο Ιησούς αμφέβαλλε για την αγάπη του. Ήξερε ότι ο Κύριός του είχε λόγους να μη τον εμπιστεύεται και με πόνο στην καρδιά, Του απάντησε: «Κύριε, Συ εξεύρεις τα πάντα Συ γνωρίζεις ότι Σε αγαπώ.» Και πάλι ο Ιησούς του είπε: «Βόσκε τα πρόβατά Μου.» ΖΧ 780.3

Τρείς φορές ο Πέτρος είχε αρνηθεί φανερά τον Κύριό του και τρείς φορές ο Ιησούς απέσπασε από αυτόν τη διαβεβαίωση για την αγάπη και την αφοσίωσή του, κατευθύνοντας τη διατρητική ερώτηση σαν αιχμηρό βέλος στην πληγωμένη του καρδιά. Μπροστά στους συγκεντρωμένους μαθητές ο Ιησούς απεκάλυψε το βάθος της μετανοίας του Πέτρου και έδειξε πόσο πολύ ταπεινώθηκε ο άλλοτε καυχησιάρης μαθητής. ΖΧ 780.4

Ο Πέτρος από φυσικού του ήταν τολμηρός και αυθόρμητος. Ο Σατανάς είχε εκμεταλλευθεί τα χαρακτηριστικά του αυτά για να προκαλέσει την πτώση του. Ακριβώς πριν πέσει ο Πέτρος, ο Ιησούς του είχε πει: «Ο Σατανάς σας εζήτησε, δια να σας κοσκινήση ως τον σίτον. Πλήν Εγώ εδεήθην περί σου, δια να μη εκλείψη η πιστις σου και σύ, όταν επιστρέψης, στήριξον τους αδελφούς σου.» (Λουκ. 22:31, 32.) Εκείνη η ώρα είχε τώρα φτάσει και η μετάλλαξη του Πέτρου ήταν φανερή. Οι ενδελεχείς, δοκιμαστικές ερωτήσεις του Κυρίου δεν προκάλεσαν καμιά αυθόρμητη, κενόδοξη απάντηση. Εξαιτίας της ταπείνωσης και της μετανοίας του ο Πέτρος ήταν προετοιμασμένος καλύτερα από ποτέ άλλοτε να αναλάβει να οδηγήσει το κοπάδι. ΖΧ 780.5

Το πρώτο έργο που εμπιστεύθηκε ο Χριστός στον Πέτρο, αποκαθιστώντας τον στην αποστολική του θέση, ήταν να ποιμάνει τα πρόβατα. Αυτό ήταν ένα έργο σε τομέα που ο Πέτρος είχε ελάχιστη πείρα. Απαιτούσε μεγάλη φροντίδα και τρυφερότητα, πολλή υπομονή και επιμονή. Το έργο αυτό τον καλούσε να υπηρετήσει εκείνους που ήταν νέοι στην πίστη, να διδάξει τους αμαθείς, να ανοίξει σε αυτούς τις Γραφές και να τους μάθει να είναι χρήσιμοι στην υπηρεσία του Χριστού. Μέχρι στιγμής ο Πέτρος δεν ήταν κατάλληλος να κάνει αυτό το έργο, ή ακόμη και να καταλάβει τη σπουδαιότητά του. Αλλά αυτό ήταν το έργο που του ανέθεσε τώρα ο Χριστός να κάνει. Για αυτό το έργο τον είχε προετοιμάσει η προσωπική του εμπειρία της θλίψης και της μετανοίας. ΖΧ 781.1

Πριν από την πτώση του ο Πέτρος μιλούσε πάντα απερίσκεπτα, κινούμενος από στιγμιαίο αυθορμητισμό. Ήταν πάντα πρόθυμος να διορθώνει τους άλλους και να εκφράζει τη σκέψη του πριν ακόμη να έχει συναίσθηση για τον εαυτό του ή για αυτά που θα έλεγε. Ο μετανοημένος Πέτροςόμως ήταν τελείως διαφορετικός. Διατήρησε την προηγούμενη ζέση του, αλλά η χάρη του Χριστού ρύθμιζε τώρα το ζήλο του. Δεν ήταν πια βίαιος με αυτοπεποίθηση και αυτοεξύψωση, αλλά ήρεμος με αυτοκυριαρχία και επιδεκτικός διδασκαλίας. Μπορούσε τότε να βοσκήσει τα αρνιά και τα πρόβατα του Χριστού. ΖΧ 781.2

Ο τρόπος με τον οποίο ο Σωτήρας συμπεριφέρθηκε στον Πέτρο περιείχε ένα μάθημα για αυτόν και για τους αδελφούς του. Τους δίδαξε να αντιμετωπίζουν τον παραβάτη με υπομονή, συμπάθεια και συγχωρητική αγάπη. Ανκαι ο Πέτρος είχε αρνηθεί τον Κύριό του, η αγάπη του Ιησού για αυτόν ποτέ δεν κλονίστηκε. Τέτοια ακριβώς αγάπη πρέπει να αισθάνεται και ο ανθρώπινος ποιμένας για τα πρόβατα και τα αρνιά που είναι εμπιστευμένα στη φροντίδα του. Αναλογιζόμενος τις δικές του αδυναμίες και την πτώση του, ο Πέτρος θα φέρονταν στο ποίμνιό του τόσο τρυφερά, όσο ο Χριστός είχε φερθεί σε αυτόν. ΖΧ 781.3

Η ερώτηση που ο Χριστός υπέβαλε στον Πέτρο ήταν σημαντική. Ανάφερε μόνο έναν όρο μαθητείας και υπηρεσίας: «Αγαπάς Με.» Αυτό είναι το κυριότερο προσόν. Αν ακόμη ο Πέτρος μπορούσε να κατέχει όλα τα άλλα, χωρίς όμως την αγάπη του Χριστού δεν μπορούσε να είναι πιστός ποιμένας του κοπαδιού του Κυρίου. Γνώση, ευεργεσία, ευγλωττία, ευγνωμοσύνη και ζήλος, όλα αυτά είναι βοηθητικά στο καλό έργο. Χωρίς όμως την αγάπη του Χριστού στην καρδιά, το έργο του χριστιανού λειτουργού λογίζεται αποτυχία. ΖΧ 782.1

Ο Ιησούς βάδισε για λίγο μόνος με τον Πέτρο γιατί είχε κάτι που ήθελε να πει ιδιαίτερα σε αυτόν. Πριν από το θάνατό Του ο Ιησούς του είχε πει: «Όπου υπάγω, δεν δύνασαι τώρα να Με ακολουθήσης ύστερον όμως θέλεις Με ακολουθήσει.» Σε αυτό ο Πέτρος είχε απαντήσει: «Κύριε, διατί δεν δύναμαι να Σε ακολουθήσω τώρα; την ψυχήν μου θέλω βάλει υπέρ Σού.» (Ιωάν. 13:36, 37.) Όταν έλεγε αυτά, ελάχιστα καταλάβαινε σε τι επώδυνες ταλαιπωρίες θα οδηγούσαντα βήματα του Χριστού. Ο Πέτρος απέτυχε όταν τον βρήκε η δοκιμασία, αλλά και πάλι είχε την ευκαιρία να αποδείξει την αγάπη του για το Χριστό. Με σκοπό να τον δυναμώσει για την τελική δοκιμή της πίστης του, ο Σωτήρας του απεκάλυψε το μέλλον του. Του είπε ότι έπειτα από μια δραστήρια ζωή, όταν με τα χρόνια οι δυνάμεις θα τον εγκατέλειπαν, τότε πράγματι θα ακολουθούσε τον Κύριό του. Ο Ιησούς του είπε: «Ότε ήσο νεώτερος, εζώννυες σεαυτόν, και περιεπάτεις όπου ήθελες αφού όμως γηράσης, θέλεις εκτείνει τας χείρας σου, και άλλος θέλει σε ζώσει, και θέλει σε φέρει όπου δεν θέλεις. Είπε δε τούτο, δεικνύων με ποίον θάνατον μέλλει να δοξάση τον Θεόν.» ΖΧ 782.2

Έτσι ο Ιησούς γνωστοποίησε στον Πέτρο ακριβώς τον τρόπο του θανάτου του. Του είπε εκ των προτέρων ακόμη και ότι θα άπλωνε τα χέρια του πάνω στο σταυρό. Και πάλι έδωσε την εντολή στο μαθητή Του: «Σύ ακολούθει Μοι.» Ο Πέτρος δεν αποκαρδιώθηκε από αυτή την αποκάλυψη. Ήταν πρόθυμος να υποστεί οποιοδήποτε θάνατο για τον Κύριό του. ΖΧ 782.3

Μέχρι στιγμής ο Πέτρος είχε γνωρίσει το Χριστό κατά σάρκα, όπως πολλοί Τον γνωρίζουν σήμερα. Στο εξής όμως δεν έπρεπε να περιοριστεί σε αυτό το σημείο. Δεν θα Τον γνώριζε πια με το μόνο τρόπο που Τον είχε γνωρίσει, σχετιζόμενος δηλαδή με Αυτόν στην ανθρώπινη μορφή Του. Τον είχε αγαπήσει σαν άνθρωπο, σαν ουρανόσταλτο Δάσκαλο, ενώ τώρα Τον αγάπησε σαν Θεό. Μάθαινε το μάθημα ότι ο Χριστός ήταν για αυτόν «τα πάντα εν πάσι.» Τώρα ετοιμάζονταν να συμμεριστεί την αποστολή και τη θυσία του Κυρίου του. Όταν οδηγήθηκε τελικά στο σταυρό, κατά την αίτησή του ο Πέτρος σταυρώθηκε με το κεφάλι προς τα κάτω. Σκέφτηκε ότι θα του ήταν πολύ μεγάλη η τιμή να υποφέρει με τον ίδιο τρόπο που υπέφερε ο Κύριός του. ΖΧ 782.4

Τα λόγια «ακολούθει Μοι» ήταν για τον Πέτρο γεμάτα νουθεσία. Το μάθημα δεν ήταν μόνο για το θάνατό του, αλλά για κάθε βήμα της ζωής του. Μέχρι την ώρα εκείνη ο Πέτρος είχε την τάση να ενεργεί ανεξάρτητα. Είχε προσπαθήσει να κάνει σχέδια για το έργο του Θεού, αντί να ακολουθεί καρτερικά το σχέδιο του Θεού. Δεν μπορούσε να κερδήσει τίποτε με το να προπορεύεται βιαστικά πριν από τον Κύριο. Ο Ιησούς του ζητά: «Ακολούθει Μοι.» «Μη τρέχεις μπροστά από Μένα. Έτσι, δεν θα έχεις να αντιμετωπίσεις τις δυνάμεις του Σατανά μόνος σου. Άφησε Με να προηγούμαι και τότε δεν θα νικηθείς από τον εχθρό.» ΖΧ 783.1

Καθώς ο Πέτρος περπατούσε δίπλα στο Χριστό, είδε τον Ιωάννη να ακολουθεί. Του γεννήθηκε τότε η επιθυμία να μάθει το μέλλον εκείνου του μαθητή. Είπε στον Ιησού: «Κύριε, αυτός δε τί; Λέγει πρός αυτόν ο Ιησούς, Εάν αυτόν θέλω να μείνη εωσού έλθω, τί πρός σέ; σύ ακολούθει Μοι.» Ο Πέτρος έπρεπε να σκεφτεί ότι ο Κύριός του θα του απεκάλυπτε όλα όσα ήταν για το καλό του να γνωρίζει. Το καθήκον καθενός είναι να ακολουθεί το Χριστό, χωρίς αδικαιολόγητη ανησυχία για το έργο που έχει ανατεθεί στους άλλους. Λέγοντας για τον Ιωάννη, «Εάν αυτόν θέλω να μείνη εωσού έλθω,» ο Ιησούς δεν έδωσε σε αυτόν το μαθητή καμιά εγγύηση ότι θα ζούσε μέχρι τη δευτέρα παρουσία του Κυρίου. Απλώς επιβεβαίωσε την υπέρτατη δύναμή Του. Ακόμη αν ήθελε να γίνει έτσι, αυτό δεν θα επηρέαζε καθόλου το έργο του Πέτρου. Το μέλλον τόσο του Ιωάννη όσο και του Πέτρου ήταν στα χέρια του Κυρίου τους. Το καθήκον και των δύο ήταν να Τον ακολουθούν υπακούοντας. ΖΧ 783.2

Πόσοι σήμερα είναι σαν τον Πέτρο! Ενδιαφέρονται για τις υποθέσεις των άλλων και ανυπομονούν να μάθουν για τα καθήκοντά τους, ενώ οι ίδιοι κινδυνεύουν να παραμελήσουν τα δικά τους. Το καθήκον μας είναι να ατενίζουμε προς το Χριστό και να Τον ακολουθούμε. Θα παρατηρούμε λάθη στη ζωή των άλλων και ελλείψεις στο χαρακτήρα τους. Η ανθρώπινη φύση είναι περιβεβλημένη με αδυναμίες. Στο Χριστό όμως βρίσκουμε την τελειότητα. Ατενίζοντας προς Αυτόν μεταβαλλόμαστε. ΖΧ 783.3

Ο Ιωάννης έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα. Είδε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και τα ερείπια του μεγαλοπρεπούς ναού, του συμβόλου της τελικής καταστροφής του κόσμου. Μέχρι την τελευταία του πνοή ο Ιωάννης ακολούθησε από πολύ κοντά τον Κύριό του. Το βάρος της μαρτυρίας του προς τις εκκλησίες συνοψίζονταν στα λόγια: «Αγαπητοί, ας αγαπώμεν αλλήλους.» «Όστις μένει εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.» (Α',Ιωάν. 4:7, 16.) ΖΧ 784.1

Ο Πέτρος είχε αποκατασταθεί στην αποστολική του διακονία, αλλά η τιμή και η εξουσία που έλαβε από το Χριστό δεν του έδωσε καμιά υπεροχή παραπάνω από τους αδελφούς του. Ο Χριστός διασάφησε αυτό το σημείο όταν σε απάντηση της ερώτησής του Πέτρου «Ούτος δε τι;» είχε πει: «Τι πρός σε; συ ακολούθει Μοι». Ο Πέτρος δεν τιμήθηκε σαν κεφαλή της εκκλησίας. Η εύνοια την οποία του έδειξε ο Χριστός, συγχωρώντας την αποστασία του, αναθέτοντάς του να προσέχει τα πρόβατα καθώς και η δική του η πιστότητα να ακολουθήσει το Χριστό, βοήθησαν τον Πέτρο να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των αδελφών του. Ασκούσε μεγάλη επιρροή στην εκκλησία. Όμως το μάθημα που του είχε διδάξει ο Χριστός στην ακρογιαλιά της Γαλιλαίας, ο Πέτρος το είχε κατά νου σε όλη του τη ζωή. Γράφοντας υπό την επήρεια τουΑγίου Πνεύματος στις εκκλησίες, είπε: ΖΧ 784.2

«Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων του Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης ήτις μέλλει να αποκαλυφθή ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς, αλλ’ εκουσίως• μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομιάν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου και όταν φανερωθή ο Αρχιποιμήν, θέλετε λάβει τον αμαράντινον στέφανον της δόξης.» (Α’ Πέτρ. 5:1-4.) ΖΧ 784.3