Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 79—«ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ»

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Ματθ. 27:50-54, Μάρκ. 15:37-39,
Λουκ. 23:44-49, Ιωάν. 19:28-30. ΖΧ 731.1

Ο Χριστός δεν κατέθεσε τη ζωή Του μόνο όταν εκπλήρωσε το έργο που είχε έρθει να εκτελέσει και αφήνοντας την τελευταία Του πνοή φωνάζοντας «Τετέλεσται» (Ιωάν. 19:30.) Η μάχη είχε κερδηθεί. Το δεξί Του χέρι και ο άγιος βραχίονάς Του εξασφάλισαν τη νίκη. Σαν Νικητής έστησε το λάβαρό Του στα αιώνια ύψη. Τι χαρά ήταν αυτή για τους αγγέλους! Όλος ο Ουρανός θριάμβευσε με τη νίκη του Σωτήρα. Ο Σατανάς νικήθηκε και γνώρισε ότι η βασιλεία του είχε χαθεί. ΖΧ 731.2

Για τους αγγέλους και για τους αναμάρτητους κόσμους η κραυγή «Τετέλεσται» είχε βαθιά σημασία. Σήμαινε για αυτούς όπως και για μας, ότι το μεγάλο έργο της σωτηρίας είχε εκπληρωθεί. Αυτοί συμμερίζονται με εμάς τα νικητήρια αποτελέσματα του Χριστού. ΖΧ 731.3

Μέχρι το θάνατο του Χριστού δεν είχε αποκαλυφτεί τελείως ο χαρακτήρας του Σατανά στους αγγέλους και στους αναμάρτητους κόσμους. Ο αρχιαποστάτης είχε καλυφθεί τόσο καλά με την απάτη, που ακόμη και οι ουράνιες υπάρξεις δεν είχαν καταλάβει τα κίνητρά του. Δεν είχαν διακρίνει καθαρά τη φύση της ανταρσίας του. ΖΧ 731.4

Εκείνος που είχε τολμήσει να προβάλει αντίσταση στο Θεό ήταν μια ύπαρξη με θαυμαστή εξουσία και δόξα. Για τον Εωσφόρο ο Κύριος λέει: «Συ επεσφράγισας τα πάντα, είσαι πλήρης σοφίας και τέλειος εις κάλλος.» (Ιεζ. 18:12.) Ο Εωσφόρος ήταν «χερούβ επισκιάζον.» Είχε τη θέση του στο φώς της παρουσίας του Θεού. Ήταν το κορυφαίο των δημιουργημάτων και πρώτιστος αυτός απεκάλυπτε τους σκοπούς του Θεού στην οικουμένη. Μετά την αμαρτία, η εξαπατική του δύναμη έγινε ακόμη πιο επιδέξια και η αποκάλυψη του χαρακτήρα του κατέστη δυσκολότερη, ακριβώς επειδή κατείχε τέτοια περίβλεπτη θέση κοντά στον Πατέρα. ΖΧ 731.5

Ο Θεός θα μπορούσε να εξοντώσει το Σατανά και τους συνοδοιπόρους του με την ίδια ευκολία που πετάει κανείς στη Γή ένα χαλίκι. Αλλά δεν το έκανε αυτό. Η επανάσταση δεν έπρεπε να καταπνίγει με τη βία. Η καταναγκαστική δύναμη συνυπάρχει μόνο στην κυβέρνηση του Σατανά. Οι αρχές του Θεού δεν είναι αυτού του είδους. Η εξουσία Του βασίζεται στην καλοσύνη, στην ευσπλαχνία και στην αγάπη. Το μόνο μέσο που χρησιμοποιεί είναι η γνωστοποίηση των αρχών αυτών. Η κυβέρνηση του Θεού στηρίζεται σε ηθικές αρχές και η αλήθεια και η αγάπη πρέπει να θεωρούνται οι πρυτανεύουσες δυνάμεις. ΖΧ 732.1

Ο σκοπός του Θεού ήταν να βάλει τα πράγματα πάνω σε αιώνιες αρχές ασφαλείας.Στα συμβούλια του Ουρανού αποφασίστηκε να δοθεί χρόνος στο Σατανά για να αναπτύξει τις αρχές του οι οποίες αποτελούν τη βάση του διοικητικού του συστήματος. Είχε ισχυριστεί ότι οι αρχές του αυτές ήταν ανώτερες από τις αρχές του Θεού. Για αυτό δόθηκε χρόνος ώστε το ουράνιο σύμπαν να δει την εφαρμογή των αρχών του Σατανά. ΖΧ 732.2

Ο Σατανάς παρέσυρε τους ανθρώπους στην αμαρτία. Τότε, το σχέδιο της απολύτρωσης τέθηκε τότε σε λειτουργία. Τέσσερις χιλιάδες χρόνια ο Χριστός εργάζονταν για να ανυψώσει τον άνθρωπο, ενώ το ίδιο διάστημα ο Σατανάς εργάζονταν για να τον καταστρέψει και να τον υποβιβάσει. Το σύμπαν του Θεού τα παρακολουθούσε όλα αυτά. ΖΧ 732.3

Όταν ο Ιησούς ήρθε στον κόσμο, η δύναμη του Σατανά στράφηκε εναντίον Του. Από τη στιγμή που εμφανίστηκε σαν βρέφος στη Βηθλεέμ, ο σφετεριστής εργάσθηκε για να προκαλέσει την καταστροφή Του. Με κάθε δυνατό τρόπο επεδίωξε να εμποδίσει τον Ιησού να αναπτύξει μια τέλεια παιδική ηλικία, μια ακηλίδωτη ανδρική ηλικία, μια άγια διακονία και μια άμωμη θυσία. Όμως απέτυχε. Δεν μπόρεσε να οδηγήσει τον Ιησού στην αμαρτία. Δεν μπόρεσε να Τον αποθαρρύνει, ή να Τον απομακρύνει από το έργο που είχε έρθει να εκπληρώσει στη Γή. Από την έρημο του πειρασμού μέχρι το Γολγοθά, η θυελλώδης οργή του Σατανά ξεσπούσε συνεχώς επάνω Του. Όσο πιο ανελέητα χτυπούσε, τόσο σταθερότερα έμενε προσκολλημένος ο Υιός του Θεού στην καθοδήγηση του Πατέρα Του. Δεν σάστισε και συνέχισε να βαδίζει το αιματοβαμμένο μονοπάτι. Το μόνο αποτέλεσμα όλων των προσπαθειών που κατέβαλε ο Σατανάς να Τον ταλαιπωρήσει και να Τον νικήσει, ήταν να κάνουν να λάμψει ακόμη περισσότερο ο άσπιλος χαρακτήρας Του. ΖΧ 732.4

Όλος ο ουρανός και οι αναμάρτητοι κόσμοι παρέστησαν μάρτυρες σε αυτή τη διαμάχη. Με τι έντονο ενδιαφέρον παρακολού θησαν τις τελευταίες σκηνές του αγώνα! Είδαν το Σωτήρα να εισέρχεται στον κήπο της Γεθσημανή με την ψυχή σφιγμένη από τη φρίκη του μεγάλου σκότους. Άκουσαν τη σπαρακτική Του κραυγή, «Πάτερ Μου, εάν ήναι δυνατόν ας παρέλθη απ’ Εμού το ποτήριον τούτο.» (Ματθ. 26:39.) ΖΧ 732.5

Όταν η παρουσία του Πατέρα αποσύρθηκε, Τον είδαν να θλίβεται με τέτοια αλγεινή λύπη που ξεπερνούσε ακόμη και τη λύπη της τελικής μεγάλης πάλης Του με το θάνατο. Ο αιματηρός ιδρώτας έτρεξε από τους πόρους Του και στάλαζε στο χώμα. Τρεις φορές ψέλλισε την ίδια προσευχή να απελευθερωθεί από το μαρτύριο. Ο Ουρανός δεν μπορούσε να αντέξει περισσότερο στο θέαμα αυτό και τότε έστειλε έναν άγγελο για να ανακουφίσει τον Υιό του Θεού. ΖΧ 733.1

Ο Ουρανός παρακολουθούσε το Θύμα να παραδίδεται στα χέρια του δολοφονικού όχλου και να σέρνεται από το ένα δικαστήριο στο άλλομε εμπαιγμούς και αγριότητα. Άκουσε τους σαρκασμούς των διωκτών Του για την ταπεινή καταγωγή Του. Άκουσε να Τον αρνείται ένας από τους πιο αγαπημένους μαθητές Του με αναθεματισμούς και όρκους. Πρόσεξε τη φρενίτιδα του Σατανά και τη δύναμη που ασκούσε στις καρδιές των ανθρώπων. Τι τρομερή σκηνή! Ο Σωτήρας συνελήφθη μεσάνυχτα στη Γεθσημανή. Τον πηγαινόφερναν διαρκώς από βασιλικά παλάτια σε δικαστικά μέγαρα, δυο φορές δικάστηκε από τους ιερείς, δυο φορές ανακρίθηκε από το Συνέδριο, δυο φορές εξετάστηκε από τον Πιλάτο, μια φορά από τον Ηρώδη, χλευάστηκε, μαστιγώθηκε, καταδικάστηκε και οδηγήθηκε να σταυρωθεί. Σήκωσε το δυσβάσταχτο φορτίο του σταυρού ανάμεσα στους οδυρμούς των θυγατέρων της Ιερουσαλήμ και στους σαρκασμούς του συρφετού. ΖΧ 733.2

Ο Ουρανός παρακολουθούσε με οδύνη και θαυμασμό το Χριστό κρεμασμένο στο σταυρό με το αίμα να στάζει από τους πληγωμένους κροτάφους Του και οιδρώτας Του αναμεμιγμένος με αίμα να πλημμυρίζει το μέτωπό Του. Από τα χέρια και τα πόδια Του το αίμα έσταζε στάλα— στάλα πάνω στο βράχο που είχε ανοιχτεί για να δεχτεί τη βάση του σταυρού. Οι πληγές που προξένησαν τα καρφιά σχίζονταν όλο και βαθύτερα από το βάρος του σώματος που κρέμονταν από τα χέρια Του. Η ανάσα Του έγινε γρήγορη και κοπιαστική, καθώς η ψυχή Του άσθμαινε κάτω από το φορτίο των αμαρτιών του κόσμου. Ολόκληρος ο Ουρανός θαύμασε για την προσευχή που πρόφερε ο Χριστός μέσα στο φρικιαστικό Του μαρτύριο: «Πάτερ, συγχώρησον αυτούς, διότι δεν εξεύρουσι τι πράττουσι» (Λουκ. 23:34.) Όμως εκεί στέκονταν άνθρωποι πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού, που είχαν συμπράξει μεταξύ τους με το σκοπό να συντρίψουν τη ζωή του μονογενούς Υιού του Θεού. Τι θέαμα για το σύμπαν του Ουρανού! ΖΧ 733.3

Οι αρχές και οι εξουσίες του σκότους είχαν συσπειρωθεί γύρω από το σταυρό, ρίχνοντας τη σκιά της κόλασης και της απιστίας στις καρδιές των ανθρώπων. Όταν ο Κύριος έπλασε αυτές τις υπάρξεις για να στέκονται μπροστά στο θρόνο Του ήταν ωραίες και ένδοξες. Η ομορφιά και η αγιότητά τους ταίριαζαν με την ψηλή τους θέση. Ήταν προικισμένες με τη σοφία του Θεού και ζωσμένες με την πανοπλία του Ουρανού. Ήταν οι λειτουργοί του Κυρίου. Ποιός όμως μπορούσε να αναγνωρίσει στους αμαρτωλούς αυτούς αγγέλους τα άλλοτε ένδοξα σεραφείμ που υπηρετούσαν στις ουράνιες αυλές; ΖΧ 734.1

Σατανικές δυνάμεις συνασπίστηκαν με πονηρούς ανθρώπους για να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι ο Χριστός ήταν ο χειρότερος αμαρτωλός και να Τον καταστήσουν αντικείμενο αποστροφής. Εκείνοι που χλεύαζαν το Χριστό καθώς κρέμονταν στο σταυρό, είχαν εμποτιστεί με το πνεύμα του πρώτου μεγάλου αποστάτη. Αυτός τους προμήθευε σαρκαστικά και αηδιαστικά λόγια εν αφθονία. Αυτός ενέπνεε τις βλαστήμιες τους. Αλλά με όλα αυτά δεν κέρδισε τίποτε. ΖΧ 734.2

Αν είχε βρεθεί έστω και μια μόνο αμαρτία στο Χριστό, αν είχε υποκύψει στο Σατανά έστω και στο παραμικρό για να αποφύγει τα τρομερά βασανιστήρια, ο εχθρός του Θεού και των ανθρώπων θα είχε θριαμβεύσει. Μπορεί ο Χριστός να έγειρε το κεφάλι Του και να πέθανε, διατήρησε όμως ακλόνητη την πίστη και την υποταγή Του στο Θεό. «Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ, Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού Αυτού’ διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα.» (Αποκ. 12:10.) ΖΧ 734.3

Ο Σατανάς είδε ότι το προσωπείο του είχε καταρρακωθεί. Το σύστημά του είχε ξεσκεπαστεί εντελώς μπροστά στους αναμάρτητους αγγέλους και στο ουράνιο σύμπαν. Είχε αποκαλυφτεί σαν ανθρωποκτόνος. Προκαλώντας το αιματοκύλισμα του Υιού του Θεού, βγήκε εντελώς από την καρδιά των ουρανίων υπάρξεων. Από τότε το έργο του περιορίστηκε. Ότι και αν έκανε, δεν μπορούσε πια να περιμένει να συναντήσει τους αγγέλους να έρχονται από τις ουράνιες αυλές και να κατηγορεί τους αδελφούς του Χριστού ότι ήταν περιβεβλημένοι με ρυπαρά, κηλιδωμένα από την αμαρτία ιμάτια. Ο τελευταίος κρίκος συμπαθείας που μπορούσε ακόμη να υφίστατο μεταξύ του Σατανά και του ουρανίου κόσμου είχε σπάσει. ΖΧ 734.4

Μολαταύτα, ούτε και τότε καταστράφηκε ο Σατανάς. Ούτε και τότε οι άγγελοι δεν είχαν κατανοήσει όλα όσα αφορούσαν τη μεγάλη διαμάχη. Οι αρχές που διακυβεύτηκαν έπρεπε να αποκαλυφτούν πληρέστερα. Για το καλό του ανθρώπου ο Σατανάς έπρεπε να εξακολουθήσει να υφίσταται. Ο άνθρωπος, όπως και οι άγγελοι, έπρεπε να δει την αντίθεση ανάμεσα στον Άρχοντα του Φωτός και στον άρχοντα του σκότους. Έπρεπε να διαλέξει ποιόν θα υπηρετήσει. ΖΧ 735.1

Στην αρχή της μεγάλης διαμάχης, ο Σατανάς είχε διακηρύξει ότι ο νόμος του Θεού δεν μπορούσε να εφαρμοστεί, ότι η δικαιοσύνη δεν συμβιβάζονταν με την ευσπλαχνία και ότι ήταν αδύνατο να συγχωρηθεί ο αμαρτωλός σε περίπτωση που παρέβαινε το νόμο. Κάθε αμαρτία έπρεπε να τιμωρηθεί, επέμενε ο Σατανάς. Αν ο Θεός μετρίαζε την ποινή της αμαρτίας, δεν θα ήταν Θεός της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Όταν οι άνθρωποι παρέβηκαν το νόμο του Θεού και αψήφησαν το θέλημά Του και ο Σατανάς αγαλλίασε. Διακήρυττε ότι είχε αποδειχτεί πως ο νόμος του Θεού ήταν αδύνατο να τηρηθεί και ότι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να συγχωρηθεί επειδή μετά την ανταρσία του είχε εκδιωχτεί από τον Ουρανό και έχει διαπαντός αποκλειστεί από την εύνοια του Θεού. Ο Θεός δεν μπορούσε να είναι δίκαιος, ισχυρίζονταν ο Σατανάς και συγχρόνως να δείχνει έλεος στον αμαρτωλό. ΖΧ 735.2

Αλλά και μετά την πτώση του ανθρώπου στην αμαρτία, η θέση του δεν συγκρίνονταν με τη θέση του Σατανά. Ο Εωσφόρος είχε αμαρτήσειστον Ουρανό ενώ περιβάλλονταν από το φως της δόξας του Θεού. Σε εκείνον, περισσότερο από κάθε άλλο δημιούργημα, είχε χορηγηθεί η αποκάλυψη της δόξας του Θεού. Ενώ λοιπόν κατανοούσε το χαρακτήρα του Θεού και γνώριζε την καλοσύνη Του, ο Σατανάς προτίμησε να ακολουθήσει τη δική του ιδιοτελή και ανεξάρτητη θέληση. Αυτή η επιλογή του ήταν τελεσίδικη. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο ο Θεός για να τον σώσει. Ο άνθρωπος όμως εξαπατήθηκε. Το μυαλό του σκοτίστηκε από τις σοφιστείες του Σατανά. Δεν γνώριζε το βάθος και το ύψος της αγάπης του Θεού. Η μοναδική του ελπίδα ήταν να γνωρίσει την αγάπη του Θεού. Παρατηρώντας το χαρακτήρα Του μπορούσε να προσελκυστεί και πάλι από το Θεό. ΖΧ 735.3

Μέσω του Ιησού, η ευσπλαχνία του Θεού φανερώθηκε στους ανθρώπους. Η ευσπλαχνία όμως δεν παραμερίζει τη δικαιοσύνη Ο νόμος αποκαλύπτει τις ιδιότητες του χαρακτήρα του Θεού και δεν έπρεπε να αλλάξει καθ’ολίγον με σκοπό να αντιμετωπίσει τον άνθρωπο στην αμαρτωλή του κατάσταση. Ο Θεός δεν άλλαξε το νόμο Του, αλλά θυσιάστηκε ο Ίδιος στο πρόσωπο του Χριστού για την λύτρωση του ανθρώπου. «Ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ διαλάσσων τον κόσμον προς Εαυτόν.» (Β Κορ. 5:19.) ΖΧ 736.1

Ο νόμος του Θεού απαιτεί δικαιοσύνη, μια δίκαιη ζωή και ένα τέλειο χαρακτήρα. Αυτά δεν τα κατέχει ο άνθρωπος για να μπορέσει να τα δώσει. Δεν μπορεί να εκπληρώσει τις απαιτήσεις του αγίου νόμου του Θεού. Όμως ο Χριστός, ερχόμενος στον κόσμο σαν άνθρωπος, έζησε μια άγια ζωή και ανέπτυξε ένα τέλειο χαρακτήρα. Αυτά τα προσφέρει δωρεάν σε όλους όσους θελήσουν να τα δεχθούν. Η ζωή Του παίρνει τη θέση της ζωής των ανθρώπων. Έτσι, η μακροθυμία του Θεού τους χορηγεί άφεση των διαπραχθέντων αμαρτημάτων. Επιπλέον, ο Χριστός εμπνέει τους ανθρώπους με τις ιδιότητες του Θεού. Οικοδομεί τον ανθρώπινο χαρακτήρα κατά την ομοιότητα του θεϊκού χαρακτήρα, μια υπέροχη επίτευξη πνευματικής δύναμης και ομορφιάς. Έτσι, η ίδια η δικαιοσύνη του νόμου εκπληρώνεται σε όποιον πιστεύει στο Χριστό. Ο Θεός μπορεί να «ήναι Αυτός δίκαιος, και να δικαιώνη τον πιστεύοντα εις τον Ιησούν.» (Ρωμ. 3:26.) ΖΧ 736.2

Η αγάπη του Θεού εκφράστηκε τόσο με τη δικαιοσύνη Του όσο και με την ευσπλαχνία Του. Η δικαιοσύνη είναι η βάση του θρόνου Του και το αποτέλεσμα της αγάπης Του. Ο σκοπός του Σατανά ήταν να διαχωρίσει την ευσπλαχνία από την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Προσπάθησε να αποδείξει ότι η δικαιοσύνη του νόμου του Θεού είναι έχθρα της ειρήνης. Ο Χριστός δείχνει ότι στο σχέδιο του Θεού αυτές είναι αναπόσπαστα συνδεμένες. Δεν μπορεί να υπάρξει η μία χωρίς την άλλη. «Έλεος και αλήθεια συναπαντήθησαν δικαιοσύνη και ειρήνη εφιλήθησαν.» (Ψαλμ. 85:10.) ΖΧ 736.3

Με τη ζωή και το θάνατό Του ο Χριστός απέδειξε ότι η δικαιοσύνη του Θεού δεν κατέστρεψε την ευσπλαχνία Του, αλλά ότι η αμαρτία μπορεί να συγχωρηθεί και ότι ο νόμος είναι δίκαιος και μπορεί να τηρηθεί άπταιστα. Οι κατηγορίες του Σατανά ανατράπηκαν. Ο Θεός είχε δώσει στον άνθρωπο μια αναντίρρητη απόδειξη της αγάπης Του. ΖΧ 736.4

Και μία άλλη απάτη έπρεπε να εκτεθεί. Ο Σατανάς είχε διακηρύξει ότι η ευσπλαχνία κατέστρεψε τη δικαιοσύνη και ότι με το θάνατό Του ο Χριστός κατήργησε το νόμο του Θεού. Αν ήταν δυνατό να καταργηθεί ή να μεταβληθεί ο νόμος του Θεού, τότε δεν θα ήταν ανάγκη να πεθάνει ο Χριστός. Αν όμως ακυρωνόταν ο νόμος, θα διαιωνίζονταν η παράβαση και ο κόσμος θα περιέρχονταν στον έλεγχο του Σατανά. Ακριβώς επειδή ο νόμος είναι αναλλοίωτος, επειδή ο μόνος τρόπος για να σωθεί ο άνθρωπος ήταν η υπακοή στις εντολές του, για αυτό ο Χριστός υψώθηκε στο σταυρό. Τα ίδια εκείνα μέσα που χρησιμοποίησε ο Χριστός για την εδραίωση του νόμου, ο Σατανάς τα παρουσίασε ως καταλυτικά του νόμου. Σε αυτό το επίμαχο σημείο θα εξελιχθεί η τελική μεγάλη διαμάχη μεταξύ Χριστού και Σατανά. ΖΧ 736.5

Ο Σατανάς τώρα ισχυρίζεται ότι ο νόμος που υπαγορεύθηκε με την ίδια τη φωνή του Θεού είναι ατελής και ότι κάποια διευθέτηση έχει παραληφθεί. Είναι η τελευταία μεγάλη απάτη που θα παρουσιάσει στον κόσμο. Δεν χρειάζεται να επιτεθεί σε ολόκληρο το νόμο. Αν μπορεί να πείσει τους ανθρώπους να παραβλέψουν μία μόνο εντολή, ο σκοπός του θα έχει επιτύχει. «Διότι όστις φυλάξη όλον τον νόμον, και πταίση εις εν, έγεινεν ένοχος πάντων.» (Ιακ. 2:10.) Αν συγκαταθέσουν να παραβούν μια εντολή, οι άνθρωποι υποτάσσονται στην εξουσία του Σατανά. Αντικαθιστώντας το νόμο του Θεού με το νόμο των ανθρώπων, ο Σατανάς θα επιδιώξει να κυριαρχήσει στον κόσμο. Αυτό το έργο έχει προειπωθεί από την προφητεία. Για τη μεγάλη δύναμη της αποστασίας που είναι αντιπροσωπευτική του Σατανά, έχει ειπωθεί: «Θέλει λαλήσει λόγους εναντίον του Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θέλει διανοηθή να μεταβάλλη καιρούς και νόμους και θέλουσι δοθή εις την χείρα αυτού.» (Δαν. 7:25.) ΖΧ 737.1

Σίγουρα οι άνθρωποι θα προτάξουν τους δικούς τους νόμους εναντίον των νόμων του Θεού. Θα επιδιώξουν να εκβιάσουν τις συνειδήσεις των άλλων και μέσα στο μεγάλο ζήλο τους να επιβάλλουν αυτούς τους νόμους, θα καταπιέσουν τους συνανθρώπους τους. ΖΧ 737.2

Ο πόλεμος εναντίον του νόμου του Θεού που άρχισε στον Ουρανό και θα συνεχιστεί μέχρι τα τέλη των αιώνων. Κάθε άνθρωπος θα υποβληθεί στη δοκιμασία. Υπακοή ή ανυπακοή είναι το ζήτημα για το οποίο πρέπει να αποφασίσει ολόκληρος ο κόσμος. Όλοι θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα στο νόμο του Θεού και στους νόμους των ανθρώπων. Εδώ θα χαραχτεί η διαχωριστική γραμμή. Θα υπάρχουν μόνο δύο τάξεις. Ο χαρακτήρας του καθενός θα βρεθεί ανεπτυγμένος στο έπακρό. Όλοι θα αποφανθούν αν προτι-μούν να παραταχθούν με το μέρος της υπακοής ή της ανταρσίας. ΖΧ 737.3

Τότε θα έρθει το τέλος. Ο Θεός θα υπερασπιστεί το νόμο Του και θα απελευθερώσει το λαό Του. Ο Σατανάς και όλοι όσοι συνέπραξαν με αυτόν στην ανταρσία θα καταστραφούν. Αμαρτία και αμαρτωλοί θα αποκοπούν όπως«η ρίζα και οι κλάδοι» (βλέπε Μαλ 4:1), ο Σατανάς όντας η ρίζα και οι οπαδοί του όντας οι κλάδοι. Θα εκπληρωθεί ο λόγος για τον άρχοντα του σκότους: «Επειδή έκαμες την καρδίαν σου ως καρδίαν Θεού ... θέλω σε καταστρέψει εν μέσω των πυρίνων λίθων, χερούβ επισκιάζον ... Φρίκη θέλεις είσθαι, και δεν θέλεις υπάρξει έως αιώνος.» Τότε «ο ασεβής δεν θέλει υπάρχει και θέλεις ζητήσει τον τόπον αυτού, και δεν θέλει ευρεθή.» «Θέλουσιν είσθαι ως οι μη υπάρχοντες.» (Ιεζ. 28:6-19, Ψαλμ. 37:10, Αβδ. 16.) ΖΧ 738.1

Αυτό δεν είναι κάποια αυθαίρετη πράξη από μέρους του Θεού. Όσοι απορρίπτουν το έλεός Του θερίζουν ότι έσπειραν. Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής. Όταν κανείς προτιμά να ακολουθήσει την αμαρτία, χωρίζεται από το Θεό και έτσι αποκόπτεται από τη ζωή. Είναι αλλοτριωμένος από τη ζωή του Θεού. (Βλέπε Εφεσ. 4:18.) Ο Χριστός λέει: «Πάντες οι μισούντες Με αγαπώσι θάνατον.» (Παρ. 8:36.) Ο Θεός χορηγεί σε όλους ζωή για ένα χρονικό διάστημα για να μπορέσουν να αναπτύξουν το χαρακτήρα τους και να φανερώσουν τις αρχές τους. Όταν γίνει αυτό, τότε ο καθένας απολαμβάνει τα αποτελέσματα της προσωπικής του επιλογής. Με τη ζωή της ανταρσίας, ο Σατανάς και όλοι όσοι συμπράττουν με αυτόν, βρίσκονται σε τέτοια δυσαρμονία με το Θεό, ώστε η παρουσία Του είναι για αυτούς «πυρ καταναλίσκον.» Η δόξα Εκείνου ο οποίος είναι αγάπη, θα τους καταστρέψει. ΖΧ 738.2

Στην αρχή της μεγάλης διαμάχης, οι άγγελοι δεν το είχαν καταλάβει αυτό. Αν ο Σατανάς και τα πλήθη των αγγέλων του είχαν αφεθεί τότε να θερίσουν εντελώς τα αποτελέσματα της αμαρτίας τους θα είχαν αφανιστεί, χωρίς να αποδειχτεί στις ουράνιες υπάρξεις ότι αυτό ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αμαρτίας. Θα είχε παραμείνει στο νου τους κάποια αμφιβολία για την καλοσύνη του Θεού. Η αμφιβολία θα ήταν ένας κακός σπόρος που θα παρήγαγε το θανατηφόρο καρπό της αμαρτίας και της συμφοράς. ΖΧ 738.3

Αυτό όμως αποκλείεται να συμβεί όταν θα έχει τελειώσειη μεγάλη διαμάχη. Τότε, όταν το σχέδιο της σωτηρίας θα έχει πια ολοκληρωθεί, ο χαρακτήρας του Θεού αποκαλύπτεται σε όλα τα δημιουργήματά Του. Τότε όλοι θα δουν ότι οι εντολές του νόμου Του είναι τέλειες και αμετάβλητες. Τότε θα έχει φανερωθεί η φύση της αμαρτίας και ο χαρακτήρας του Σατανά. Τότε η εξάλειψη της αμαρτίας θα δικαιώσει την αγάπη του Θεού και θα αποκαταστήσει την τιμή Του σε ένα σύμπαν, κατοικούμενο από υπάρξεις που χαίρονται να εκτελούν το θέλημα του Θεού και που στην καρδιά τους έχουν το νόμο Του. ΖΧ 738.4

Ωστε ε ίχα ν λόγους Οι άγγελοι είχαν λόγους να χαίρονται, ατενίζοντας το σταυρό του Σωτήρα. Αν και δεν είχαν ακόμη συλλάβει πλήρως το νόημα, ήξεραν όμως ότι η καταστροφή του Σατανά και της αμαρτίας ήταν για πάντα βέβαιη, ότι η λύτρωση του ανθρώπου είχε πραγματοποιηθεί και ότι το σύμπαν είχε εξασφαλιστεί για πάντα. Ο Χριστός όμως κατανοούσε εντελώς τα αποτελέσματα της θυσίας του Γολγοθά. Σε αυτά τα τελικά αποτελέσματα απέβλεπε όταν φώναξε επάνω στο σταυρό το «Τετέλεσται.» ΖΧ 739.1