Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 70—«ΕΝΑ ΤΟΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ»

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Ματθ. 25:31-46. ΖΧ 611.1

« Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη Αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ Αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης Αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν Αυτού πάντα τα έθνη και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων.» Έτσι περιέγραψε στους μαθητές Του ο Χριστός πάνω στο Όρος των Ελαιών τη σκηνή της μεγάλης ημέρας της θεϊκής κρίσης. Παρουσίασε ότι η απόφασή της θα βασιστεί πάνω σε ένα γεγονός. Όταν τα έθνη θα συγκεντρωθούν μπροστά Του, θα υπάρχουν μόνο δύο κατηγορίες ανθρώπων. Η αιώνια τύχη τους θα αποφασιστεί από το τι έχουν κάνει ή τι παρέλειψαν να κάνουν για Αυτόν στο πρόσωπο των φτωχών και των πασχόντων. ΖΧ 611.2

Εκείνη την ημέρα ο Χριστός δεν παρουσιάζει το έργο που ο Ίδιος είχε κάνει γιααυτούς, προσφέροντας τη ζωή Του για την απολύτρωσή τους. Παρουσιάζει το πιστό έργο που εκείνοι έκαναν για Αυτόν. Σε εκείνους που τοποθετεί στα δεξιά Του θα πει: «Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός Μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου διότι επείνασα και Μοι εδώκατε να φάγω εδίψησα, και Με εποτίσατε ξένος ήμην και Με εφιλοξενήσατε γυμνός και Με ενεδύσατε ησθένησα και Με επεσκέφθητε εν φυλακή ήμην, και ήλθετε πρός Εμέ.» Εκείνοι τους οποίους όμως ο Χριστός επαινεί, δεν συναισθάνονται ότι Τον έχουν υπηρετήσει. Στη σαστισμένη ερώτησή τους απαντά: «Καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών Μου των ελάχιστων, εις Εμέ εκάμετε » ΖΧ 611.3

Ο Ιησούς είχε πει στους μαθητές Του ότι επρόκειτο να μισηθούν από όλους, να διωχθούν και να βασανιστούν. Πολλοί θα διώχνονταν από τα σπίτια τους και θα περιέρχονταν σε φτώχια. Πολλοί θα υπέφεραν από ασθένειες και στερήσεις. Πολλοί θα ρίχνονταν στις φυλακές. Σε όλους εκείνους που θα απαρνούνταν τους φίλους ή την οικογένεια τους για χάρη Του, είχε υποσχεθεί εκατονταπλάσια σεαυτή την πρόσκαιρη ζωή. Τώρα εξασφαλίζει μια ιδιαίτερη ευλογία για εκείνους που θα φρόντιζαν να εξυπηρετήσουν τους αδελφούς τους. Στο πρόσωπο όλων εκείνων που υποφέρουν για το όνομά Μου, λέει πως πρέπει να αναγνωρίσετε Εμένα. Πρέπει να τους υπηρετήσετε όπως θα υπηρετούσατε Εμένα. Αυτή είναι η απόδειξη ότι είστε μαθητές Μου. ΖΧ 611.4

Όλοι εκείνοι που έχουν αναγεννηθεί στην ουράνια οικογένεια θεωρούνται βάση ιδιαιτέρων δεδομένων, αδελφοί του Κυρίου μας. Η αγάπη του Χριστού συνενώνει όλα τα μέλη της οικογενείας Του. Οπουδήποτε εκδηλώνεται αυτή η αγάπη, εκεί αποκαλύπτεται η θεϊκή συγγένεια. «Πάς όστις αγαπά, εκ Θεού εγεννήθη και γνωρίζει τον Θεόν.» (Α’ Ιωάν. 4:7.) ΖΧ 612.1

Εκείνοι τους οποίους ο Χριστός επαινεί την ημέρα της κρίσης, μπορεί να έχουν ελάχιστες θεολογικές γνώσεις αλλά ωστόσο όμως σεβάστηκαν τις αρχές Του. Με την επιρροή του Αγίου Πνεύματος έγιναν ευλογία για τους γύρω τους. Ακόμη και μεταξύ των ειδωλολατρών υπάρχουν εκείνοι που ακολούθησαν το πνεύμα της καλοσύνης. Πριν τα λόγια της ζωής φτάσουν ακόμη στα αυτιά τους, έκαναν φίλους τους ιεραποστόλους, εξυπηρετώντας τους με κίνδυνο ακόμη της ζωής τους. Μεταξύ των ειδωλολατρών υπάρχουν εκείνοι που λατρεύουν το Θεό χωρίς να το ξέρουν, εκείνοι στους οποίους το φώς δεν έφθασεποτέ με τα ανθρώπινα μέσα. Αυτοί όμως δεν θα χαθούν. Αν και αγνοούν το γραπτό Του λόγο, άκουσαν όμως τη φωνή Του να τους μιλά με τα έργα της φύσης και έκαναν αυτά που ο νόμος απαιτούσε. Τα έργα τους δείχνουν ότι το Άγιο Πνεύμα άγγιξε τις καρδιές τους και έχουν αναγνωριστεί σαν τέκνα του Θεού. ΖΧ 612.2

Πόσο θα εκπλαγούν και θα χαρούν οι ταπεινοί μεταξύ των εθνών και των ειδωλολατρών όταν ακούσουν από τα χείλη του Σωτήρα: «Καθ’ όσον εκάμετε εις ένα των αδελφών Μου τούτων των ελάχιστων, εις Εμέ εκάμετε.» Πόσο θα αγαλλιάσει η καρδιά της αιώνιας Αγάπης καθώς οι οπαδοί Του ακούνε με έκπληξη και χαρά τα λόγια της επιδοκιμασίας Του! ΖΧ 612.3

Αλλά η αγάπη του Χριστού δεν περιορίζεται σε καμιά ιδιαίτερη τάξη. Ταυτίζει τον εαυτό Του με κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Για να μπορέσουμε να γίνουμε μέλη της ουράνιας οικογένειας, έγινε Αυτός μέλος της επίγειας οικογένειας. Είναι ο Υιός του ανθρώπου, επομένως αδερφός κάθε γιού και θυγατέρας του Αδάμ. Οι οπαδοί Του δεν πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους αποσπασμένο από τον κόσμο που χάνεται γύρω τους. Αποτελούν μέρος του μεγάλου δικτύου της ανθρωπότητας και ο Ουρανός τους βλέπει σαν αδελφούς των αμαρτωλών, καθώς και των αγίων. Η αγάπη του Χριστού αγκαλιάζει τους παραστρατημένους, τους πλανημένους και τους αμαρτωλούς. Κάθε πράξη καλοσύνης γίνεται για την ανόρθωση μιας πεσμένης στην αμαρτία ψυχής, κάθε ευσπλαχνική πράξη, γίνεται δεκτή σαν να έχει γίνει για Αυτόν. ΖΧ 612.4

Οι άγγελοι του Ουρανού αποστέλλονται για να εξυπηρετήσουν αυτούς που θα κληρονομήσουν τη σωτηρία. Δεν γνωρίζουμε τώρα ποιοί είναι αυτοί. Δεν μας έχει αποκαλυφθεί ποιοί θα υπερνικήσουν και θα συμμετάσχουν στην κληρονομιά των αγίων. Οι άγγελοι του Ουρανού διασχίζουν κατά μήκος και πλάτος τη Γή για να ανακουφίσουν τους θλιμμένους, να προστατέψουν όσους είναι σε κίνδυνο, να κερδίσουν ανθρώπινες καρδιές για το Χριστό. Δεν παραμελούν ούτε προσπερνούν κανένα. Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης και έτσι φροντίζει το ίδιο για όλες τις ψυχές που δημιούργησε. ΖΧ 613.1

Όταν ανοίγετε το σπίτι σας στους πάσχοντες και στους φτωχούς του Χριστού, υποδέχεστε αόρατους αγγέλους. Προσκαλείτε τη συντροφιά ουρανίων υπάρξεων. Αυτοί φέρνουν μια ιερή ατμόσφαιρα χαράς και ειρήνης. Έρχονται, ψάλλοντας δοξολογίες των οποίων ο αντίλαλος ακούγεται στον ουρανό. Κάθε ευσπλαχνική πράξη αντηχεί εκεί σαν μουσική. Ο Πατέρας από το θρόνο Του καταλογίζει τους ανιδιοτελείς εργάτες Του ανάμεσα στους πιο πολύτιμους θησαυρούς Του. ΖΧ 613.2

Εκείνοι που είναι στα αριστερά του Χριστού, εκείνοι που Τον παραμέλησαν στο πρόσωπο των φτωχών και πασχόντων, δεν αισθάνονται την ενοχή τους. Ο Σατανάς τους τύφλωσε ώστε να μη αντιληφθούν ότι ήταν χρεώστες στους αδελφούς τους. Απορροφημένοι από τον εαυτό τους, δεν φρόντιζαν για τις ανάγκες των άλλων. ΖΧ 613.3

Ο Θεός έδωσε αγαθά στους πλουσίους για να μπορέσουν να φέρουν ανακούφιση και παρηγοριά στα παιδιά Του που υποφέρουν. Συχνά όμως αυτοί αδιαφορούν για τις ανάγκες των άλλων. Αισθάνονται ανώτεροι από τους φτωχούς αδελφούς τους. Δεν βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του φτωχού. Δεν καταλαβαίνουν τους πειρασμούς και τους αγώνες των φτωχών και η ευσπλαχνία εξαφανίζεται από την καρδιά τους. Σε πολυτελείς κατοικίες και σε λαμπρές εκκλησίες οι πλούσιοι αποξενώνονται από τους φτωχούς. Τα καλά που τους έδωσε ο Θεός για να ανακουφίσουν τους φτωχούς, τα καταναλώνουν για την τροφοδότηση της υπερηφάνειας και του εγωισμού τους. Καθημερινά οι φτωχοί στερούνται την ευκαιρία να γνωρίσουν την ευσπλαχνία του Θεού, ο οποίος έχει κάνει επαρκή προμήθεια για την ανακούφιση των αναγκών της ζωής. Είναι υποχρεωμένοι να αισθάνονται τη φτώχεια που περιορίζει τα όρια της ζωής ενώ συχνά αισθάνονται ζηλοφθονία και παρασύρονται σε πονηρές εικασίες. Εκείνοι που δεν γνώρισαν στερήσεις πολύ συχνά φέρονται στους φτωχούς με περιφρονητικότρόπο και τους κάνουν να νοιώθουν ότι οι άλλοι τους βλέπουν σαν επαίτες. ΖΧ 613.4

Αλλά Ο Χριστός τα παρατηρεί όλα αυτά και λέει: «Εγώ ήμουν Εκείνος που πεινούσα και διψούσα. Εγώ ήμουν ο ξένος. Εγώ ήμουν ο ασθενής. Εγώ ήμουν στη φυλακή. Ενώ εσείς συμποσιάζατε στο πλούσιο τραπέζι σας, Εγώ λιμοκτονούσα σε μια καλύβα ή σε ένα έρημο δρόμο. Ενώ εσείς είχατε τις ανέσεις σας σε ένα πολυτελές σπίτι, Εγώ δεν είχα που να γείρω το κεφάλι Μου. Ενώ εσείς γεμίζατε τις ντουλάπες σας με ακριβά ρούχα, Εγώ ήμουν γυμνός. Ενώ εσείς κυνηγούσατε τις απολαύσεις, Εγώ έφθινα στη φυλακή. ΖΧ 614.1

Όταν δίνατε τα ψίχουλά σας στους πεινασμένους φτωχούς και τα άχρηστα αποφόρια σας για να τους προφυλάξετε από το τσουχτερό κρύο, σκεφθήκατε ότι τα δίνατε στον Κύριο της δόξας; Σε όλη τη διάρκεια της ζωής σας ήμουν κοντά σας αντιπροσωπεύοντας τους δυστυχείς, αλλά δεν Με αναζητήσατε. Δεν επιδιώξατε τη συντροφιά Μου. Δεν σας γνωρίζω.» ΖΧ 614.2

Πολλοί θεωρούν μεγάλο προνόμιο το να επισκεφτούν τα μέρη όπου ο Χριστός έζησε στη Γή, να περπατήσουν εκεί όπου Αυτός βάδισε, να δουν τη λίμνη στην όχθη της οποίας συνήθιζε να διδάσκει και τους λόφους και τις κοιλάδες όπου συχνά ξεκούραζε το βλέμμα Του. Δεν χρειάζεται να πάμε στη Ναζαρέτ, στην Καπερναούμ ή στη Βηθανία προκειμένου να ακολουθήσουμε τα ίχνη του Ιησού. Θα βρούμε τα χνάρια Του δίπλα στο κρεβάτι του αρρώστου, στις τρώγλες της φτωχολογιάς, στα άθλια σοκάκια των μεγαλουπόλεων, σε κάθε μέρος όπου οι ανθρώπινες καρδιές έχουν ανάγκη από παρηγοριά. Αν φερόμαστε όπως ο Χριστός φέρθηκε όταν ήταν στη Γή, τότε βαδίζουμε στα βήματά Του. ΖΧ 614.3

Όλοι μπορούν να βρουν να κάνουν κάτι. «Τους πτωχούς πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών» (Ιωάν. 12:8,) είπε ο Ιησούς. Κανείς δεν πρέπει να νομίζει ότι δεν υπάρχει τόπος όπου μπορεί να εργαστεί για τον Κύριο. Αμέτρητα εκατομμύρια ανθρωπίνων ψυχών είναι έτοιμες να χαθούν δεμένες στις αλυσίδες της άγνοιας και της αμαρτίας, επειδή δεν έχουν ακόμη ακούσει έστω και το ελάχιστο για την αγάπη του Χριστού για αυτούς. Αν οι όροι αντιστρέφονταν, τι θα θέλαμε να κάνουν οι άλλοι για μας; Αυτό έχουμε την ιερή υποχρέωση να κάνουμε γιααυτούς, όσο περνάει από το χέρι μας. Ο κανόνας της ζωής του Χριστού, σύμφωνα με τον οποίο ο καθένας μας θα δικαιωθεί ή θα καταδικαστεί την ημέρα της κρίσης είναι: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σείς κάμνετε εις αυτούς.» (Ματθ. 7:12.) ΖΧ 614.4

Ο Σωτήρας έδωσε την πολύτιμη ζωή Του για να ιδρύσει μια εκκλησία ικανή να φροντίσει τις πονεμένες, δοκιμασμένες ψυχές. Μια ομάδα πιστών μπορεί να είναι φτωχοί, αμόρφωτοι και άγνωστοι. Με τη βοήθεια όμως του Χριστού είναι σε θέση να κάνουν ένα έργο στο σπίτι, στη γειτονιά, στην εκκλησία, ακόμη και στις «επέκεινα περιοχές,» με αποτελέσματα που φτάνουν μέχρι την αιωνιότητα. ΖΧ 615.1

Επειδή αυτό το έργο παραμελείται, για αυτό πολλοί νέοι μαθητές δεν προχωρούν ποτέ πέρα από το αλφάβητο της χριστιανικής πείρας. Το φώς που έλαμψε στις καρδιές τους όταν ο Ιησούς τους είπε: «Συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου,» θα μπορούσαν να το κρατήσουν ζωντανό, βοηθώντας εκείνους που έχουν ανάγκη. Η αεικίνητη φυσική δραστηριότητα η οποία συχνά γίνεται πηγή κινδύνου για πολλούς νέους, θα μπορούσε να διοχετευθεί σε κανάλια από όπου ρέουν άφθονες ευλογίες. Το «εγώ» θα είχε ξεχαστεί με τη θερμή προσπάθεια να κάνουν καλό για τους άλλους. ΖΧ 615.2

Εκείνοι που εξυπηρετούν τους άλλους, θα υπηρετηθούν από τον Αρχιποιμένα. Οι ίδιοι θα πιουν το ζωντανό νερό και θα ικανοποιηθούν. Δεν θα κυνηγούν τις εκνευριστικές διασκεδάσεις ούτε θα περιμένουν κάποια θεαματική αλλαγή στη ζωή τους. Το κύριο θέμα του ενδιαφέροντος τους θα είναι πως να σώσουν ψυχές που είναι έτοιμες να χαθούν. Οι κοινωνικές σχέσεις θα αποδειχθούν ωφέλιμες. Η αγάπη του Λυτρωτή θα οδηγήσει τις καρδιές στην ενότητα. ΖΧ 615.3

Όταν διαπιστώνουμε ότι είμαστε συνεργάτες του Θεού, οι υποσχέσεις Του δεν θα αντηχούν αδιάφορα στα αυτιά μας. Θα καίνε μέσα στην καρδιά μας και θα φλογίζουν τα χείλη μας. Όταν ο Θεός κάλεσε το Μωυσή να υπηρετήσει ένα αμόρφωτο, ανυπότακτο και επαναστατικό λαό, του έδωσε την υπόσχεση: «Η παρουσία Μου θέλει είσθαι μετά σού, και θέλω σοι δώσει ανάπαυσιν» (',Εξ. 33:14, 3:12.) Αυτή η υπόσχεση ισχύει για όλους οι οποίοι εργάζονται στη θέση του Χριστού για τους πονεμένους και για τους βασανισμένους Του. ΖΧ 615.4

Η αγάπη για το συνάνθρωπο είναι η επίγεια εκδήλωση της αγάπης του Θεού. Προκειμένου να φυτέψει μέσα μας την αγάπη αυτή, να μας καταστήσει παιδιά της ίδιας οικογένειας, ο Βασιλιάς της δόξας έγινε ένα με μας. Όταν τα αποχαιρετιστήρια λόγια Του εκπληρωθούν: «Αγαπάτε αλλήλους, καθώς Εγώ σας ηγάπησα» (Ιωάν. 15:22,) όταν αγαπάμε τον κόσμο όπως Αυτός τον αγάπησε, τότε η αποστολή Του βρίσκει την εκπλήρωσή της σε εμάς. Είμαστε κατάλληλοι για τον Ουρανό, επειδή έχουμε το πνεύμα Του στην καρδιά μας. ΖΧ 615.5

Αλλά όταν λέγει, «Ελευθέρωνε τους συρομένους εις θάνατον, και μη αποσύρου από των όντων εις ακμήν σφαγής. Εάν είπης, Ιδού ημείς δεν εξεύρομεν τούτο δεν γνωρίζει ο σταθμίζων τας καρδίας; και ο φυλάττων την ψυχήν σου, και αποδίδων εις έκαστον κατά τα έργα αυτού, δεν εξεύρει;» (Παρ. 24:11, 12.) Την ημέρα της μεγάλης κρίσης, εκείνοι που δεν εργάστηκαν για το Χριστό, εκείνοι που περνούσαν τη ζωή τους σκεπτόμενοι τον εαυτό τους, φροντίζοντας για τον εαυτό τους, θα τοποθετηθούν από τον Κριτή της οικουμένης μαζί με αυτούς που έκαναν το κακό. Θα λάβουν την ίδια καταδίκη. ΖΧ 616.1

Σε κάθε ψυχή ο Θεός έχει εμπιστευθείκάτι. Από τον καθένα ο Αρχιποιμένας θα ζητήσει: «Που είναι το ποίμνιον το δοθέν εις σε, τα ωραία σου πρόβατα;» Και «Τι θέλεις ειπεί όταν σε επισκευθή;» (Ιερ. 13:20, 21.) ΖΧ 616.2