Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 69—ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Ματθ. 24,
Μάρκ. 13, Λουκ. 21:5-38. ΖΧ 600.1

Τα λόγια που απηύθυνε ο Χριστός στους ιερείς και στους αρχηγούς, «Ιδού αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος» (Ματθ.23:38,) είχαν γεμίσει με τρόμο την καρδιά τους. Προσποιήθηκαν αδιαφορία, αλλά ένα ερώτημα βασάνιζε τη σκέψη τους: «Τι σημασία να είχαν άραγε τα λόγια εκείνα;» Ένας αόρατος κίνδυνος φαίνονταν να τους απειλεί. Μπορούσε αυτός ο μεγαλόπρεπος ναός που ήταν το καμάρι του έθνους να μεταβληθεί σε ένα σωρό ερειπίων; Το κακό αυτό προαίσθημα το ένιωθαν και οι μαθητές. Ανυπόμονα περίμεναν κάποια εκτενέστερη διευκρίνηση από τον Ιησού. Καθώς βάδιζαν μαζί Του έξω από το ναό, επέστησαν την προσοχή Του στη στερεότητα και στην ομορφιά του οικοδομήματος. Οι πέτρες του ναού ήταν από καθαρό μάρμαρο, ολόλευκες, Μερικές από αυτές μάλιστα ήταν τεραστίων διαστάσεων. Ένα τμήμα του τείχους είχε αντέξει στην πολιορκία του στρατού του Ναβουχοδονόσορ. Με την τέλεια κατασκευή του το τείχος έμοιαζε σαν ένας στερεός βράχος, λαξευμένος ατόφιος στο λατομείο. Οι μαθητές αδυνατούσαν να καταλάβουνπως μπορούσαν αυτοί οι τοίχοι να γκρεμιστούν. ΖΧ 600.2

Όταν η προσοχή του Χριστού προσκολλήθηκε στη μεγαλοπρέπεια του ναού, ποιές θα μπορούσαν να είναι οι ενδόμυχες σκέψεις Του! Το θέαμα μπροστά Του ήταν πραγματικά ωραίο, αλλά Εκείνος είπε θλιμμένα: «Τα βλέπω όλα. Τα κτίρια είναι πραγματικά θαυμάσια. Μου δείχνετε αυτούς τους τοίχους που φαίνονται να είναι ακατάβλητοι. Ακούστε όμως τι θα σας πω. Θα έρθει η μέρα που «δεν θέλει αφεθή λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή» ΖΧ 600.3

Τα λόγια του Χριστού, ειπώθηκαν μπροστά σε πολλούς ανθρώπους. Όταν βρέθηκε καθισμένος μόνος Τουστο όρος των Ελαιών, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος, ο Ιωάννης και ο Ανδρέας ήρθαν κοντά Του και Τον ρώτησαν: «Ειπέ πρός ημάς,» Του είπαν, «πότε θέλουσι γείνει ταύτα; Και τι το σημείον της παρουσίας Σου και της συντελείας του αιώνος;» Στην ερώτηση των μαθητών ο Χριστός δεν απάντησε ξεχωρίζοντας την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τη μεγάλη ημέρα της παρουσίας Του. Ανέμιξε την περιγραφή των δύο αυτών γεγονότων. Αν είχε φανερώσει στους μαθητές Του τα μελλοντικά συμβάντα όπως Αυτός τα έβλεπε, δεν θα μπορούσαν να αντέξουν το θέαμα. Από ευσπλαχνία για αυτούς συνδύασε την περιγραφή των δύο κρίσιμων περιστάσεων, αφήνοντας τους μαθητές να μελετήσουν τη σημασία μόνοι τους. Όταν αναφέρθηκε στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ, τα προφητικά Του λόγια επεκτάθηκαν πέρα από αυτό το γεγονός, φτάνοντας στην τελική καταστροφή με φωτιά την ημέρα που ο Κύριος θα εγερθεί και θα τιμωρήσει τον κόσμο για την ανομία του. Τότε, η Γή θα αποκαλύψει το αίμα της και δεν θα καλύψει πια τους φονευμένους της. Ολόκληρη η ομιλία δόθηκε όχι μόνο για τους μαθητές, αλλά και για εκείνους οι οποίοι θα τύχαινε να ζουν στις τελευταίες σκηνές της ιστορίας της Γής. ΖΧ 600.4

Στρεφόμενος στους μαθητές ο Χριστός είπε: «Βλέπετε μη σας πλανήση τις διότι πολλοί θέλουσιν ελθεί εν τω ονόματί Μου, λέγοντες, Εγώ είμαι ο Χριστός και πολλούς θέλουσι πλανήσει.» Πολλοί ψευδομεσσίες θα παρουσιάζονταν, ισχυριζόμενοι ότι κάνουν θαύματα και διακηρύττοντας ότι έφθασε ο καιρός της απελευθέρωσης του ιουδαϊκού έθνους. Αυτοί θα παραπλανούσαν πολλούς. Τα λόγια του Χριστού εκπληρώθηκαν. Στο μεσοδιάστημα μεταξύ του θανάτου Του και της πολιορκίας της Ιερουσαλήμ, εμφανίστηκαν πολλοί ψευδομεσσίες. Αυτή η προειδοποίηση έγινε και για τους συγχρόνους μας. Οι ίδιες απάτες που χρησιμοποιήθηκαν πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, εφαρμόστηκαν μέσα στους αιώνες και επανελήφθησαν εκ νέου. ΖΧ 601.1

«Θέλετε δε ακούσει πολέμους και φήμας πολέμων προσέχετε, μη ταραχθήτε επειδή πάντα ταύτα πρέπει να γίνωσιν αλλά δεν είναι έτι το τέλος.» Πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, οι άνθρωποι αγωνίζονταν για την υπεροχή. Αυτοκράτορες δολοφονήθηκαν. Νόμιμοι διάδοχοι του θρόνου αφανίστηκαν. Γίνονταν πόλεμοι και κυκλοφορούσαν φήμες πολέμων. Ο Ιησούς είπε: «Πάντα ταύτα πρέπει να γίνωσιν αλλά δεν είναι έτι το τέλος, [του ιουδαϊκού έθνους, ως έθνος ] Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.» Ο Χριστός ήθελε να πειμε αυτό πως οι ραβίνοι θα τα απέδιδαν στην τιμωρία του Θεού επάνω στα έθνη, επειδή κρατούσαν σκλάβο τον εκλεκτό λαό Του. Θα δήλωναν ότι αυτά τα σημεία αποτελούσαν ένδειξη του ερχομού του Μεσσία. Μην εξαπατάστε. Αυτά δεν είναι παρά μόνο η αρχή της τιμωρούσας κρίσης του Θεού. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους. Δεν μετανόησαν,ούτε επέστρεψαν για να τους θεραπεύσω. Τα σημεία που αποδίδονται σαν αποδείξεις της απελευθέρωσής τους από τη δουλεία είναι σημεία της καταστροφής τους. ΖΧ 601.2

«Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά Μου. Και θέλουσι παραδώσει αλλήλους, και θέλουσι μισήσει αλλήλους.» Όλα αυτά τα υπέστησαν οι Χριστιανοί. Πατέρες και μητέρες πρόδιδαν τα παιδιά τους. Τα παιδιά πρόδιδαν τους γονείς. Φίλοι παρέδιναν τους φίλους τους στο Συνέδριο. Οι διώκτες πραγματοποίησαν το σκοπό τους φονεύοντας το Στέφανο, τον Ιάκωβο και άλλους Χριστιανούς. ΖΧ 602.1

Με αυτούς τους δούλους Του, ο Θεός έδωσε στον ιουδαϊκό λαό μια τελευταία ευκαιρία για να μετανοήσουν. Ο Ίδιος αποκαλύφθηκε στη σύλληψη, στη δίκη και στη φυλάκιση των μαρτύρων Του. Παρόλα αυτά οι δικαστές τους καταδίκασαν σε θάνατο. Υπήρξαν άνθρωποι για τους οποίους ο κόσμος δεν ήταν άξιος και με τη μη θανάτωση τους, οι Ιουδαίοι ξανασταύρωσαν εκ νέου τον Υιό του Θεού. Το ίδιο θα συμβεί και πάλι. Οι κυβερνητικές αρχές θα θεσπίσουν νομοθετήματα που περιορίζουν την θρησκευτική ελευθερία. Θα σφετεριστούν το δικαίωμα που ανήκει μόνο στο Θεό. Θα σκεφτούν ότι μπορούν να παραβιάσουν τη συνείδηση την οποία μπορεί να ελέγχει μόνο ο Θεός. Ήδη έχει γίνει η αρχή. Θα συνεχίσουν αυτό το έργο τους μέχρι ότου φτάσουν στο σημείο που δεν θα μπορούν να προχωρήσουν περισσότερο. Ο Θεός θα επέμβει τότε χάρη του πιστού λαού Του που φυλάει τις εντολές Του. ΖΧ 602.2

Κάθε φορά που μεσολαβεί διωγμός, εκείνοι που τον παρακολουθούν παίρνουν θέση υπέρ ή κατά του Χριστού. Εκείνοι που εκδηλώνουν συμπάθεια για όσους καταδικάζονται άδικα, δείχνουν την προσήλωση τους στο Χριστό. Άλλοι θίγονται γιατί οι αρχές της αλήθειας έρχονται σε άμεση αντίθεση με τα έργα τους. Πολλοί αποκόβονται και πέφτουν, αποστατώντας από την πίστη την οποία άλλοτε υποστήριζαν. Εκείνοι που την ώρα της δοκιμασίας αποστατούν με σκοπό να κατοχυρώσουν την ασφάλειά τους, ψευτοδικούν και προδίδουν τους αδελφούς τους. Ο Χριστός μας προειδοποίησε γι', αυτό, ώστε να μη εκπλαγούμε με τη αφύσικη και σκληρή στάση εκείνων που απορρίπτουν το φώς. ΖΧ 602.3

Ο Χριστός έδωσε ένα σημείο για την επικείμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και τους είπε πως θα μπορούσαν να σωθούν: « Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, δια να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα.» Αυτή η προειδοποίηση δόθηκε για να ληφθεί υπόψιν σαράντα χρόνια αργότερα με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Οι Χριστιανοί υπάκουσαν στην προειδοποίηση και κανένας από αυτούς δεν χάθηκε κατά την άλωση της πόλης. ΖΧ 603.1

«Προσεύχεσθε δε δια να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι, μηδέ εν Σαββάτω,» είπε ο Χριστός. Εκείνος που έκανε το Σάββατο, δεν το κατήργησε προσηλώνοντας το στο σταυρό. Το Σάββατο δεν ακυρώθηκε και δεν καταργήθηκε με το θάνατό Του. Σαράντα χρόνια μετά τη σταύρωσή Του έπρεπε να το φυλάνεακόμη ιερό. Επί σαράντα χρόνια οι μαθητές προσεύχονταν να μη γίνει η φυγή τους την ημέρα του Σαββάτου. ΖΧ 603.2

Από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ο Χριστός στράφηκε κατευθείαν στο μεγαλύτερο γεγονός, στον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας της ιστορίας της Γής, την έλευση του Υιού του Θεού με δόξα και μεγαλοπρέπεια. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο γεγονότα, περνούσε από τα μάτια του Χριστού μια μακρόχρονη περίοδος σκοτεινών για την εκκλησία Του αιώνων που στιγματίστηκαν με αίμα, δάκρυα και με αγωνία. Οι μαθητές δεν θα άντεχαν την ώρα εκείνη να δουν αυτές τις σκηνές και για αυτό ο Ιησούς τις προσπέρασε, κάνοντας την ακόλουθη σύντομη νύξη: «Αι ημέραι εκείναι θέλουσιν είσθαι θλίψις τοιαύτη οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής της κτίσεως την οποίαν έκτισεν ο Θεός, έως του νύν, ουδέ θέλει γείνει. Και εάν ο Κύριος δεν ήθελε συντέμει τας ημέρας εκείνας, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σάρξ αλλά δια τους εκλεκτούς, τους οποίους εξέλεξε, συνέτεμε τας ημέρας» Για ένα διάστημα μεγαλύτερο των χιλίων ετών θα ξεσηκώνονταν εναντίον των οπαδών του Χριστού ένας τέτοιος διωγμός που ο κόσμος δεν είχε ποτέ γνωρίσει. Εκατομμύρια πιστών μαρτύρων Του θα φονεύονταν. Αν το χέρι του Θεού δεν απλώνονταν για να διαφυλάξει το λαό Του, θα είχαν όλοι τους αφανιστεί. «Δια τους εκλεκτούς όμως, θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι,» είπε. ΖΧ 603.3

Σε αυτό ακριβώς το σημείο, ο Κύριος αναφέρεται σαφέστατα στη δευτέρα παρουσία Του και προειδοποιεί για τους κινδύνους που προηγούνται του ερχομού Του στον κόσμο. «Τότε εάν τις είπη πρός υμάς, Ιδού, εδώ είναι ο Χριστός, ή εδώ, μη πιστεύσητε. Διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, και θέλουσι δείξει σημεία και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Ιδού, προείπα πρός υμάς. Εάν λοιπόν είπωσι πρός υμάς, Ιδού εν τη ερήμω είναι, μη εξέλθητε Ιδού, εν τοις ταμείοις, μη πιστεύσητε. Διότι, καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών, και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» Ένα από τα σημεία της καταστροφής της Ιερουσαλήμ που ανέφερε ο Χριστός ήταν το επόμενο. «Πολλοί ψευδοπροφήται θέλουσιν εγερθή, και πλανήσει πολλούς.» Ψευδοπροφήτες στιγματίστηκαν ότι εξαπατούσαν το λαό και ότι οδηγούσαν μεγάλα πλήθη στην έρημο. Μάγοι και γόητες που ισχυρίζονταν ότι κατείχαν θαυματουργική δύναμη έκαναν τους ανθρώπους να τους ακολουθήσουν σε ορεινές, ερημικές περιοχές. Αυτή η προφητεία λέχθηκε και για τις έσχατες ημέρες. Αυτό το σημείο δόθηκε σαν σημείο της Δευτέρας Παρουσίας. Ακόμη και τώρα ψεύτικοι Μεσσίες και ψευδοπροφήτες κάνουν σημεία και τέρατα για να εξαπατήσουν τους μαθητές. Δεν ακούμε την κραυγή: «Ιδού, εν τη ερήμω είναι;» Χιλιάδες δεν πηγαίνουν στην έρημο με την ελπίδα να συναντήσουν το Χριστό; Ή μήπως δεν ακούγεται τώρα από χιλιάδες συγκεντρώσεων, όπου οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι έχουν επικοινωνία με τα αποθανόντα πνεύματα,η κλήση: «Ιδού, εν τοις ταμείοις;» Αυτό ακριβώς ισχυρίζεται ο Πνευματισμός. Τι λέει όμως ο Χριστός; «Μη πιστεύσητε. Διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών, και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» ΖΧ 604.1

Ο Σωτήρας δίνει τώρα σημεία της παρουσίας Του και το σπουδαιότερο, ορίζει τον καιρό πουπρόκειται να εμφανιστεί το πρώτο από τα σημεία. «Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων, ο ήλιος θέλει σκοτισθή, και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. Και τότε θέλει φανή το σημείον του Υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γής, και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Και τότε θέλει αποστείλει τους αγγέλους Αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς Αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, από άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.» ΖΧ 604.2

Στο τέλος του μεγάλου παπικού διωγμού, είπε ο Χριστός, ο Ήλιος επρόκειτο να σκοτιστεί και η σελήνη δεν θα έδινε το φώς της. Έπειτα, τα άστρα θα έπεφταν από τον Ουρανό. Πρόσθεσε: «Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν όταν ο κλάδος αυτής γείνη ήδη απαλός, και εκβλαστάνη τα φύλλα, γνωρίζετε ότι πλησιάζει το θέρος. Ούτω και σείς, όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι, επί τας θύρας.» ΖΧ 605.1

Ο Χριστός έδωσε σημεία της παρουσίας Του. Είπε ότι μπορούμε να ξέρουμε πότε η παρουσία Του είναι πλησίον μας, «επί τας θύρας». Για εκείνους που θα έβλεπαν αυτά τα σημεία λέει: «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.» Τα σημεία αυτά έχουν ήδη εμφανιστεί. Τώρα γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι η έλευση του Κυρίου είναι πολύ κοντά. «Ο ουρανός και η γή θέλουσι παρέλθει,» μας λέει, «οι δε λόγοι Μου δεν θέλουσι παρέλθει.» ΖΧ 605.2

Ο Χριστός θα έρθει ανάμεσα στα σύννεφα, περιβαλλόμενος από μεγάλη δόξα. Θα συνοδεύεται από πλήθος λαμπρών αγγέλων. Θα έρθει για να αναστήσει τους νεκρούς και να στέψει τους ζώντες αγίους από δόξα σε δόξα. Θα έρθει για να τιμήσει εκείνους που Τον αγάπησαν και φύλαξαν τις εντολές Του. Τότε θα τους πάρει μαζί Του. Ούτε λησμόνησε αυτούς ούτε και την υπόσχεσή Του. Θα ξαναγίνει επανασύνδεση των οικογενειακών δεσμών. Όταν αντικρίζουμε τους νεκρούς μας πρέπει να σκεπτόμαστε την αυγή που θα ηχήσει η σάλπιγγα του Θεού. «Και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή» (Α’ Κορ. 15:52.) Σε λίγο θα δούμε το Βασιλιά με όλη Του την ομορφιά. Λίγο ακόμη και Αυτός θα εξαλείψει τα δάκρυα από τα μάτια μας. Λίγο ακόμη και θα μας «στήση κατενώπιον της δόξης Αυτού αμώμους εν αγαλλιάσει.» (Ιούδα 24.) Για αυτό, δίνοντας τα σημεία της έλευσής Του, είπε: «Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γείνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας » ΖΧ 605.3

Αλλά Ο Χριστός δεν απεκάλυψε την ημέρα και την ώρα της παρουσίας Του. Δήλωσε καθαρά στους μαθητές Του ότι Αυτός δεν μπορούσε να τους γνωστοποιήσει την ημέρα ή την ώρα της Δευτέρας Παρουσίας Του. Αν είχε το δικαίωμα να την αποκαλύψει, τότε γιατί ήταν ανάγκη να τους παρακινεί να τελούν σε διαρκή στάση αναμονής; Υπάρχουν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν ακόμη και την ώρα της εμφάνισης του Κυρίου μας. Με πολύ ζήλο σχεδιάζουν το χάρτη του μέλλοντος. Αλλά ο Κύριος τους προειδοποίησε να στραφούν μακριά από τη στάση που τηρούν τώρα. Ο ακριβής χρόνος της έλευσης του Υιού του ανθρώπου είναι ένα μυστήριο που ανήκει στο Θεό. ΖΧ 605.4

Ο Χριστός συνεχίζει παρουσιάζοντας την κατάσταση του κόσμου κατά την έλευσή Του: «Καθώς εν ταις ημέραις ταις πρό του κατακλυσμού ήσαν τρώγοντες και πίνοντες, νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες, έως της ημέρας καθ’ ήν ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν και δεν εννόησαν εωσού ήλθεν ο κατακλυσμός, και εσήκωσε πάντας ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» Ο Χριστός δεν παρουσίασε εδώ μια επίγεια χιλιετηρίδα, χίλια χρόνια κατά τα οποία όλοι πρέπει να προετοιμαστούν για την αιωνιότητα. Μας λέει ότι όπως ήταν στις ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και όταν ο Υιός του ανθρώπου θα επανέλθει. ΖΧ 606.1

Πως ήταν στις μέρες του Νώε; «Και είδεν ο Κύριος ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γής, και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνον κακία πάσας τας ημέρας » (Γέν. 6:5.) Οι κάτοικοι του προκατακλυσμιαίου κόσμου είχαν απομακρυνθεί από τον Κύριο, αρνούμενοι να κάνουν το άγιο θέλημά Του. Ακολουθούσαν τη δική τους ανόσια φαντασιοπληξία και τις διεστραμμένες αντιλήψεις τους. Καταστράφηκαν για την κακία τους. Σήμερα ο κόσμος ακολουθεί τον ίδιο δρόμο. Δεν παρουσιάζει κολακευτικά σημεία που να αποβλέπουν στην ένδοξη χιλιετηρίδα. Οι παραβάτες του νόμου του Θεού γεμίζουν τη Γή με κακία. Τα στοιχήματά τους, οι ιππόδρομοι, τα χαρτοπαίγνια, η παράλυση του νου, οι λάγνες συνήθειες, τα αχαλίνωτα πάθη τους, σύντομα γεμίζουν τον κόσμο με βία. ΖΧ 606.2

Στην προφητεία της καταστροφής της Ιερουσαλήμ ο Χριστός είπε: «Επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή. Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή. Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, πρός μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Αυτή η προφητεία θα εκπληρωθεί και πάλι. Η γενίκευση της ανομίας της εποχής εκείνης είναι πανομοιότυπημε αυτή τη γενιά. Το ίδιο ισχύει και για την προφητία σχετικά με το κήρυγμα του Ευαγγελίου. Πρίν από την πτώση της Ιερουσαλήμ, ο Παύλος, γράφοντας με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, δήλωσε ότι το Ευαγγέλιο είχε κηρυχθεί «εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν.» (Κολ. 1:23.) Έτσι και τώρα, πριν από την έλευση του Υιού του ανθρώπου, το αιώνιο Ευαγγέλιο πρέπει να κηρυχθεί «εις πάν έθνος, και φυλήν, και γλώσσαν και λαόν.» (Αποκ. 14:6, 14.) Ο Θεός «προσεδιώρισεν ημέραν εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην.» (Πράξ. 17:31.) Ο Χριστός μας λέει πότε θα έρθει αυτή η μέρα. Δεν λέει ότι όλος ο κόσμος θα πιστέψει, αλλά ότι «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, πρός μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» Η μετάδοση του Ευαγγελίου στον κόσμο από εμάς, μας καθιστά ικανούς να επισπεύσουμε την επιστροφή του Κυρίου. Δεν πρέπει μόνο να προσμένουμε, αλλά και να επισπεύσουμε την πραγματοποίηση της ημέρας του Θεού. (ιδέ Β’ Πέτρ. 3:12.) Αν η χριστιανική εκκλησία είχε κάνει το έργο που της υποδείχτηκε, όπως ο Κύριος διέταξε, όλος ο κόσμος θα είχε ειδοποιηθεί από καιρό και ο Κύριος Ιησούς θα είχε έρθει στη Γή με δύναμη και με μεγάλη δόξα. ΖΧ 606.3

Αφού ανέφερε τα σημεία της παρουσίας Του, ο Χριστός είπε: «Ούτω και σείς, όταν ίδητε πάντα ταύτα, εξεύρετε ότι πλησίον είναι, επί τας θύρας.» «Προσέχετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε.» Ο Θεός πάντοτε προειδοποιεί τους ανθρώπους για τις επερχόμενες καταστροφές. Εκείνοι που έδειξαν πίστη στο μήνυμά Του την εποχή που έζησαν και εξέφρασαν την πίστη τους υπακούοντας στις εντολές Του, διέφυγαν τις κρίσεις που έπεσαν στους ανυπότακτους και στους άπιστους. «Και είπε Κύριος πρός τον Νώε, Είσελθε σύ, και πάς ο οίκος σου, εις την κιβωτόν διότι σε είδον δίκαιον ενώπιον Μου εν τη γενεά ταύτη.» Ο Νώε υπάκουσε και σώθηκε. Το μήνυμα που δόθηκε στο Λώτ ήταν: «Σηκώθητε, εξέλθετε εκ του τόπου τούτου, διότι καταστρέφει ο Κύριος την πόλιν.» (Γέν. 7:1, 19:14.) Ο Λώτ αφέθηκε στην προστασία των ουρανίων αγγελιοφόρων και σώθηκε. Έτσι δόθηκε και στους μαθητές του Χριστού η προειδοποίηση για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Εκείνοι που αγρυπνούσαν αναμένοντας το σημείο της επερχόμενης καταστροφής και απομακρύνθηκαν από την πόλη, διέφυγαν τον όλεθρο. Τώρα μας δίνεται η προειδοποίηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και της καταστροφής που θα βρει τον κόσμο. Εκείνοι που προσέχουν στην προειδοποίηση θα σωθούν. ΖΧ 607.1

Επειδή δεν γνωρίζουμε τον ακριβή χρόνο της έλευσής Του, μας δίνεται η εντολή να αγρυπνούμε. «Μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, τους οποίους ελθών ο Κύριος θέλει ευρεί αγρυπνούντας.» (Λουκ. 12:37.) Εκείνοι που αγρυπνούν περιμένοντας τον ερχομό του Κυρίου, δεν περιμένουν παραμένοντας αδρανείς. Το να προσμένει κανείς την έλευση του Χριστού σημαίνει να οδηγεί τους ανθρώπους να έχουν το φόβο του Θεού και να φοβούνται τηντιμωρία Του για την παράβαση. Σημαίνει να κάνει τους ανθρώπους να δουν πόσο τεράστια αμαρτία είναι η απόρριψη της προσφερόμενης ευσπλαχνίας Του. Εκείνοι που περιμένουν τον Κύριο, εξαγνίζουν τις ψυχές τους με υπακοή στην αλήθεια. Συνδυάζουν την προσεκτική αγρυπνία με την πρόθυμη εργασία. Επειδή γνωρίζουν ότι η επιστροφή του Κυρίου είναι τόσο κοντά, ο ζήλος τους να συνεργαστούν με τις ουράνιες υπάρξεις για τη σωτηρία των ψυχών γίνεται περισσότερο ένθερμος. Αυτοί είναι οι πιστοί και φρόνιμοι δούλοι που δίνουν στην οικογένεια του Θεού «εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν.» (Λουκ. 12:42.) Διακηρύττουν την αλήθεια που αφορά ιδιαίτερα την εποχή μας. Όπως ο Ενώχ, ο Νώε, ο Αβραάμ και ο Μωυσής διεκήρυξαν την αλήθεια για την εποχή Του, έτσι και οι δούλοι του Χριστού δίνουν τώρα την προειδοποίηση που αφορά τη γενιά τους. ΖΧ 607.2

Αλλά Ο Χριστός φέρνει στο προσκήνιο μια άλλη τάξη: «Εάν δε είπη ο κακός εκείνος δούλος εν τη καρδία αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου και αρχίση να δέρη τους συνδούλους, να τρώγη δε και να πίνη μετά των μεθυόντων, θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου καθ’ ήν ημέραν δεν προσμένει.» ΖΧ 608.1

Ο κακός δούλος λέει μέσα του: «Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου.» Δεν λέει ότι δεν θα έρθει ο Χριστός. Δεν χλευάζει την ιδέα της Δευτέρας Παρουσίας Του. Μέσα στην καρδιά του, με τις πράξεις και τα λόγια του κηρύσσει ότι ο ερχομός του Κυρίου αργεί, ενώ κάνει και τους άλλους να μη πιστεύουν ότι ο Κύριος έρχεται σύντομα. Με την επιρροή που έχει τους οδηγεί σε μια αλαζονική και αμέριμνη αργοπορία. Παραμένουν στην κοσμικότητα και στη νάρκη. Γήινα πάθη και αμαρτωλές σκέψεις κυριεύουν το νου. Ο κακός δούλος τρώει και πίνει με τους μέθυσους ενώ γίνεται ένα με τον κόσμο κυνηγώντας τις απολαύσεις. Δέρνει τους δούλους του, κατηγορώντας και καταδικάζοντας εκείνους που μένουν πιστοί στον Κύριό τους. Αναμιγνύεται με τον κόσμο. Γίνεται ένα με τους ομοίους του στην παράβαση. Συμπράττει με αυτούς στις παραβάσεις. Πρόκειται για μια τρομακτική αφομοίωση. Μαζί με τον κόσμο πιάνεται και αυτός στην παγίδα. «Θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου καθ’ ήν ώραν δεν εξεύρει και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των υποκριτών.» ΖΧ 608.2

«Εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε.» (Αποκ. 3:3.) Η έλευση του Χριστού θα ξαφνιάσει τους ψευτοδασκάλους. Αυτοί λέγουν «ειρήνη και ασφάλεια.» Περιμένουν και αυτοί, όπως οι ιερείς και οι δάσκαλοι πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ότι η εκκλησία θα απολαύσει επίγεια ευημερία και δόξα. Ερμηνεύουν τα σημεία των καιρών και προδιαγράφουν δήθεν το γεγονός αυτό. Αλλά τι λέει ο λόγος της Θεοπνευστίας; «Τότε επέρχεται επ’ αυτούς αιφνίδιος όλεθρος.» (Α’ Θεσ. 5:3.) Πάνω σε όλους τους κατοίκους επί προσώπουΓής, πάνω σε όλους εκείνους που κάνουν μόνιμη κατοικία τους αυτό τον κόσμο, η ημέρα του Κυρίου θα έρθει σαν παγίδα. Θα τους έρθει όπως έρχεται ο νυχτερινός διαρρήκτης. ΖΧ 608.3

Ο κόσμος γεμάτος ταραχές, γεμάτος ανόσιες απολαύσεις κοιμάται λικνιζόμενος μέσα σε μια σαρκική μακαριότητα. Οι άνθρωποι τοποθετούν πολύ μακριά την επιστροφή του Κυρίου. Κοροϊδεύουν τις προειδοποιήσεις. Ακούγονται τα υπερήφανα καυχησιολογήματά τους: «Τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτίσεως.» «Και αύριον θέλει είσθαι ως η ημέρα αύτη, πολύ πλέον άφθονος.» (Β’ Πέτρ. 3:4, Ησ. 56:12.) Έτσι επιδίδονται περισσότερο στην απόλαυση των επιθυμιών. Ο Χριστός λέει: «Ιδού έρχομαι ως κλέπτης.» (Απ. 16:15.) Ακριβώς τη στιγμή που ο κόσμος χλευαστικά ρωτάει: «Που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας Αυτού;» (Β’ Πέτρ. 3:4.), τα σημεία εκπληρώνονται. Ενώ φωνάζουν «ειρήνη και ασφάλεια,» ξαφνικά επέρχεται η καταστροφή. Όταν ο χλευαστής απορρίπτει την αλήθεια και αυθαδιάζει, όταν η ρουτίνα της εργασίας στις διάφορες επικερδείς επιχειρήσεις συνεχίζεται αδιαφορώντας για ηθικές αξίες, όταν ο μελετητής αναζητά με ενδιαφέρον κάθε άλλη γνώση εκτός από τη Γραφή, τότε ο Χριστός έρχεται σαν κλέφτης. ΖΧ 609.1

Όλος ο κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό. Τα σημεία των καιρών είναι δυσοίωνα. Τα επερχόμενα δεινά προβάλλουν ήδη τη σκιά τους. Το πνεύμα του Θεού αποσύρεται από τη Γή και η μια συμφορά διαδέχεται την άλλη, τόσο στη θάλασσα όσο και στη στεριά. Παντού καταιγίδες, σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες και εγκλήματα κάθε βαθμού. Ποιός μπορεί να διαβάσει το μέλλον; Που υπάρχει ασφάλεια; Δεν υπάρχει ασφάλεια σε τίποτε ανθρώπινο ή επίγειο. Σύντομα οι άνθρωποι κατατάσσονται κάτω υπό το λάβαρο της επιλογής τους. Περιμένουν ανήσυχοι και παρακολουθούν τις κινήσεις των αρχηγών τους. Υπάρχουν εκείνοι που περιμένουν, αγρυπνούν και εργάζονται για την παρουσία του Κυρίου μας. Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων παρατάσσονται κάτω από την αρχηγία του πρώτου μεγάλου αποστάτη. Λίγοι πιστεύουν με την καρδιά και με το νου ότι υπάρχει μπροστά μας είτε ο Άδης που πρέπει να αποφύγουμε, είτε ο Ουρανός που μπορούμε να απολαύσουμε. ΖΧ 609.2

Αδιόρατα, η κρίση μας πλησιάζει βαθμηδόν. Ο Ήλιος λάμπει στον Ουρανό, ακολουθώντας τη συνηθισμένη του τροχιά και οι Ουρανοί εξακολουθούν να διηγούνται τη δόξα του Θεού. Οι άνθρωποι τρώνε και πίνουν ακόμη, φυτεύουν και κτίζουν, παντρεύουν και παντρεύονται. Οι έμποροι ακόμη αγοράζουν και πωλούν. Οι άνθρωποι παραγκωνίζουν ο ένας τον άλλο, αγωνιζόμενοι για την υπεροχή. Οι ηδονοθήρες συνωστίζονται ακόμη στα θέατρα, στους ιπποδρόμους, στις χαρτοπαικτικές λέσχες. Κυριαρχεί η πιο μεγάλη έξαρση. Όμως ο καιρός της προθεσμίας θα λήξει γρήγορα και η υπόθεση του καθενός θα έχει αποφασιστεί για την αιωνιότητα. Ο Σατανάς βλέπει ότι ο καιρός του είναι σύντομος. Έχει κινητοποιήσει όλες του τις δυνατότητες για να απατήσει τους ανθρώπους, να τους ξεγελάσει, να τους απασχολήσει, να τους γοητεύσει, μέχρι που να λήξει η μέρα της δοκιμής και να κλείσει η θύρα του ελέους για πάντα. ΖΧ 610.1

Με μεγάλη επισημότητα φτάνουν σε μας ανάμεσα από τους αιώνες τα προειδοποιητικά λόγια του Κυρίου μας από το όρος των Ελαιών: «Προσέχετε δε εις εαυτούς μήπως επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη διότι ως παγίς θέλει επέλθει επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γής. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι επί παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» ΖΧ 610.2