Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 61—Ο ΖΑΚΧΑΙΟΣ

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Λουκ. 19:1-10. ΖΧ 519.1

Κατευθυνόμενος προς τα Ιεροσόλυμα, ο Ιησούς «εισελθών διήρχετο την Ιεριχώ.» Απέχοντας μόλις λίγα χιλιόμετρα από τον Ιορδάνη, στη δυτική πλευρά της κοιλάδας που κατέληγε σε μια μεγάλη πεδιάδα, η πόλη φάνταζε πλαισιωμένη από τροπική, οργιώδη βλάστηση. Με τα φοινικόδεντρα και τους πλούσιους κήπους που ποτίζονταν από τρεχούμενα νερά, έλαμπε σαν σμαράγδι, πλαισιωμένη από βραχώδεις λόφους και ερημικά φαράγγια που χώριζαν την Ιερουσαλήμ από την πεδινή αυτή πόλη. ΖΧ 519.2

Πολλά καραβάνια πηγαίνοντας για τη γιορτή περνούσαν από την Ιεριχώ. Ο ερχομός τους ήταν πάντοτε μια χαρούμενη περίοδος, αλλά τώρα ο λαός διακατέχονταν από ένα ζωηρότερο ενδιαφέρον. Είχε γίνει γνωστό ότι ο Γαλιλαίος δάσκαλος ο οποίος πριν λίγο καιρό είχε αναστήσει το Λάζαρο, βρίσκονταν ανάμεσα στο πλήθος. Παρόλο που κυκλοφορούσαν ψίθυροι για τη σκευωρία των ιερέων, τα πλήθη περίμεναν ανυπόμονα να Τον τιμήσουν. ΖΧ 519.3

Η Ιεριχώ ήταν μια από τις πόλεις που παλαιότερα είχαν ξεχωρίσει για τους ιερείς. Έτσι, πολλοί ιερείς κατοικούσαν εκείαυτή την εποχή. Η πόλη είχε επίσης ένα πληθυσμό εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα. Ήταν ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο και βρίσκονταν εκεί Ρωμαίοι αξιωματικοί, στρατιώτες καθώς και ξένοι από διάφορα μέρη.Οι εισπράξεις των φόρων έκαναν την πόλη τόπο διαμονής για πολλούς τελώνες. ΖΧ 519.4

Ο αρχιτελώνης Ζακχαίος ήταν Ιουδαίος, μισούμενος από τους συμπολίτες του. Το αξίωμα και τα πλούτη του ήταν οι απολαβές ενός επαγγέλματος που οι άνθρωποι απεχθάνονταν και το θεωρούσαν σαν ένα συνώνυμο της αδικίας και του εκβιασμού. Όμως ο πλούσιος αρχιτελώνης δεν ήταν τόσο σκληρός όσο φαίνονταν. Κάτω από τη φαινομενική του κοσμικότητα και υπερηφάνεια υπήρχε μια καρδιά επιδεκτική στη θεϊκή επιρροή. Ο Ζακχαίος είχε ακούσει για τον Ιησού. Η φήμη Ενός ο οποίος φέρονταν με καλοσύνη και ευγένεια προς τις περιφρονημένες τάξεις είχε διαδοθεί παντού. Στον αρχιτελώνη ξύπνησε η επιθυμία μιας καλύτερης ζωής. Λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από την Ιεριχώ, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε κηρύξει στον Ιορδάνη και ο Ζακχαίος είχε ακούσει την κλήση για μετάνοια. Οι συμβουλές στους τελώνες, «Μη εισπράττετε περισσότερον παρά το διατεταγμένον εις εσάς» (Λουκ. 3:13), παρόλο που τις είχε αγνοήσει φανερά, του έκαναν όμως εντύπωση. Γνώριζε τις Γραφές και ήταν σίγουρος ότι τα έργα του δεν ήταν σωστά. Τώρα, ακούγοντας τα λόγια που όπως διαδίδονταν προέρχονταν από το Μεγάλο Δάσκαλο, ένιωθε ότι ήταν αμαρτωλός στα μάτια του Θεού. Όμως αυτά που άκουσε για τον Ιησού γέννησαν την ελπίδα στην καρδιά του. Η μετάνοια και η μεταρρύθμιση της ζωής ήταν δυνατές ακόμη και για αυτόν. Μήπως δεν ήταν τελώνης ένας από τους πιο έμπιστους μαθητές του νέου αυτού Δασκάλου; Ο Ζακχαίος άρχισε αμέσως να εφαρμόζει την πεποίθηση από την οποία είχε κυριευθεί και να επανορθώνει τις αδικίες έναντι εκείνων που είχε βλάψει. ΖΧ 519.5

Ήδη είχε αρχίσει να μεταβάλει τη ζωή του, όταν τα νέα αντήχησαν σε όλη την Ιεριχώ. Ο Ιησούς έμπαινε στην πόλη. Ο Ζακχαίος ήταν αποφασισμένος να Τον δει. Είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται πόσο πικροί ήταν οι καρποί της αμαρτίας και πόσο δύσκολο το μονοπάτι εκείνου που προσπαθεί να επιστρέψει από το δρόμο της πλάνης. Του ήταν δύσκολο να υποφέρει την παρανόηση, να αντιμετωπίζει την καχυποψία και τη δυσπιστία στην προσπάθειά του να επανορθώσει τα λάθη του. Ο αρχιτελώνης επιθυμούσε να δει τη μορφή Εκείνου του οποίου τα λόγια του είχαν φέρει ελπίδα στην καρδιά. ΖΧ 520.1

Οι δρόμοι ήταν ασφυκτικά γεμάτοι και ο Ζακχαίος που ήταν κοντός στο ανάστημα, δεν μπορούσε να δειτίποτε πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων. Κανείς δεν ήθελε να του κάνει χώρο. Έτσι, τρέχοντας λίγο πιο μπροστά από τα πλήθη, εκεί που μια μεγάλη συκομουριά άπλωνε τα κλωνάρια της πάνω στο δρόμο, ο πλούσιος τελώνης σκαρφάλωσε και κάθισε ανάμεσα στα κλαδιά της. Από εκεί θα μπορούσε να βλέπει τη συνοδεία όταν θα διάβαινε από κάτω. Το πλήθος πλησίαζε και καθώς περνούσε από μπροστά του, ο Ζακχαίος άνοιξε διάπλατα τα μάτια του και πάσχιζε να διακρίνει τη μοναδική μορφή που επιθυμούσε να δει. ΖΧ 520.2

Πάνω από τις θορυβώδεις φωνές των ιερέων και ραβίνων υπό τις κραυγές της υποδοχής από μέρους του λαού, η ανέκφραστη επιθυμία του αρχιτελώνη μίλησε στην καρδιά του Ιησού. Ξαφνικά, ακριβώς κάτω από τη συκομουριά, μια συνοδεία ανθρώπων διακόπτει την πορεία της. Αυτοί που προηγούνται και αυτοί που ακολουθούν σταματούν απότομα και Εκείνος του οποίου το βλέμμα φαίνεται να διαβάζει την ψυχή, κοιτάζει προς τα πάνω. Διερωτώμενος αν ο άντρας στο δένδρο είναι ψυχικά υγιής, ο τελώνης ακούει τα λόγια: «Ζακχαίε, κατάβα ταχέως διότι σήμερον πρέπει να μείνω εν τω οίκω σου.» ΖΧ 520.3

Τα πλήθη κάνουν τόπο και ο Ζακχαίος, περπατώντας σαν να υπνοβατεί, υποδεικνύει το δρόμο προς το σπίτι του. Οι ραβίνοι παρακολουθούν συνοφρυωμένοι και γογγύζουν με δυσαρέσκεια και περιφρόνηση «ότι εις αμαρτωλόν άνθρωπον εισήλθε να καταλύση.» ΖΧ 521.1

Ο Ζακχαίος συγκινήθηκε και έμεινε κατάπληκτος και άφωνος από την αγάπη και την καταδεκτικότητα του Χριστού που έδωσε σημασία σε αυτόν τον ανάξιο. Τώρα η αγάπη και η αφοσίωση για τον Κύριό που είχε μόλις ανακαλύψει, αποσφράγισαν τα χείλη του. Θα έκανε την εξομολόγηση και τη μετάνοιά του μπροστά σε όλους. ΖΧ 521.2

Παρουσία του πλήθους, «σταθείς ο Ζακχαίος είπε πρός τον Κύριον, Ιδού, τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδω εις τους πτωχούς και εάν εσυκοφάντησα τινά εις τι, αποδίδω τετραπλούν. ΖΧ 521.3

Είπε δε πρός αυτόν ο Ιησούς, Ότι σήμερον έγεινε σωτηρία εις τον οίκον τούτον, καθότι και αυτός υιός του Αβραάμ είναι.» ΖΧ 521.4

Προηγουμένως, το πλούσιο αρχοντόπουλο είχε απομακρυνθεί από τον Ιησού και οι μαθητές απόρησαν για τα λόγια του Κυρίου τους: «Πόσον δύσκολον είναι να εισέλθωσιν εις την βασιλείαν του Θεού οι έχοντες το θάρρος αυτών εις τα χρήματα!» Τότε είχεπει ο ένας στον άλλον: «Και τις δύναται να σωθή;» Τώρα είχαν την απόδειξη για την ορθότητα των λόγων του Χριστού ότι «Τα αδύνατα παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω Θεώ » (Μάρκ. 10:24, 26, Λουκ. 18:27.) Είδαν πως, με τη χάρη του Θεού, ένας πλούσιος μπορούσε να εισέλθει στη βασιλεία. ΖΧ 521.5

Πριναντικρύσει ο Ζακχαίος το πρόσωπο του Χριστού, είχε αρχίσει το έργο που απέδειξε την πραγματική του μετάνοια. Πριν κατηγορηθεί από τους ανθρώπους, είχε ομολογήσει την αμαρτία του. Είχε υποβληθεί στον έλεγχο του Αγίου Πνεύματος και είχε αρχίσει να εφαρμόζει τη διδασκαλία των λόγων που είχαν γραφτεί για τον αρχαίο λαό του Ισραήλ όπως και για μας. Πολλά χρόνια πριν ο Κύριος είχε πει: «Και αν πτωχεύση ο αδελφός σου και δυστυχήση, τότε θέλεις βοηθήσει αυτόν, ως ξένον ή πάροικον, δια να ζήση μετά σου Μη λάβης παρ’ αυτού τόκον, ή πλεονασμόν αλλά φοβού τον Θεόν σου δια να ζή ο αδελφός σου μετά σου. Το αργύριόν σου δεν θέλεις δώσει εις αυτόν επί τόκω, και επί πλεονασμό δεν θέλεις δώσει τας τροφάς σου.» «Και δεν θέλετε δυναστεύσει έκαστος τον πλησίον αυτού, αλλά θέλεις φοβηθή τον Θεόν σου.» (Λευιτ. 25:35-37, 17.) Ο Ίδιος ο Χριστός είχε πει αυτά τα λόγια, καλυμμένος από τη στήλη της νεφέλης. Η πρώτη ανταπόκριση του Ζακχαίου στην αγάπη του Χριστού εκδηλώθηκε με συμπάθεια στους φτωχούς και στους πάσχοντες. ΖΧ 521.6

Οι τελώνες είχαν σχηματίσει μεταξύ τους μια συνομοσπονδία για να μπορούν να καταπιέζουν το λαό και να αλληλοϋποστηρίζονται στις εξαπατικές μεθόδους τους. Εκβιάζοντας τον κόσμο δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να εφαρμόζουν ότι είχε καταντήσει σχεδόν παγκόσμια συνήθεια. Ακόμη και οι ιερείς και οι ραβίνοι που τους περιφρονούσαν, ήταν ένοχοι γιατί και αυτοί πλούτιζαν με ανέντιμες πράξεις, υπό το κάλυμμα της ιερής αποστολής τους. Μόλις ο Ζακχαίος παραδόθηκε στην επιρροή του Αγίου Πνεύματος, εγκατέλειψε κάθε ανέντιμη συνήθεια. ΖΧ 522.1

Η μετάνοια δεν είναι ποτέ ειλικρινής αν δεν συνοδεύεται από μεταρρύθμιση. Η δικαιοσύνη του Χριστού δεν είναι πανωφόρι για να καλύψει αμαρτίες που δεν έχουν εξομολογηθεί ούτε έχουν εγκαταλειφτεί. Είναι μια αρχή της ζωής που μεταμορφώνει το χαρακτήρα και ελέγχει τη διαγωγή. Αγιότητα είναι πληρότητα για το Θεό. Είναι μια ολοκληρωμένη υποταγή της καρδιάς και της ζωής στις ενοικούσες αρχές του Ουρανού. ΖΧ 522.2

Ο Χριστιανός στην επαγγελματική του ζωή πρέπει να παρουσιάζει στον κόσμο τον τρόπο με τον οποίο ο Κύριός μας θα συμπεριφέρονταν στην επαγγελματική Του ζωή. Σε κάθε δοσοληψία του ο Χριστιανός πρέπει να φανερώνει ότι δάσκαλό του έχει το Θεό. «Αγιασμός εις τον Κύριον» πρέπει να είναι γραμμένο στα λογιστικά βιβλία και στα κατάστιχα, στις διαπραγματεύσεις, στις αποδείξεις, στις εισπράξεις και στις συναλλαγές. Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι οπαδοί του Χριστού και συναλλάσσονται με άδικο τρόπο, δίνουν ψευδή μαρτυρία για το χαρακτήρα του αγίου, του δικαίου και του ευσπλαχνικού Θεού. Κάθε μετανοημένος άνθρωπος θα φανερώσει όπως ο Ζακχαίος, ότι ο Χριστός εισήλθε στην καρδιά του με την εγκατάλειψη άδικων συνηθειών που χαρακτήριζαν τη μέχρι τότε ζωή του. Όπως ο αρχιτελώνης, ο άνθρωπος αυτός θα αποδείξει την ειλικρίνεια του, επανορθώνοντας την αδικία. Ο Κύριος λέει: ΖΧ 522.3

«Όταν επιστρέψας από της αμαρτίας αυτού, πράξη κρίσιν και δικαιοσύνην, αποδώση το ενέχυρον ο ασεβής, επιστρέψη το ηρπαγμένον, περιπατή εν τοις διατάγμασι της ζωής, μη πράττων αδικίαν, θέλει εξάπαντος ζήσει, δεν θέλει αποθάνει πάσαι αι αμαρτίαι αυτού, τας οποίας ημάρτησε, δεν θέλουσι πλέον μνημονευθή εις αυτόν έκαμε κρίσιν και δικαιοσύνην θέλει εξάπαντος ζήσει.» (Ιεζ. 33:14-16.) ΖΧ 522.4

Αν έχουμε βλάψει άλλους με οποιαδήποτε άδικη δοσοληψία, αν έχουμε εξαπατήσει στο εμπόριο ή έχουμε στερήσει κάποιον έστω και με νόμιμα μέσα, πρέπει να ομολογήσουμε το σφάλμα μας και να επανορθώσουμε με τη δύναμη μας. Το σωστό είναι να αποκαταστήσουμε όχι μόνο όσα πήραμε, αλλά και όσα θα είχαν αποφέρει αυτά με την ορθή και συνετή διαχείριση κατά το διάστημα που παρέμειναν στην κατοχή μας. ΖΧ 523.1

Στο Ζακχαίο ο Σωτήρας είπε: «Σήμερον έγεινε σωτηρία εις τον οίκον τούτον.» Δεν ευλογήθηκε μόνο ο Ζακχαίος αλλά και όλη η οικογένεια του. Ο Χριστός πήγε στο σπίτι του για να του δώσει μαθήματα αλήθειας και να διδάξει στην οικογένειά του τα στοιχεία της βασιλείας. Είχαν αποκλειστεί από τη συναγωγή γιατί τους περιφρονούσαν οι ραβίνοι και οι προσκυνητές. Τώρα όμως έγιναν η πιο ευνοούμενη οικογένεια στην Ιεριχώ και συγκεντρωμένοι γύρω από το θεϊκό Δάσκαλο μέσα στο σπίτι τους, άκουγαν να τους απευθύνονται τα λόγια της ζωής. ΖΧ 523.2

Όταν ο Χριστός γίνεται δεκτός σαν προσωπικός Σωτήρας, τότε επέρχεται η σωτηρία στην ψυχή. Ο Ζακχαίος είχε δεχτεί τον Ιησού όχι απλώς σαν περαστικό φιλοξενούμενο στο σπίτι του, αλλά σαν Εκείνον που θα κατοικούσε στο ναό της ψυχής του. Οι γραμματείς και Φαρισαίοι τον κατηγορούσαν ως αμαρτωλό, γόγγυζαν κατά του Χριστού που έγινε φιλοξενούμενος του, αλλά ο Κύριος τον ανεγνώρισε σαν γιό του Αβραάμ, επειδή, «οι όντες εκ πίστεως, ούτοι είναι υιοί του Αβραάμ» (Γαλ. 3:7.) ΖΧ 523.3