Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 56—ΕΥΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Ματθ 19:13-15,
Μάρκ. 10:13-16, Λουκ. 18:15-17. ΖΧ 482.1

Ο Ιησούς πάντοτε αγαπούσε τα παιδιά. Δέχονταν την παιδική τους συμπάθεια και την έκδηλη, ανυπόκριτη αγάπη τους. Οι ευγνώμονες δοξολογίες από τα αγνά χείλη τους ηχούσαν σαν μουσική στα αυτιά Του και ξεκούραζαν το πνεύμα Του όταν Τον κατέθλιβε η επαφή με τους πονηρούς και υποκριτικούς ανθρώπους. Οπουδήποτε πήγαινε ο Σωτήρας, η αγαθότητα της μορφής Του και ο ευγενικός και καλοσυνάτος τρόπος Του κέρδιζε την αγάπη και την εμπιστοσύνη των παιδιών. ΖΧ 482.2

Οι Ιουδαίοι συνήθιζαν να φέρνουν τα παιδιά τους στο ραβίνο για να τα ευλογήσει τοποθετώντας τα χέρια του επάνω τους. Οι μαθητές του Σωτήρα όμως σκέφθηκαν ότι το έργο Του ήταν πολύ σπουδαίο για να διακόπτεται με αυτό τον τρόπο. Όταν οι μητέρες ήρθαν σε Αυτόν με τα μικρά τους, οι μαθητές τις κοίταξαν με δυσμένεια. Σκέφθηκαν ότι τα παιδιά ήταν πολύ μικρά για να επωφεληθούν από την επίσκεψή τους στον Ιησού και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η παρουσία τους θα Τον δυσαρεστούσε. Οι μαθητές ήταν εκείνοι που Τον δυσαρέστησαν. Ο Σωτήρας καταλάβαινε τη φροντίδα και τα βάρη των μητέρων που προσπαθούσαν να αναθρέψουν τα παιδιά τους σύμφωνα με το λόγο του Θεού. Είχε ακούσει τις προσευχές τους. Ο ίδιος τις είχε προσελκύσει στην παρουσία Του. ΖΧ 482.3

Μια μητέρα μαζί με το παιδί της ξεκίνησε από το σπίτι της να πάει να βρει τον Ιησού. Στο δρόμο είπε σε μια γειτόνισσα που πήγαινε και η γειτόνισσα ήθελε να ευλογήσει ο Ιησούς και τα δικά της παιδιά. Έτσι, πολλές μητέρες ήρθαν μαζί, κρατώντας τα μικρά τους. Πολλά παιδιά είχαν περάσει από τη βρεφική στην παιδική και εφηβική ηλικία. Όταν οι μητέρες γνωστοποίησαν την επιθυμία τους, ο Ιησούς άκουσε με συμπάθεια τη συνεσταλμένη και συγκινητική παράκληση. Περίμενε όμως να δει πως θα συμπεριφέρονταν οι μαθητές σε αυτές. Όταν τους είδε να διώχνουν τις μητέρες, νομίζοντας ότι Του έκαναν χάρη, τους έδειξε το λάθος τους λέγοντας: «Αφήσατε τα παιδία, και μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι προς Εμέ διότι των τοιούτων είναι η βασιλεία των ουρανών». Πήρε τα παιδιά στην αγκαλιά Του, έβαλε τα χέρια επάνω τους και τους πρόσφερε την ευλογία που είχαν έρθει να πάρουν. ΖΧ 482.4

Οι μητέρες παρηγορήθηκαν. Επέστρεψαν στα σπίτια τους δυναμωμένες και ευλογημένες από τα λόγια του Χριστού. Ενθαρρύνθηκαν να συνεχίσουν το βαρύ καθήκον τους με νέα χαρά και να εργαστούν με ελπίδα για τα παιδιά τους. Οι σημερινές μητέρες πρέπει να δέχονται τα λόγια Του με την ίδια πίστη. Πραγματικά ο Χριστός είναι και σήμερα ένας προσωπικός Σωτήρας, όπως ήταν και όταν ζούσε σαν άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους. Ουσιαστικά είναι και σήμερα ο βοηθός των μητέρων, όπως και όταν συγκέντρωνε στην Ιουδαία τα μικρά παιδιά στην αγκαλιά Του. Τα δικά μας παιδιά είναι το ίδιο αγορασμένα με το αίμα Του, όπως και τα παιδιά της εποχής εκείνης. ΖΧ 483.1

Ο Ιησούς γνωρίζει το φορτίο κάθε μητρικής καρδιάς. Εκείνος που είχε μια Μητέρα, Εκείνος που αγωνίζονταν με τη φτώχεια και τη στέρηση, αισθάνεται συμπάθεια για τους κόπους κάθε μητέρας. Εκείνος που έκανε ένα μακρύ ταξίδι για να ανακουφίσει την ταραγμένη καρδιά μιας Χαναναίας γυναίκας, θα κάνει το ίδιο και για τις σημερινές μητέρες. Εκείνος που επέστρεψε στη χήρα της Ναΐν το μονάκριβο παιδί της, Εκείνος ο οποίος, αγωνιώντας πάνω στο σταυρό, θυμήθηκε τη δική Του Μητέρα, συγκινείται και σήμερα από τον καημό της μητέρας. Για κάθε θλίψη και για κάθε ανάγκη θα χορηγεί παρηγοριά και βοήθεια ΖΧ 483.2

Ας έρθουν οι μητέρες στο Χριστό με όλες τους τις έννοιες. Θα βρουν σε Αυτόν ικανή χάρη που θα τις βοηθήσει στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Οι πύλες είναι ανοιχτές για κάθε μητέρα που θέλει να ακουμπήσει τα βάρη της στα πόδια του Σωτήρα. Εκείνος που είπε: «Αφήσατε τα παιδία, και μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι πρός Εμέ,» καλεί και τώρα τις μητέρες να φέρουν τα μικρά τους για να τα ευλογήσει. Ακόμη και το βρέφος στην αγκαλιά της μητέρας μπορεί να παραμένει κάτω από τη σκιά του Παντοδυνάμου με την πίστη και την προσευχή της μητέρας. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε φωτιστεί με το Άγιο Πνεύμα από τη γέννησή του. Αν ζούμε σε επικοινωνία με το Θεό, μπορούμε και εμείς να περιμένουμε το Άγιο Πνεύμα να διαπλάσει τα μικρά μας από τις πρώτες ακόμη στιγμές της ζωής τους. ΖΧ 483.3

Στα παιδιά που ήρθαν σε επαφή μαζί Του, ο Χριστός έβλεπε άνδρες και γυναίκες που θα γίνονταν κληρονόμοι της χάρης Του, υπήκοοι της βασιλείας Του, ενώ μερικά από αυτά θα κατέληγαν και μάρτυρες για χάρη Του. Ήξερε ότι αυτά τα παιδιά θα Τον άκουγαν και θα Τον δέχονταν σαν Λυτρωτή τους πολύ πιο πρόθυμα από τους ενήλικες, πολλοί από τους οποίους ήταν σκληρόκαρδοι και ακολουθούσαν τη νοοτροπία των κοσμικών. Για να τα διδάξει, χαμήλωνε στο δικό τους επίπεδο. Αυτός, η Μεγαλειότητα του Ουρανού, δεν απαξιούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις τους και να απλοποιήσει τα σπουδαία μαθήματα για να γίνουν αντιληπτά από την παιδική νοημοσύνη. Φύτεψε στη διάνοιά τους το σπόρο της αλήθειας ο οποίος έπειτα από χρόνια, θα βλάστανε και θα καρποφο-ρούσε για την αιώνια ζωή. ΖΧ 484.1

Εξακολουθεί και τώρα να αληθεύει ότι τα παιδιά είναι πιο επιδεκτικά στις διδασκαλίες του Ευαγγελίου. Οι καρδιές τους είναι ελεύθερες στη θεϊκή επιρροή και είναι σε θέση να συγκρατήσουν τα μαθήματα που τους δίνονται. Τα μικρά παιδιά μπορούν να είναι Χριστιανοί, με πείρα ανάλογη της ηλικίας τους. Έχουν ανάγκη να διδαχτούν τα πνευματικά και οι γονείς οφείλουν να τους παράσχουν κάθε ευκολία για να μπορέσουν τα παιδιά να σχηματίσουν χαρακτή-ρα κατά την ομοιότητα του χαρακτήρα του Χριστού. ΖΧ 484.2

Οι πατέρες και οι μητέρες πρέπει να βλέπουν τα παιδιά τους σαν τα νεότερα μέλη της οικογένειας του Θεού και σε αυτούς έχει ανατεθεί να τα αναθρέψουν για τον Ουρανό. Τα μαθήματα που εμείς μαθαίνουμε από το Χριστό πρέπει να τα μεταδώσομε στα παιδιά μας, με τρόπο που το παιδικό μυαλό μπορεί να τα δεχθεί, αποκαλύπτοντάς τους σιγά-σιγά την ωραιότητα των αρχών του Ουρανού. Έτσι, το χριστιανικό σπίτι γίνεται ένα σχολείο όπου οι γονείς υπηρετούν σαν βοηθοί-δάσκαλοι, ενώ ο Ίδιος ο Χριστός είναι ο προϊστάμενος καθηγητής. ΖΧ 484.3

Ενώ καταβάλλουμε προσπάθειες για την καθιέρωση των παιδιών μας, δεν πρέπει να περιμένουμε καμιά συγκλονιστική συγκίνηση σαν ουσιώδη απόδειξη της συναίσθησης της αμαρτίας. Δεν είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε πότε ακριβώς συντελέστηκε η καθιέρωσή τους. Οφείλουμε να τα διδάξουμε να φέρουν τις αμαρτίες τους στον Ιησού, ζητώντας τη συγνώμη του με την πίστη ότι τα συγχωρεί και τα δέχεται, όπως δέχτηκε τα παιδιά όταν ήταν στη Γη. ΖΧ 484.4

Όταν η μητέρα διδάσκει τα παιδιά της να την υπακούουν επειδή την αγαπούν, τα διδάσκει και τα πρώτα μαθήματα της χριστιανικής ζωής. Η αγάπη της μητέρας αντιπροσωπεύει για το παιδί την αγάπη του Χριστού και τα μικρά που εμπιστεύονται και υπακούουν στη μητέρα τους, μαθαίνουν να εμπιστεύονται και να υπακούουν στο Σωτήρα. ΖΧ 484.5

Ο Ιησούς αποτελούσε το πρότυπο των παιδιών και ήταν επίσης το παράδειγμα του πατέρα. Μιλούσε σαν ένας που έχει εξουσία και τα λόγια Του ήταν δυναμικά. Σε όλες Του τις επαφές με τραχείς και βίαιους ανθρώπους δεν χρησιμοποίησε ποτέ ούτε μια αγενή ή σκληρή έκφραση. Η χάρη του Χριστού στην καρδιά θα μεταδώσει μια ουρανογέννητη αξιοπρέπεια και ένα αίσθημα κοσμιότητας. Θα μαλακώσει ότι είναι τραχύ και θα δαμάσει ότι είναι σκληρό και άξεστο. Θα οδηγήσει τους πατέρες και τις μητέρες να συμπεριφέρονται στα παιδιά τους όπως σε λογικές υπάρξεις, όπως αυτοί θα ήθελαν να τους συμπεριφέρονται οι άλλοι. ΖΧ 485.1

Γονείς, για την ανατροφή των παιδιών σας, μελετήσετε τα μαθήματα που ο Θεός έδωσε στη φύση. Τι θα κάνατε αν θέλατε να καλλιεργήσετε ένα γαρύφαλλο, ένα τριαντάφυλλο, ή ένα κρίνο; Ρωτήσετε τον κηπουρό τι ακριβώς κάνει ώστε το κάθε κλωνάρι και το κάθε φύλλο να ανθούν τόσο όμορφα και να αναπτύσσονται συμμετρικά και ωραία. Θα σας πει ότι αυτό το πετυχαίνει χωρίς απότομο άγγιγμα ή βίαιη προσπάθεια γιατί με κάτι τέτοιο θα έσπαζε τα τρυφερά βλαστάρια. Το πετυχαίνει με μικρές αλλεπάλληλες φροντίδες. Ποτίζει το χώμα, προστατεύει τα αναπτυσσόμενα φυτά από τη βία του ανέμου και από τον Ήλιο. Ο Θεός τα κάνει να αυξάνουν και να ανθούν πανέμορφα. Στην ανατροφή των παιδιών σας ακολουθήστε τη μέθοδο του κηπουρού. Με απαλά αγγίγματα, με γεμάτες αγάπη φροντίδες, προσπαθήσετε να διαπλάσετε το χαρακτήρα τους κατά το πρότυπο του χαρακτήρα του Χριστού. ΖΧ 485.2

Ενθαρρύνετε την εκδήλωση της αγάπης προς το Θεό και προς τους άλλους. Ο λόγος που υπάρχουν τόσοι πολλοί σκληρόκαρδοι άνδρες και γυναίκες στον κόσμο είναι γιατί η πραγματική στοργή θεωρείται σαν αδυναμία και για αυτό αποθαρρύνεται και απωθείται. Τα σπουδαιότερα φυσικά χαρίσματα των ανθρώπων έχουν κατασταλεί στην παιδική τους ηλικία. Αν το φώς της θεϊκής αγάπης δεν διαλύσει την ψυχρότητα του εγωισμού τους, η ευτυχία τους θα καταστραφεί για πάντα. Αν επιθυμούμε τα παιδιά μας να διαπλάσουν το τρυφερό πνεύμα του Ιησού και τη συμπάθεια που οι άγγελοι μας εκδηλώνουν, πρέπει να ενθαρρύνουμε τον πλούσιο αυθορμητισμό της αγάπης της παιδικής ηλικίας. ΖΧ 485.3

Διδάξτε τα παιδιά να διακρίνουν στη φύση το Χριστό. Οδηγήστε τα στο ύπαιθρο, κάτω από τα μεγαλόπρεπα δέντρα, μέσα στους κήπους. Σε όλα τα θαυμάσια έργα της δημιουργίας διδάξτε τα να βλέπουν την έκφραση της αγάπης Του. Διδάξτε τα ότι Εκείνος έχει θεσπίσει νόμους οι οποίοι κυβερνούν όλες τις ζωντανές υπάρξεις, ότι θέσπισε νόμους για μας και ότι αυτοί οι νόμοι είναι για την ευτυχία και τη χαρά μας. Μη τα κουράζετε με μακρόστιχες προσευχές και ατέλειωτες συμβουλές, αλλά με παραβολικά μαθήματα της φύσης. Εμφυσήστε σε αυτά την υπακοή στο νόμο του Θεού. ΖΧ 486.1

Καθώς κερδίζετε την εμπιστοσύνη τους σαν οπαδοί του Χριστού, θα είναι εύκολο να τα διδάξετε τη μεγάλη αγάπη με την οποία Αυτός μας αγάπησε. Καθώς προσπαθείτε να εξηγήσετε τις αλήθειες της σωτηρίας, δείξτε στα παιδιά σας το Χριστό σαν προσωπικό σας Σωτήρα. Οι άγγελοι θα σας παραστέκονται. Ο Κύριος θα δώσει χάρη στους πατέρες και στις μητέρες για να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των παιδιών τους στην πολύτιμη ιστορία του Βρέφους της Βηθλεέμ που είναι πραγματικά η ελπίδα του κόσμου. ΖΧ 486.2

Λέγοντας στους μαθητές Του ο Ιησούς να μη εμποδίσουν τα παιδιά να έρθουν σε Αυτόν, απευθύνονταν στους οπαδούς Του όλων των αιώνων, στους ιθύνοντες της εκκλησίας, στους ιεροκήρυκες, στους βοηθούς και σε όλους τους Χριστιανούς. Ο Ιησούς προσελκύει τα παιδιά και μας δίνει την εντολή: «Μη εμποδίζετε αυτά να έλθωσι» σαν να θέλει να πει: Αυτά θα έρθουν αν εσείς δεν τα εμποδίσετε. ΖΧ 486.3

Μη παραποιείτε τον Ιησού με τον αντιχριστιανικό σας χαρακτήρα. Μην απομακρύνετε τα παιδιά από Αυτόν με τη ψυχρότητα και τη σκληρότητά σας. Μη κάνετε τα παιδιά σας ποτέ να νοιώσουν ότι ο Ουρανός θα τους είναι άχαρος αν πρόκειται να είστε και εσείς εκεί. Μη μιλάτε για τη θρησκεία σαν κάτι που τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν και μη δείχνετε ότι δεν περιμένετε από αυτά να δεχτούν το Χριστό στην ηλικία που βρίσκονται. Μη τους δίνετε τη λαθεμένη εντύπωση ότι η θρησκεία του Χριστού είναι θρησκεία καταθλιπτική και ότι ερχόμενα στο Σωτήρα πρέπει να απαρνηθούν κάθε τι που δίνει χαρά στη ζωή. ΖΧ 486.4

Καθώς το Άγιο Πνεύμα συγκινεί τις καρδιές των παιδιών, συνεργασθείτε με αυτό. Διδάξτε τα ότι ο Σωτήρας τα καλεί, ότι δεν μπορεί τίποτε να τους δώσει μεγαλύτερη χαρά από του να παραχώρηση του εαυτού τους σε Εκείνον από την ανθηρή ακόμη δροσιά των νεανικών χρόνων. ΖΧ 486.5

Ο Σωτήρας παρατηρεί με άπειρη τρυφερότητα τις ψυχές τις οποίες εξαγόρασε με το αίμα Του. Αυτές είναι το τίμημα της αγάπης Του. Τις παρακολουθεί με ανέκφραστη λαχτάρα. Η καρδιά Του έλκεται όχι μόνο από τα καλοαναθρεμμένα παιδιά, αλλά και από εκείνα που έχουν κληρονομικά αρνητικές ιδιότητες του χαρακτήρα. Πολλοί γονείς δεν καταλαβαίνουν μέχρι ποιό σημείο θεωρούνται υπεύθυνοι για αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των παιδιών τους. Δεν φέρονται με τρυφερότητα και σύνεση σε αυτά τα κακότροπα παιδιά, που οι ίδιοι τα έπλασαν όπως είναι. Ο Ιησούς βλέπει με συμπόνια τα παιδιά αυτά. Εξιχνιάζει την περίπτωσή τους από την αιτία μέχρι το αποτέλεσμα. ΖΧ 487.1

Ο χριστιανός εργάτης μπορεί να γίνει όργανο στα χέρια του Χριστού για να προσελκύσει τα παιδιά αυτά στο Σωτήρα. Με σύνεση και λεπτότητα μπορεί να δημιουργήσει ένα ψυχικό σύνδεσμο με αυτά. Ενδέχεται να τους δώσει θάρρος και ελπίδα και με τη χάρη του Χριστού, μπορεί να δει το χαρακτήρα τους να μεταβάλλεται σε σημείο που να μπορεί να ειπωθεί για αυτά: «Των τοιούτων είναι η βασιλεία των ουρανών.» ΖΧ 487.2