Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 52—Ο ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Ιωάν. 10:1-30. ΖΧ 451.1

«Εγώ είμαι ο Ποιμήν ο Καλός ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων.» «Εγώ είμαι ο Ποιμήν ο Καλός, και γνωρίζω τα Εμά, και γνωρίζομαι υπό των Εμών. Καθώς Με γνωρίζει ο Πατήρ, και Εγώ γνωρίζω τον Πατέρα και την ψυχήν Μου βάλλω υπέρ των προβάτων.» ΖΧ 451.2

Και πάλι ο Χριστός βρήκε τον τρόπο να κερδίσει το πνεύμα των ανθρώπων, χρησιμοποιώντας γνωστές εικόνες. Είχε παραβάλει την επιρροή του Πνεύματος με το κρύο, δροσιστικό νερό. Είχε παρομοιάσει τον Εαυτό Του με το φώς, την πηγή της ζωής και της χαράς για τη φύση και τον άνθρωπο. Τώρα με μια όμορφη ποιμενική εικόνα παριστάνει τη σχέση Του με αυτούς που Τον πιστεύουν. Με καμία άλλη εικόνα δεν ήταν περισσότερο εξοικειωμέ-νοι οι ακροατές Του και έτσι τα λόγια του Χριστού τη συνέδεσαν για πάντα με τον Εαυτό Του. Ποτέ στο εξής οι μαθητές δεν θα έβλεπαν βοσκούς να φυλάνε τα κοπάδια τους, χωρίς να θυμηθούν το μάθημα του Σωτήρα. Σε κάθε πιστό βοσκό θα έβλεπαν τον Χριστό. Στο κάθε αδύνατο και εξαρτώμενο κοπάδι θα έβλεπαν τον εαυτό τους. ΖΧ 451.3

Αυτή την εικόνα είχε χρησιμοποιήσει ο Ησαΐας για την αποστολή του Μεσσία, με τα παρηγορητικά λόγια: «Σύ, ο φέρων εις την Σιών αγαθάς αγγελίας, ανάβα εις το όρος το υψηλόν σύ, ο φέρων αγαθάς αγγελίας εις την Ιερουσαλήμ, ύψωσον ισχυρώς την φωνήν σου ύψωσον, μη φοβού ειπέ πρός τας πόλεις του Ιούδα, ιδού ο Θεός υμών! . . . Θέλει βοσκήσει το ποίμνιον Αυτού ως ποιμήν θέλει συνάξει τα αρνία δια του βραχίονος Αυτού, και βαστάσει εν τω κόλπω Αυτού και θέλει οδηγεί τα θηλάζοντα.» (Ησ. 40:9-11.) Ο Δαβίδ είχε ψάλει: «Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου δεν θέλω στερηθή ουδενός.» (Ψαλμ. 23:1.) Το Άγιο Πνεύμα μέσω του Ιεζεκιήλ διεκήρυξε: «Θέλω καταστήσει επ’ αυτά ένα ποιμένα, και θέλει ποιμάνει αυτά.» «Θέλω εκζητήσει το απολωλός, και επαναφέρει το πεπλανημένον, και επιδέσει το συντετριμμένον, και ενισχύσει το ασθενές.» «Και θέλω κάμει πρός αυτά διαθήκην ειρήνης.» «Και δεν θέλουσιν είσθαι πλέον λάφυρον εις τα έθνη αλλά θέλουσικατοικεί ασφαλώς, και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών» (Ιεζ. 34:23, 16, 25, 28.) ΖΧ 451.4

Ο Χριστός απέδωσε τις προφητείες αυτές στον Εαυτό Του και έδειξε την αντίθεση ανάμεσα στο δικό Του χαρακτήρα και στο χαρακτήρα των αρχηγών του Ισραήλ. Οι Φαρισαίοι μόλις είχαν διώξει ένα πρόβατο από το κοπάδι επειδή τόλμησε να μαρτυρήσει τη δύναμη του Χριστού. Είχαν αποκόψει μια ψυχή την οποία ο πραγματικός Ποιμένας προσέλκυσε κοντά Του. Με την πράξη αυτή απέδειξαν ότι αγνοούσαν το έργο που τους είχε ανατεθεί και ότι ήταν ανάξιοι εμπιστοσύνης σαν βοσκοί του ποιμνίου. Ο Ιησούς τους παρουσίασε τώρα την αντίθεση ανάμεσα σεαυτούς και στον Καλό Ποιμένα,δηλώνοντας ότι Εκείνος ήταν ο πραγματικός φύλακας του ποιμνίου του Κυρίου. Πριν από αυτό, μιλάει για τον Εαυτό Του, χρησιμοποιώντας μια άλλη εικόνα. ΖΧ 452.1

Είπε: « Όστις δεν εισέρχεται δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνει αλλαχόθεν, εκείνος είναι κλέπτης και ληστής. Όστις όμως εισέρχεται δια της θύρας, είναι ποιμήν των προβάτων.» Οι Φαρισαίοι δεν κατάλαβαν ότι τα λόγια αυτά ειπώθηκαν για αυτούς. Ενώ προσπαθούσαν να καταλάβουν τη σημασία τους, ο Ιησούς τους είπε καθαρά. «Εγώ είμαι η θύρα δι’ Εμού εάν τις εισέλθη θέλει σωθή, και θέλε; εισέλθει και εξέλθει, και θέλει ευρεί βοσκήν. Ο κλέπτης δεν εισέρχεται, ειμή δια να κλέψη και θύση και απολέση Εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν, και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία» ΖΧ 452.2

Ο Χριστός είναι η θύρα του ποιμνίου του Θεού. Ανέκαθεν η θύρα αυτή απετέλεσε την είσοδο για όλα τα παιδιά Του. Στο πρόσωπο του Ιησού, όπως έδειχναν οι τύποι, όπως σκιαγραφούσαν τα σύμβολα, όπως εκδήλωναν οι αποκαλύψεις των προφητών, όπως φανέρωναν τα μαθήματα που έδωσε στους μαθητές Του και τα θαύματα που έγιναν στον κόσμο, οι άνθρωποι διέκριναν «τον Αμνό του Θεού τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου» (Βλέπε Ιωάν. 1:29,) και μέσω Αυτού οδηγήθηκαν στη στάνη της χάρης Του. Πολλοί παρουσιάστηκαν προβάλλοντας στον κόσμο άλλα σύμβολα πίστης. Επινοήθηκαν ιεροτελεστίες και συστήματα με τα οποία ελπίζουν οι άνθρωποι να λάβουν τη δικαίωση και την ειρήνη του Θεού, ώστε να μπουν έτσι στη στάνη Του. Η μόνη θύρα είναι ο Χριστός και όσοι παρεμβάλλουν οτιδήποτε άλλο που να παίρνει τη θέση του Χριστού, όσοι προσπαθούν να μπουν στη στάνη με κάποιο διαφορετικό τρόπο, είναι κλέφτες και ληστές. ΖΧ 452.3

Οι Φαρισαίοι δεν είχαν μπει από τη θύρα. Είχαν σκαρφαλώσει στη μάνδρα με ένα διαφορετικό τρόπο από το Χριστό και δεν εκπλήρωσαν το έργο του αληθινού ποιμένα. Οι ιερείς και οι άρχοντες, οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι κατέστρεψαν τις χλοερές βοσκές και μόλυναν τις πηγές του ύδατος της ζωής. Πολύ πιστά περιγράφουν τα προφητικά λόγια αυτούς τους ψευτοποιμένες: «Δεν ενισχύσατε το ασθενές, και δεν ιατρεύσατε το κακώς έχον, και δεν εκάματε επίδεσμα εις το συντετριμμένον, και εν σκληρότητι εδεσπόζετε αυτά.» (Ιεζ. 34:4) ΖΧ 453.1

Σε κάθε εποχή, δάσκαλοι και φιλόσοφοι παρουσίασαν στον κόσμο θεωρίες για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της ψυχής. Κάθε ειδωλολατρικό έθνος είχε μεγάλους δασκάλους του και θρησκευτικά του συστήματα που πρόσφεραν άλλα μέσα λύτρωσης, ανεξάρτητα από το Χριστό. Εκείνα έστρεφαν τα μάτια των ανθρώπων μακριά από το πρόσωπο του Πατέρα, γεμίζοντας τις καρδιές τους με φόβο για Εκείνον που μόνο ευλογίες τους είχε δώσει. Κύριος σκοπός του έργου τους είναι να ληστέψουν το Θεό από ότι Του ανήκει τόσο με το δικαίωμα της δημιουργίας, όσο και με το δικαίωμα της απολύτρωσης. Αυτοί οι ψευτοδιδάσκαλοι κλέβουν έτσι και τον άνθρωπο. Εκατομμύρια ανθρωπίνων υπάρξεων έχουν παγιδευτεί από ψευδείς θρησκείες, έχουν τεθεί κάτω από τα δεσμά του φόβου, της σκλαβιάς, της ασυγκίνητης αδιαφορίας, μοχθώντας υπό τον ζυγό, στερημένοι τη χαρά, την ελπίδα τις βλέψεις του παρόντος, ζώντας μόνο με το σκοτεινό φόβο του μέλλοντος. Μόνο το Ευαγγέλιο της χάρης του Θεού μπορεί να φέρει την ψυχική ανάταση. Η παρατήρηση της αγάπης του Θεού όπως την εξωτερικεύει ο Υιός Του, θα αναζωπυρώσει την καρδιά και θα αφυπνίσει τις δυνάμεις της ψυχής όσο τίποτε άλλο. Ο Χριστός ήρθε για να δημιουργήσει ξανά την εικόνα του Θεού στον άνθρωπο και οποιοσδήποτε απομακρύνει τους ανθρώπους από το Χριστό, τους απομακρύνει από την πηγή της αληθινής ανάπτυξης. Τους αφαιρεί την ελπίδα, το σκοπό και τη δόξα της ζωής. Είναι κλέφτης και ληστής. ΖΧ 453.2

«Όστις όμως εισέρχεται δια της θύρας, είναι ποιμήν των προβάτων.» Ο Χριστός είναι και η Θύρα και ο Ποιμένας. Αυτός εισέρχεται μόνος Του. Με την προσωπική Του θυσία γίνεται ο ποιμένας των προβάτων. «Εις Τούτον ο θυρωρός ανοίγει και τα πρόβατα την φωνήν Αυτού ακούουσι και τα Εαυτού πρόβατα κράζει κατ’ όνομα, και εξάγει αυτά. Και όταν εκβάλη τα Εαυτού πρόβατα, υπάγει έμπροσθεν αυτών και τα πρόβατα ακολουθούσιν Αυτόν, διότι γνωρίζουσι την φωνήν Αυτού.» ΖΧ 453.3

Από όλα τα πλάσματα, το πρόβατο είναι το πιο δειλό και ανίσχυρο. Στην Ανατολή, η φροντίδα του βοσκού για το κοπάδι του είναι ακούραστη και αδιάκοπη. Παλιότερα, όπως και τώρα, υπήρχε ελάχιστη ασφάλεια έξω από τις περιτειχισμένες πόλεις. Λεηλασίες νομαδικών φυλών από τα παραμεθόρια ή αρπακτικά θηρία από τις κρυψώνες τους στα βράχια, καραδοκούσαν για να αρπάξουν τα πρόβατα. Ο βοσκός τα φύλαγε, με κίνδυνο της ίδιας του της ζωής. Ο Ιακώβ που φύλαγε τα πρόβατα του Λάβαν στα βοσκοτόπια της Χαράν, περιγράφοντας τον ακάματο μόχθο του, λέει: «Την ημέραν εκαιόμην υπό του καύματος και την νύκτα υπό του παγετού και έφευγεν ο ύπνος μου από των οφθαλμών μου.» (Γέν. 31:40.) Ενώ φύλαγε τα πρόβατα του πατέρα του, ο νεαρός Δαβίδ αντιμετώπισε ολομόναχος το λιοντάρι και την αρκούδα και έσωσε από τα δόντια τους το κλεμμένο πρόβατο. ΖΧ 454.1

Καθώς ο βοσκός οδηγεί το κοπάδι του πάνω σε ανώμαλες ανηφοριές, μέσα από δάση και άγρια φαράγγια σε απόμερες χλοερές ακροποταμιές. Επίσης τα προστατεύει στη μοναξιά της νύχταςστα βουνά, κρατώντας τα μακριά από τους ληστές, φροντίζοντας τρυφερά για τα άρρωστα και αδύνατα. Η ζωή του γίνεται ένα με τη ζωή τους. Ένας τρυφερός, γερός δεσμός τον ενώνει με τα αντικείμενα της φροντίδας του. Όσο μεγάλο και αν είναι το κοπάδι, ο βοσκός γνωρίζει κάθε πρόβατο. Το καθένα έχει το όνομά του και όταν ακούει το όνομά του, ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του βοσκού. ΖΧ 454.2

Όπως ο επίγειος βοσκός γνωρίζει τα πρόβατά του, έτσι και ο θεϊκός Ποιμένας γνωρίζει το ποίμνιό Του που είναι σκορπισμένο σε ολόκληρο τον κόσμο. «Σείς, πρόβατα, πρόβατα της βοσκής Μου, σείς είσθε άνθρωποι, και Εγώ ο Θεός σας, λέγει Κύριος ο Θεός.» Ο Ιησούς λέει: «Σε εκάλεσα με το όνομά σου’ Εμού είσαι.» «Επί των παλαμών Μου σε εζωγράφισα.» (Ιεζ. 34:31, Ησ. 43:1, 49:16.) ΖΧ 454.3

Ο Ιησούς μας γνωρίζει ατομικά και συγκινείται συναισθανόμενος τις αδυναμίες μας. Γνωρίζει το σπίτι που ζούμε, το όνομα του κάθε ενοίκου του. Κατά διαστήματα υπέδειξε στους δούλους Του να πάνε σε μια ορισμένη οδό, σε μια ορισμένη πόλη, στο τάδε σπίτι, για να βρουν ένα από τα πρόβατά Του. ΖΧ 454.4

Ο Ιησούς γνωρίζει τόσο καλά κάθε άτομο, σαν να πέθανε αποκλειστικά για αυτό και μόνο. Η αγωνία του καθενός αγγίζει την καρδιά Του. Η κραυγή για βοήθεια φτάνει στα αυτιά Του. Ήρθε για να προσελκύσει όλους τους ανθρώπους προς τον Εαυτό Του. Τον καθένα προτρέπει: «Ακολουθεί Μοι» και το Πνεύμα Του εργάζεται στις καρδιές τους για να τις ελκύσει να έρθουν προς Αυτόν. Πολλοί αρνούνται να έρθουν κοντά. Ο Ιησούς γνωρίζει ποιοί είναι. Γνωρίζει ακόμη πόσοι ακούν την κλήση Του με χαρά και είναι έτοιμοι να τεθούν κάτω από την ποιμαντική Του φροντίδα. Λέει: «Τα πρόβατα τα Εμά ακούουσι την φωνήν Μου, και Εγώ γνωρίζω αυτά και Με ακολουθούσι.» Φροντίζει για το καθένα χωριστά σαν να μη υπήρχε άλλο πάνω στη Γή. ΖΧ 454.5

«Τα Εαυτού πρόβατα κράζει κατ’ όνομα, και εξάγει αυτά. . . . Και τα πρόβατα ακολουθούσιν Αυτόν, διότι γνωρίζουσι την φωνήν Αυτού.» Ο Ανατολίτης βοσκός δε σέρνει αδιάφορος τα πρόβατά του. Ούτε βία μεταχειρίζεται ούτε τρομοκρατία. Βαδίζει μπροστά τους και τα φωνάζει. Αυτά γνωρίζουν τη φωνή του και υπακούουν στο κάλεσμά του. Έτσι κάνει και ο Σωτήρας-Ποιμένας με τα πρόβατά Του. Η Γραφή λέει: «Ωδήγησας ως πρόβατα τον λαόν Σου, δια χειρός Μωυσέως και Ααρών.» Με τον προφήτη Του ο Ιησούς διακηρύσσει: «Σε ηγάπησα αγάπησιν αιώνιον δια τούτο σε ήλκυσα με έλεος.» Δεν εξαναγκάζει κανέναν να Τον ακολουθήσει. Λέει: « Έσυρα αυτούς με σχοινία ανθρώπου, με δεσμά αγάπης.» (Ψαλμ. 77:20, Ιερ. 31:3, Ωσηέ. 11:4.) ΖΧ 455.1

Δεν είναι ούτε ο φόβος της τιμωρίας, ούτε η ελπίδα της αιώνιας ζωής που ωθεί τους μαθητές του Χριστού να Τον ακολουθήσουν. Βλέπουν την απαράμιλλη αγάπη του Σωτήρα, όπως αποκαλύφθηκε στην επίγεια ζωή Του από το στάβλο της Βηθλεέμ μέχρι το σταυρό του Γολγοθά. Η μορφή Του έλκει, απαλύνει και καθυποτάσσει την ψυχή. Η αγάπη γεννιέται στην καρδιά εκείνων που Τον παρατηρούν. Ακούν τη φωνή Του και Τον ακολουθούν. ΖΧ 455.2

Όπως ο βοσκός πηγαίνει μπροστά από τα πρόβατα, αντιμετωπίζοντας πρώτα ο ίδιος τους κινδύνους, το ίδιο κάνει και ο Ιησούς με το λαό Του. «Και όταν εκβάλη τα Εαυτού πρόβατα, υπάγει έμπροσθεν αυτών.» Ο δρόμος του Ουρανού είναι αγιασμένος με τα ίχνη του Σωτήρα. Το μονοπάτι μπορεί να είναι απότομο και απόκρημνο, αλλά ο Ιησούς πέρασε από αυτό το δρόμο. Τα πόδια Του πάτησαν σκληρά αγκάθια, για να καταστήσει το μονοπάτι ευκολότερο για μας. Κάθε φορτίο που μας καλεί να σηκώσουμε, το σήκωσε πριν από εμάς ο Ίδιος. ΖΧ 455.3

Αν και έχει αναληφθεί και βρίσκεται στην παρουσία του Θεού και συμμερίζεται με τον Πατέρα το θρόνο του σύμπαντος, η ευσπλαχνική φύση του Ιησού δεν έχει αλλοιωθεί ούτε στο ελάχιστο. Σήμερα η ίδια τρυφερή, συμπονετική καρδιά Του είναι ανοιχτή σε όλη τη συμφορά της ανθρωπότητας. Σήμερα το τρυπημένο χέρι Του απλώνεται για να ευλογήσει ακόμη πιο πλουσιοπάροχα το λαό Του που βρίσκεται στον κόσμο. «Και δεν θέλουσιν απολεσθή εις τον αιώνα και ουδείς θέλει αρπάσει αυτά εκ της χειρός Μου.» Η ψυχή που παραχωρείται στο Χριστό είναι πολυτιμότερη στα μάτια Του από ότι ολόκληρος ο κόσμος. Ο Σωτήρας θα περνούσε από την αγωνία του Γολγοθά έστω και αν ήταν να σωθεί μια μόνο ψυχή για τη βασιλεία Του. Δεν θα εγκαταλείψει ποτέ έναν για τον οποίο έδωσε τη ζωή Του, εκτός μόνο αν οι οπαδοί Του αποφασίσουν να Τον εγκαταλείψουν. Ως τότε, Αυτός θα τους κρατήσει στερεά ΖΧ 455.4

Σε όλες μας τις δοκιμασίες έχουμε έναν αήττητο Βοηθό. Δεν μας αφήνει να παλέψουμε μόνοι μας με τους πειρασμούς, να αγωνιστούμε με το κακό και τελικά να συντριφθούμε κάτω από τα βάρη και τη λύπη. Αν και τώρα είναι κρυμμένος από τα φυσικά μας μάτια, το αυτί της πίστης μπορεί όμως να ακούσει τη φωνή Του να λέει: «Εγώ είμαι ... ο Ζών, και έγεινα νεκρός και ιδού, είμαι ζών εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκ. 1:17-18.) Υπέφερα τις λύπες σας, δοκίμασα τους αγώνες σας, αντιμετώπισα τους πειρασμούς σας. Γνωρίζω τα δάκρυά σας γιατί και Εγώ έκλαψα για τις βαθιά κρυμμένες στεναχώριες σας που δεν μπορούν να ψιθυριστούν σε κανένα ανθρώπινο αυτί. Εγώ τις γνωρίζω. Μη νομίζετε ότι είστε έρημοι και μοναχοί. Όταν ο πόνος σας δεν αγγίζει καμιά ευαίσθητη χορδή ανθρώπινης καρδιάς πάνω στη Γή, κοιτάξετε σε Μένα και ζήστε. «Τα όρη θέλουσι μετατοπισθή, και οι λόφοι μετακινηθή πλήν το έλεός Μου δεν θέλει εκλείψει από σου, ουδέ η διαθήκη της ειρήνης Μου μετακινηθή. Λέγει Κύριος, ο ελεών σε » (Ησ. 54:10.) ΖΧ 456.1

Όσο και να αγαπά ένας βοσκός τα πρόβατά του, αγαπά περισσότερο τα παιδιά του. Ο Ιησούς δεν είναι μόνο ο Ποιμένας μας. Είναι ο αιώνιος Πατέρας μας και λέει: «Γνωρίζω τα Εμά, και γνωρίζομαι υπό των Εμών, καθώς Με γνωρίζει ο Πατήρ, και Εγώ γνωρίζω τον Πατέρα » (Ιωάν. 10:14-15.) Τι θαυμάσια δήλωση αυτή! «Ο μονογενής Υιός, ο ών εις τον κόλπον του Πατρός» (Ιωάν. 1:18,) για τον οποίο ο Θεός διακήρυξε ότι είναι «ο Ανήρ ο συνεταίρος Μου (ιδέ Ζαχ. 13:7,) η κοινωνία μεταξύ Εκείνου και του αιωνίου Θεού χρησιμοποιείται για να παραστήσει την κοινωνία μεταξύ του Χριστού και των παιδιών Του στη Γή! ΖΧ 456.2

Επειδή είμαστε το δώρο του Πατέρα Του και η αμοιβή του έργου Του, ο Ιησούς μας αγαπά. Μας αγαπά σαν παιδιά Του. Αναγνώστη, Εκείνος σε αγαπά. Ο ίδιος ο Ουρανός δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε μεγαλύτερο, τίποτε καλύτερο. Για αυτό έχε εμπιστοσύνη. ΖΧ 456.3

Ο Ιησούς ενδιαφέρθηκε για όλες τις ψυχές πάνω στη Γη που είχαν πλανηθεί από ψευτοποιμένες. Εκείνοι, τους οποίους λαχταρούσε να συγκεντρώσει σαν πρόβατα της βοσκής Του, βρίσκονταν διασκορπισμένοι ανάμεσα στους λύκους. Για αυτό λέει: «Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης και εκείνα πρέπει να συνάξω και θέλουσιν ακούσει την φωνήν Μου και θέλει γίνει μία ποίμνη, εις ποιμήν.» ΖΧ 457.1

«Δια τούτο ο Πατήρ Με αγαπά, διότι Εγώ βάλλω την ψυχήν Μου, δια να λάβω αυτήν πάλιν.» Δηλαδή, ο Πατέρας Μου σας αγαπά τόσο, που αγαπά Εμένα ακόμη περισσότερο επειδή πρόσφερα τη ζωή Μου για να σας απολυτρώσω. Με το να γίνω αντικαταστάτης σας και εγγυητής σας, καταθέτοντας τη ζωή Μου, αναλαμβάνοντας το παθητικό σας και τις παραβάσεις σας, έγινα ακόμη πιο αγαπητός στον Πατέρα Μου. ΖΧ 457.2

«Εγώ βάλλω την ψυχήν Μου δια να λάβω αυτήν πάλιν. Ουδείς αφαιρεί αυτήν απ’ Εμού, αλλ’ Εγώ βάλλω αυτήν απ’ Εμαυτού εξουσίαν έχω να βάλω αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν να λάβω αυτήν.» Ενώ σαν μέλος της ανθρώπινης οικογένειας είναι θνητός, σαν Θεός είναι η πηγή της ζωής. Θα μπορούσε να αντισταθεί στην προέλαση του θανάτου και να αρνηθεί να υποβληθεί στην εξουσία του. Ωστόσο, θεληματικά κατέθεσε τη ζωή Του για να φέρει στο φως τη ζωή και την αθανασία. Υπέφερε για την αμαρτία του κόσμου, υπέστη την κατάρα της, παρέδωσε τη ζωή Του ως θυσία για να μη καταλήξουν οι άνθρωποι στον αιώνιο θάνατο. «Αυτός τωόντι τας ασθενείας ημών εβάστασε, και τας θλίψεις ημών επεφορτίσθη. Ετραυματίσθη δια τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη δια τας ανομίας ημών η τιμωρία ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ’ Αυτόν και δια των πληγών Αυτού ημείς ιάθημεν. Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού και ο Κύριος έθεσεν επ’ Αυτόν την ανομίαν πάντων ημών.» (Ησ. 53:4-6.) ΖΧ 457.3