Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 34—Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Ματθ. 11:28-30. ΖΧ 301.1

«Έλθετε πρός Με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και Εγώ θέλω σας αναπαύσει.» Αυτά τα παρηγόρα λόγια ειπώθηκαν στα πλήθη που ακολουθούσαν τον Ιησού. Ο Σωτήρας είχε πει ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να αποκτήσουν την επίγνωση του Θεού μόνο μέσω Εκείνου. Στους μαθητές Του, είχε απευθυνθεί σαν σε ανθρώπους οι οποίοι είχαν ήδη αποκτήσει την επίγνωση των ουρανίων πραγμάτων. Με αυτό όμως δεν εξαίρεσε κανένα από τη φροντίδα και την αγάπη Του. Όλοι οι «κοπιώντες και πεφορτισμένοι» μπορούσαν να έρθουν σε Αυτόν. ΖΧ 301.2

Οι γραμματείς και οι ραβίνοι, με τη σχολαστική προσήλωσή τους στους θρησκευτικούς τύπους, αισθάνονταν ένα κενό που οι ιεροτελεστίες και οι εκκλησιαστικοί κανονισμοί δεν μπορούσαν ποτέ να ικανοποιήσουν. Οι τελώνες πάλι και οι αμαρτωλοί μπορεί να έκαναν πως ήταν ευχαριστημένοι από το κοσμικό και αισθησιακόγίγνεσθαι, στην καρδιά τους όμως κρύβονταν ο φόβος και η αμφιβολία. Ο Ιησούς έβλεπε αυτούς που βασανίζονταν από τη θλίψη, αυτούς που είχαν μαράζι στην καρδιά, αυτούς που ζούσαν με γκρεμισμένες ελπίδες και εκείνους που προσπαθούσαν με γήινες χαρές να ικανοποιήσουν τον πόθο της ψυχής τους. Όλους αυτούς τους προσκαλούσε να βρουν ανάπαυση κοντά Του. ΖΧ 301.3

Με τρυφερότητα παρότρυνε τους κουρασμένους ανθρώπους: «Άρατε τον ζυγόν Μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ Εμού διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών.» ΖΧ 301.4

Με αυτά τα λόγια ο Χριστός απευθύνεται σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Είτε το αναγνωρίζουν είτε όχι, όλοι οι άνθρωποι είναι «κοπιώντες και πεφορτισμένοι» Όλοι επιφορτίζονται με βάρη που μόνο ο Χριστός μπορεί να μετακινήσει. Το βαρύτερο φορτίο που φέρουμε είναι το φορτίο της αμαρτίας. Αν είχαμε αφεθεί να το κουβαλάμε μόνοι μας, θα μας συνέτριβε. Ο Αναμάρτητος Χριστός όμως πήρε τη θέση μας. «Ο Κύριος έθεσεν επ’ Αυτόν την ανομίαν πάντων ημών.» (Ησ. 53:6.) Αυτός σήκωσε το φορτίο της ενοχής μας. Θα αφαιρέσει το βάρος από τους κουρασμένους ώμους μας. Θα μας δώσει ανάπαυση. Θα σηκώσει επιπλέον το βάρος της φροντίδας και της λύπης. Μας προσκαλεί να ρίξουμε όλη μας τη μέριμνα επάνω Του, γιατί μας βαστάζει στην καρδιά Του. ΖΧ 301.5

Ο Πρεσβύτερος αδελφός της φυλής μας βρίσκεται δίπλα στον αιώνιο θρόνο. Παρατηρεί κάθε ψυχή που στρέφει το πρόσωπό της σε Αυτόν ως Σωτήρα. Από πείρα γνωρίζει ποιές είναι οι αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης, ποιές είναι οι ανάγκες μας και σε τι οφείλουν τη δύναμή τους οι πειρασμοί μας. Έχει σαφή εικόνα επειδή και Αυτός δοκιμάστηκε αρκετά όπως εμείς, χωρίς όμως να αμαρτήσει. Παρακολουθεί εσένα, το τρεμάμενο παιδί του Θεού. Δοκιμάζεσαι; Θα σε ελευθερώσει. Είσαι αδύναμος; Θα σε δυναμώσει. Είσαι αμαθής; Θα σε φωτίσει. Είσαι πληγωμένος; Θα σε γιατρέψει. Ο Κύριος «αριθμεί τα πλήθη των άστρων,» και εν τούτοις «ιατρεύει τους συντετριμμένους την καρδίαν και δένει τας πληγάς αυτών.» (Ψαλμ. 147:4, 3.) «Έλθετε πρός Με» είναι η πρόσκλησή Του. Οποιεσδήποτε είναι οι ανησυχίες και οι δοκιμασίες σου, παρουσίασε την υπόθεσή σου στον Κύριο. Το πνεύμα σου θα περιβληθεί με αντοχή. Θα σου υποδειχτεί ο τρόπος για να απαλλαγείς από τις στενοχώριες και τις δυσκολίες. Όσο πιο αδύναμος και ανήμπορος παραδέχεσαι ότι είσαι, τόσο πιο δυνατός θα γίνεις με τη δύναμή Του. Όσο πιο βαρύ το φορτίο σου, τόσο πιο ευλογημένη ανάπαυση θα νοιώθεις εναποθέτοντάς το στο Χριστό, σε Αυτόν που σηκώνει τα μεγαλύτερα βάρη. Η ανάπαυση που ο Χριστός προσφέρει εξαρτάται από όρους, αλλά οι όροι αυτοί καθορίζονται με σαφήνεια και όλοι οι άνθρωποι μπορούν να συμμορφωθούν με αυτούς. Μας λέει πως ακριβώς μπορούμε να αποκτήσουμε την ανάπαυσή Του. ΖΧ 302.1

«Άρατε τον ζυγόν Μου,» λέει ο Ιησούς. Ο ζυγός είναι όργανο υπηρεσίας. Τα βόδια μπαίνουν κάτω από ζυγό για να εργάζονται και ο ζυγός είναι απαραίτητος για να μπορούν να εργάζονται αποτελεσματικά. Ο Χριστός διδάσκει με αυτό ότι έχουμε κληθεί για ισόβια υπηρεσία. Πρέπει να σηκώσουμε το ζυγό Του για να γίνουμε συνεργάτες Του. ΖΧ 302.2

Ο ζυγός που μας συνδέει με την υπηρεσία είναι ο νόμος του Θεού. Ο μεγάλος νόμος της αγάπης που αποκαλύφθηκε στην Εδέμ, που διακηρύχθηκε στο Σινά και που στη νέα διαθήκη γράφτηκε μέσα στην καρδιά, είναι αυτός που κάνει τον άνθρωπο να εργασθεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αν είχαμε αφεθεί να ακολουθήσο. με τις δικέ ς μας κλίσεις, να πάμε εκεί όπου η θέλησή μας θα μας οδηγούσε, θα παρασυρόμασταν στις τάξεις του Σατανά και θα α ποκτούσαμε τα χαρακ τη ρ ιστ ικά του. Γι’ αυτό το λόγο ο Θεός μας κατευθύνει στο δικό Του θέλημα που είναι ανώτερο, ευγενικό και ανυψωτικό.. Επιθυμεί να αναλάβουμε υπομονητικά και συνετά τα καθήκοντα της υπηρεσίας. Σαν άνθρωπος, ο Ίδιος ο Χριστός, έφερε το ζυγό της υπηρεσίας. Λέει: «Χαίρω, Θεέ Μου, να εκτελώ το θέλημά Σου, και ο νόμος Σου είναι εν τω μέσω της καρδίας Μου.» «Διότι κατέβην εκ του ουρανού, ουχί δια να κάμω το θέλημα το Εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός Με.» (Ψαλμ. 40:8, Ιωάν. 6:38.) Η αγάπη Του για το Θεό, ο ζήλος για τη δόξα Του και η αγάπη Του για την αμαρτωλή ανθρωπότητα έφεραν τον Ιησού στη Γή για να υποφέρει και να πεθάνει. Αυτή η δύναμη κυβερνούσε τη ζωή Του. Αυτή την αρχή μας παροτρύνει να ασπαστούμε. ΖΧ 302.3

Πολλοί καταπιέζουν την καρδιά τους με τις φροντίδες που επιφορτίζονται γιατί προσπαθούν να μιμηθούν τα πρότυπα του κόσμου. Προτιμούν να υπηρετήσουν τον κόσμο, να εμπλακούν στα προβλήματά του, να υιοθετήσουν τις συνήθειές του. Έτσι ο χαρακτήρας τους βλάπτεται και η ζωή τους καταντά ένας αδιάκοπος μόχθος. Για να ικανοποιήσουν τη φιλοδοξία τους και τις κοσμικές επιθυμίες τους, παραβιάζουν τη συνείδησή τους και επιφορτίζονται με πρόσθετες τύψεις. Η συνεχής ανησυχία εξαντλεί τις ζωτικές δυνάμεις. Ο Κύριός μας θέλει να εγκαταλείψουν το ζυγό της δουλείας. Τους προσκαλεί να δεχτούν το δικό Του ζυγό και λέει: «Ο ζυγός Μου είναι καλός και το φορτίον Μου ελαφρόν.» Τους παροτρύνει να ζητήσουν πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του και υπόσχεται ότι θα προστεθούν όλα τα αναγκαία πράγματα για τούτη την πρόσκαιρη ζωή. Η ανησυχία είναι τυφλή και δεν μπορεί να διακρίνει το μέλλον. Ο Ιησούς όμως βλέπει το τέλος από την αρχή. Σε κάθε δυσκολία έχει τον τρόπο Του να φέρει ανακούφιση. Ο ουράνιος Πατέρας μας έχει χίλιους τρόπους με τους οποίους φροντίζει για μας και για τους οποίους εμείς δεν έχουμε ιδέα. Αυτοί που δέχονται την αποκλειστική αρχή να βάζουν πάνω από όλα την υπηρεσία και την τιμή του Θεού, θα δουν τις αμηχανίες τους να εξαφανίζονται και ένα καθαρό μονοπάτι να διαγράφεται μπροστά τους. ΖΧ 303.1

Ο Ιησούς λέει: «Μάθετε απ’ Εμού διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν» Πρέπει να φοιτήσουμε στο σχολείο του Χριστού για να μάθουμε από Αυτόν πραότητα και ταπεινοφροσύνη. Η απολύτρωση είναι η διαδικασία εκείνη με την οποία η ψυχή προετοιμάζεται για τον Ουρανό.Η διαπαιδαγώγηση αυτή σημαίνει επίγνωση του Χριστού. Σημαίνει απελευθέρωση από ιδέες, συνήθειες και πράξεις που είχαμε αποκτήσει στο σχολείο του άρχοντα του σκότους. Η ψυχή πρέπει να απελευθερωθεί από κάθε τι που έρχεται σε αντίθεση με την υποταγή στο Θεό. ΖΧ 303.2

Στην καρδιά του Χριστού όπου βασίλευε τέλεια η αρμονία με το Θεό, υπήρχε και τέλεια ειρήνη. Ποτέ δεν ενθουσιάζονταν από τις επευφημίες, ούτε αποκαρδιώνονταν από τις επικρίσεις και τις απογοητεύσεις. Ανάμεσα στις πιο μεγάλες αντιδράσεις και στην πιο σκληρή κακομεταχείριση, παρέμενε θαρραλέος. Πολλοί που ομολογούν ότι είναι οπαδοί Του,διακατέχονται από ανήσυχη και ταραγμένη καρδιά γιατί δεν έχουν την τόλμη να εμπιστευθούν τον εαυτό τους στο Θεό. Δεν παραδίδονται εντελώς σε Αυτόν επειδή φοβούνται τις συνέπειες μιας τέτοιας παραχώρησης. Όσο δεν κάνουν αυτή την παραχώρηση, δεν μπορούν να βρουν ειρήνη. ΖΧ 304.1

Η φιλαυτία μας είναι εκείνη που προκαλεί την ανησυχία. Αν αναγεννηθούμε, θα έχουμε το ίδιο πνεύμα που είχε ο Χριστός και Τον οδήγησε να ταπεινωθεί για να μπορέσουμε να σωθούμε εμείς. Τότε δεν θα ζητούμε τις ανώτερες θέσεις. Θα επιθυμούμε να καθίσουμε στα πόδια του Ιησού και να γίνουμε μαθητευόμενοι Του. Θα καταλάβουμε ότι η αξία του έργου μας δεν συνίσταται στο θόρυβο και στην επίδειξη που προκαλούμε με αυτό στον κόσμο, ούτε και στη δραστηριότητα και το ζήλο που στηρίζονται στη δική μας δύναμη. Η αξία του έργου μας είναι ανάλογη με τη μετάδοση του Αγίου Πνεύματος που έχουμε λάβει. Η εμπιστοσύνη στο Θεό δημιουργεί ανώτερες πνευματικές ιδιότητες, ώστε με την υπομονή μας να κερδίσουμε τις ψυχές μας. ΖΧ 304.2

Ο ζυγός τοποθετείται στον τράχηλο του βοδιού για να το βοηθήσει να σηκώσει το φορτίο, ελαφρώνοντας το βάρος του. Το ίδιο και με το ζυγό του Χριστού. Όταν το θέλημά μας αφομοιώνεται με το θέλημα του Θεού και χρησιμοποιούμε τα δώρα Του για την ευλογία των άλλων, θα βρούμε ότι το φορτίο της ζωής είναι ελαφρό. Εκείνος που βαδίζει στο δρόμο των εντολών του Θεού, βαδίζει συντροφιά με το Χριστό και η καρδιά του αναπαύεται στην αγάπη Του. Όταν ο Μωυσής προσευχήθηκε: «Δείξον μοι, την οδόν Σου, δια να Σε γνωρίσω,» ο Κύριος του απάντησε: «Η εξουσία Μου θέλει είσθαι μετά σου, και θέλω σοι δώσει ανάπαυσιν.» ( ',Εξ. 33:13, 14.) Με τους προφήτες δόθηκε το μήνυμα: «Ούτω λέγει Κύριος Στήτε επί τας οδούς, και ιδέτε, και ερωτήσατε περί των αιωνίων τρίβων, που είναι η αγαθή οδός, και περιπατείτε εν αυτή, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εις τας ψυχάς σας.» (Ιερ. 6:16.) Και πάλι λέει: «Είθε να ήκουες τα προστάγματά Μου! Τότε η ειρήνη σου ήθελεν είσθαι ως ποταμός, και η δικαιοσύνη σου ως κύματα θαλάσσης.» (Ησ. 48:18.) ΖΧ 304.3

Όσοι στηρίζονται στο λόγο του Χριστού και παραχωρούν την ψυχή τους στη φύλαξή Του και τη ζωή τους στην καθοδήγησή Του, θα βρουν ειρήνη και ηρεμία. Τίποτε στον κόσμο δεν μπορεί να τους λυπήσει όταν τους χαροποιείο Χριστός με την παρουσία Του. Η τέλεια ανάπαυση πηγάζει από την τέλεια συγκατάθεση. Ο Κύριος λέει: «Θέλεις φυλάξει εν τελεία ειρήνη το πνεύμα το επί Σε επιστηριζόμενον, διότι επί Σε θαρρεί.» (Ησ. 26:3.) Η ζωή μας μπορεί να φαίνεται περίπλοκη. Καθώς παραδίδουμε όμως τον εαυτό μας στο σοφό Αρχιτέκτονα, Αυτός θα διαμορφώσει το σχήμα της ζωής και του χαρακτήρα κατά τρόπο που να εκφράζει τη δόξα Του. Ο χαρακτήρας που εκφράζει μια τέτοια δόξα, δηλαδή ο χαρακτήρας του Χριστού, θα γίνει δεκτός στον παράδεισο του Θεού. Μια ανακαινισμένη φυλή θα βαδίζει μαζί Του λευκοντυμένη, διότι είναι άξια. ΖΧ 305.1

Καθώς εισερχόμαστε στην ανάπαυση μέσω του Ιησού, ο Ουρανός αρχίζει από εδώ. Ανταποκρινόμαστε στην πρόσκληση: «Έλθετε . . . μάθετε απ’ Εμού» και με την προσέλευσή μας αυτή εγκαινιάζουμε την αιώνια ζωή. Με τον Ουρανό υπάρχει μια αδιάκοπη προσέγγιση στο Θεό μέσω του Χριστού. Όσο περισσότερο βρισκόμαστε στην ουράνια μακαριότητα, τόσο περισσότερη δόξα θα μας αποκαλύπτεται. Όσο περισσότερο γνωρίζουμε το Θεό, τόσο εντονότερη θα είναι η ευτυχία μας. Καθώς βαδίζουμε με το Χριστό σε αυτή τη ζωή, θα πληρωθούμε από την αγάπη Του και θα ικανοποιηθούμε με την παρουσία Του. Όσαμπορεί να δεχτεί η ανθρώπινη φύση, θα τα δεχτούμε εδώ. Αλλά τι είναι αυτά σε σύγκριση με τα μετέπειτα; «Είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού, και λατρεύουσιν Αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ Αυτού και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ’ αυτούς. Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον, ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ’ αυτούς ο ήλιος, ουδέ κανέν καύμα διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων και θέλει εξαλείψει ο Θεός πάν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.» (Αποκ. 7:15-17.) ΖΧ 305.2