Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 23—«ΕΠΛΗΣΙΑΣΕΝ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

«Ήλθεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίον, κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού, και λέγων, Ότι επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού μετανοείτε, και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον.» (Μάρκ. 1:14, 15.) ΖΧ 198.1

Στην Ιουδαία είχε πρωτοαγγελθεί η έλευση του Μεσσία. Στο ναό της Ιερουσαλήμ η γέννηση του προδρόμου είχε προειπωθεί στο Ζαχαρία ενώ λειτουργούσε μπροστά στο θυσιαστήριο. Στους λόφους της Βηθλεέμ οι άγγελοι είχαν αναγγείλει τη γέννηση του Ιησού. Στην Ιερουσαλήμ οι μάγοι είχαν έρθει να Τον αναζητήσουν. Στο ναό, ο Συμεών και η Άννα είχαν δώσει τη μαρτυρία τους για τη θεότητά Του. «Η Ιεροσόλυμα και πάσα η Ιουδαία» είχαν ακούσει το κήρυγμα του Ιωάννη του Βαπτιστή και οι απεσταλμένοι του Συνεδρίου είχαν ακούσει μαζί με το λαό τη μαρτυρία για τον Ιησού. Στην Ιουδαία ο Χριστός είχε καλέσει τους πρώτους μαθητές Του. Σε αυτή, αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της διακονίας Του. Η λάμψη της θεότητάς Του κατά τον καθαρισμό του ναού, τα θεραπευτικά Του θαύματα και τα μαθήματα της θεϊκής αλήθειας που έβγαιναν από τα χείλη Του, φανέρωναν — όπως και ο Ίδιος δήλωσε στο Συνέδριο μετά τη θεραπεία της Βησθεσδά — την συγγενική σχέση Του με τον Αιώνιο Θεό. ΖΧ 198.2

Αν οι άρχοντες του Ισραήλ είχαν δεχτεί το Χριστό, θα τους είχε τιμήσει να φέρουν ως απεσταλμένοι Του το Ευαγγέλιο στον κόσμο. Δόθηκε σε αυτούς πρώτα η ευκαιρία να γίνουν κήρυκες της βασιλείας και της χάρης του Θεού. Ο Ισραήλ δεν αναγνώρισε τον καιρό της επίσκεψής Του. Η ζηλοφθονία και η δυσπιστία των Ιουδαίων αρχηγών κατέληξαν σε απροκάλυπτο μίσος και οι καρδιές του λαού αποστράφηκαν τον Ιησού. ΖΧ 198.3

Το Συνέδριο είχε απορρίψει την αγγελία που έφερε ο Χριστός και σχεδίαζε το θάνατό Του. Για αυτό ο Ιησούς απομακρύνθηκε από την Ιερουσαλήμ, από τους ιερείς, από το ναό, από τους θρησκευτικούς αρχηγούς, από τους νομομαθείς και στράφηκε σε μια διαφορετική τάξη ανθρώπων για να μεταδώσει το μήνυμά Του και να συγκεντρώσει εκείνους που θα έφερναν το Ευαγγέλιο σ’ όλα τα έθνη. ΖΧ 198.4

Όπως το φώς και η ζωή των ανθρώπων είχαν απορριφθεί από τις εκκλησιαστικές αρχές στις ημέρες του Χριστού, έτσι απορρίφθηκαν και σε όλες τις επακόλουθες γενεές. Πολλές φορές επαναλήφθηκε η ιστορία της απομάκρυνσης του Χριστού από την Ιουδαία. Όταν οι Μεταρρυθμιστές ανέλαβαν να κηρύξουν το λόγο του Θεού, δεν είχαν καθόλου στο νου τους να αποχωριστούν από την επίσημη εκκλησία. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί δεν ανέχονταν το φώς και οι φωτοφόροι ακόλουθοι αναγκάστηκαν να στραφούν σε μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που ποθούσαν να ακούσουν την αλήθεια. Στη σημερινή εποχή, λίγοι από αυτούς που ισχυρίζονται ότι είναι οπαδοί των Μεταρρυθμιστών εμφορούνται από το πνεύμα τους. Λίγοι είναι εκείνοι που ακούν τη φωνή του Θεού και είναι έτοιμοι να δεχτούν την αλήθεια κάτω από το φώς που τους παρουσιάζεται. Συχνά και εκείνοι που ακολουθούν τα βήματα των Μεταρρυθμιστών αναγκάζονται να απομακρυνθούν από τις εκκλησίες που αγαπούν για να κηρύξουν την απλή διδασκαλία του λόγου του Θεού. Πολλές φορές αυτοί που αναζητούν το φώς, εξαναγκάζονται από την ίδια τη διδασκαλία να αφήσουν την εκκλησία των προγόνων τους για να μπορέσουν να υπακούσουν. ΖΧ 199.1

Οι κάτοικοι της Γαλιλαίος ήταν περιφρονημένοι από τους ραβίνους της Ιερουσαλήμ σαν άξεστοι και αμόρφωτοι. Μολαταύτα παρουσίαζαν έναν ευνοϊκότερο αγρό για το έργο του Σωτήρα. Ήταν περισσότερο πρόθυμοι και ειλικρινείς. Επειδή δεν είχαν επηρεαστεί τόσο από τη θρησκομανία, η διάνοιά τους ήταν πιο επιδεκτική στην αλήθεια. Ο Ιησούς δεν πήγε στη Γαλιλαία για να ζητήσει την απομόνωση και την αποξένωση. Εκείνη την εποχή η επαρχία αυτή ήταν πυκνοκατοικημένη και με μεγαλύτερη πρόσμιξη αλλοδαπών από ότι η Ιουδαία. ΖΧ 199.2

Καθώς ο Ιησούς διέσχιζε τη Γαλιλαία διδάσκοντας και θεραπεύοντας, πλήθη συνέρρεαν γύρω Του από πόλεις και χωριά. Πολλοί είχαν έρθει ακόμη και από την Ιουδαία και τα περίχωρά της. Συχνά αναγκάζονταν να κρύβεται από τους ανθρώπους. Ο ενθουσιασμός ήταν τόσο μεγάλος, ώστε χρειάζονταν να παίρνει προφυλάξεις, μήπως η ρωμαϊκή εξουσία ξεσηκώνονταν από το φόβο μιας επανάστασης. Ποτέ στην ιστορία του κόσμου δεν παρουσιάστηκε παρόμοια περίπτωση. Ο Ουρανός κατέβηκε πλησιάζοντας τους ανθρώπους. Πεινασμένες και διψασμένες ψυχές που περίμεναν τόσον καιρό τη λύτρωση του Ισραήλ, τώρα απολάμβαναν τη χάρη του ευσπλαχνικού Σωτήρα. ΖΧ 199.3

Η βαρυσήμαντη διδασκαλία του Χριστού ήταν: «Επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον.» Έτσι, το μήνυμα του Ευαγγελίου δόθηκε από τον Ίδιο το Σωτήρα, στηρίζονταν στις προφητείες. Ο «καιρός,» που Εκείνος δήλωσε ότι είχε συμπληρωθεί, ήταν η περίοδος που γνωστοποίησε ο άγγελος Γαβριήλ στο Δανιήλ. «Εβδομήκοντα εβδομάδες,» είχε πει ο άγγελος, «διωρίσθησαν επί τον λαόν σου, και επί την πόλιν την αγίαν σου, δια να συντελεσθή η παράβασις, και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και νά γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας, και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος, και να σφραγισθή όρασις και προφητεία, και να χρισθή ο Άγιος των αγίων.» (Δαν. 9:24.) Μια μέρα στον προφητικό λόγο ισοδυναμεί με ένα έτος. (Βλέπε Αριθ. 14:34, Έσδρ. 4:6.) Οι εβδομήντα εβδομάδες, ή οι τετρακόσιες ενενήντα ημέρες, ισοδυναμούν με τετρακόσια ενενήντα χρόνια. Η αφετηρία αυτής της περιόδου δόθηκε: «Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε, ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ, έως του Χριστού του Ηγουμένου, θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά, και εβδομάδες εξήκοντα δύο,» (Δαν. 9:25,) εξήντα εννέα εβδομάδες ή τετρακόσια ογδόντα τρία χρόνια. Η εντολή του να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, συμπληρώθηκε από το διάταγμα του Αρταξέρξη του Μακρόχειρα (Βλέπε Έσδρα 6:14, 7:1,9) και τέθηκε σε ισχύ τον Οκτώβριο του 457 π.Χ. Από αυτή τη χρονική περίοδο τα τετρακόσια ογδόντα τρία χρόνια φτάνουν στο φθινόπωρο του 27 μ.Χ. Σύμφωνα με την προφητεία, αυτός ο καιρός θα έφθανε μέχρι το Μεσσία, τον Κεχρισμένον. Το έτος 27 μ.Χ. ο Ιησούς κατά τη βάπτισή Του έλαβε το χρίσμα του Αγίου Πνεύματος και πολύ σύντομα άρχισε τη διακονία Του. Τότε δόθηκε το μήνυμα «επληρώθη ο καιρός.» ΖΧ 200.1

Τότε, είπε ο άγγελος: «Θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι [επτά χρόνια.]» Επτά χρόνια αφότου άρχισε ο Ιησούς την υπηρεσία Του, το Ευαγγέλιο έπρεπε να κηρυχθεί ιδιαίτερα στους Ιουδαίους. Τριάμισι χρόνια κηρύχθηκε από τον ίδιο το Χριστό και συνεχίστηκε έπειτα από τους αποστόλους. «Και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά.» (Δαν. 9:27.) Την άνοιξη του 31 μ.Χ. ο Χριστός, η πραγματική θυσία, προσφέρθηκε στο Γολγοθά. Τότε το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε στα δύο, δείχνοντας ότι η ιερότητα και η σημασία του συστήματος των θυσιών είχε λήξει. Είχε φθάσει ο καιρός να σταματήσουν οι επίγειες θυσίες. ΖΧ 200.2

Η μία εβδομάδα -τα επτά χρόνιατελείωσαν το 34 μ.Χ. Τότε με το λιθοβολισμό του Στεφάνου, οι Ιουδαίοι τελικά σφράγισαν την από μέρους τους απόρριψη του Ευαγγελίου. Οι μαθητές που είχαν διασκορπιστεί από τους διωγμούς «διήλθον ευαγγελιζόμενοι τον λόγον,» (Πράξ. 8:4) και λίγο αργότερα ο διώκτης Σαύλος μετανόησε και έγινε ο Παύλος, ο απόστολος των εθνών. ΖΧ 201.1

Ο καιρός της παρουσίας του Χριστού, το χρίσμα Του από το Άγιο Πνεύμα, ο θάνατός Του και το κήρυγμα του Ευαγγελίου στα έθνη είχαν απεικονιστεί με σαφήνεια. Ήταν προνόμιο του ιουδαϊκού λαού να καταλάβουν τις προφητείες αυτές και να αναγνωρίσουν την εκπλήρωσή τους στην αποστολή του Ιησού. Ο Χριστός τόνισε στους μαθητές Του τη σπουδαιότητα της μελέτης των προφητειών. Αναφερόμενος στην προφητεία που δόθηκε στο Δανιήλ για την εποχή τους, είπε: «Ο αναγινώσκων ας εννοή.» (Ματθ. 24:27.) Μετά την ανάστασή Του εξήγησε στους μαθητές Του «από πάντων των προφητών . . . τα περί Εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς.» (Λουκ. 24:27.) Ο Σωτήρας είχε μιλήσει διαμέσου όλων των προφητών. «Το εν αυτοίς Πνεύμα του Χριστού . . . προεμαρτύρει τα πάθη του Χριστού, και τας μετά ταύτα δόξας.» (Α', Πέτρ. 1:11.) ΖΧ 201.2

Αυτός που είχε σταλεί με το θεϊκό μήνυμα στο Δανιήλ ήταν ο Γαβριήλ, ο δεύτερος τη θέσει μετά τον Υιό του Θεού. Ο Γαβριήλ πάλι ήταν «ο άγγελος Αυτού,» εκείνος τον οποίο ο Χριστός έστειλε για να αποκαλύψει το μέλλον στον αγαπητό Του Ιωάννη. Και είναι «μακάριος ο αναγινώσκων, και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας, και οι φυλάττοντες τα γεγραμμένα εν αυτή » (Αποκ.1:3) ΖΧ 201.3

«Βεβαίως Κύριος ο Θεός δεν θέλει κάμει ουδέν, χωρίς να αποκαλύψη το απόκρυφον Αυτού εις τους δούλους Αυτού τους προφήτας.» (Αμώς 3:7.) Ενώ «τα κρυπτά ανήκουσιν εις Κύριον τον Θεόν ημών τα αποκεκαλυμμένα εις ημάς και εις τα τέκνα ημών δια παντός.» (Δευτ. 29:29.) Ο Θεός μας έδωσε αυτά τα δεδομένα και η ευλογία Του θα συνοδεύει τη μελέτη της προφητείας που γίνεται με ευλάβεια και με προσευχή. ΖΧ 201.4

Όπως η αγγελία της πρώτης παρουσίας του Χριστού διακήρυττε τη βασιλεία της χάρης Του, η αγγελία της δευτέρας παρουσίας Του εξαγγέλλει τη βασιλεία της δόξας Του. Αυτή η δεύτερη αγγελία, όπως και η πρώτη, βασίζεται στην προφητεία. Τα λόγια του αγγέλου στον Δανιήλ σχετικά με τις τελευταίες ημέρες της ιστορίας έπρεπε να κατανοηθούν τον έσχατο καιρό.Εκείνο τον καιρό, είπε «πολλοί θέλουσι περιτρέχει, και η γνώσις θέλει πληθυνθή.» «Οι ασεβείς θέλουσιν ασεβεί και ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει αλλ’ οι συνετοί θέλουσι νοήσει.» (Δαν. 12:4, 10.) Ο ίδιος ο Σωτήρας έδωσε σημεία της παρουσίας Του και είπε: «Όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, εξεύρετε ότι είναι πλησίον η βασιλεία του Θεού.» «Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης, και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη » «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γίνωσι και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.» (Λουκ. 21:31, 34, 36.) ΖΧ 201.5

Φτάσαμε σε αυτή την εποχή που προλέγει η Γραφή. Ο καιρός του τέλους έφθασε, οι ενοράσεις των προφητών αποσφραγίστηκαν και οι σοβαρές προειδοποιήσεις τους μας δείχνουν ότι η ένδοξη έλευση του Κυρίου μας είναι πολύ κοντά. ΖΧ 202.1

Οι Ιουδαίοι κακώς ερμήνευσαν και κακώς εφάρμοσαν το λόγο του Θεού και δεν κατάλαβαν «τον καιρό της επισκέψεως αυτών». Τα χρόνια της διακονίας του Χριστού και των αποστόλων — τα πολύτιμα εκείνα χρόνια της χάρης προς τον εκλεκτό λαό του Θεού — τα σπατάλησαν καταστρώνοντας σχέδια για να αφανίσουν τους απεσταλμένους του Κυρίου. Επίγειες φιλοδοξίες τους απορρόφησαν και η προσφορά μιας πνευματικής βασιλείας είχε γίνει άδικα για αυτούς. Έτσι και σήμερα, η βασιλεία του κόσμου απορροφά τις σκέψεις των ανθρώπων. Ως αποτέλεσμα, δεν αντιλαμβάνονται την ταχεία εκπλήρωση των προφητειών και τα σημεία της επερχομένης βασιλείας του Θεού. ΖΧ 202.2

«Αλλά σεις, αδελφοί, δεν είσθε εν σκότει, ώστε η ημέρα να σας καταφθάσει ως κλέπτης. Πάντες σεις είσθε υιοί φωτός και υιοί ημέρας δεν είμεθα νυκτός, ουδέ σκότους » Αν και δεν μας έχει γνωστοποιηθεί η ώρα της επιστροφής του Κυρίου μας, μπορούμε όμως να ξέρουμε ότι είναι πλησίον. ΖΧ 202.3

«Άρα λοιπόν ας μη κοιμώμεθα ως και οι λοιποί, αλλ’ ας αγρυπνώμεν και ας εγκρατευώμεθα.» (Λ', Θεσ. 5:4-6.) ΖΧ 202.4