Ang mga Buhat sa mga Apostoles

ANG MGA SULAT NGA ALANG SA MGA TAGA-TESALONICA

Ang pag-abut ni Silas ug ni Timoteo gikan sa Macedonia, sulod sa pagpuyo ni Pablo sa Corinto, nakapadasig pag-ayo sa apostol. Ilang gidad-an siya ug “maayong mga balita” mahitungod sa “pagtoo ug sa gugma” niadtong nanagdawat sa kamatuoran sulod sa unang pagduaw sa mga mensahero sa maayong balita didto sa Tesalonica. Ang kasingkasing ni Pablo naluoy niining maong mga tumotoo, nga, diha sa taliwala sa pagsulay ug sa kalisdanan, nagpabilin nga matinuoron ngadto sa Dios. Naghandum siya sa pagduaw kanila sa linawas, apan tungod kay dili man kini mahimo, siya misulat ngadto kanila. ABA 217.1

Niining maong sulat ngadto sa iglesya nga diha sa Tesalonica ang apostol nagpahayag sa iyang pagpasalamat ngadto sa Dios tungod sa malipayong balita mahitungod sa ilang pagtubo sa pagtoo. “Mga igsoon,” siya misulat, “walay sapayan sa tanan namong mga kaguol ug mga kasakit, kami gilipay bahin kaninyo pinaagi sa inyong pagtoo; kay mga buhi kami karon sanglit kamo nagabarug man nga malig-on diha sa Ginoo. Kay unsaon ugod namo sa pagpakahatag sa igong pagpasalamat ngadto sa Dios tungod kaninyo, tungod sa tanang kalipay nga among ginabati tungod kaninyo, sa atubangan sa Dios, sa pagampo nga masibuton gayud magabii ug maadlaw nga unta kami makakita kaninyo sa nawong ug makasangkap sa nakulang diha sa inyong pagtoo?” ABA 217.2

“Sa kanunay nagapasalamat kami sa Dios tungod kaninyong tanan, iniglakip namo kaninyo sa among mga pagampo, nga sa atubangan sa atong Dios ug Amahan kami magahandum sa inyong buhat sa pagtoo ug pangabudlay sa gugma ug sa pagkamainantuson sa paglaum diha sa atong Ginoong Jesu-Cristo.” ABA 217.3

Daghan sa mga tumotuo diha sa Tesalonica ang “miliso...gikan sa larawan sa mga diosdios ngadto sa pagalagad sa buhi ug tinuod nga Dios.” Sila “midawat man sa pulong walay sapayan sa dakung mga kasakit,” ug ang ilang mga kasingkasing nangapuno sa “kalipay nga tinuga sa Espiritu Santo.” Ang apostol mipahayag nga diha sa ilang pagkamadnumanon sa pagsunod sa Ginoo nahimo silang mga “sulondan sa tanang mga magtutuo sa Macedonia ug sa Acaya.” Kining maong mga pulong sa Ginoo nahimo silang mga sulondan sa tanang mga magtutuo sa Macedonia ug sa Acaya.” Kining maong mga pulong sa pagdayeg dili nga wala mahitakus; “kay gikan kaninyo,” siya misulat, “ang pulong sa Ginoo mikaylap dili lamang sa Macedonia ug sa Acaya ra, kondili ang inyong pagtoo sa Dios nadungog sa tanang dapit.” ABA 217.4

Ang Tesalonicanhong mga tumotoo mga matuod nga mga misyonero. Ang ilang mga kasingkasing nagsilaub sa kainit alang sa ilang Manluluwas, nga nagluwas kanila gikan sa kahadlok sa “kaligutgut nga moabut.” Pinaagi sa grasya ni Cristo makita ang usa ka kahibulongan nga kausaban diha sa ilang mga kinabuhi, ug ang pulong sa Ginoo, sumala sa gisulti pinaagi kanila, giubanan sa gahum. Ang mga kasingkasing nadaug pinaagi sa mga kamatuoran nga gipresentar, ug ang mga kalag nahadugang sa gidaghanon sa mga tumotoo. ABA 218.1

Niining nag-una nga sulat, gipasabut ni Pablo ang iyang paagi sa pagpangabudlay taliwala sa mga taga-Tesalonica. Iyang gipahayag nga wala siya magtinguha sa pagdaug ug mga kinabig pinaagi sa limbong o sa panikas. “Maingon nga kami gikauyonan sa Dios aron pagapiyalan sa Maayong balita, busa nagasuld kami, dili sa pagpahimuot sa tawo kondili sa Dios nga nagasulay sa among mga kasingkasing. Kay sumala sa inyo nang nasayran, kami wala gayud maggamit ug mga pulong sa pag-ulog-ulog, ni sa takuban sa kadalo, saksi ang Dios; wala usab kami mag-agap sa mga pagpasidungog kanamo gikan sa mga tawo, ni gikan kaninyo o sa uban pa, bisan tuod karmi makahimo sa pagkinahanglan nga pagatahuron kami ingon nga mga apostoles ni Cristo. Apan nagmalolot kami diha sa taliwala ninyo, ingon sa iwa nga nagaalima sa-iyang kaugalingon nga mga anak: busa, tungod sa among mahigugmaong kamingaw alang kaninyo, gidnguha namo ang pagpaambit kaninyo dili lamang sa maayong balita gikan sa Dios kondili usab sa among kaugalingong kinabuhi, kay kamo nahimo man nga among mga minahal uyamot.” ABA 218.2

“Kamo mga saksi, ug ang Dios usab,” siya mipadayon, “unsa ka balaanon ug matarung ug dili masaway ang among paggawi nganha kaninyo nga mga magtutoo; kay kamo sayud giunsa namo, ingon sa amahan ngadto sa iyang mga anak, ang pagmaymay sa matag-usa kaninyo ug pagdasig kaninyo ug pagpahimangno kaninyo sa pagkinabuhi nga takus sa Dios, nga nagatawag kaninyo ngadto sa Iyang kaugalingong gingharian ug himaya. ABA 218.3

“Ug kami usab sa walay pag-undang nagapasalamat sa Dios tungod mini, nga sa inyong pagdawat sa pulong sa Dios nga inyong nadungog gikan kanamo, kini inyong gisagop dili ingon nga pulong sa tawo kondili nga mao gayud sa pagkatmuod, ang pulong sa Dios nga nagalihok sa sulod ninyo nga mga magtutoo.” “Unsa may among paglaum o kalipay o purongpurong sa pagpasigarbo sa atubangan sa atong Ginoong Jesus sa Iya unyang pag-abut? Dili ba mao man kamo? Kay kamo mao ang among garbo ug kalipay.” ABA 219.1

Diha sa iyang unang sulat ngadto sa mga tumotoo nga Tesaloniahanon, naninguha si Pablo sa pagpahimangno kanila mahitungod sa tinuod nga kahimtang mga minatay. Misulti siya mahitungod kanila nga namatay ingon nga natulog—diha sa usa ka kahimtang nga walay panimuot: “Dili among tinguha, mga igsuon, nga kamo dili mahibalo mahitungod kanila nga mga nangamatay, aron dili kamo managsubo ingon sa uban nga walay paglaum. Kay maingon nga kita nagatoo man nga si Cristo namatay ug nabanhaw, maingon man usab, sila nga mga nangamatay pagadad-on ra unya sa Dios pinaagi kang Jesus uban Kaniya.... Kay ang Ginoo gayud mao ang manaug unya gikan sa langit inubanan ug singgit sa pagsugo, ug sa tawag sa punoan sa mga manolunda, ug sa tingog sa trumpeta sa Dios. Ug unya ang mga nangamatay diha kang Cristo mouna sa pagpamangon: ug kita nga mga buhi pa nga mahabilin, pagasakgawon ngadto sa mga panganud uban kanila sa pagsugat sa Ginoo diha sa kahanginan, ug sa ingon niini kia magapakig-uban na sa Ginoo sa tanang panahon.” ABA 219.2

Ang mga Tesalonicanhon maikagon nga misagop sa idiya nga si Cnsto umaabut sa pag-usab sa mga matinumanon nga mga buhi pa, ug sa pagdala kanila nganha sa Iyang Kaugalingon. Sa maampingon ilang gibantayan ang mga kinabuhi sa ilang mga higala, kay tingali unya ug mamatay sila ug mawalaan sa panalangin nga ilang ginapaabut nga pagadawaton diha sa pag-abut sa ilang Ginoo. Apan sa tinagsatagsa ang ilang mga hinigugma gikuha gikan kanila, ug uban sa kasubo ang mga Tesalonicanhon mitan-aw sa katapusan nga higayon sa mga nawong sa ilang mga patay, nga lugos mangahas sa paglaum sa paghibalag kanila diha sa umalabut nga kinabuhi. ABA 219.3

Samtang gibuksan ug gibasa ang sulat ni Pablo, daku ang kalipay ug kahupayan sa kasakit ang nadala ngadto sa iglesya pinaagi sa mga pulong nga nagpadayag sa matuod nga kahimtang sa mga minatay. Gipasabut ni Pablo nga kadtong mga buhi sa pag-abut ni Cristo dili motagbo sa ilang Ginoo nga mouna kanila nga nangamatay diha kang Jesus. Ang tingog sa Punoan sa mga manolunda ug ang budyong sa Dios moabut sa mga nangatulog, ug ang mga patay diha kang Cristo mobangon pag-una sa dili pa ang pagkadili na mamatay ighatag ngadto sa mga buhi. “Ug kita nga mga buhi pa nga mahabilin, pagasakgawon ngadto sa mga panganod uban kanila sa pagsugat sa Ginoo diha sa kahanginan; ug sa ingon niini kita magapakig-uban na sa Ginoo diha sa kahanginan; ug sa ingon niini kita magapakig-uban na sa Ginoo sa tanang panahon. Busa, paglinipaypay kamo ang usa sa usa pinaagi niining mga pulonga.” ABA 220.1

Ang paglaum ug ang kalipay nga nagdala niini nga pasalig ngadto sa bag-ong iglesya sa Tesalonica halos dili masabtan kanato. Sila mitoo ug gimahal ang sulat nga gipadala nganha kanila da ilang amahan sa Maayong Balita, ug ang ilang mga kasingkasing miawas sa gugma ngadto kaniya. Iyang nasulti kini kanila kaniadto; apan niadtong higayona ang ilang mga hunahuna naningkamot sa paghangop sa mga pagtulon-an nga daw bag-o ug salikwaut, ug dili ikatingala nga ang kusog sa pipila ka mga punto wala kaayo mapatik sa ilang mga kaisipan. Apan gigutom pa sila alang sa kamatuoran, ug ang sulat ni Pablo naghatag kanila sa bag-o nga paglaum ug kusog, ug ang usa ka malig-on pa nga pagtoo diha Kaniya, ug usa ka halalom pa nga pagbati alang sa Usa nga pinaagi sa Iyang kamatayon napahayag ang kinabuhi nga walay kamatayon. ABA 220.2

Karon nangalipay sila diha sa pagkahibalo nga ang ilang matinuhoong mga higala pagabahawon gikan sa ilang lubnganan aron mabuhi sa walay katapusan diha sa gingharian sa Dios. Ang kangitngit nga naglimis sa gipahulayan nga dapit sa mga patay nawagtang. Ang usa ka bag-ong silaw nagpurongpurong sa Cristohanon nga pagtoo, ug ilang nakita ang usa ka bag-o nga himaya diha sa kinabuhi, sa kamatayon, ug sa pagkabanhaw ni Cristo. ABA 220.3

“Maingon man usab, sila nga mga nangamatay pagadad-on ra unya sa Dios pinaagi kang Jesus uban Kaniya,” mao ang gisulat ni Pablo. Daghan ang naghubad niining pahayaga nga nagpasabut nga ang mga nangatulog pagadad-on uban kang Cristo gibanhaw gikan sa mga patay, mao man usab ang Dios magatawag sa nangatulog nga mga balaan gikan sa ilang mga lubnganan ig dad-on sila uban Kaniya ngadto sa langit. Malahalon nga kahupayan! mahimayaon nga paglaum! dili lamang ngadto sa iglesya sa Tesalonica, kondili ngadto sa tanang mga Cnstohanon bisan diin sila. ABA 220.4

Samtang siya nagabuhat sa Tesalonica, nahurot niya pagtudlo sa hingpit ang tema sa mga ilhanan sa mga panahon, gipakita ang mga panghitabo sa dili pa ikapadayag ang Anak sa tawo diha sa mga panganod sa langit, nga tungod niini wala siya maghunahuna nga kinahanglan pa siya magsulat sa katapusan mahitungod niini nga tema. Hinoon, siya magpasabut ngadto sa iyang kanhi nga gipanudlo. “Apan mahitungod sa mga panahon ug sa mga pitsa,” siya miingon, “kamo wala na magkinahanglan nga pagasulatan pa. Kay kamo nasayud na pag-ayo nga ang adlaw sa Ginoo moabut ra unya sama sa kawatan sa kagab-ihon. Sa diha nga ang mga tawo magakanayon, Aniang kalinaw ug kasigurohan, sa kalit moabut kanila ang pagkalaglag.” ABA 221.1

Adunay daghan dinhi sa kalibutan karon nga nagpiyong sa ilang mga mata sa mga ebidensya nga gihatag ni Cristo sa pagpasidaan sa mga tawo mahitungod sa Iyang pag-anhi. Sila naninguha sa pagpahilum sa tanang pagsabut, samtang sa sama nga panahon ang mga ilhanan sa katapusan tulin nga nagakatuman, ug ang kalibutan nagadali ngadto sa panahon anus-a ang Anak sa tawo igapadayag diha sa mga panganod sa langit. Si Pablo nagpanudlo nga dautan ang dili pagtagad sa mga ilhanan nga maoy pagasundan sa ikaduhang pag-anhi ni Cristo. Kadtong sad-an niining mao nga pagpabaya gitawag niya nga mga anak sa kagabhion ug sa kangitngit. Iyang gipadasig nga tungod niana pagahikalitan kamo sa pag-abut sa maong adlaw maingon sa kawatan. Kay kamong tanan mga anak sa kahayag ug mga anak sa adlaw; kita dili iya sa kagabhion o sa kangitngit. Busa, dili kita magpangatulog, ingon sa ginabuhat sa uban, hinonoa managtukaw kita ug magmahusay sa hunahuna.” ABA 221.2

Ilabinang importante sa iglesya ning atong panahon mao ang mga pagtulon-an sa apostol niining puntoha. Alang kanila nga nagapuyo nga duul na kaayo sa dakung katumanan, ang mga pulong ni Pablo magaabut uban sa masangputon nga kusog; “Maingon nga kita iya man sa adlaw magmahusay kita sa hunahuna, ug magsul-ob kita sa kotamaya nga mao ang pagtoo ug paghigugma, ug sa salokot nga mao ang paglaum sa kaluwasan. Kay kita wala itagana sa Dios alang sa kapungot, hinonoa aron sa pagkab-ot sa kaluwasan pinaagi sa atong Ginoong Jesu-Cristo nga namatay alang kanato aron nga bisan magatukaw kita o magakatulog, kita mabuhi uban Kaniya.” ABA 221.3

Ang mabinantayon nga Cristohanon maoy usa ka nagabuhat nga Cristohanon, nagatinguha sa pagbuhat nga masibuton sa pagbuhat sa tanan nga diha sa iyang gahum alang sa kauswagan sa maayong balita. Samtang ang gugma alang sa iyang Manluluwas magatubo, mao man usab ang iyang gugma alang sa iyang mga isigkatawo. May mapig-ot siya nga pagsulay, ingon nga diha sa iyang Agalon; apan dili siya motugot nga ang kagulanan mopaaslum sa iyang buot o modaot nga ang kagul-anan mopaaslum sa iyang buot o modaot sa kalinaw sa hunahuna. Siya nahibalo nga ang pagsulay, kong maayo nga pagkadala, makapabuotan ug makalinis kaniya, ug magdala kaniya ngadto sa suod pa nga pagpakig-uban-uban ni Cristo. Kadtong nakig- ambit sa mga pag-antos ni Cristo mahimo usab nga mga umalambit sa Iyang kalipay ug sa katapusang mga umalambit sa Iyang himaya. ABA 222.1

“Mangamuyo kami kaninyo, mga igsoon,” si Pablo mipadayon sa iyang sulat ngadto sa mga Tesalonicanhon, “nga unta inyong pasidunggan sila nga mga nagapangabudlay diha kaninyo; ug uban sa gugma pakamahala ninyo sila pag-ayo tungod sa ilang buhat. Magdinaitay kamo tali sa inyong kaugalingon.” ABA 222.2

Ang mga tumotuo nga Tesalonicanhon gisamok pag-ayo sa mga tawo nga nagaabut kanila uban sa panatiko nga mga idiya ug mga pagtulon-an. Ang uban “nanagbagdoy, nga walay laing nahimo, kondili ang pagpanghilabut sa uban.” Ang iglesya naorganisar sumala sa husto nga paagi, ug natudlo na ang mga opisyales sa paglihok ingon nga mga ministro ug mga diyakuno. Apan diha uban, nga mga gahi’g ulo ug madalidalion, nga nagdumili nga mahimong ubos niadtong nagkupot ug mga katungdanan nga may pagbulot-an diha sa iglesya. Sila nagangkon dili lamang sa katungod sa kaugalingon nga paghukom, apan nga sa katilingban makasugyot sa ilang mga hunahuna sa iglesya. I ungod niini, gitawag ni Pablo ang pagtagad sa mga Tesalonicanhon ngadto sa pagtahud ug sa pagtagad ngadto kanila nga napili sa pagkupot ug mga katungdanan nga may pagbulot- an diha sa iglesya. ABA 222.3

Diha sa iyang kahingawa nga ang mga tumotoo sa Tesalonica maglakaw diha sa kahadlok sa Dios, ang apostol nangamuyo kanila sa pagpadayag sa mapuslanon nga pagkadiosnon diha sa adlaw adlaw nga pagkinabuhi. “Mga igsoon, kami nagahangyo kaninyo,” siya misulat, “ug nagapangamuyo kaninyo diha sa Ginoong Jesus, maingon nga kamo nagpakakat-on man gikan kanamo unsaon pagkinabuhi ug sa pagpahimuot sa Dios, sumala sa inyo nang ginabuhat karon, nga unta magalabi pa gayud ang inyong pagbuhat niini. Kay nahibalo na unsa ang mga tugon nga among gihatag kaninyo pinaagi sa Ginoong Jesus. Kay ang pagbuot sa Dios mao kini, ang inyong pagkabinalaan: nga kamo managlikay sa pakighilawas.” “Kay ang Dios wala magtawag kanato alang sa kahugawan, kondili sa kabalaan.” ABA 222.4

Nagbati ang apostol nga siya mao ang responsabli alang sa espirituhanon nga kaayohan niadtong nangakabig ilalum sa iyang mga buhat. .Ang iyang handum alang kanila mao nga magtubo unta sila diha sa usa ka kahibalo sa tinuod lamang nga Dios, ug si Jesu- Cristo nga Iyang gipadala. Sagad diha sa iyang pangalagad makigtagbo siya sa gagmay nga mga pundok sa mga lalaki ug mga babaye nga nahigugma ni Jesus, ug moduko uban kanila diha sa pagampo, magahangyo sa Dios nga tudloan sila unsaon sa pagpatunhay sa usa ka buhi nga kadugtongan uban kaniya. Sa makadaghan nagtambag siya uban kanila mahitungod sa labing maayo nga mga paagi sa paghatag ngadto sa uban sa kahayag sa maayong balita. Ug sa kasagaran, sa diha nga mahilayo siya gikan kanila nga iyang gipangabudlayan, siya naghangyo sa Dios sa paglikay kanila gikan sa daotan ug sa pagtabang kanila nga mahimong mainiton, ug makugihong mga misyonero. ABA 223.1

Ang usa sa labing malig-on nga mga ebidensya sa tinuod nga pagkakabig mao ang gugma ngadto sa Dios ug sa tawo. Sila nga nagdawat ni Jesus ingon nga ilang Manluluwas may usa ka lalom, ug tininuod nga gugma alang sa uban nga sama ug pagtoo. Mao kana ang sa mga tumotoo didto sa Tesalonica. “Apan mahitungod sa gugma alang sa mga kaigsoonan, kamo wala nay kinahanglan nga pagasulatan pa ni bisan kinsa, kay kamo gikatudloan na man sa Dios sa paghigugma ang usa sa usa; ug sa pagkatinuod, kamo nagahigugma sa tanang mga kaigsoonan sa tibuok Macedoma. Apan nagatambag kami kaninyo, mga igsoon, sa paghimo niini sa labi pa gayud, sa pagtinguha sa pagpuyo nga malinawon, sa pag-atiman sa inyong kaugalingong mga buluhaton ug sa pagbudlay ginamit ang inyong mga kamot, sumala sa among gitugon kaninyo; aron kamo mangintakus sa pagtahud gikan sa mga tagagawas, ug dili magpasiro kang bisan kinsa.” ABA 223.2

“Ang Ginoo magapatubo ug magapadagaya unta kaninyo sa gugma ang usa ug usa ug sa tanang tawo, maingon sa among ginabuhat kaninyo, aron Iyang mamalig-on ang inyong mga kasingkasing nga mawalay ikasaway diha sa kabalaanon sa atubangan sa atong Dios ug Amahan, inig-abut unya sa atong Ginoong Jesus uban sa tanan Niyang mga balaan.” ABA 224.1

“Tambagan namo kamo, mga igsoon, nga inyong maymayan ang mga bagdoy, inyong dasigon ang mga nawad-an sa paglaum, inyong tabangan ang mga mahuyang, magmapailobon kamo kanilang tanan. Matngoni nga wala kaninyoy magabalus sa daotan sa daotan, hinonoa tinguhaa ninyo sa kanunay ang pagbuhat ug maayo ang usa ngadto sa usa ug sa tanan. Pagkalipay kamo sa kanunay, pagampo kamo sa walay hunong, pagmapasalamaton kamo sa tanang higayon; kay kini mao ang pagbuot sa Dios diha kang Cristo Jesus alang kaninyo.” ABA 224.2

Gipasidan-an sa apostol ang mga Tesalonicanhon sa dili pagtamay sa gasa sa tagna, ug diha sa mga pulong nga nagaingon, “Ayaw ninyo pagpalonga ang Espiritu, ayaw ninyo pagtamaya ang pagpanghimo ug propisiya, hinonoa sulayi ninyo ang tanang butang; sagupa ninyo ang maayo,” siya nagmando sa usa ka mabinantayon nga pamihig diha sa pag-ila sa kalainan sa bakak gikan sa tinuod. Iyang gihangyo sila sa “paglikay sa tanang dagway sa kadaotan;” ug iyang gitapus ang iyang sulat uban sa pagampo nga ang Dios magbalaan kanila sa bug- os, diha sa “Espiritu ug sa kalag ug sa lawas” aron nga sila “pagabantayan unta nga kini dili masalawayon inig-abut sa atong Ginoong Jesu-Cristo. Kasaligan siya nga nagtawag kaninyo,” siya mipuno, “ug kini Iya gayud nga pagatumanon.” ABA 224.3

Ang pahimangno nga gipadala ni Pablo ngadto sa mga Tesalonicanhon diha sa iyang unang sulat mahitungod sa ikaduhang pag-anhi ni Cristo, hingpit nga uyon sa iyang kanhi nga gipanudlo. Apan bisan pa niini, ang iyang mga pulong gisayop pagsabut sa pipila ka mga igsoon nga Tesalonicanhon. Gisabut nila siya nga nagpahayag sa paglaum nga siya sa iyang kaugalingon mabuhi pa sa pagsaksi sa pag-anhi sa Manluluwas. Kining pagtooha nakapadugang sa ilang kadasig ug pagkaukyab. Kadtong sa kaniadto nagpabaya sa ilang mga kapangakohan ug mga katungdanan, karon nahimong labaw nga matubayon sa pagsugyot sa ilang sayop nga mga hunahuna. ABA 224.4

Diha sa iyang ikaduhang sulat naninguha si Pablo sa pagtarung sa ilang dili husto nga pagsabut mahitungod sa gipanudlo ug sa pagbutang sa atubangan nila sa iyang matuod nga baruganan. Giusab niya pagpahayag sa iyang pagsalig sa ilang kaugdang, ug sa iyang pagpasalamat nga ang ilang pagtoo malig-on, ug nga ang ilang gugma midagsang alang sa usa ug usa ug alang sa kavvsa sa ilang Agalon. Iyang gisultihan sila nga iyang gipresentar sila ngadto sa ubang mga iglesya ingon nga usa ka panig-ingan sa mapailubon, ug sa malahutayon nga pagtoo nga sa maisugon misukol sa panglutos ug sa kagul-anan, ug iyang gidala ang ilang mga hunahuna ngadto sa panahon sa ikaduhang pag-anhi ni Cristo, diin ang katawhan sa Dios makapahulay na gikan sa tanan nilang mga pag-atiman ug sa mga kalibog. ABA 225.1

“Kami gayud mao ang nagapasigarbo kaninyo ngadto sa mga iglesya sa Dios tungod sa inyong pagkamainantuson ug pagtoo sa taliwala sa tanang mga paglutos ug mga kasakitan nga karon inyong ginasagubang:...ug mga uban kanamo, kamo nga ginasakit pagahatagan ra unya Niyag pahulay sa diha nga ang Ginoong Jesus, sa kalayo nga nagadilaab, igapahayag na gikan sa langit kinuyogan sa Iyang gamhanang mga manolunda. Siya magapahamtang ug panimalus diha kanila nga wala makaila sa Dios, ug kanila nga wala magmasinugtanon sa maayong balita mahitungod sa atong Ginoong Jesus: mahiaguman ra nila ang silot sa pagkalaglag nga walay katapusan ug ang pagkahininginlan gikansa atubangan sa Ginoo, ug gikan sa himaya sa Iyang gahum...Tungod niining maong hinungdan kami sa kanunay nagaampo alang kaninyo, nga unta ang atong Dios magahimo kaninyong takus sa Iyang pagtawag kaninyo, ug pinaagi sa Iyang gahum magahingpit sa tanang maayong tinguha ug paningkamot sa pagtoo, aron ang ngalan sa atong Ginoong Jesus kapasidunggan diha kaninyo ug kamo kapasidunggan diha Kaniya, sumala sa grasya sa atong Dios ug sa Ginoong Jesu-Cristo.” ABA 225.2

Apan sa dili pa moabut si Cristo, ang importante nga mga kalamboan diha sa relihiyoso nga kalibutan, sumala sa gisulti nang daan diha sa tagna, mao ang magpanghitabo. Mipahayag ang apostol sa pagingon: “Dili unta kamo makuyawan pagdalini makulbaan, bisan pinaagi sa espiritu, o sa pulong, o pinaagi sa sulat sa pahayag nga daw kami mao ang nagaingon, nga ang adlaw sa Ginoo ania na. Ayaw kamo pagpalimbong ni bisan kinsa sa bisan unsang paagi: kay kadtong adlawa dili pa moabut hangtud nga mahitabo una ang pagsupil, ug ang pagtungha sa tawo sa kalapasan, ang tawong pagalaglagon, nga magasupak ug magapahitaas sa iyang kaugalingon batok sa tanang ginatawag og Dios, o sa bisan unsa nga ginasimba; nga tungod niana siya magapahigayon sa paglingkod sulod sa templo sa Dios, ug magapahayag nga siya Dios.” ABA 225.3

Ang mga pulong ni Pablo dili pagatuison. Dili ipatudlo nga siya, pinaagi nga pagpadayag, nagpasidaan sa mga Tesalonicanhon mahitungod sa dihadiha nga pag-anhi ni Cristo. Ang mao nga baruganan makahimo ug kalibog sa pagtoo; kay ang pagkabalo sagad mopaingon ngadto sa pagkawalay pagtoo. Ang mao nga baruganan makahimo ug kalibog sa pagtoo; kay ang pagkabalo sagad mopaingon ngadto sa pagkawalay pagtoo. Busa ang apostol nagpasidaan sa mga kaigsoonan sa dili pagdawat sa mao nga mensahe ingon nga nagagikan kaniya ug siya mipadayon sa pagpasantup sa kamatuoran nga ang gahum papado, nga sa matin-aw gayud gisaysay ni manalagna Daniel, motindog pa ug makiggubat batok sa katawhan sa Dios. Hangtud nga kining gahuma makahimo na sa iyang ikamatay ug mapasipalahong buhat, mahimong kawang alang sa iglesya ang pagpaabut sa pag-anhi sa ilang Ginoo. “Dili ba ninyo mahi- numduman,” si Pablo nangutana, “nga sa diha pa ako uban kaninyo, gisuginlan ko man kamo niini?” ABA 226.1

Makalilisang ang mga pagsulay nga magalikus sa matuod nga iglesya. Bisan niadtong higayon nga si Pablo nagasulat, ang “tinagoan sa kalapasan” nakasugod na sa pagbuhat. Ang mga kalamboan nga manghitabo diha sa umalabut mao ang “pinakaagi sa paglihok ni Satanas nga pagaubanan sa tanang kagahum ug bakak nga mga ilhanan ug katingalahan, ug pagaubanan, sa tanang daotan nga paglimbong alang kanila nga pagalaglagon,” ABA 226.2

Ilabinang solemni mao ang pahayag sa apostol mahitungod kanila nga magdumili sa pagdawat “sa paghigugma sa kamatuoran.” “Tungod niini,” siya mipahayag ngadto sa tanan nga sa tmuyo magsalikway sa mga mensahe sa kamatuoran, “ang Dios magapadala ug gahum sa pagkahisalaag aron sila managpanuo sa bakak, aron pagahukman sa silot ang tanang wala motuo sa kamatuoran, hinonoa nahimuot sa sa pagkadili matarung.” Dili makalingkawas sa silot ang mga tawo nga magsalikway sa mga pasidaan nga diha sa mahigugmaong kalolot. ang Dios nagpadala kanila. Gikan kanila nga nagpadayon sa paglingiwgikan niining maong mga pasidaan, pagakuhaon sa Dios ang Iyang Espiritu, ug itugyan sila ngadto sa mga limbong nga ilang gihigugma. ABA 226.3

Sa ingon niini gilatid ni Pablo ang makadaot nga buhat nianang mao nga gahum sa daotan nga magapadayon latas sa tag-as nga mga kasiglohan sa kangitngit ug sa panglutos sa dili pa ang ikaduhang pag-anhi ni Cristo. .Ang mga tumotoo nga Tesalonicanhon naglaum alang sa dihadiha nga kaluwasan; karon gitambagan sila sa pagkupot nga maisugon ug diha sa kahadlok sa Dios sa buluhaton sa ilang atubangan. Gimandoan sila sa apostol sa dili pagpabaya sa ilang mga katungdanan o mobiya sa ilang kaugalingon ngadto sa paghulat nga walay buhat. Tapus sa nagdilaab nilang mga pagdahum sa dihadiha nga kaluwasan ang buhat sa adlaw-adlaw nga kinabuhi ug sa pagsupak nga kinahanglan ilang sagubangon nagpakita nga dobli ang pagkamakalilisang. Busa siya nagtambag kanila sa paglig-on diha sa pagtoo: ABA 227.1

“Magbarug kamo nga malig-on, ug humawid kamo sa mga kalagdaan nga among gikatudlo kaninyo pinaagi sa pulong nga gisulti o pinaagi sa sulat. Karon hinaut nga ang atong Ginoong Jesu-Cristo, ug ang Dios nga atong Amahan, nga nahigugma kanato ug nagahatag kanato sa walay katapusang paglipay ug maayong paglaum pinaagi sa grasya, magalipay unta sa inyong mga kasingkasing ug magapalig-on niini diha sa tanang maayong buhat ug pulong.” “Ang Ginoo kasaligan, ug Siya magalig-on kaninyo ug manalipod kaninyo gikan sa daotan. Ug kami masaligon sa Ginoo mahitungod kaninyo, nga kamo nagabuhat ug magapadayon sa pagbuhat sa mga butang nga among gisugo kaninyo. Hinaut unta ang Ginoo magatultul sa inyong kasingkasing ngadto sa gugma nga iya sa Dios, ug ngadto sa pagkamainantuson nga pagpaabut ni Cristo.” ABA 227.2

Ang buhat sa mga tumotoo gihatag kanila sa Dios. Pinaagi sa ilang matinumanon nga pagpabilin sa kamatuoran sila magahatag ngadto sa uban sa kahayag nga ilang nadawat. Gimandoan sila sa apostol sa dili pagakapoyon sa pagbuhat ug maayo, ug gitudlo sila nganha sa iyang kaugalingon nga panig-ingnan sa kakugi sa mga butang nga lumalabay samtang nagapangabudlay uban sa kadasig nga walay pagkakapoy diha sa kawsa ni Cristo. Iyang gibuyag sila nga mibiya tungod sa katapol ug sa kaukyaban nga walay pagkakapoy diha sa kawsa ni Cristo. Iyang gibuyag sila nga mibiya tungod sa katapol ug sa kaukyaban nga walay tumong, ug nagmando nga “magbudlay sila nga malinawon ug sa ingon niana magakaon sila sa ilang kaugalingong pagkaon.” Iya usab gimandoan ang iglesya sa pagpahimulag gikan sa ilang katipunan ni bisan kinsa nga magapadayon sa pagsalikway sa pahimangno nga gihatag sa mga mimstro sa Dios. “Apan,” siya mipuno, “dili hinoon ninyo pag-isipon siya nga kaaway, kondili tambagi siya ingon nga igsoon.” ABA 227.3

Kining sulat ni Pablo gitapus usab sa usa ka pagampo nga taliwala sa mga kabudlay ug mga pagsulay sa kinabuhi ang pakigdait sa Dios ug ang grasya ni Ginoong Jesu-Cristo mao unta ang ilang kalipay ug sandiganan. ABA 228.1