مبارزه ای بزرگ

بابی سی و سهم—اسراری فنا ناپذیر

هنوز در سپیده دمی تاریخی بشریت شیطان کوشش به وسوسه انداختنی نخست والدین ما مارا پیش گرفت . MBDa 292.11

در اسمان عصیان برداشته، می خواست ساکنان زمین را هم مجبور نماید، تا اورا در مبارزه ای به مقابلی حکمرانی خدا دستگیری کنند. MBDa 292.12

ادم و حوا به شریعتی خدا اطاعت نموده، کاملا خوشبخت بودند، و این فرض و تخمین های بی اساسی شیطان را، که در اسمان تصدیق می کرد، که شریعتی خدا به شخصیت ستم می کند و افریده های خداوند را از شادی محروم می سازد، رد می کرد غیر از این وقتی، که شیطان دید، که برای جفتی پارسا چی گونه گوشه ای خلوت عجیب اماده شده است، اورا حسد فرا گرفت. MBDa 292.13

او قراری قطعی داد انها را به گناه کردن مجبور نماید، تا که از خدا جدا نموده و به اراده ای خود تابع ساخته، زمین را به تصرفی خود در ارد و پادشاهی به پادشاهی خدای تعالی مقابلیت کننده ای خود را برپا نماید. MBDa 292.14

اگر شیطان اصلی حقیقی خود را اشکار می کرد، او فورا ضربه می خورد، زیرا که ادم و حوا را عایدی این دشمنی خوفناک اگاه کرده بودند؛ ولی مقصد های خود را پنهان نموده، که یقینا به مقصدی خود کامیاب گردد. MBDa 292.15

مار را، که ان زمان قیافه ای دلربا داشت، چون میانه رو استفاده برده، او به حوا مراجعت کرد؛ ایا خدا همه حقیقتا گفته است که از همه ای درختانی باغ نخورید هستی (۳:۱). MBDa 292.16

و اگر حوا از همراه شدن به صحبت دست می کشید، به او هیج چیز تحدید نمی کرد، ولی او جرعت نمود با او به سخن گویی دراید و قربانی فتنه های مکارانه گردید. MBDa 292.17

الحال نیز بسیاری ها محض به همین طریق مغلوب می گردند. MBDa 393.1

انها به احکام های خدا شبهه می کنند و انها را موردی بحث قرار می دهند؛ به جای ان که به امر های خداوند اطاعت کنند، انها نظریه های انسانی را قبول می نمایند، که جز بافته های دروغی ابلیسانه هیج چیزی دیگری نیستند. MBDa 393.2

و زن به مار گفت از میوه ای درختانی باغ خورده می توانم، لیکن از میوه ای درختی که در واسطی باغ است، خدا گفت، که نخورید و انرا لمس نکنید، مبادا بمیرید. MBDa 393.3

مار به زن گفت؛ نه نخواهید مرد؛ بلکه خدا می داند، که در روزی که از ان بخورید، چشمانی شما باز خواهد شد، و شما مانندی خدا، عارفی نیک و بد خواهید شد هستی (۳:۲_۵). MBDa 393.4

مار تصدیق می کرد، که ادمان به مثلی خدا می شوند، سرشاری خرد می کردند و به زینه ای بلندتری انکشاف می برایند. MBDa 393.5

حوت به این وسوسه داده شد و بعد ادم را هم به گناه گرفتار کرد. MBDa 393.6

انها به سخنانی مار، که خدا ان چیز را، که گفت، ان را در نظر نداشت، باور کردند؛ انها به افریدگاری خود شبهه کردند و به خلاصه ای امدند، که خدا ازادی انها را محدود می کند، و با ویران نمودند شریعتی خدا انها زینه ای بلندتری هستی می برایند و خردی بزرگ پیدا می کند. MBDa 393.7

لیکن ادم گناه کرد و به معنی سخنانی زیرین سر فهم رفت؛ در ان روزی که می خورید، هتمن خواهید مرد. MBDa 393.8

ایا او، چنانی که شیطان تلقین می کرد، به زینه ای بلندتری هستی برامد؟ اگر این همین طور می بود، ان گاه ویران کنی شریعت نیکی و منفعتی بزرگ می گردد، شیطان باشد نیکو کاری نسلی بشریت می شد. MBDa 393.9

اما ادم اشکار نمود، که حکمی خداوند تماما چنین معنا ندارد. MBDa 393.10

خدا گفت، که همچون جزا برای گناه ادم باید به زمین برگرده، که از ان جا گرفته شده بود. MBDa 393.11

زیرا تو خاک هستی و به خاک خواهی برگشت. هستی (۳:۱۹). MBDa 393.12

سخنانی شیطان؛ و چشمانی شما باز خواهد شد فقط یه ان معنای حق برامدند، که چشمانی ادم و حوا، که به خداوند بی اطاعتی کردند، به اشتباهی خودی انها باز شدند؛ انها از بدی واقف گشتند و میوه ای تلخی بی اطاعتی را چشیدند. MBDa 393.13

در باغی ادن درختی حیات می رویند، که میوه های ان حیات را ابدا دراز می کردند. MBDa 393.14

اگر ادم به خدا صادق می ماند، مینبعد عم به درختی حیات دسترسی می داشت و جاودانه زندگی می کرد. MBDa 393.15

ولی گناه صادر نمود، او از این حقوق محروم گشت و میرنده گردید. MBDa 393.16

حکمی الهی تو از خاک گرفته شه ای و به خاک بر می گردی به دوره قطع گر دیدنی حیات اشاره می کند. MBDa 393.17

جاویدانی، که به انسان با شرطی اطاعت کاری وعده شده بود، بعدی گناه کار شنبه از دست داده شد. MBDa 393.18

ادم نمی توانست به نسل های خویش ان چیزی را بدهند، که خود نداشت و برای انسانیتی گناه کار هیج امیدی باقی نمی ماند، اگر خداوند با قربانی کردنی عیسای مسیح به او حقوق رل یه حیاتی جاویدانه بر نمی گرداند. MBDa 393.19

انچنان مرگ نیز به همه ای ادمان گذشت، چونکه در او همه گناه کردند ولی مسیح حیات و بی فنای را به واسطه ای بشارت ظاهر نمود رومیان (۵:۱۲؛ ۲).تیتاموس (۱:۱۰). MBDa 393.20

حیاتی جاودانه را فقط به واسطه ای مسیح به دست اوردن ممکن است. MBDa 393.21

عیسای مسیح می گوید؛ هر که به پسر ایمان اورد، حیاتی جاودانه می یابد؛ هر که به پسر ایمان نه اورد، حیات را نخواهد دید یوهنا(۳:۳۶). MBDa 393.22

هر کسی که شرط های پیشنهاد شده را به جا اورده، می تواند صاحبی این برکتی پور ارزش گردد. MBDa 393.23

همه اب انهای که دایم کاری نیک کرده، طالبی جلال، شرف و جاودانی می شوند حیاتی ابدی زل به دست می اوردند رومیان (۲:۷). MBDa 294.1

و ان یگانه مخلوقی، که به ادم حیات را به واسطه ای بی اطاعتی وعده داد، فریبا برامد. MBDa 294.2

در اصل، فکری مار در باغی ادم؛ نه نخواهد مرد اولین مونده ای است در موردی فنا ناپذیری جان MBDa 294.3

ولی این سخنان، که فقط در نفوذی شیطان است نام شدند، در همه ای کلیسا های مسیحی صدا می دهند، و اکثریتی ادمان انها را با همان امادگی چون بابا کلان و مادر کلانی ما، قبول می کنند. MBDa 294.4

حکمی الهی؛ جانی که گناه کرده باشد، خواهد مرد حیضقیال (۱۸:۲۰). MBDa 294.5

در نمودی نادرست معنی داد شده چنین پیشنهاد می گردد؛ جانی که گناه کرده باشد نمی میرد، بلکه زندگی جاودانه را بدست خواهد اورد. MBDa 294.6

ما فقط می توانیم از ان در حیرت بمانیم، که ادمان با کدام زود باوری کور کورانه به حرف های شیطان مناسبت می کنند و به سخنانی خداوند چی قدر ناباوری نشان می دهند. MBDa 294.7

اگر ادم بعدی گناه کار شوخی به نزدی درختی حیات راه داده می شد، او جاودانه زندگی می کرد و به همین طریق گناه ابدی گردانیده می شد. MBDa 294.8

اما کروبی با شمشیری اتشبار برای پاسبانی راه جانبی درختی حیات گذاشته شده بود هستی (۳:۲۴). MBDa 294.9

و به هیج نفری از خانواده ای ادم اطاعتی از این حد گذشتن و به میوه ای حیات بخش شناسایی پیدا کردن داده نشده است. MBDa 294.10

بنابراین این گناه کارانی فنا پذیر وجود ندارند. MBDa 294.11

لی بعد گناه کار شوی شیطان به فرشتگانی خود امر فرمود، تا به ادمان باوری را به فنا پذیری طبیعی ادم تلقین نمایند، بعد انها توانستند همه را به ان باور کنند، که شخصی گناه کار به عذاب های ابدی دوزخ محکوم می شود. MBDa 294.12

حالا میری ظلمات به واسطه ای همنشینانی خود عمل نموده ایستاده و خداوند را ستم گری انتقام جویی نشان داده، تصدیق می کند، که خدا همه ای ادمان به او پسند نابوده را به اتشی دوزخ می اندازد و با این عمل انها را مجبور می سازد از غضبی او به طوری ابدی عذاب کشند. MBDa 294.13

شیطان تاکید می کند، که عذاب های طاقت فرسا گناه کاران در اتشی خاموش نشنونده به افریدگار حلاوت می بخشند. MBDa 294.14

این دشمنی بزرگترین به افریدگار نیکو کاری تمامی بشریت صفت های شخصی خودش را نسبت می دهد. MBDa 294.15

بی رحمی نشانه ای خصلتی ابلیس است. MBDa 294.16

خدا محبت است؛ و همه ای افریده های او پاک، مقدس و زیبا بودند، تا زمانی که نخستین عصیان گری بزرگ در جهان تخمی گناه کارید. MBDa 294.17

دشمنی، که ادم را برای گناه کردن به وسوسه می اندازد، وبعد ، اگر کیسر گردد، به حلاوت می راند ابلیس است. MBDa 294.18

ادم را به خود مطیع می گرداند، او کاری خرابی اوری وسوسه اندازی ل دوام می دهد؛ و حلاکتی قربانی هایش به او چی قدر خشنودی می ارد MBDa 294.19

اگر خواستی او می بود، او تمامی نسلی بشریت را به دامی خود می افتادن. MBDa 294.20

اگر دخالتی قدرتی الهی نمی بود، ان گاه یگان نفر از نسلی ادم به نجات امید نمی داشت. MBDa 294.21

شیطان امروز هم کوشش نی کند ادمان را با همان واسطه ای مغلوب نماید، که در زمانی خود با ان پدر کلان و مادر کلان مارا به وسوسه انداخته بود، باوری انها را به افریدگار بر باد داده و به خردمندانه بودنی حکمرانی او و عادلانه بودنی فرایض های او شبهه کردن مجبور نماید. MBDa 294.22

شیطان و شر یمانی او خدا را نظر به خود باز هم بد تر نشان می دهند، تا مه غضب و بی اطاعتی خود را سفید کنند. MBDa 294.23

فریبگری بزرگ کوشش می کند پدری اسمانی مارا در بی رحمی عیب دار کند، که به خودی او خاص است. MBDa 295.1

او کوشش می کند خود را قربانی، جفا دیده ای از اسناد فقط برای ات رانده شده ای وانمود کند، که به چنین حاکمی بی عدالت اطاعت نکرد. MBDa 295.2

او به جهان ازادی می دهد، که ادمان توانند در احدی حکمرانی او حاکمی کم طلب و نرم دل، که به واجب الوجود و اراضی قطعی او این قدر مانند نیست، از ان حلاوت برده توانند MBDa 295.3

. و به او فریفته کردنی ادمان و از راهی صداقت به خدا برخوردی انها میسر می گردد. MBDa 295.4

تعلیمات در موردی ان که گناه کارانی مرده در اتشی شکنجه های ابدی عذاب می کشند، و برای کردار ها در حیاتی کوتاه خود باید عذاب های ابدی را از سر گذرانند، چگونه با محبت، مهربانی و حتا با فهمیدم ما عایدی عدالت ناموفق است. MBDa 295.5

ولی این تعلیمات در همه جا موعضه کرده می شود و به رمزی ایمانی بسیار کلیسا ها می براید. MBDa 295.6

یک داکتاری با معرفتی علمی فقح چنین می گوید منظره ای اونایی در دوزخ عذاب کشنده خوشبختی ابدی پارسایان را تقویت می به شد. وقتی که انها در ان جا نگرانی به خود مانند، نگرانی خودی همان طبیعت داشته رل و در چنین شرایط ها تولد یافته را در این گونه وضعیتی حضن انگیز، خود را باشد چنین عزت مند می بینند، این به انها در درک نمودند ان که انها چی قدر خوشبخت اند، یاری می رساند MBDa 295.7

فقیحی پیگیر چنین گفته است؛ به اندازه ای ان که حکمی محکوم کننده به طوری ابدی بر ادمانی عذاب کشیده عملی می گردد، دودی عذابی انها ابدا در پیشی نظری ادمانی مرحم یافته بالا خواهد برامد، که به جای ان که این موجودات های حقیر را جانبداری کنند، چنین خواهند گفت؛ امین، حلیلویا، جلال بر تو باد، خداوندا!. MBDa 295.8

چنین تعلیمات را در کجای صحیفه های کتابی مقدس پیدا کردن ممکن است؟ نخواهد نگرانی فدیه گذار شده در ایمان از همه گونه حسی رحم و دلسوزی و حتا عادی ترین حسی ادم دوستی محروم کرده شوند؟ یا شاید، جای این حیات ها را خرسندی رواقی ها و سنگدلی ادمانی وحشی می گیرد؟ نه، و باز یک مراتبه ای دیگر نه؛ هیج چیزی به این مانندی در کتابی خدا نیست. MBDa 295.9

شاید نفر این که چنین عقیده ها را موعضه می کنند، ادمانی صاحب معلومات و حتا پاک وجدان باشند، ولی انها با حیله و نیرنگ های شیطان فریب داده شدند. MBDa 295.10

او انها را به نادرست تفسیر نمودند عبارت های سختی ، کلامی مقدس وادار ساخته، برای در کتابی مقدس پیدا کردنی بی رحمی و تحدید ها، که نه به نجات دهنده ای ما، MBDa 295.11

بلکه به خودی او خاص هستند، مجبور می سازد به حیاتی خودم قسم، که می گوید خداوند خدا، من مردنی شریر را خواهان نیستم، بلکه ان را، که شریر از راهی خود توبه کرده، زنده ماند. MBDa 295.12

از راهی بدی هود توبه کنید، توبه کنید، ای خاندانی اسراییل! پس چرا بمیرید؟حیضقیال (۳۳:۱۱). MBDa 295.13

حتا اگر ما فرض کنیم، که به خداوند عذاب های گناه کاران، ناله ها و اهو فغانی نگرانی، که او در اتشی طاقت شکن نگاه می دارد، خوض می ایند که عذاب ها چس معنی دارند،؟ MBDa 295.14

ایا ممکن است، که این اهو فغانی دهشت انگیز در گوشی محبتی بی انتها موسیقی شیرین ترین باشند؟ MBDa 295.15

تصدیق می کنند، که عذاب های بی انتها گناه کاران از نفرتی خدا نسبتی گناه، که در کاینات ارامی و اسایشتگی را ویران می کند، شهادت می دهند . MBDa 295.16

چگونه کفر گویی دهشت انگیز! MBDa 295.17

ان گاه معلوم می شود، که نفری خدا نسبت به گناه سببی ابدی حردانی گناه است. MBDa 295.18

اخر اگر به این فقیحان باور کنیم، ان گاه عذاب های دایمی بی امید به عفو شویی این ادمان را باز هم خشمگین می سازند، و غضبی خود را در حقارت های کفر امیز بیان نموده، انها منظم گرانی عیبی خود را افزون می نمایند. MBDa 295.19

افزون کنی منظمی گناه در دوامی عصر های بی انتها به جلال یابی خدا مساعدت کرده نمی تواند. MBDa 295.20

خردی انسانی قابلیتی بها گذاری نمودند ان بدی را، که داکترینه ای بدعت انه در نوردی عذاب های ابدی با خود اورد، ندارد. MBDa 295.21

تعلیماتی دینی کتابی مقدس، که سرشاری محبت، نیکی و پور از دلسوزی است، به خرافات ها تیره گردانیده و با دهشت اب و رنگ داده شده است. MBDa 296.1

و اگر به نظر گرفته شود، که شیطان خداوند را چی گونه دروغی تصویر می کند، پس ایا کاری حیران شدن هست، که ادمان از افریدگاری مهربانی ما می ترسند و اورا بد نی بینند؟ MBDa 296.2

چنین تصورات های دهشت اور در باره لی خدا تلقین کننده، که به واسطه ای موعضه های کلیسا در تمامی جهان پهن می شوند، هزاران و حتا میلیون ها شکاکان و خدا ناشناسان را تولید کردند. MBDa 296.3

نظریه در موردی عذاب های ابدی یکی از تعلیمات های دروغی بابل است، که این زنا کاری بزرگ از ان همه ای خلق ها را نشانیده است وحی (۱۴:۸؛ ۱۷:۲). MBDa 296.4

ان فقط، که خدمت گذاران مسیح این بدعت را قبول کردند و ان را پهن می نمایند، در حقیقت اسرار است انها این تعلیمات را چون شنبه ای دروغی از روم قبول کردند. MBDa 296.5

ان چیز حق است، که چینن عقیده ها را ادمانی بزرگ و نیم موعضه نموده اند، ولی انها با نوری، که سیلی ان بر ما فرو ریخته است، منور نگردیده بودند. MBDa 296.6

این ادمان فقط برای ان نوری مسول بودند، که در زمانی انها می درخشید؛ ما باشیم برای ان نوری جواب گریم، که در روزگاری ما می درخشد. MBDa 296.7

اگر ما از شهادت های کلامی خدا روی می گرداندیم و تعلیماتی دروغی فقط از برای ان قبول می کنیم، که پدرانی مت چنین تعلیم داده بودند، ان گاه حکمی نسبتی بابل بر اورده شده حکمی نیز می گردد، زیرا ما شرابی پلیدی ان را می نوشتم. MBDa 296.8

بسیار ادمانی از تعلیمات در موردی عذاب های ابدی به غضب امده، به گمراهی مقابل می افتند. MBDa 296.9

انها می بینند، که خداوند چی گونه ای، که او را کتابی مقدس تصویر می کند، سرشاری محبت و مهربانی است، و قابلیتی باور کردن ندارند، که گویا او می تواند افریده ای خود را به سوختن در اتشی دوزخ محکوم کند. MBDa 296.10

ولی نقطه ای نظر را جانبداری نموده، که موافقی ان جان از روی طبیعتی خود فنا ناپذیر است، انها خلاصه می برارند، که عاقبت تمامی انسانیت نجات داده می شود. MBDa 296.11

بسیاری ها به تهدید های در کتابی مقدس جای داشته، چون به واسطه ای ارسانیدن و عاملی اطاعت ما ی نگاه می کنند، ولی به عینا اجرا شویی انها باور نمی کنند. MBDa 296.12

معلوم می شود، که شخصی گناه کار می تواند به طلبات های خدا بی اعتنایی نموده در حلاوت های گناه کارانه زندگی کند، و با وجودی این به مهربانی خدا نسبت خود امید بندد. MBDa 296.13

چنین تعلیمات، که فیضی خدا را اعتراف می کند، ولی عدالتی اورا قدر نمی کند. MBDa 296.14

، موافقی طبعی شخصی جسمانیست و گناه کاران را در بد کرداری های انها باز هم گستاخ تر می گرداند. MBDa 296.15

برای نشان دادنی ان که نگرانی به نجات یابی عمومی باور داشته نوشته جاتی مقدس را از بحری است ناک کنی تعلیمات های حلاوت اوری خود چی گونه نادرست معنی داد می کنند، به گفته های خودی انها رو اوردن بسنده است. MBDa 296.16

در مراسمی دفنی یک جوانی بی ایمانی، که در نتیجه ای فلاکت به هلاکت رسید، روحانی یونیورسلیست از کتابی مقدس ایتی به داود دخل داشته را انتخاب نمود؛ زیرا در باره ای امنون، که مرده بود، تسلی یافته بود دو پادشاهان (۱۳:۳۹). MBDa 296.17

بسیار وقت از من می پرسند، گفت این روحانی نگرانی را، که این جهانی گناه را ترک می کنند، مثلا، در حالتی مستی، شخصی از لباس های خود داغ های خونین جنایت را نشسته می نبرد، با این که به مانندی این جوان خشنودی اشنای را به ایمان حس نکرده به حلاکت می رسد، چی انتظار است؟ MBDa 296.18

ما پوره از ان قناعت مندیم، که نوشته های چی گونه که مشکلی مودهش را حل می کند. MBDa 296.19

امنون به درجای عالی شخصی گناه کار بود؛ او جنایت کاری توبه نکرده بود؛ اورا در حالتی مست بودنش به قتل رساندند. MBDa 296.20

داود باشد پیامبری خدا بود. MBDa 296.21

اخر به او که باید معلوم باشد، که پسری اورا در ان دنیا چی انتظار است غم و اندوه و یا خوشبختی. MBDa 297.1

نیت و ارزوی قلبی او چی گونه بود؟ و دیگر شاه داود ابشالومرا تعقیب کند، زیرا که در موردی امنون، که مرده بود، تسلی یافته بود. MBDa 297.2

از این سخنانی چی طور خلاصه کردن ممکن است؟ مگر معلوم نیست، که داود به عذاب های بی انتها باور نمی کرد؟ این عیان است، و در این جا ما تصدیقی روشن و تا بانی فرضیه ای تسلی بخش تر، معرفت ناک تر و مهربانی تر را پیدا می کنیم، که موافقی ان اخیرل امر در کاینات اسایشتگی و پاکی حکمران می گردد. MBDa 297.3

او پسری خود را مرده دیده، تسلی یافت. MBDa 297.4

چی گونه این طور؟ برای چی؟ برای ان که داود با نگاهی پیامبرانه اینده ای پور شرف را دید، او دید پسر از هر گونه وسوسه رها، از اسارتی گناه ازاد و از تاثیری ضرر ناکی ان پاک کرده شده است؛ که او به قدری کافی مقدس و با معرفت گردیده، به جمعیتی روح های بابا بر امده و شاه راه داده شده است. MBDa 297.5

تسلی یگانه ای او از ان عبارت بود، که پسری محبوبی از قدرتی گناه و عذاب ها رها یافته در ان جای قرار دارد، که روحی مقدس بر او می وزد و جانی تیره ای او را بالا می بردارد، جای که خرد برای حکمتی اسمانی شادی های شرین محبتی جاودانه باز می شود، و بی همین طریق طبیعتی پاک گردیده ای او برای ان اماده کرده می شود، تا که از ارامی حلاوت برد و در وطنی اسمانی جاودانه شادی کند. MBDa 297.6

و به ما معلوم می شود ، که نجاتی اسمانی از کرداری های ما در این زندگی وابستگی ندارد؛ ان نه از دیگرگون شویی قلب وابسته است، نه از اسمانی ما، نه از پیروی یگان دین بودن MBDa 297.7

و همین طریق، روحانی دروغی مسیح سخنانی فریب گرانی یک زمان در باغی ادن بیان نموده ای مار را تکرار نمود؛ نه، نخواهید مرد در روزی که از ان بخورید، چشمانی شما واز خواهد شد، و شما مانندی خدا ها خواهید شد MBDa 297.8

او اظهار می نماید، که گناه کارانی اشدی ترین قاتل، راه زن و زنا کار بعدی مرگی خود می توانند حیاتی جاودانه ای سعادت مندانه را میراث گیرند. MBDa 297.9

این روحانی، که نوشته جاتی مقدس را این گونه نادرست معنی داد کرد، سخنانی خود را در چی است ناک نمود؟ در یگانه جمله ای که اطاعتی داود را به اراده ای پیشبین بیان کرده است MBDa 297.10

و دیگر شاه داود ابشالومار تعقیب نکرد، زیرا که در باره ای امنون، که مرده بود، تسلی یافته بود دو پادشاهان (۱۳:۳۹). MBDa 297.11

وقتی سختی درد و تلفات را نرم کرد، و فکر های او از پسری فریفته به پسری زنده جزای عادلانه برای جنایتی صادر نموده اش اذیت می کشد. MBDa 297.12

و این به صفتی دلیلی پیشنهاد کرده می شود، که امنونی مستی به ناموس خواهری خود تجاوز کرده، درحال بعدی مرگ به مکان های سعادت مندانه گذشت، که ان جا پاک و سفید شده، عضوی خانواده ای فرشته گانی بی گناه گردید! MBDa 297.13

بلی، البته ، این گپی بافته ای خیلی خوش اهنگی است، که قلبی جسمانی را حلاوت می بخشد. MBDa 297.14

این گپی بافته ای خودی شیطان است، و ان میوه های خود را به بار می اورد. MBDa 297.15

و اگر ادمان را همین طور پند می داده باشند، مگر از ان حیران شدن ممکن است، که گناه و فسق و فجور انکشاف می یابد؟ MBDa 297.16

بسیار نفرانی به این معلمی دروغی روحا نزدیک به مثلی او عمل می کنند. MBDa 297.17

از کتابی مقدس یکچند کلمه را می گیرند و انها را از متن جدا می نمایند، در حالی که مانی پوره گرفته شده به تفسیری به ان نسبت داده شده مخالفت می کند، و چنین پارچه های با هیج چیز علاقه مندی نداشته را نادرست معنی داد می کنند و برای ان استفاده می برند، تا که داکترینه ای در کلامی خدا هیج گونه اساس نداشته را تصدیق نمایند. MBDa 297.18

شهادتی، که با ان کوشش می نمایند اثبات سازند، که امنونی مست در بهشت است، فقط خلاصه ای بر اورده ای انسانی است، که به فکر دقیق و بستری کتابی مقدس در خصوصی ان ، که بد مستان وارث ملکوتی خدا نمی شوند یک قورنتیان (۶:۱۰). MBDa 297.19

مخالفت می کند با همین راه همه ای شکاکان، شبهه کننده گان، و بی ایمانان حقیقت را به دروغ تبدیل می دهند و بسیاری ها، شماره ای خیلی زیادی ادمان شدند و با اندیشه ها در موردی ان که به انها هیج چیز تهدید نمی کند، خاطر جمع شده خواب رفته اند. MBDa 298.1

اگر در حقیقت همه ای ادمان درحال بعدی مرگ به اسمان می افتادند، ان گاه ما نظر به حیات، مرگ را بیشتر خواهان می بودیم. MBDa 298.2

این گمراهی بسیاری ها را به قراری به خودکشی دست زدن اورده رساند. MBDa 298.3

وقتی که ما با غم، مشکلی ها و نا امیدی روح افتاده شده ایم، ان گاه کندنی ریشته ای حیاتی خود و با دنیا خوشبختی جاودانه گذشتن به نظر این قدر دل فریبانه و اسان می نماید. MBDa 298.4

خداوند در کلامی خود دلیل های رد ناپذیر را ان را اورده است، که ویران کننده گانی شریعتی او جزا داده می شوند. MBDa 298.5

نفرانی ، که خود را با فکری تسلی می دهند، که خدا نهایت مهربان است، تا که به شخصی گناه کار از روی عدالت جزا دهد، بگذار به صلیبی جالتاجا نظر اندازند. MBDa 298.6

مرگی عیسای مسیحی بی گناه از ان شهادت می دهد، که مزدی گناه مرگ است و همه گونه ویران کنی شریعتی خدا باعثی ققصاصی عادلانه می کردند. MBDa 298.7

مسیحی بی گناه به جای ما گناه گار گشت. MBDa 298.8

او گناه را برای بد کرداری به دوشی خود گرفت، و خدا از او روی گرداند. MBDa 298.9

قلبی مسیح برداشت نکرده و او جان داد. MBDa 298.10

این قربانی بزرگ از بحری ان اورده شده بود، تا که گناه کاران فدیه گذاری کرده شوند انسان با هیج واسطه ای دیگر نمی توانست از جزا برای گناه ازاد شود. MBDa 298.11

و هر نفری، که از شرکت ورزیدن در مصالحه ای با چنین ارزشی ببند به دست امده سر می پیچند، باید شخصا عیب و جزا را برای گناه به دوشی خود بگیرند. MBDa 298.12

نظر می اندازیم، که کتابی مقدس باز در موردی خدا نا شناسان و توبه نکرده گان، که روحانی یونیویسلیست انها را در اسمان یکجایه با فرشته گانی مقدس جای داد، چی می گوید. MBDa 298.13

به تشنه از چشمی ابی حیان مفت خواهم داد این وعده فقط به نفرانی دخل دارد، که تشنه اند . MBDa 298.14

تنها انهای، که در حقیقت نیاز رل به ابی حیات حس می کنند و در موردی همه چیز فراموش کردن این ابرا جویا می شوند، امرا به دست می ارند MBDa 298.15

کسی که غالب اید، وارثی همه چیز خواهد شد، و من برای او خدا خواهم بود، و او برای من پسر خواهد بود وحی (۲۱:۶, ۷). MBDa 298.16

در این جا، چی طوری که ما می بینیم، شرط ها نشان داده شدند؛ برای وارثی همه چیز گردیدن، ما باید با گناه مبارزه کنیم و ان را مغلوب نمایم. MBDa 298.17

خداوند به واسطه ای پیامبر ایشعیا می گوید به پارسا بگویید، که او نیکی خواهد دید، زیرا که از ثمری اعمالی خود خواهد خورد. MBDa 298.18

وای بر حالی شریر، که او بدی خواهد دید، زیرا که مکافاتی عملی دست های او به او داده خواهد شد ایشعیا (۳:۱۰, ۱۱). MBDa 298.19

اگر چی گناه کار صد بار بدی می کند و عمری دراز می بیند، در اصل من می دانم، که در عاقبت نیکویی فقط برای ترس گرانی خدا خواهد بود واعض(۸:۱۲, ۱۳). MBDa 298.20

پولوس هم شهادت نی دهد، که باعثی سرکشی و دلی توبه ناپذیری خود ، تو غضب را برای خود در روزی غضب و ظهوری داوری حقانی خدا افزون می گردانی، که او به هر کس موافقی اعمالی او پاداش خواهد داد اندوهی فلاکت اید بر جانی هر ا می، که کاری بد می کند رومیان (۲:۵, ۶,۹). MBDa 298.21

هیج یک زنا کار ، یا ناپاک ، یا طمع کار، که او بت پرست است، در ملکوتی مسیح و خدا میراث ندارد ایفسوسیان (۵:۵). MBDa 299.1

اسایشتگی را با همه پیشه کنید و قدسیت را طالب باشید، چه به ان هیج کس خداوند را نخواهد دید عبریان (۱۲:۱۴). MBDa 299.2

خوشا انهای، که احکام های اورا رعایت می کنند، تا که به درختی حیات حقوق دار شوند و به شهر با دروازه دراینده. MBDa 299.3

ولی سگان، و جادو گران ، و زنا کاران، و قاتلان ، و بت پرستان ، هر کسی که دروغ را دوست می دارد و یه عمل می اورد بیرون از ان خواهند بود وحی (۲۲:۱۴, ۱۵). MBDa 299.4

خداوند به ادم خصلتی خود و اینچنین مناسبتی خود را به گناه اشکار نموده است؛ خداوند، خدای رحیم و کریم ، صابر که مرحمت را برای هزاران نسل نگاه می دارد، گناه و معصیت و اشتباه را می بخشد خروج (۳۴:۶, ۷). MBDa 299.5

خداوند همه ای دوست ارانی خود را نگهبانی می کنند، و همه ای شریران را نیست خواهد کرد زبور (۱۴۴:۲۰). MBDa 299.6

و جنایت کاران از یک سر محو خواهند شد؛ فرجامی شریران نیست شدن است زبور (۳۶:۳۸). MBDa 299.7

خداوند از حاکمیت و قدرتی خود استفاده می برد، تا که به عصیان خاتمه گذارد؛ با وجودی این همه ای داوری های جزا دهنده عادلانه، به خصلتی مهربانانه و صبور خدا پوره جوابگو خواهند بود. MBDa 299.8

خداوند هیک کس را مجبور نمی کند، اراده ای هیج نفری را فرو نمی نشاند. MBDa 299.9

اطاعتی غلامانه به او حلاوت نمی ارد. MBDa 299.10

اوخواهان ان است، که از مان اختیارات به او اطاعت کنند، زیرا که یه انها امکانی درک نمودنی خرد، عدالت و نیکوی او داده شده است. MBDa 299.11

و همه ای انهای، که در مورد او تصوراتی درست دارند، از خصلتی او مفتون گردیده اورا دوست خواهند داشت و یه او نزدیکی خواهد جست MBDa 299.12

پرنسیپ های نیکوی، مهربانی و محبت، اصن نجات دهنده در نمونه ای شخصی به ما تعلیم داد، اصلی خدا را کاملا دقیق بیان می کند. MBDa 299.13

مسیح گفته است، که او جز ان چی از خدای خود قبول کرده است، هیج چیزی دیگر را تعلیم نمی دهد. MBDa 299.14

پرنسیپ های حکمرانی الهی در هم خوانگی کامل با احکامی نجات دهنده قرار دارند؛ دشمنانی خود را دوست دارید خدا عدالتی خود را نسبت به گناه کاران ظاهر می کند و اینرا از بحری منفعتی تمامی کاینات و از بحری انهای که داوری های او بر سرشان می ایند، به جا می اورد. MBDa 299.15

او می خواهد انها را م افقی قانون های الهی و عدالت خوشبخت گرداند. MBDa 299.16

او انها را با علامت های محبتی هو احاطه می کند. . MBDa 299.17

او به انها دانشی شریعتی خود را اعطا می کند و به مهربانی ها سر فراز می گرداند، ولی انها از محبتی او اورا تحقیر می نمایند. MBDa 299.18

منظم از او هدیه قبول نموده، تقدیم کننده ای همه ای قبول نیکوی ها از بد نام می سازند؛ انها خدا را بد می بینند، زیرا می دانند، که او به گناه های انها نفرت دارد. MBDa 299.19

خداوند به سرکشی انها با پور صبری مناسبت می کند، و عاقبت ان ساعت فرا می رسید، که قسمتی انها حل کرده می شود. MBDa 300.1

ایا او عصیان گران را با زوری قوه به جانبی خود می کشد؟ ایا او انها از به اجرا نمودنی اراده ای خود مجبور می کند؟ MBDa 300.2

انتخاب کرده اند و در اختیاری او قرار دارند، برای در نزدیکی خدا حاضر شدن اماده نیستند. MBDa 300.3

در قلبی انها مهری غرور، دروغ و فلسفی گذشته شده است. MBDa 300.4

و مگر انها می توانند به اسمان راه یابند و جاودانه در پهلوی نفرانی بمانند، که انها را در این جا، در زمین بد می دیدند؟ MBDa 300.5

حقیقت هیج گاه به دروغی خوش نمی اید؛ فروتنی نمی تواند با خود باوری و مغروری سازش کند؛ پاکی با بد اخلاقی، و محبتی بی غرضانه با خود پرستی . MBDa 300.6

نفرانی را، که پوره یه میل و رغبت های زمینی طمع کارانه فرا گرفته شدند، در اسمان چی گونه خوشنودی ها می تواند انتظار شوند؟ MBDa 300.7

ایا نفرانی که به مقابلی خدا عصیان برداشته، حیاتی خود را بیهوده صرف کردند، می تواند ناگهان به اسمان گذرند و کمالاتی عالی و مقدس را مشاهده کنند، که در مکانی حکمران است، که ان جا هر یک قلب از شادی می درخشد، جای که در هر یک چهره محبت نوشته شده است، جای که خدا و بره را موسیقی جاودانه ستایش می کند، جای که از چهره ای نیشیننده ای تخت سیل های پیوسته ای نور بیرون می ایند و در فدیه گذار شده گان ارام می یابند؛ مگر انهای، که قلب های شان سرشاری نفر تو به خداوند، به حقیقت و مقدسات هستند، می توانند در مقالات با این موجودات های مقدس باشند و یکجایه با انها سرود های ستایشی بخوانند؟ MBDa 300.8

مگر انها می توانستند به جلالی خدا و بره تاب اورند؟ نه، و باز یک مراتبه دیگر نه؛ به انها سال های درازی سنجش داده شده بودند، تا که خصلتی خود را برای اسمان تشکل دهند؛ ولی انها خود را به دوست داشتنی پاکی عادت نکناندند؛ انها همین طور زبانی اسمان را از خود نکردند، اکنون باشد نهایت دیر شد. MBDa 300.9

حیات در عصیان به مقابلی خدا انها را برای اسمان ناشایم گرداند. MBDa 300.10

پاکی مقدس و ارامی ان برای انها باعثی عذاب و اذیت می گردیدند، جلالی خدا باشد اتشی نیست کننده انها به همه ای این تاب نمی اوردند، و تنها یک خواهش می داشتند؛ از این مکانی مقدس گریختن. MBDa 300.11

انها دقیق ترش مردن را افضل تر می شما ریدند، فقط از نظری ان، که بحری فدیه گذاری انها جان داد، پنهان شوند. MBDa 300.12

قسمتی گناه کاران را انتخابی شخصی انها حل می کند. MBDa 300.13

انها اختیارت خود را از اسمان محروم ساختند، خداوند باشد انها را به مکانی، که برای شان طاقت فرسا می بود، راه نداده، مثلی پیشینه عادل و مهربان می ماند. MBDa 300.14

اتشی روزی بزرگی به مثلی ابهای طوفان برای بد کرداری حکمی خدا می گردد. MBDa 300.15

گناه کاران هیج گونه خواهشی به حاکمیتی الهی اطاعت کردن را نشان ندادند. MBDa 300.16

اراده ای انها در غضب بیان یافت، و وقتی که حیات به انجام رسیده است، دیگر نمودنی اندیشه ها ناممکن است؛ برای از بد کرداری به اطاعت کاری ، و از نفرت به محبت رو اوردن نهایت دیر شد. MBDa 300.17

حیاتی قابلی قاتل را امان داده، خدا با این عمل به جهان نشان داد، که به شخصی گناه کار اجازتی زندگی جاودانه و به جا اوردن خواستی دلش را دادن، به چی اورده می رساند. MBDa 300.18

قابل با تاثیر و نمونه ای خود نسل های زیادی خود را به گناه گرفتار کرد و عاقبت زمین پیشی خدا فاسد شد، و زمین از ستم پور شد هستی (۶:۱۱). MBDa 300.19

و فکر و اندیشه های دلی او همیشه فقط بد است ایتی ۵ MBDa 300.20

. خداوند در زمانی نوح از حسی دلسوزی یه جهان ساکنانی زمین را نیست کرد. MBDa 300.21

از روی همان میل و نیت ها او ساکنانی فلسفی صدوم را هم به حلاکت رساند. MBDa 301.1

در زیری تاثیری صنعتی مکارانه ای وسوسه اندازی افرنده گانی دروغ از خردمندی و دستگیری خلق استفاده می بردند و همین طور منتظم دیگران را به عصیان جلب می کنند. MBDa 301.2

در روزگاری قابل و نوح، در زمانی ابراهیم پیامبر چنین بود، در زمانی ما هم همچنین روی داده ایستاده است. MBDa 301.3

خداوند از روی رحم و غمخواری نسبتی تمامی کاینات عاقبت نفرانی را به طوری همیشه نیست می کند، که فیضی اورا رد می سازند. MBDa 301.4

زیرا که مقدس گناه ممات است، اما بخشش های فیضی خدا حیاتی جاودانیست به واسطه ای خداوندی ما عیسای مسیح رومیان (۶:۲۳). MBDa 301.5

در ان وقتی که میراثی پارسایان حیاتی جاودانه است، قسمتی گناه کا ان مرگ است. MBDa 301.6

موسی به اسراییل گفت؛ اینک، من امروز به تو حیات و نیکوی، و منات و بدی را پیشنهاد کردم تکراری شریعت (۳۰:۱۵). MBDa 301.7

مرگی، که در خصوصش این جا سخن می رود، نه ان مرگی است، که به سری ادم امد، زیرا تمامی انسانیت برای گناهی او جزا می گیرد. MBDa 301.8

در این جا در خصوصی مرگی دوم سخن گفته می شود، که به حیاتی جاودانه مقابل گذاشته شده است. MBDa 301.9

در نتیجه ای گناهی ادم تمامی نسلی انسانیت مطیعی مرگ گردید. MBDa 301.10

همه به طوری برابر به قبر می روند. MBDa 301.11

ولی از جانبی دیگر، نقشه ای نجات ازادی را از قبر پیشنهاد می کند. MBDa 301.12

در اخر احیای مرده گان هم پارسایان و هم گناه کاران می شود اعمال (۲۴:۱۵). MBDa 301.13

چنان که در ادم همه میمیرند، انچنان در مسیح همه زنده می شوند یک قورنتیان (۱۵:۲۲). MBDa 301.14

ولی میانی تین دو گروهی زنده شده گان حد گذرانیده شده است همه ای انها که در قبر می باشند، اوازی عیسای مسیح را خواهند شنید، و بیرون خواهند امد نیکو کاران برای احیای حیات و بدکاران برای احیای محکوم شویی یوهنا (۵:۲۸, ۲۹). MBDa 301.15

خوشبخت و قدس است کسی، که در احیای یکم اشتراک دارد؛ به انها مماتی دوم قدرت ندارد وحی(۲۰:۶). MBDa 301.16

ولی انهای که به واسطه ای توبه و ایمان امرزیده نشدند، باید برای بد کرداری جزا بگیرند. MBDa 301.17

مزدی گناه MBDa 301.18

انها جزا های دوام ناکی و کرانی شان گوناگون را مطابق به کردار های خود خواهند کشید، و بعد انها را مرگی دوم به کامی خود می کشد. MBDa 301.19

از بس که خداوند موافقی پرنسیپ های عدالت و مهربانی خود نمی تواند شخصی گناه مار را در گناه هایش نجات دهد، او وی را از حیاتی محروم می سازد، که حقوق را به ان او خودش از دست داده است و با اعمالش اثبات نموده است، که سزاواری ان نیست. MBDa 301.20

نویسنده ای الهام یافته می گوید ؛ باز اندک ، و شریر باقی نخواهد ماند؛ به مکانش نظر خواهی شد، که گویا مطلقا موجود نبودند زبور(۳۶:۱۰؛). عوبدیا (۱۶). MBDa 301.21

بد نام و شرمنده گردیده، انها با فراموشی ابدی داده خواهند شد. MBDa 301.22

همین طور به گناه تمامی غم و اندوه و عذاب هایش خاتمه بخشیده می شود. داود می گید؛ تو بر قوم ها خطاب نموده ای، شریر را نیست کرده ای ، نامی انها را محو نموده ای تا ابد. MBDa 302.1

دشمن برهم خورد، به صورتی ابدی خانه ویران گردیده است؛ شهر هایش را بی بنیاد کرده ای، ذکر شان نیست شه است زبور (۹:۶, ۷). MBDa 302.2

یوهنا در کتابی وحی به ابدیت نظر انداخته سرودی ستایشی اهلی کاینات را می شنوده در ان ناجوری اهنگ نیست. MBDa 302.3

تمامی افریده ها ، هم در اسمان و هم در زمین خدا را جلال می گفتند وحی (۵:۱۳). MBDa 302.4

و در این وقت در ان جا حانی مرده ایستاده ای، که تواند به خداوند کفر گوید، نخواهد بود، و ناله های عذاب کشنده گانی در اتشی دوزخ پیج و تاب خورنده با سرود های نجات یافته گان امیزیش نخواهند یافت MBDa 302.5

داکترینه در موردی فنا ناپذیری طبیعی تصورات را در موردی حالتی با شعورانه ای بعدی مرگ به وجود اورد، که به مانندی تصورات در موردی عذاب های ابدی، به تعلیماتی کتابی مقدس، عقلی سالم و حسی انسان دوستی ما مخالفت می کند. MBDa 302.6

موافقی داکترینه ای مشهور، نجات یافته گان در اسمان همه ان چیزی را، که در زمین چس روز می دهد نظارت می کنند، مخصوصا زندگی دوستام و عزیزانی در زمین گذاشته ای خود را لیکن چی طور نجات یافته گان در اسمان، همه ای مصیبت های نزدیکانی خود را نظارت کرده، گناه های صادر نموده ای انها دیده، مس توانند خود را خوشبخت حس کنند؟ همه ای اینرا نظارت نموده، چی طور می توانند خود را خوشبخت شمارند؟ MBDa 302.7

و تا چی اندازه نفرت اور است تعلیمات در موردی ان که همین که روح تن را ترک می کند، جانی توبه نکرده به اتشی دوزخ می افتد! MBDa 302.8

نگرانی، که به مرگ امادگی ندیدن و برای گناه به عذابی ابدی مبتلا شدنی دوستانی خود را می بینند ، چی گونه عذابی روحی را باید از سر گذرانند بسیاری ها از این فکری دلخراش از عقل بیگانه شدند. MBDa 302.9

کتابی مقدس راجع به این مساله ها چی می گوید؟ MBDa 302.10

داود تصدیق می کند، که ادم بعدی مرگ شعورش را گم می کند روحی او بیرون می رود، او به خاکی خود بر می گردد؛ در همان روز اندیشه های او نیست می شوند زبور(۱۴۵:۴). MBDa 302.11

سلیمان نیز همین فکر را تصدیق می کند؛ هم محبت شان، هم نفرت شان و هم حسد شان بر باد رفته است، و دیگر تا ابد برای انها از هر کاری که در تحتی افتاب کرده می شود، نصیبی نخواهد بود هر کاری که کردنش از دستی تو اید، علاقه در قوتی خود بی بکن، زیرا در گور، که به ان جا می روی، نه عمل هست، نه تفکر، نه دانش و نه حکمت واعض(۹:۶, ۱۰). MBDa 302.12

وقتی که در جواب به دعای حضقیای حیاتی او باز به پانزده سال دراز کرده شد، پادشاهی سپس گذار خداوند را برای مرحمتی بزرگش ستایش نمود. MBDa 302.13

زیرا که دوزخ تورا حمد نمی گوید، ممات تو را ستایش نمی کند، بر گور فرو رفته گان راستی تورا حمد می گوید، چنان که من امروز می گویم. ایشعیا(۳۸:۱۸, ۱۹). MBDa 302.14

علمی مشهوری الهیات شناسی شخصی پارسایی فوتیده را گویا در اسمان، در مسکن های صفا بخش خدا را با زبانی فنا ناپذیری جاودانه ستایش کننده تصویر می کند، ولی حیضقیا در مرگ چنین دورنمایی خانواده را دیده نمی توانست. MBDa 302.15

به سخنانی او شهادتی داود نیز موافقت می کند؛ در ممات ذکری تو نیست؛ در قبرستان که تورا حمد می گوید؟ MBDa 302.16

نه مرده گان خداوند را مدح می کنند، و نه همه ای فرو رونده گانی قبر زبور (۶:۶؛ ۱۱۳:۲۵). MBDa 302.17

حواری پتروس در روزی پنتیکاست بیان نمود، که پیامبر داود وفات یافته، دفن کرده شده است ، و قبرش تا امروز در میانی ما باقیست زیرا که داود به اسمان نبرامد اعمال (۲:۲۹, ۳۴). MBDa 302.18

داود در قبر نی ماند و این ازان شهادت می دهد، که پارسایان بعدی مرگ در اسمان جا نمی گیرند. MBDa 303.1

فقط هنگامی احیا شویی و یه شرافتی ان که مسیح احیا شد، بلاخره داود می تواند در پهلوی راستی خداوند نشنید. MBDa 303.2

حواری پولوس می گوید؛ زیرا اگر مرده گان احیا نشوند، مسیح احیا نشده باشد، ایمانی شما بر ابس است؛ شما هنوز در گناه های خود می باشید؛ بنا بر این انهای هم، که در مسیح مرده اند، نابود شدند MBDa 303.3

یک قورنتیان (۱۵:۱۶_۱۸). MBDa 303.4

و اگر در دوامی چهار هزار سال پارسایان به اسمان رفته باشند، چی طور پولوس گفته می توانست، که اگر احیا شویی نباشد همه ای در مسیح مرده گان می میرند؟ ان گاه به احیا شویی هیج ضرورت نمی بود. MBDa 303.5

ریاضت کش تیندل در موردی حالتی مرده گان چنین گفته است؛ من اشکارا اقرار می شود، که مسیح و فرشته گانی انتخاب شده ای خدا در ان قرار دارند. MBDa 303.6

ایمانی من با این راضی شده نمی تواند، زیرا اگر این طور می بود، ان گاه بیهوده است موعضه در موردی احیا شویی در جسم MBDa 303.7

ناممکن است اینکار کردنی ان حقیقت، که امید به فنا ناپذیری به بی اعتنایی عمومی نسبتی تعلیماتی کتابی مقدس عایدی احیا شویی اورده رساند. MBDa 303.8

این تیمایول از جانبی ادم کلرک دیده برامده شده بود، که گفته است؛ تعلیمات در موردی احیا شویی، نظر به زمانی حاضره، در میانی مسیحیانی اولین اعتباری خیلی بیشتری داشت MBDa 303.9

برای چی این طور شد؟ حواری ان همیشه این تعلیمات را مخصوصا قید می کردند و با یاری ان ایمانی پیروانی خداوند را الهام می بخشیدند، دستگیری می نمودند و استوار می گرداندند. MBDa 303.10

پیروانی انها باشند در زمانی ما در باره ای احیا شوی احیان احیان خاطر رسان می کنند. MBDa 303.11

مسیحیانی اولین به احیا شویی یا همان قوه ای باور می کردند، که حواریان در موردی ان با همان قوه موعضه می نمودند، ولی چی طور موعضه کردنی ما از ان معلوم است، که شنونده گانی ما به این مساله چی کونه باور می کنند. MBDa 303.12

در انجیل توجهی داکترینه به مژده ای احیا شوی داده می شود، در موعضه های حاضر باشد به هر یک بندی ایمان با چنین با اعتنایی مناسبت نمی کنند، چون به این بند MBDa 303.13

و اینچنین وضعیت تا زمانی دوان کرد، که حقیقتی پورشرف در موردی احیا شویی تقریبا پوره با ظلمات فرا گرفته شد و جهانی مسیحی ان را تقریبا از دست داد. MBDa 303.14

یک نویسنده ای برجسته ای دینی سخنانی حواری پولوس یک تسلونیکیان (۴:۱۳_۱۸). MBDa 303.15

شرح داده می گوید، با مقصد های عملی تسلی بخش و است بودنی داکترینه در موردی فنا ناپذیری خوش حالا نه ای پارسایان از شعوری مت همه گونه تعلیماتی شبهه ناک را عایدی دوباره امدنیوز مسیح بیرون می کند. MBDa 303.16

بعدی مرگی ما خداوند برای با خود بردنی ما می اید. MBDa 303.17

ما محض همین را انتظاریم و به این امید داریم. MBDa 303.18

فوتیده گان به جلال گذشته اند. MBDa 303.19

انها صدای کرده ای را منتظر اند، که از داوری و خوش حالی ابدی خبر می دهد. MBDa 303.20

اما وقتی که عیسای مسیح نیتی ترک کردنی شاگردانی خود را داشت، او به انها نگفت ، که به زودی انها به نزدی او می ایند MBDa 303.21

می روم، تا که برای شما جای اماده کنم، گفت اچ و هنگامی که بروم و برای شما جای اماده کنم، باز امده شما را با خود می برم ، تا در ان جای که من هستم، شما نیز باشید یوهنا (۱۴:۲, ۳). MBDa 303.22

و پولوس می گوید؛ چونکه خودی خداوند با بانگی دعوت، با صدای فرشته ای مقرب و کرنه ای خدا، از اسمان نزول خواهد کرد، و انهای که در مسیح مرده اند، اول احیا خواهند شد، تا که خداوند را در حوا پیشواز گیریم و همین طور همیشه با خداوند خواهیم بود و او باز علاوه مس کند MBDa 304.1

پس همدیگر را با این سخنان تسلی دهید یک تسلونیکیان (۱۶_۱۸). MBDa 304.2

این سخنانی تسلی تا چی اندازه مخالف اند به ان سخنانی، که ما پیشتر از موعضه ای روحانی کلیسای یونیورسلیستی اقتباس اورده ایم این روحانی دوستانی غم زده ای خود را تسلی می بخشد، که صرفی نظر از همه گناه ها، فوتیده گان به اسمان، به جمعیتی فرشته گان قبول کرده می شوند. MBDa 304.3

پولوس باشد به برادرانی خود بازگشتی اینده ای مسیح، زمانی را نشان می دهد، که زولانه های قبر شکسته می شوند و در مسیح مرده گان برای حیاتی جاودانه احیا می کردند. MBDa 304.4

پیش از ان که ادم به مسکن های سعادت مندانه وارد شود، حیات و خصلتی او باید با دقت تفتیش کرده شوند؛ اعمالی هر نفر باید از جانبی خدا سنجیده شوند. MBDa 304.5

همه مطابق به قید های در کتاب ها ثبت شده از داوری می کارنت و از روی اعمالی خود مکافات می گیرند. MBDa 304.6

این داوری بعدی مرگ به عمل نمی اید به سخنانی حواری پولوس توجه کنید؛ زیرا که او روزی را مقرر نموده است، که اهلی جهان را به وسیله ای مردی که برگزیده ای اوست، از روی انصاف داوری کند، و برای ان که اینرا یه همه اثبات نماید، اورا از مرده گان احیا کرد اعمال (۱۷:۳۱). MBDa 304.7

در این جا حواری باز شد و روشن در خصوصی وقتی معینی که برای او ان زمانی اینده بود و بحری داوری جهان مقرر شده است، سخن می گوید. MBDa 304.8

یهودا نیز به این زمان اشاره می کند؛ و فرشته های را، که مرتبه ای خود را محفوظ نداشتند، بلکه منزله ای خود را ترک کردند، در قید و بندی ابدی، در ظلمات برای داوری روزی بزرگ نکاه می دارد و بعد او سخنانی هنوخ را اقتباس می ارد؛ اینم، خداوند با بیور های مقدسانی فرشته گان خود می اید، تا که بر همه داوری کند یهودا(۶, ۱۴,۱۵). MBDa 304.9

یوهنا می گوید؛ و مرده گان را، خوردان و بزرگان را دیدم، که در پیشی خدا ایستاده اند، و کتاب ها باز بودند و مرده گان بر طبقی ان چی در کتاب ها نوشته شه است، یعنی موافقی اعمال شان داوری کرده شدند وحی(۲۰:۱۲). MBDa 304.10

ولی اگر بعضی از مرده گان در اسمان شادی کنند، و دیگران در دوزخ عذاب کنند، ان گاه داوری اینده برای چی لازم است؟ تعلیماتی کلامی خدا عایدی این مساله های مهم دقیق و روشن است، و حتا عادی ترین ادمان می توانند به ان سرفهم رود. MBDa 304.11

ولی شخصی جدید و اندیشمند در این نظریه ای خیلی پهن گردیده چی چیزی عادلانه و خرمندانه را پیدا کرده می تواند؟ چی طور پارسایان می توانند بعدی داوری تفتیشاتی این سخنان را شنوند؛ افرین، ای غلامی نیک و معتمید به شادی اغای خود شریک شو MBDa 304.12

در حالی که انها با او، شاید، که در دوامی عصر های زیاد، یکجایه هستند؟ نخواد، که گناه کاران از تمامی گوشه های دوزخ جمع اورده می شوند، تا که از زبانی داوری تمامی زمین این حکم را بشنوند؛ ای ملعونان، از من دور شوید و به اتشی جاودانه بروید .متاسفانه(۲۵:۲۱, ۴۱). MBDa 304.13

چی گونه تمسخری دهشت انگیز چی گونه بدنام کتی شرم اوری حکمت و عدالتی خدا! MBDa 304.14

نظریه در موردی فنا ناپذیری جان به یکی از ان تعلیمات های دروغی تعلق دارد، که روم از بت پرستی قبول کرده، به دینی مسیحی وارد نمود. MBDa 304.15

مرتین لیوتر این تعلیمات را به مساله های بی معنی، که توده ای پاروی دستور های رومی را تشکیل دمی دهند. MBDa 304.16

نسبت داده بود سخنانی سلیمان را از کتابی واعض در خصوصی ان که مرده گان بعدی مرگی خود هیج چیز را نمی دانند شرح داده، اصلاحات چی می نویسد؛ این باز یک ایتی است، که اثبات می کند، که مرده گان هیج چیز را حس نمی کنند. MBDa 305.1

ان جا حسی وظیفه ، علم، دانش و حکمت نیست. MBDa 305.2

بنا بر این سلیمان می گوید، که انها خواب رفته اند و هیج چیز را حس نمی کنند. MBDa 305.3

برای انها روز و سال وجود ندارند، و وقتی که انها بیدار می شوند، به نظرشان چنین می نماید، که فقط لحظه ای خواب رفته اند . MBDa 305.4

در یگان جای کتابی مقدس ما تصدیقی ان را پیدا نمی کنیم، که پارسایان درحال بعدی مرگ مکافاتی خود رل می گیرند، گناه کاران باشند جزامی گیرند نه نخست پدران، نه پیامبران به ما چنین فکر را باقی نگذاشته اند نه مسیح نه حواریانی او عایدی این مساله هیج گونه اشاره نکرده اند در موردی مرده گان چون در خصوصی جان های تا احیای عمومی خواب رفته سخن گفته می شود یک تسلونیکیان (۴:۱۴). ایوب(۱۴:۱۰_۱۲). MBDa 305.5

در ان روزی که زنجیری نقره یی کنده می شود و بندینه ای طلایی را پاره پاره می گردد واعض(۱۲:۶). MBDa 305.6

همه ای اندیشه های ادم نیز نیست می شوند. MBDa 305.7

فرو رونده گان به قبر به عالمی خاموشی می درایند. MBDa 305.8

انها دیگر در خصوصی ان چیزی که در تحتی افتاب کرده می شوند هیج چیز را نمی دانند ایوب (۱۴:۲۱). MBDa 305.9

استراحتی سعادت مندانه برای شخصی پارسایی خسته شده، وقت، خواه دراز باشد یا کوتاه، برای انها به یک لحظه برابر می شود. MBDa 305.10

انها خواب رفته اند، و کرنه ای خداوند انها را برای فنا ناپذیری پور شرف بیدار می کند. MBDa 305.11

زیرا کرنه ای صدا خواهد داد، و مرده گان به طوری بی فنا احیا خواهد شد، و ما تغییر خواهیم یافت؛ زیرا ان چی فانی است ، باید لباسی بی فنایی بپوشد، و ان چی میرنده است، لباسی جاویدی بپوشید. MBDa 305.12

و هر گاه این میرنده لباسی بی فنایی بپوشد و این مرنده لباسی جاویدی بپوشد، ان گاه این کلامی که نوشته شده است، به عمل خواهد امد؛ غلبه مرگ را فرو برد یک قورنتیان (۱۵:۵۲_۵۴). MBDa 305.13

و انها از خوابی سخت بیدار شده، موجودیتی خود را از ان لحظه ای اغاز می نمایند، که ان با مرگ کنده شده بود. MBDa 305.14

اخرین لحظه ای شعوری انها به عذابی مرگ تیره گردانیده شده بود؛ فکری اخرین در موردی ان بود، که انها به اختیاری قبر می گذرند. MBDa 305.15

وقتی که انها از قبر بر می خیزند، فکری اولین و شادیانه ای انها در ندای غلبه اور صدا می دهد؛ ای مرگ، نیشی تو کجاست؟ ای دوزخ غلبه ای تو کجاست؟ ایتی ۵۵ MBDa 305.16