Umysł, charakter, osobowość I

Rozdział 4 — Duchowe wpływy a umysł

Pobożność a zdrowie — Wiara ma nieocenioną wartość. Jan pisał do Gajusa: “Umiłowany! Modlę się o to, aby ci się we wszystkim dobrze powodziło i abyś był zdrów tak, jak dobrze się ma dusza twoja”. 3 Jana 2. Zdrowie ciała zależy w dużym stopniu od zdrowia duszy, a więc czy jemy, czy pijemy, czy cokolwiek czynimy, wszystko czyńmy na chwałę Bożą. Osobista pobożność objawia się w zachowaniu, słowach i czynach. Powoduje wzrost, aż w końcu doskonałość zasługuje na pochwałę ze strony Pana, tak iż można stwierdzić: “Macie pełnię w nim”. Kolosan 2,10. — Letter 117, 1901. UCO1 35.1

Czysta pobożność przynosi spokój, opanowanie i siłę — Czysta i nieskalana pobożność to nie uczucia, ale spełnianie uczynków miłosierdzia. Tego rodzaju pobożność jest konieczna dla zdrowia i szczęścia. Wkracza do zbrukanej świątyni duszy i biczem przepędza grzesznych intruzów. Zajmując tron, uświęca wszystko swą obecnością i rozjaśnia serce jasnymi promieniami Słońca Sprawiedliwości. Otwiera okna duszy w kierunku nieba, wpuszczając światło Bożej miłości. Towarzyszą jej spokój i opanowanie. Fizycznych, umysłowych i moralnych sił przybywa, bo duszę wypełnia żywa w działaniu atmosfera nieba. We wnętrzu człowieka kształtuje się Chrystus, nadzieja chwały. — The Review and Herald, 15 październik 1901; Welfare Ministry 38. UCO1 35.2

Bóg źródłem życia i radości — Bóg jest źródłem życia, światła i radości dla wszechświata. Jak promienie światła ze słońca i strumienie wody wytryskujące ze źródła, tak błogosławieństwa spływają od Niego na wszystkie stworzenia. Gdziekolwiek życie od Boga jest w sercu człowieka, spłynie i na innych strumieniem miłości i błogosławieństwa. — Pokój za którym tęsknisz 75 (1892). UCO1 35.3

Wszyscy otrzymują życie od Boga — Wszystko, co stworzone, żyje przez moc Boga i z Jego woli. Wszyscy czerpią życie od Syna Bożego. Niezależnie od swoich zdolności, umiejętności i talentów ludzie czerpią życie ze źródła wszelkiego życia. Tym źródłem, zdrojem życia jest Bóg. Tylko Jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości, mógł rzec: “Mam moc dać je [życie] i mam moc znowu je odzyskać”. Jana 10,18. — Manuscript 131, 1897; SDA Bible Commentary V, 1113. UCO1 35.4

Szatan wykorzystuje wpływ umysłu na umysł — Szatan, po tym jak został usunięty z nieba, założył swoje królestwo w naszym świecie i odtąd niezmordowanie stara się odwieść ludzi od posłuszeństwa Bogu. Posługuje się tą samą mocą co niegdyś w niebie — wpływem umysłu na umysł. Ludzie zaczynają kusić siebie nawzajem. Pielęgnują silne, deprawujące uczucia i posługują się władczą, nieodpartą mocą. Pod wpływem owych uczuć zawązują spiski, zakładają związki zawodowe i tajne stowarzyszenia. W świecie działają organizacje, które już niedługo Bóg przestanie tolerować. — Letter 114, 1903. UCO1 36.1

Szatan pragnie, abyśmy wykorzystywali siły do samolubnych celów — Szatan, na podobieństwo ptasznika, ma sieci i sidła, tyle że przygotowane do chwytania ludzi. Z rozmysłem dąży do tego, by dane im przez Boga siły wykorzystywali do samolubnych celów, zamiast używać ich ku Bożej chwale. Pan pragnie, aby angażowali się w dzieło, które przyniesie im pokój, radość i wieczny zysk; szatan pragnie, żebyśmy koncentrowali wysiłki na tym, co nie przynosi korzyści, na rzeczach, które niszczeją przez samo używanie. — The Review and Herald, 1 wrzesień 1910; Our High Calling 200. UCO1 36.2

Upadek w grzech nie dał nam innych sił ani pragnień — Nie sądźmy, że od czasu upadku Adama w grzech Bóg dał ludziom inne siły i pragnienia, bo można by odnieść wrażenie, jakoby zaszczepił człowiekowi grzeszne skłonności. Chrystus rozpoczął dzieło nawrócenia ludzi od razu po ich upadku, aby przez posłuszeństwo prawu Bożemu i wiarę w Niego mogli odzyskać utracone podobieństwo do Boga. — Manuscript 60, 1905. UCO1 36.3

Każdy musi wybrać jeden z dwu sztandarów — Oto sprawa wielkiej wagi. Oto ścierają się dwie moce: Książę Boży — Jezus Chrystus oraz książę ciemności — szatan. Przed nami otwarty konflikt. W świecie istnieją tylko dwie grupy ludzi i każdy człowiek zaciągnie się pod jedną z dwu chorągwi: pod sztandar księcia ciemności albo pod sztandar Jezusa Chrystusa. — Letter 38, 1894. UCO1 36.4

Grzech dotyka całej istoty — Grzech dotyka całej istoty, tak samo jak i łaska. — Letter 8, 1891. UCO1 36.5

Zdolności duchowe człowieka upadły nisko wskutek krnąbrności serca. Aby świątynia duszy mogła być mieszkaniem Najwyższego, wszyscy chcący posiąść wiedzę o zbawieniu muszą się stać posłusznymi uczniami w szkole Chrystusa. Jeżeli chcemy Go poznać, musimy opróżnić duszę z wszelkiego zadufania, tak aby Chrystus mógł odcisnąć na niej swoje podobieństwo. — Letter 5, 1898; Our High Calling 105. UCO1 36.6

Krzyż stawia umysł na właściwym miejscu — Co stawia ludzki umysł na właściwym miejscu? Krzyż Golgoty. Gdy patrzymy na Jezusa, Sprawcę i Dokończyciela wiary, wszelkie pragnienie samouwielbienia obraca się w pył. Za to gdy spoglądamy na to co trzeba, pojawia się duch uniżenia, któremu towarzyszą skromność i pokora. Rozmyślając nad Krzyżem, zaczynamy dostrzegać jego wspaniałe dobrodziejstwa dla każdego wierzącego. Bóg w Chrystusie (...) pod warunkiem że się w Niego wpatrujemy, ustawi na właściwym miejscu naszą chwałę i dumę. Skończy się wywyższanie samego siebie, a pojawi prawdziwe uniżenie. — Letter 20, 1897; Our High Calling 114. UCO1 37.1

Człowiek staje się w Chrystusie doskonały — Chrystus sprawia, że Jego uczniowie mają żywą więź z Nim i z Ojcem. Przez działanie Ducha Świętego na umysł człowiek staje się w Chrystusie doskonały. Więź z Jezusem umacnia więzi międzyludzkie. Jest ona dla świata najbardziej przekonującym dowodem dostojeństwa i prawości Chrystusa oraz Jego mocy uwalniania od grzechu. — Manuscript 111, 1903; SDA Bible Commentary V, 1148. UCO1 37.2

Tylko Bóg potrafi wznieść na wyższy poziom moralny — Bóg ocenia człowieka na podstawie jego więzi z Chrystusem, bo tylko Bóg przez sprawiedliwość Chrystusa potrafi wznieść człowieka na wyższy poziom moralny. Dążenia do świeckich zaszczytów i świeckiej wielkości mają taką wartość, jaką nada im Stwórca człowieka. Mądrość ludzka jest dla Niego głupstwem, siła słabością. — Letter 9, 1873; Our High Calling 149. UCO1 37.3

Egoizm i jego skutki — Sednem nieprawości jest egoizm, a że ludzie ulegli jego sile, w dzisiejszym świecie obserwujemy nieposłuszeństwo względem Boga. Kraje, rodziny i jednostki wypełnia pragnienie bycia pępkiem świata. Ludzie łakną władzy nad innymi. Odłączywszy się samolubnie od Boga i bliźnich, kierują się swoimi nieopanowanymi skłonnościami. Postępują tak, jakby inni mieli mieć dobrze tylko wtedy, gdy poddadzą się ich dyktatowi. — The Review and Herald, 25 czerwiec 1908. UCO1 37.4

Można odnieść zwycięstwo — Przez pielęgnowanie szlachetnych zasad człowiek może odnieść zwycięstwo nad skłonnościami do złego. Gdy jest posłuszny prawu Bożemu, zmysły przestają ulegać wypaczeniu, a zdolności nie deprawują się ani nie marnotrawią przez używanie do rzeczy odciągających od Boga. Dzięki łasce zesłanej przez niebo słowa, myśli i siły żywotne mogą zostać oczyszczone, nowy charakter ukształtowany, a upodlenie przez grzech zwyciężone. — Manuscript 60, 1905. UCO1 37.5

Chwiejność umysłu zalążkiem pokusy — Zalążek ulegania pokusie tkwi w grzechu pozwalania umysłowi na chwiejność, na brak konsekwencji w zaufaniu do Boga. Nieprzyjaciel stale wypatruje okazji przedstawienia Boga w fałszywym świetle i zainteresowania umysłu człowieka tym, co zakazane. UCO1 38.1

Jeśli tylko będzie miał możliwość, zwiąże nasz umysł z tym, co doczesne. Będzie próbował podsycać emocje i namiętności, wiążąc uczucia z tym, co nie służy naszemu dobru. Najlepsze, co możemy zrobić, to każdą emocję i namiętność trzymać na wodzy, całkowicie poddając je rozumowi i sumieniu. Wtedy szatan straci moc kontrolowania naszego umysłu. UCO1 38.2

Chrystus powołuje nas do dzieła stopniowego pokonywania duchowego zła w naszych charakterach. Skłonności do złego mają zostać przezwyciężone (...). Pragnienia i namiętności muszą zostać opanowane, nasza wola musi całkowicie stanąć po stronie Chrystusa. — The Review and Herald, 14 czerwiec 1892; Our High Calling 87. UCO1 38.3

Nikt nie musi rozpaczać z powodu wrodzonych skłonności — Szatan zawsze gotów jest zwodzić i sprowadzać na manowce. Używa wszelkich powabów, aby skusić ludzi do wkroczenia na szeroką drogę nieposłuszeństwa. Pracuje nad mieszaniem w głowach fałszywymi uczuciami i umieszczaniem błędnych informacji na Bożych drogowskazach. Ponieważ siły zła starają się zasłonić przed duszą każdy promień światła, niebiańskim istotom zlecono służbę prowadzenia, pilnowania i nadzorowania tych, którzy będą dziedzicami zbawienia. Nikt nie musi rozpaczać z powodu wrodzonych skłonności do zła, ale kiedy Duch Święty przekonuje o występku, grzesznik musi pokutować oraz wyznać i porzucić zło. Wierni strażnicy trwają na posterunku, kierując dusze na właściwą drogę. — Manuscript 8, 1900; SDA Bible Commentary VI, 1120. UCO1 38.4

Uczestnictwo w grzechu przez nieodpowiednie towarzystwo — Dusza, która została sprowadzona z właściwej drogi przez złe wpływy i stała się przez nieodpowiednie towarzystwo uczestnikiem grzechu czyniąc to, co sprzeczne z zamysłem i charakterem Boga, nie musi popadać w rozpacz, gdyż “takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa”. Hebrajczyków 7,26. Chrystus jest nie tylko kapłanem i pośrednikiem grzesznika, lecz także ofiarą. Raz na zawsze ofiarował samego siebie. — Letter 11, 1897. UCO1 38.5

Szatan zniechęca, Chrystus zaszczepia nadzieję — Nie myślcie ani przez chwilę, jakoby pokusy szatańskie mogły pozostawać w zgodzie z waszym własnym umysłem. Odwróćcie się od nich tak samo, jak byście odwrócili się od samego diabła. Szatan zniechęca duszę, Chrystus zaszczepia w sercu wiarę i nadzieję. Szatan stara się zachwiać naszym zaufaniem, wmawiając nam, że nasze nadzieje opierają się na błędnych przesłankach, a nie na pewnym, niewzruszonym Słowie prawdomównego Boga. — Manuscript 31, 1911; Our High Calling 85. UCO1 39.1

Lekarstwo na każdą pokusę — Na każdego rodzaju pokusę istnieje lekarstwo. W walce z naszym ja i z naszą grzeszną naturą nie jesteśmy pozostawieni samym sobie, nie jesteśmy zdani na własne ograniczone siły. Jezus jest potężnym wspomożycielem, niezawodną podporą. (...). Nikt nie musi ponieść klęski ani popaść w zniechęcenie, gdy mamy dostęp do tak wielkich dobrodziejstw. — The Review and Herald, 8 kwiecień 1884; Our High Calling 88. UCO1 39.2

Krew Chrystusa jedynym lekarstwem — Prawo Jahwe ma bardzo rozległe znaczenie. Jezus (...) wyraźnie oświadczył uczniom, że święte prawo Boże można przestąpić nie tylko w słowach i czynach, ale też w myślach, uczuciach i pragnieniach. Serce, które kocha Boga ponad wszystko, nie będzie miało żadnych skłonności do ograniczania Jego przepisów do sfery drobnych wymagań. Oddany, wierny chrześcijanin chętnie będzie w głębi serca całkowicie posłuszny prawu Bożemu, dostrzegając jego duchowy wymiar. Wówczas przykazania zamieszkają w duszy z całą swoją prawdziwą mocą. Grzech będzie dla takiego człowieka czymś niebywale wstrętnym. (...). Nie będzie już miejsca na własną sprawiedliwość, zarozumialstwo, samouwielbienie. Poczucie własnego bezpieczeństwa zniknie. Pojawi się głębokie przekonanie o grzechu i obrzydzenie do samego siebie, dusza w rozpaczliwym poczuciu niebezpieczeństwa uchwyci się jedynego lekarstwa: kr wi Baranka Bożego. — Letter 51, 1888; Our High Calling 140. UCO1 39.3

Odparcie pokusy — Szatan przyjdzie do Ciebie ze słowami: “Jesteś grzesznikiem”, ale nie daj sobie wmówić, że z powodu Twojej grzeszności Bóg Cię odrzucił. Odrzeknij diabłu: “Tak, jestem grzesznikiem i dlatego potrzebuję Zbawiciela. Potrzebuję darowania win, a Chrystus mówi, że gdy do Niego przyjdę, nie zginę. W Jego liście do mnie czytam: Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości. 1 Jana 1,9. Uwierzę słowu, które mi zostawił. Będę posłuszny Jego przykazaniom”. Gdy szatan mówi, że jesteś zgubiony, odpowiedz: “To prawda, ale Jezus przyszedł, aby szukać i zbawić to, co zginęło. Im większy mój grzech, tym większa moja potrzeba Zbawiciela”. — Letter 98b, 1896. UCO1 39.4

Uwaga skierowana na Boże dzieło — Bóg wzywa swoje stworzenia, aby odwróciły uwagę od otaczającego je zamętu i niepokoju i podziwiały Jego dzieło. Warto rozmyślać nad ciałami niebieskimi. Bóg uczynił je dla dobra człowieka i gdy będziemy rozważać Jego dokonania, aniołowie Boży znajdą się u naszego boku, aby oświecać nasze umysły i strzec je przed szatańskimi zwiedzeniami. — Manuscript 96, 1899; SDA Bible Commentary IV, 1145. UCO1 40.1

Co czyni pobożność — Prawdziwa pobożność uszlachetnia umysł, wyrabia smak, uświęca zdolność osądu, czyni uczestnikiem niebiańskiej czystości i świętości. Przybliża do nas aniołów, coraz bardziej odłączając od ducha i wpływu świata. Wkracza we wszystkie działania i aspekty życia, daje ducha “trzeźwego myślenia” (2 Tymoteusza 1,7, BT), co prowadzi do szczęścia i pokoju. — The Signs of the Times, 23 październik 1884; Counsels on Health 629-630. UCO1 40.2

Wzrost zdolności intelektualnych — Tak jak w przypadku Daniela, proporcjonalnie do rozwoju duchowego wzrastają zdolności intelektualne. — The Review and Herald, 22 marzec 1898; SDA Bible Commentary IV, 1168. UCO1 40.3

Poprawa zdrowia fizycznego — Niech umysł stanie się mądry, wola podda Panu, a wtedy nastąpi cudowna poprawa zdrowia fizycznego. — Medical Missionary, listopad/grudzień 1892; Counsels on Health 505. UCO1 40.4

Czynienie dobra najlepszym lekarstwem — Świadomość czynienia dobra jest najlepszym lekarstwem na schorowane ciało i umysł. Szczególnym błogosławieństwem Bożym dla człowieka jest zdrowie i siła. Człowiek, którego umysł jest spokojny i zadowolony w Panu, znajduje się na najlepszej drodze do zdrowia. Świadomość, że Pańskie oko widzi nas, a ucho słyszy nasze modlitwy, jest doprawdy czymś wspaniałym. Świadomość, że mamy niezawodnego przyjaciela, któremu możemy powierzyć wszystkie tajemnice naszej duszy, to niewysłowione szczęście. — The Signs of the Times, 23 październik 1884; Counsels on Health 628. UCO1 40.5

Miłość Jezusa roztacza wokół dusz wonną atmosferą — Dusze tych, którzy kochają Jezusa, będą roztaczać wokół siebie czystą, wonną atmosferę. Niektórzy ukrywają głód doskwierający duszy. Takim bardzo by pomogło czułe słowo lub miły gest świadczący, że ktoś o nich pamięta. Dary niebieskie, obficie i za darmo zsyłane przez Boga, mają być za darmo przekazywane tym, na których możemy mieć wpływ. W ten sposób okazujemy zrodzoną w niebie miłość, która się rozkrzewia, gdy obficie z niej korzystamy, i jest wtedy błogosławieństwem dla innych. Tym sposobem przysparzamy Bogu chwały. — Manuscript 17, 1889; Our High Calling 231. UCO1 41.1

Skutki chwilowej bezmyślności — Raz odsunięta od sumienia ochrona, uległość jednemu złemu przyzwyczajeniu, jednorazowe zlekceważenie poważnego obowiązku — mogą się stać zalążkiem ciągu zwiedzeń, które postawią nas w szeregu sług szatana, choćbyśmy dalej twierdzili, że kochamy Boga i Jego sprawę. Chwilowa bezmyślność, choćby jeden fałszywy krok, może bieg całego naszego życia odwrócić w złym kierunku. — Testimonies for the Church V, 398 (1885). UCO1 41.2

Bóg nie uczyni cudu, by zapobiec złym plonom — Pan posyła nam ostrzeżenia, rady i napomnienia, abyśmy mieli sposobność skorygować błędy, zanim wejdą nam w krew. Gdy jednak nie zechcemy się poprawić, Bóg nie będzie się wtrącał i zawracał nas z drogi, którą obierzemy. Nie uczyni żadnego cudu, by posiane ziarno nie wzrosło i nie przyniosło plonów. Człowiek, który okazuje bezczelność albo bezduszną obojętność na niebiańską prawdę, zbiera, co sam posiał. Doświadczyło tego wielu ludzi. Słuchają dziś z zupełną obojętnością prawd, które kiedyś poruszały ich dusze. Posiali ziarno zaniedbania, obojętności i oporu wobec prawdy — i takie też będą plony, które przyjdzie im zebrać. Zimno lodu, twardość żelaza, niewzruszoność skały — wszystko to ma swój odpowiednik w charakterze wielu zdeklarowanych chrześcijan. UCO1 41.3

Właśnie w ten sposób Bóg zatwardził serce faraona. Mówił do władcy Egiptu ustami Mojżesza, dając coraz bardziej przekonujące dowody swej boskiej mocy, ale faraon uparcie odrzucał światło, które by doprowadziło go do skruchy. Bóg nie posyłał nadprzyrodzonej mocy, aby zatwardzić serce buntowniczego władcy, ale gdy ten sprzeciwił się prawdzie, Duch Święty się wycofał, a faraon pozostał w ciemności i niewierze, które wybrał. Przez uporczywe odrzucanie wpływu Ducha Świętego ludzie odcinają się od Boga, który nie chowa w zanadrzu żadnego potężniejszego środka, aby oświecić ich umysły. Z powodu niewiary nie może do nich dotrzeć żadne objawienie Jego woli. — The Review and Herald, 20 czerwiec 1882; SDA Bible Commentary III, 1151. UCO1 41.4

To my mamy kształtować otoczenie — Istnieją rodzaje zła, których siłę człowiek może osłabić, ale których nigdy całkowicie nie może usunąć. To my winniśmy przezwyciężać przeszkody i kształtować otoczenie, a nie ono nas. Swoje zdolności można ćwiczyć, przekształcając nieład w porządek. W dziele tym możemy otrzymać Bożą pomoc, jeśli o nią poprosimy. Człowiek nie jest pozostawiony samemu sobie w walce z pokusami i doświadczeniami. Wszechmocny Pan zapewnił nam wsparcie. Jezus opuścił królewskie pałace niebios, cierpiał i umarł w świecie zdegenerowanym przez grzech, aby móc nauczyć człowieka, jak przechodzić zwycięsko doświadczenia i pokusy. Jest dla nas wzorem do naśladowania. — Testimonies for the Church V, 312 (1885). UCO1 42.1

Bóg pragnie odnowionego umysłu — Trzeba usunąć śmietnisko wątpliwych zasad i praktyk. Bóg pragnie odnowionego umysłu i serca napełnionego skarbami prawdy. — Manuscript 24, 1901; Our High Calling 106. UCO1 42.2

Postępować roztropnie z ludźmi o różnej mentalności — Wszyscy powinniśmy studiować charaktery i zachowania, aby wiedzieć, jak postępować roztropnie z ludźmi o różnej mentalności, oraz uczynić wszystko, co w naszej mocy, by dopomóc im prawidłowo zrozumieć Słowo Boże i prowadzić prawdziwie chrześcijańskie życie. Należy czytać z takimi ludźmi Pismo Święte, odciągając ich umysły od spraw doczesnych, a kierując ku wiecznym. Obowiązkiem chrześcijan jest stać się Bożymi misjonarzami, aby zbliżyć się do tych, którzy potrzebują pomocy. Gdy ktoś ugina się pod ciężarem pokus, należy potraktować go z troską i mądrością, bo w grę wchodzi jego życie wieczne, a słowa i działania tych, którzy nad nim pracują, mogą być wonią życia ku życiu lub śmierci ku śmierci. — Testimonies for the Church IV, 69 (1876). UCO1 42.3

Uczniów Jezusa cechują niezłomne zasady — Postępowanie tych, którzy przesiadują u stóp Jezusa i uczą się od Niego, będzie cechować niezłomność zasad. — The Review and Herald, 20 czerwiec 1882; Our High Calling 160. UCO1 42.4