Prawda o aniołach

35/173

Rada Pokoju

Gdy wieść o upadku człowieka dotarła do nieba, wszystkie harfy umilkły. Aniołowie przejęci smutkiem zdjęli korony z głów. W niebie zapanowało poruszenie. — The Spirit of Prophecy I, 42. PA 44.4

Odbyło się spotkanie rady mające zdecydować, co należy uczynić z grzeszną parą. — Spiritual Gifts III, 44. PA 44.5

Gdy Jezus naradzał się z Ojcem, aniołowie czekali na efekty spotkania z największą troską. Trzykrotnie Syn wkraczał w światłość chwały otaczającą Ojca, a gdy za trzecim razem wrócił od Ojca, ukazał się aniołom. (...). Oznajmił anielskim zastępom, że dla upadłego człowieka otwarta została droga ratunku. Powiedział im, iż uprosił Ojca, by mógł ofiarować swoje życie jako okup, przyjmując na siebie wyrok śmierci, aby dzięki Niemu człowiek mógł otrzymać przebaczenie. (...). PA 44.6

Początkowo aniołowie nie potrafili się radować. Ich Wódz niczego przed nimi nie zataił, ale przedstawił im cały plan zbawienia. Jezus powiedział im, że (...) pozostawi całą swoją chwałę w niebie, by znaleźć się na ziemi jako człowiek. Ukorzy się w ludzkiej postaci (...), a w końcu, gdy dopełni swojej misji jako Nauczyciel, zostanie wydany w ręce ludzi. Wycierpi wszelkie okrucieństwa i zniesie mękę, do jakich zadania szatan i jego aniołowie pobudzą ludzi. Umrze najokrutniejszą śmiercią zawieszony między niebem a ziemią na podobieństwo grzesznego winowajcy. Będzie cierpiał długie godziny męki, na którą nawet aniołowie nie będą w stanie patrzeć, ale na jej widok zasłonią swe twarze. (...). PA 45.1

Aniołowie padli przed Nim twarzą do ziemi. Zaoferowali swoje życie zamiast Jego. Jezus wyjaśnił im, że przez swoją śmierć zbawi wielu ludzi, a życie anioła nie wystarczy, by spłacić dług grzechu. Jedynie Jego życie może zostać przyjęte przez Ojca jako okup za człowieka. — Early Writings 149-150. PA 45.2

Aniołowie obawiali się, że Adam i Ewa wyciągną ręce, zerwą owoce drzewa życia, spożyją je i staną się nieśmiertelnymi grzesznikami. Jednak Bóg oznajmił, iż wypędzi przestępców z ogrodu. Aniołowie zostali natychmiast posłani, by odciąć im dostęp do drzewa życia. — Spiritual Gifts I, 22. PA 45.3

Aniołowie, którzy wcześniej zostali wyznaczeni, by opiekować się Adamem przed jego upadkiem i wypędzeniem z raju, teraz zostali wyznaczeni, by strzec bram Edenu i drogi do drzewa życia. — The Review and Herald, 24 luty 1874. PA 45.4

Gdy Adam i Ewa uświadomili sobie, jak wzniosłe i święte jest prawo Boże, którego przestąpienie pociągnęło za sobą potrzebę poniesienia tak kosztownej ofiary, by zbawić ich i ich potomków od wiecznej zagłady, wówczas błagali, by pozwolono im umrzeć albo nawet, by oni i ich potomkowie ponieśli karę za przestępstwo, byleby tylko umiłowany Syn Boży nie musiał ponieść tak wielkiej ofiary. (...). PA 45.5

Adam został poinformowany, że życie anioła nie może spłacić jego długu. Prawo Jahwe, będące podstawą Jego panowania w niebie i na ziemi, jest tak święte jak sam Bóg. Dlatego życie anioła nie może być przyjęte przez Niego jako ofiara za przestępstwo Adama. (...). Ojciec nie mógł unieważnić ani zmienić żadnego z przepisów swego prawa, by dostosować je do człowieka w jego upadłym stanie. Ale Syn Boży, który wraz z Ojcem stworzył człowieka, mógł dokonać za człowieka zadośćuczynienia, które zostanie zaakceptowane przez Boga. (...). PA 45.6

Gdy Adam zgodnie ze szczególnymi Bożymi wskazówkami złożył symboliczną ofiarę za grzech, była to dla niego niezwykle bolesna ceremonia. Musiał własnoręcznie odebrać życie, które tylko Pan mógł dać, aby ofiarować je za grzech. Wtedy to po raz pierwszy Adam ujrzał śmierć. Gdy patrzył na krwawiącą ofiarę, drżącą w śmiertelnej agonii, przez wiarę spoglądał na Syna Bożego, którego ta ofiara symbolizowała. — The Spirit of Prophecy I, 50-53. PA 46.1