Służba dobroczynna

Rozdział 37 — Bogactwo pogan

Nie odbierać środków dziełu Bożemu — Dziesięcina została odłączona do specjalnego użytku. Nie należy jej traktować jak fundusz dla ubogich. Ma ona być poświęcona wyłącznie na utrzymanie tych, którzy głoszą przesłanie światu, i nie należy jej wydawać na inny cel. — Dodatek do The Review and Herald, 1 grudzień 1896. SD 228.1

Nie należy spychać dzieła Bożego na dalszy plan i kierować uwagi przede wszystkim na ubogich. Chrystus udzielił kiedyś bardzo ważnej lekcji w tej kwestii. Gdy Maria namaściła głowę Jezusa, chciwy Judasz w swojej potępieńczej mowie użył argumentu, iż należało przeznaczyć kosztowny olejek na pomoc dla ubogich, zamiast marnować go w ten sposób. Jednak Jezus wystąpił w obronie Marii i powiedział: SD 228.2

— “Czemu jej przykrość wyrządzacie? Wszak dobry uczynek spełniła względem mnie. (...) Gdziekolwiek na całym świecie będzie zwiastowana ewangelia, będą opowiadać na jej pamiątkę i o tym, co ona uczyniła”. Marka 14,6.9. W ten sposób wskazano nam, że mamy czcić Chrystusa, poświęcając Mu to, co mamy najlepsze. Gdybyśmy kierowali uwagę wyłącznie na pomaganie ubogim, dzieło Boże byłoby zaniedbywane. Jeśli Boży szafarze będą spełniać swoje obowiązki, żadna sprawa nie ucierpi, ale dzieło Chrystusowe powinno być na pierwszym miejscu. — Testimonies for the Church IV, 550-551. SD 228.3

Boże wymagania mają być ponad wszelkimi innymi wymaganiami i muszą być spełniane jako pierwsze. Następnie należy zatroszczyć się o ubogich i potrzebujących. — The Youth's Instructor, 26 sierpień 1897. SD 228.4

Przyjmowanie środków ze źródeł pozakościelnych — Bóg otworzy drogę dla nas dzięki środkom pochodzącym ze źródeł pozakościelnych. Nie rozumiem, jak można odmawiać przyjęcia darów od osób spoza naszego Kościoła. Jedynym usprawiedliwieniem dla takiej odmowy może być głoszenie skrajnych poglądów przez takie osoby albo stwarzanie sytuacji, do których nie należy dopuszczać. — Special Testimonies to Ministers and Workers III, 43. SD 228.5

Bóg pobudza niewierzących do pomagania — Pytacie o stosowność przyjmowania środków od pogan czy niewierzących. Pytanie to nie jest dziwne, ale odpowiem na nie również pytaniami: Do kogo należy ten świat? Kto jest prawdziwym właścicielem domów i ziemi? Czy nie Bóg? To On jest właścicielem dóbr tego świata, które oddaje w ręce ludzi, a które mogą zostać przeznaczone na dostarczanie żywności głodującym, odzianie nagich i zapewnienie bezdomnym dachu nad głową. Pan będzie pobudzał ludzi tego świata, w tym nawet bałwochwalców, aby łożyli ze swojej obfitości na wsparcie dzieła pod warunkiem, że podejdziemy do nich mądrze i damy im okazję do czynienia tego, co jest ich przywilejem czynić. To, co ofiarowują, mamy przywilej przyjąć. SD 229.1

Powinniśmy poznawać ludzi zajmujących odpowiedzialne stanowiska, a będąc przebiegli jak węże i czyści jak gołębie, możemy korzystać z ich środków, gdyż Bóg będzie pobudzał ich umysły do różnorodnego działania na rzecz Jego ludu. Jeśli właściwe osoby we właściwym świetle przedstawią ludziom zamożnym i wpływowym potrzeby dzieła Bożego, ludzie ci mogą uczynić wiele dla rozwoju sprawy Bożej w świecie. Lekceważymy i odpychamy od siebie przywileje i korzyści, jakie mogłyby się stać naszym udziałem, gdyż usiłujemy zachować skrajną niezależność od świata. Jednak nie musimy rezygnować z żadnych zasad prawdy, korzystając z nadarzających się okazji rozwijania dzieła Bożego. — Special Testimonies to Ministers and Workers III, 29-30. SD 229.2

Wołajcie do Boga, a dobrzy ludzie będą nam pomagać — Świat czeka na ostrzeżenie, a my zachowujemy się zbyt bojaźliwie wobec ludzi zamożnych, zarówno należących do Kościoła, jak i spoza Kościoła, którzy mogliby wspierać nasze dzieło. Powinniśmy być otwarci na wsparcie ze strony wszystkich zdeklarowanych chrześcijan. Powinniśmy oczekiwać, że będą oni okazywać szczodrość we wspieraniu nas w dziele budowania królestwa Bożego w naszym świecie. Powinniśmy wzywać ludzi zamożnych i dobrych, by pomagali nam w naszej chrześcijańskiej działalności. Należy ich zapraszać, by wsparli nasze wysiłki dotyczące ratowania zgubionych. — The Origin and Development of the Thanksgiving Plan 5. SD 229.3

Nie odrzucajcie takiego daru — Gdy wykażemy wobec świata, aniołów i ludzi, że powodzenie sprawy Bożej jest naszym najważniejszym celem, Bóg będzie nam błogosławił. Czasami działa On przez niewierzących i udziela nam nieoczekiwanej pomocy. Pan działa na serca ludzi, pobudzając ich, by nam pomagali. Środki napływające w ten sposób nie powinny być przez nas odrzucane. Gdy niewierzący oferują środki materialne i finansowe, należy je wykorzystać dla chwały Bożej. Każdy uduchowiony i szczery dawca będzie się starał właściwie spożytkować talenty powierzone mu przez Boga. SD 229.4

Pan nie jest zależny od naszych środków. W swoim działaniu nie jest ograniczony ludzkimi możliwościami. Jego droga jest zawsze najlepsza, a wszelka pomoc, jaka może przyczynić się do rozwoju Jego sprawy i dzieła w którejkolwiek z naszych instytucji, ma być wykorzystana jako pochodząca od Niego. Dary niewierzących nie powinny być odrzucane. Pieniądze należą do Pana i mają być przyjęte z wdzięcznością. Niechaj Pan działa i zsyła pomoc, przez kogo chce. (...). Wierzymy, że czas się kończy. Wieczność jest tuż przed nami. Nasze środki są ograniczone, a dzieło do wykonania jest wielkie. Teraz jest czas, gdy powinniśmy okazywać wiarę. Nasza siła jest w Bogu. — Manuscript 47, 1899. SD 230.1

Zamożni ludzie pomogą — Niechaj ci, którzy pracują dla rozwoju sprawy Bożej, przedłożą potrzeby dzieła w (...) zamożnym ludziom tego świata. Uczyńcie to w rozsądny sposób. Powiedzcie im, czego pragniecie dokonać. Przyjmijcie dary od nich. Środki, które posiadają, należą do Boga i powinny być użyte dla niesienia światu światła prawdy. SD 230.2

Na ziemi zgromadzone są wielkie skarby złota i srebra. Ludzie posiadają wielkie majątki. Udajcie się do nich z sercem pełnym miłości do Chrystusa i cierpiącej ludzkości. Proście ich, by pomogli wam w dziele, które staracie się pełnić dla Pana. Gdy przekonają się, że przejawiacie Bożą dobroczynność, w ich sercach poruszone zostaną czułe struny. Uświadomią sobie, że mogą być pomocnym ramieniem Chrystusa w medycznej pracy misyjnej. Zostaną poprowadzeni do współpracy z Bogiem i dostarczą środków niezbędnych od wykonania dzieła, które musi być wykonane. — Manuscript 40, 1901. SD 230.3

Zainspirowani przez Ducha Świętego do ofiarności — Ludzie z wyższych warstw społecznych są dziwnie zaniedbywani. Na wyżynach społeczeństwa jest wielu takich, którzy przyjmą prawdę, gdyż jest ona logiczna i nosi pieczęć wzniosłego charakteru ewangelii. Wielu zdolnych ludzi pozyskanych w ten sposób z energią zaangażuje się w dzieło Pańskie. SD 230.4

Pan wzywa tych, którzy pełnią odpowiedzialne funkcje i którym powierzył swoje cenne dary, by wykorzystali otrzymane talenty intelektualne i materialne w Jego służbie. Nasi pracownicy powinni przedstawić tym ludziom przejrzysty opis naszych planów i działalności, informując ich o naszych zamierzeniach w celu pomagania ubogim i potrzebującym oraz oparcia dzieła na mocnych podstawach. Niektórzy z tych ludzi zostaną zainspirowani przez Ducha Świętego do zainwestowania środków Pańskich w sposób służący rozwojowi dzieła. Wypełnią zamiar Pana, pomagając stworzyć ośrodki wpływu w dużych miastach. — Testimonies for the Church VII, 112. SD 231.1

Ludzie będą przekazywać pieniądze — Doświadczenie z czasów apostolskich stanie się naszym udziałem, gdy ludzie będą poddani działaniu Ducha Świętego. Pan wycofa swoje błogosławieństwo tam, gdzie realizowane są egoistyczne interesy, ale powierzy środki swojemu ludowi na całym świecie, jeśli wierzący będą niesamolubnie korzystać z możliwości poprawy stanu upadłej ludzkości. Jego dzieło ma być znakiem Jego szczodrości, znakiem, który zyska zaufanie świata i przyniesie środki na głoszenie ewangelii. — Special Testimonies, series B I, 20. SD 231.2

Pieniądze należą do Boga — Dlaczego nie mielibyśmy prosić niewierzących o wsparcie? Otrzymałam pouczenie, że są na świecie ludzie o współczującym sercu, które wzbierze litością, gdy przedstawimy im potrzeby cierpiącej ludzkości. (...). SD 231.3

Ta sprawa została mi przedstawiona właśnie w takim świetle. Mamy działać odważnie. Pieniądze należą do Pana, a jeśli do ludzi zamożnych podejdzie się we właściwy sposób, On poruszy ich serce i natchnie ich, by ofiarowali swoje środki. Boże pieniądze są w rękach tych ludzi, a niektórzy z nich usłuchają prośby o pomoc. SD 231.4

Omówcie tę sprawę i uczyńcie wszystko, co w waszej mocy, by otrzymać dary. Nie powinniśmy sądzić, że nie jest rzeczą stosowną prosić ludzi tego świata o środki, gdyż właśnie to mamy czynić. Ten plan został mi wskazany jako sposób na dotarcie do zamożnych ludzi tego świata. W ten sposób wielu z nich zainteresuje się prawdą na obecny czas, usłyszy ją i uwierzy w nią. — Stewardship Series I, 15-16. SD 231.5

Jak postępować z zamożnymi osobami? — Mnóstwo ludzi, którym powodzi się w świecie, a którzy nigdy nie zniżyli się do powszechnie istniejących form występku, zmierza na zatracenie wskutek umiłowania bogactwa. (...). SD 231.6

Ci ludzie potrzebują ewangelii. Muszą odwrócić oczy od próżności materialnych rzeczy i ujrzeć wartość trwałych bogactw. Muszą się nauczyć radości ofiarności i błogosławieństwa współpracy z Bogiem. SD 232.1

Tacy ludzie często są najbardziej nieprzystępni, ale Chrystus znajdzie sposób, by do nich dotrzeć. Niechaj najmądrzejsi, najbardziej zaufani i najbardziej obiecujący pracownicy starają się docierać do takich ludzi. Z mądrością i taktem zrodzonym z miłości Bożej oraz ogładą i grzecznością będącymi efektem obecności Chrystusa w duszy niechaj pracują dla tych, którzy oślepieni blaskiem ziemskich bogactw nie widzą chwały niebiańskiego skarbu. Niechaj pracownicy studiują z nimi Biblię, wkładając im do serca świętą prawdę. Czytajcie im słowa Boga: SD 232.2

— “Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem”. 1 Koryntian 1,30. “Tak mówi Pan: Niech się nie chlubi mędrzec swoją mądrością i niech się nie chlubi mocarz swoją mocą, niech się nie chlubi bogacz swoim bogactwem! Lecz kto chce się chlubić, niech się chlubi tym, że jest rozumny i wie o mnie, iż Ja, Pan, czynię miłosierdzie, prawo i sprawiedliwość na ziemi, gdyż w nich mam upodobanie — mówi Pan”. Jeremiasza 9,22-23. SD 232.3

“W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego”. Efezjan 1,7. “A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie”. Filipian 4,19. SD 232.4

Takie wezwanie skierowane w duchu Chrystusowym nie zostanie potraktowane jako bezczelność. Poruszy umysły wielu zamożnych ludzi. Dzięki wysiłkom czynionym z mądrością i miłością wielu bogatych ludzi zostanie obudzonych i odczuje spoczywającą na nich odpowiedzialność wobec Boga. Gdy stanie się dla nich jasne, że Pan oczekuje od nich jako swoich reprezentantów, że będą nieśli pomoc cierpiącej ludzkości, wielu odpowie na to, ofiarując swoje środki i swoje współczucie na rzecz ubogich. Gdy ich umysły zostaną w ten sposób odwiedzione od egoistycznych zainteresowań, wielu zostanie doprowadzonych do uległości wobec Chrystusa. Dzięki swoim talentom w sferze wpływu i środkom chętnie zjednoczą się w pracy dobroczynnej ze skromnymi misjonarzami, którzy jako słudzy Boży przywiedli ich do nawrócenia. Dzięki właściwemu posługiwaniu się swoimi ziemskimi bogactwami będą oni odkładać “skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej nie ma przystępu, ani mól nie niszczy”. Łukasza 12,33. Zdobędą dla siebie skarb oferowany przez mądrość — “trwały dobrobyt i sprawiedliwość”. Przypowieści 8,18 (BC). — Testimonies for the Church VI, 256-258. SD 232.5