Świadectwa dla zboru IX

Błogosławieństwo szafarstwa

Kiedy Chrystus powiedział do swoich uczniów: “Idąc tedy nauczajcie wszystkie narody”, przeniósł na ludzi obowiązek szerzenia poznania Jego łaski. Kiedy jedni szli i głosili słowo, wezwał drugich do wspierania darami Jego dzieła na ziemi. Dał ludziom środki do rąk żeby Jego dary spływały kanałami ludzkimi i mogło być wykonane dzieło ratowania bliźnich. Jest to jedna z dróg Pańskich prowadząca do wywyższenia człowieka. Właśnie tego człowiek potrzebuje gdyż budzi się w sercu najgłębsze współczucie i zainteresowanie i pobudza do działania najszlachetniejsze odruchy. S9 255.1

Wszystkie dobra na ziemi pochodzą z przebogatej ręki Boga jako wyraz Jego miłości dla człowieka. Ubodzy są Jego własnością i o ich obdarowanie On się troszczy a także o ich dobro wewnętrzne. Złoto i srebro Pańskie, gdyby chciał, mogłoby ludziom padać z nieba. Jednak zamiast tego powołał ich na swoich szafarzy i powierzył im środki nie po to by je gromadzili lecz by z nich korzystali dla innych czyniąc im dobro. W ten sposób uczynił człowieka pośrednikiem aby przez niego rozdzielać swe błogosławieństwa na ziemi. Bóg ustanowił ten plan dobroczynności ażeby człowiek mógł się stać podobny Stwórcy w szczerym i bezinteresownym charakterze a w końcu wspólnikiem Chrystusa w wiecznej wspaniałej nagrodzie. S9 255.2