Świadectwa dla zboru VIII

Niezmienna obietnica

Chrystus w pełni zabezpieczył wykonanie pracy powierzonej uczniom i wziął na siebie odpowiedzialność za jej sukces. Tak długo jak tylko byli posłuszni Jego słowu i pracowali razem z Nim, nie mogło się im niepowieść. Idźcie do wszystkich narodów nakazał im. Idźcie do najbardziej oddalonych zakątków zamieszkałego świata lecz wiedzcie że Ja tam będę. Pracujcie w wierze i ufności albowiem nigdy nie nadejdzie taki czas abym miał o was zapomnieć. S8 16.3

Nam także została złożona obietnica nieustającej obecności Chrystusa. Upływ czasu nie spowodował żadnej zmiany w Jego pożegnalnej obietnicy. Jest On dzisiaj z nami tak prawdziwie jak był z uczniami i pozostanie z nami “do samego końca”. S8 17.1

Zbawiciel mówi do nas: “Idźcie głosić ewangelię wszystkim narodom aby mogły stać się dziećmi Bożymi. Jestem z wami w tej pracy ucząc, prowadząc, pocieszając, umacniając was, dając wam sukcesy w tej pracy samozaparcia i ofiary. Będę poruszał sercami przekonując je o grzechu i odwracając je od ciemności do światła, od nieposłuszeństwa do prawości. W moim świetle ujrzą światło. Spotkacie się ze sprzeciwem pracowników szatana lecz pokładajcie we mnie zaufanie. A Ja was nigdy nie zawiodę”. S8 17.2

Czy nie uważacie że Chrystus ceni tych, którzy żyją całkowicie dla niego? Czy nie uważacie że odwiedza On tych, którzy jak ukochany Jan, dla Niego znajdują się w ciężkich sytuacjach? On znajduje swoich wiernych i jest z nimi we wspólnocie, zachęcając i umacniając ich. A aniołowie Boży, którzy górują siłą, są przez Boga zsyłani aby się zajmować Jego pracownikami tu na ziemi, którzy głoszą prawdę tym, którzy jej nie znają. S8 17.3

*****

Głoszącemu ewangelię Bożą dał On zadanie prowadzenia do Chrystusa tych, którzy zeszli z wąskiej ścieżki. Ma on być mądry i szczery w swoich wysiłkach. Przy końcu każdego roku powinien obrócić się wstecz i ujrzeć dusze zbawione w wyniku jego pracy. Niektórych ma zbawić przez postrach “wyrywając ich z ognia”, “mając odrazę nawet do szaty skalanej przez ciało”. “Trzymający się onej wiernej mowy, która jest według nauki, iżby też mógł napominać nauką zdrową i tych, którzy się sprzeciwiają, przekonywać”. Judy 23; Tytusa 1,9. Wezwanie Pawła do Tymoteusza jest wezwaniem do kaznodziejów: “Ja tedy oświadczam się przed Bogiem i Panem Jezusem Chrystusem, który ma sądzić żywych i umarłych w sławnym przyjściu swoim i w królestwie swoim, każ Słowo Boże, nalegaj w czas albo nie w czas, strofuj, grom i napominaj ze wszelką cierpliwością i nauką”. 2 Tymoteusza 4,1.2. S8 17.4

Ale Bóg złożył odpowiedzialność szukania zbawienia grzeszników nie tylko na tych, którzy głoszą Słowo Boże. Dał tę pracę wszystkim. Nasze serca mają być tak przepełnione miłością Chrystusa że nasze słowa dziękczynienia zagrzeją inne serca. Jest to służba, którą każdy może wykonać i Pan przyjmuje ją jako ofiarowanie siebie. Czyni ją skuteczną dając szczeremu pracownikowi łaskę, która łączy człowieka z Bogiem. S8 18.1

Oby Pan pomógł swojemu ludowi zdać sobie sprawę z tego że jest do wykonania poważne dzieło. Oby pomógł mu pamiętać że w domu, w zborze i w świecie mają wykonać dzieło Chrystusa. Nie są pozostawieni samotnie w tej pracy. Ich pomocnikami są aniołowie. I Chrystus jest ich pomocnikiem. Niech więc pracują wiernie i nieustannie. W odpowiednim czasie zbiorą żniwo jeżeli nie ustaną. S8 18.2

*****

Chrześcijański pielgrzym nie ulega swojemu pragnieniu odpoczynku. Posuwa się równo naprzód, mówi: “Noc się kończy, nadchodzi dzień”. Oto jego motto: “Nie iżbym już uchwycił albo już doskonałym był, ale ścigam... Bracia! jać o sobie nie rozumiem żebym już uchwycił. Ale jedno czynię że tego co za mną jest zapamiętywając a do tego się co przede mną śpiesząc bieżę do kresu ku zakładowi powołania onego Bożego, który jest z góry w Chrystusie Jezusie”. Filipian 3,12-14. S8 18.3