Świadectwa dla zboru VII

Przedstawienie zasad chrześcijańskich

Mamy nie tylko publikować teorię prawdy ale przedstawiać również praktyczną jej ilustrację w charakterze i życiu. Nasze wydawnictwa mają stać przed światem jak uosobienie chrześcijańskich zasad. W tych instytucjach, jeśli tylko Boży cel dla nich jest wypełniony, sam Chrystus stanie na czele pracujących. Święci aniołowie pokierują pracą na każdym wydziale. A wszystko co jest czynione na każdej linii ma nosić pieczęć nieba, ukazywać znakomitość charakteru Bożego. S7 142.2

Bóg zlecił aby Jego dzieło było przedstawiane światu w prostych świętych słowach. Pragnie On aby Jego lud pokazywał swoim życiem wyższość chrześcijaństwa nad światowością. Dzięki Jego łasce jest nam zapewniona wszelka pomoc przy wszystkich naszych transakcjach związanych z interesami aby pokazać wyższość zasad niebiańskich nad zasadami świata. Mamy pokazać że pracujemy według wyższego planu niż ten, który mają światowi ludzie. We wszystkich rzeczach mamy pokazać czystość charakteru, pokazać że prawda, która została przyjęta i której jest się posłusznym, czyni z tych, którzy ją przyjęli, synów i córki Boże, dzieci niebiańskiego Króla, i że tak jak są oni uczciwi w swym postępowaniu, wierni, szczerzy i sprawiedliwi w małych, tak samo i w wielkich sprawach życia. S7 142.3

Bóg pragnie aby w całej naszej pracy, nawet w mechanicznych czynnościach, objawiła się doskonałość Jego charakteru. By dokładność, zręczność, talent, takt, mądrość i doskonałość, których wymagał On przy budowaniu ziemskiej świątyni, wkładana była we wszystko co powinno być uczynione w Jego służbie. Każda transakcja, w którą angażują się Jego słudzy jest tak czysta i cenna przed Jego oczyma jak złoto, kadzidło i mirra, które w szczerej niezepsutej wierze przywieźli mędrcy ze Wschodu dzieciątku Jezus. S7 142.4

W ten sposób w swym życiu naśladowcy Chrystusa są nosicielami światła dla świata. Bóg nie prosi ich by czynili wysiłki w celu świecenia. On pochwala wysiłek bez samozadowolenia w celu objawienia najwyższej dobroci. Pragnie On aby Jego dusze były przepojone zasadami nieba, żeby światło było w nich. Ich cechy: uczciwość, prawość i niezachwiana wierność w każdej czynności życia będą środkami do oświecenia. S7 143.1

Królestwo Boże nie przychodzi w sposób widzialny. Przychodzi przez łagodność z natchnienia Jego słowa, przez wewnętrzne dzieło Jego Ducha, związek duszy z Tym, który jest jej życiem. Wielkie objawienia tej mocy widoczne są w naturze ludzkiej przez doskonały charakter Chrystusa. S7 143.2

Wystawny wygląd czy pozycja, kosztowna zabudowa czy umeblowanie nie są istotne dla postępu dzieła Bożego ani żadne osiągnięcia zapewniające poklask u ludzi lecz przyczyniające się do próżności. Światowy wygląd jakkolwiek imponujący nie ma wartości przed Bogiem. S7 143.3

Aczkolwiek naszym obowiązkiem jest szukanie doskonałości w rzeczach zewnętrznych powinniśmy stale mieć na uwadze że ten cel nie może być najważniejszy. Musi on być poddany wyższym sprawom. Ponad widzialne i przemijające, Bóg ceni niewidzialne i wieczne. Pierwsze ma wartość jedynie wtedy gdy jest wyrazem tego drugiego. Najbardziej wyszukane dzieła sztuki tracą urok w porównaniu z pięknem charakteru, który jest owocem Ducha Świętego działającego w duszy. S7 143.4

Kiedy Bóg dał swego Syna światu wyposażył On istoty ludzkie w nieprzemijające bogactwa — bogactwa, które w porównaniu ze zgromadzonymi przez świeckich ludzi odkąd istnieje świat są nicością. Chrystus przyszedł na ziemię i stanął pomiędzy synami ludzkimi z nagromadzoną wieczną miłością i to jest skarb, który przez nasz związek z Nim mamy otrzymać, objawić i rozdzielić. S7 143.5

Nasze instytucje nadadzą charakter dziełu Bożemu zgodnie z poświęceniem pracowników przez objawianie mocy łaski Chrystusowej ku zmianie życia. Mamy odróżniać się od świata ponieważ Bóg położył na nas swoją pieczęć ponieważ On objawia w nas swój własny charakter miłości. Nasz Odkupiciel przykrywa nas swoją sprawiedliwością. S7 144.1

Wybierając mężczyzn i niewiasty do swojej służby Bóg nie pyta czy mają wykształcenie, elokwencję czy ziemskie bogactwa. Pyta: “Czy chodzą oni w takiej pokorze abym mógł nauczyć ich mojej drogi? Czy mogę włożyć moje słowa w ich usta? Czy będą mnie reprezentować?” S7 144.2

Bóg może użyć każdego człowieka w takiej mierze w jakiej włożył swego Ducha do świątyni duszy. Dzieło jakie On przyjmuje to dzieło, które odzwierciedla Jego obraz. Jego naśladowcy mają zanieść światu charakterystyczne cechy Jego nieśmiertelnych zasad jako swoje listy uwierzytelniające niedające się zatrzeć. S7 144.3