Świadectwa dla zboru VII

Rozdział 52 — Dyscyplina zborowa

Z błądzącymi członkami zboru lud Boży powinien postępować dokładnie według instrukcji udzielonej przez Zbawiciela w osiemnastym rozdziale Mateusza. S7 260.1

Istoty ludzkie są własnością Chrystusa, nabytą przez Niego za nieskończoną cenę, związani z Nim przez miłość jaką On i Jego Ojciec objawili wobec nich. Jakże więc ostrożni powinniśmy być w postępowaniu wobec siebie nawzajem! Ludzie nie mają prawa podejrzewać zła wobec swoich bliźnich. Członkowie zboru nie mają prawa kroczyć za własnym impulsem i skłonnościami wobec członków zboru, którzy błądzą. Nie powinni nawet wyrażać swoich uprzedzeń do błądzącego ponieważ wpuszczają do swych umysłów w ten sposób zaczyn zła. Nieprzychylne wiadomości o bracie czy siostrze rozgłaszane są w zborze od jednego do drugiego. Popełnia się błędy i dokonuje niesprawiedliwości z powodu niechęci ze strony jednego do pójścia za wskazówkami danymi przez Pana Jezusa. S7 260.2

“Jeśli zgrzeszy brat twój przeciwko tobie”, mówi Chrystus, “idź i powiedz mu o jego winie w cztery oczy”. Mateusza 18,15. Nie mów innym o złu. Powie się jednej osobie, potem innej i jeszcze innej, i stale rośnie relacja a zło się rozwija aż zbór będzie cierpiał. Załatw problem “pomiędzy tobą a onym samym”. To jest Boży plan. “Nie śpiesz się do swaru żebyś na ostatek nie wiedział co masz czynić gdyby cię zawstydził bliźni twój. Prowadź do końca sprawę z przyjacielem twoim a tajemnicy drugiego nie objawiaj”. Przypowieści 25,8.9. Nie ścierpisz grzechu u brata swego ale nie objawiaj go, nie pomnażaj w ten sposób trudności czyniące naganę zemstą. Napomnij go w sposób przedstawiony w Słowie Bożym. S7 260.3

Nie żywcie urazy aby nie pobudzić złośliwości. Nie pozwólcie aby rana ropiała i wybuchła w zatrutych słowach, które plamią umysły słuchaczy. Nie pozwólcie gorzkim myślom by nadal wypełniały jego i wasz umysł. Idźcie do waszego brata w pokorze i szczerości, porozmawiajcie z nim o problemie. S7 261.1

Jakikolwiek charakter ma obraz, nie zmienia to planu jaki Bóg ustanowił dla rozwiązywania nieporozumień i osobistych urazów. Mówienie osobiście i w duchu Chrystusa do tego, który zawinił często usuwa trudności. Idźcie do błądzącego z sercem wypełnionym miłością Chrystusa i sympatią i szukajcie rozsądzenia problemu. Zastanówcie się z nimi spokojnie i cicho. Niechaj złe słowa nie opuszczą waszych ust. Mówcie w sposób, który przemówi do jego zdrowego rozsądku. Pamiętajcie o słowach: “Ten, który nawróci grzesznika od błędnej drogi jego, zbawi duszę od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów”. Jakuba 5,20. S7 261.2

Weźcie dla swego brata lekarstwo, które uleczy chorobę niezadowolenia. Uczyńcie co możecie aby mu pomóc. Przez wzgląd na pokój i jedność zboru uważajcie za przywilej jak i za obowiązek czynić w ten sposób. Jeśli was posłucha, zdobyliście sobie w nim przyjaciela. S7 261.3

Całe niebo zainteresowane jest konfliktem pomiędzy tym, który został zraniony a tym, który popełnił błąd. Gdy błądzący przyjmuje napomnienie proponowane w miłości Chrystusa i rozpoznaje swój błąd prosząc o wybaczenie Boga i swojego brata, słoneczne światło nieba wypełnia jego serce. Walka jest skończona, przyjaźń i zaufanie odbudowane. Oliwa miłości oddala strapienie spowodowane przez zło. Duch Boży związuje serce z sercem a nad powstałym związkiem rozbrzmiewa muzyka nieba. S7 261.4

Gdy związani w ten sposób w chrześcijańskiej jedności zanoszą modlitwę do Boga i ślubują wspólnie postępować sprawiedliwie, miłować miłosierdzie i pokornie chodzić z Bogiem, spłynie na nich wielkie błogosławieństwo. Jeśli obrazili innych, kontynuują dzieło pokuty, wyznania i zadośćuczynienia, w pełni wyświadczają dobro jeden drugiemu. To jest wypełnienie prawa Chrystusowego. S7 261.5

“Ale jeśli was nie usłucha, weźcie ze sobą jeszcze jednego albo dwóch aby w ustach dwóch czy trzech świadków wszelkie świadectwo było ustalane”. Mateusza 18,16. Weźcie ze sobą tych, którzy są duchowo usposobieni i porozmawiajcie z tkwiącymi w błędzie odnośnie zła. Może on podda się połączonym apelom braci. Gdy zobaczy ich zgodność w całej sprawie, jego umysł może zostać oświecony. S7 262.1

“A jeśli odmówi wysłuchania ich”, cóż czynić dalej? Czy kilka osób na posiedzeniu rady weźmie na siebie odpowiedzialność wykluczenia błądzącego?” “Jeśli odmówi wysłuchania ich, powiedzcie to zborowi”. Wiersz 17. Niech zbór podejmie działanie w sprawie swoich członków. S7 262.2

“Ale jeśli nie zechce usłuchać zboru, niechaj dla was będzie jako pogani i celnik”. Wiersz 17. Jeśli nie usłucha głosu zboru, jeśli odsuwa wszelkie wysiłki czynione po to by go nawrócić, na zborze spoczywa odpowiedzialność oddzielania go od społeczności. Jego imię powinno zostać wykreślone z ksiąg. S7 262.3

Żaden urzędnik zborowy nie może doradzić, żaden komitet nie powinien zalecać ani żaden przegłosować aby imię tego, który czyni zło zostało wykreślone z ksiąg zborowych zanim nie zostanie wiernie wypełniona instrukcja posłana przez Chrystusa. Gdy poszło się za tą instrukcją, zbór jest oczyszczony przed Bogiem. Zło musi zostać objawione takie jakie jest i zostać usunięte aby nie mogło się rozprzestrzeniać coraz bardziej. Zdrowie i czystość zboru muszą być chronione aby mógł on stać przed Bogiem niesplamiony, przyodziany w szaty sprawiedliwości Chrystusa. S7 262.4

Jeśli błądzący pokutuje i poddaje się dyscyplinie Chrystusa, powinno się dać mu jeszcze jedną szansę. A jeśli nawet nie pokutuje, jeśli pozostaje poza zborem, słudzy Boży ciągle mają wobec niego dzieło do wykonania. Muszą starać się żarliwie by przyprowadzić go do pokuty. Jakkolwiek obciążające byłoby jego wykroczenie, wyznanie i porzucenie swych grzechów dające dowód pokuty powinno być mu przebaczone i powinno się zaprosić na nowo do stada. Jego bracia mają go zachęcać do postępowania prawą drogą traktując go tak jak sami chcieliby być traktowani na jego miejscu uważając by sami nie byli kuszeni. S7 263.1

“Zaprawdę powiadam wam”, mówi dalej Chrystus, “że cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane i w niebie, a cokolwiek rozwiążecie na ziemi będzie rozwiązane i w niebie”. Wiersz 18. S7 263.2

Ten tekst zachowuje swoją moc we wszystkich wiekach. Zborowi udzielono mocy aby działał na miejscu Chrystusa. Jest to Boże narzędzie do utrzymania porządku i dyscypliny pomiędzy Jego ludem. Jemu udzielił Pan mocy do regulowania wszelkich kwestii dotyczących jego powodzenia, czystości i porządku. Na nim (zborze) spoczywa odpowiedzialność za wykluczenie ze swego grona tych, którzy są złośliwi, którzy przez swoje prowadzenie się niepodobne do Chrystusa rozbiliby zbór. Co pozostaje w zgodzie ze wskazaniami przekazanymi w Słowie Bożym będzie zatwierdzone przez niebo. S7 263.3

Zbór styka się z koniecznością rozstrzygania spraw o wielkiej wadze. Kaznodzieje Boży wyznaczeni przez Boga na przewodników Jego ludu mają po wykonaniu tego co do nich należy poddać cały problem zborowi aby w podejmowanych decyzjach była jedność. S7 263.4

Pan pragnie aby Jego naśladowcy ćwiczyli wielką dbałość w postępowaniu z innymi. Mają oni podnosić, odnawiać, uzdrawiać. Ale nie powinno się w tym miejscu zaniechać właściwej dyscypliny. Członkowie mają uważać się nawzajem za uczniów w szkole, uczących się jak kształtować charaktery warte ich wzniosłego powołania. W kościele tu na ziemi dzieci Boże mają być przygotowane na wielkie zgromadzenie w zborze, który jest tam, w górze. Ci, którzy tutaj żyją w harmonii z Chrystusem, mogą cieszyć się oczekując na nieskończone życie w rodzinie odkupionych. S7 264.1

*****

Boża miłość wobec upadłego rodzaju ludzkiego jest zdumiewającym objawieniem miłości zrodzonej z miłosierdzia bo istoty ludzkie wszystkie są bez zasług. Miłosierdzie zakłada niedoskonałość obiektu, któremu jest okazywane. To z powodu grzechu miłosierdzie zostało wprowadzone do działania. S7 264.2

*****

Być może wiele pracy potrzeba będzie w budowaniu twego charakteru bo jesteś surowym kamieniem, który musi być ociosany i wypolerowany zanim będzie mógł zająć swoje miejsce w Bożej świątyni. Nie dziw się jeśli młotkiem i dłutem Bóg odłupuje ostre kanty twojego charakteru zanim zostaniesz przygotowany by zająć miejsce, które On ma dla ciebie. Żadna ludzka istota nie może dokonać tego dzieła. To może zrobić tylko Bóg. I bądź pewny że nie zrobi On żadnego niepotrzebnego uderzenia. Każde uderzenie jest czynione w miłości dla twojego wiecznego szczęścia. On zna twoje słabości i działa aby odnowić a nie zniszczyć. S7 264.3