Świadectwa dla zboru VI

Miłość między braćmi

Cechami, które najbardziej mają być pielęgnowane przez lud zachowujący przykazania Boże, są cierpliwość, wyrozumiałość, pokój i miłość. Ponosi się nieodwracalne straty bowiem dusze odwracane są od prawdy, nawet po tym jak związały się już z dziełem Bożym. Nasi bracia na odpowiedzialnych stanowiskach, którzy posiadają siłę wpływu, powinni pamiętać słowa apostoła Pawła wypowiedziane przez Ducha Świętego: “A tak powinniśmy znosić, my którzyśmy mocni, młodości słabych, a nie podobać się samym sobie. Przetoż każdy z nas niech się bliźniemu podoba ku dobremu dla zbudowania ponieważ i Chrystus nie podobał się samemu sobie ale jako napisano: ‘urągania urągających tobie przypadły na mię’”. Rzymian 15,1-3. Ponownie mówi: “Bracia! jeśliby też człowiek zachwycony był w jakim upadku, wy duchowni naprawiajcie takiego w duchu cichości, upatrujcie każdy samego siebie abyś i ty nie był kuszony. Jedni drugich brzemiona noście a tak wypełniajcie zakon Chrystusowy”. Galacjan 6,1.2. S6 398.1

Pamiętajcie że dzieło nawrócenia ma być naszym ciężarem. Praca ta nie powinna być wykonywana dumnymi, oficjalnymi, władczymi sposobami. Nie wyrażajcie się w ten sposób: “Mam władzę i użyję jej” i nie wylewajcie oskarżeń na błądzących. Nawracajcie “w duchu łagodności, upatrujcie każdy siebie abyś i ty nie był kuszony”. Praca, która nam jest wyznaczona dla naszych bliźnich to nie odrzucenie ich, nie wpychanie ich w zniechęcenie lub rozpacz przez poświęcenie: “Rozczarowałeś mnie i nie będę próbował ci pomagać”. Ten, który się przedstawia jako pełny mądrości i wiedzy i obciąża tego, który jest uciskany i zmęczony i wyczekuje pomocy, przejawia ducha faryzeusza i okrywa się szatą przez siebie stworzoną. W tym duchu dzięki Bogu żem nie jest taki jak inni ludzie i wmawia sobie że to poselstwo jest godne pochwały i że jest zbyt silny aby ulec pokusie. Lecz “jeżeli kto mniema aby czym był nie będąc niczym, takiego zwodzi własny umysł jego”. Wiersz 3. On sam znajduje się w nieustannym niebezpieczeństwie. Ten kto ignoruje poważne potrzeby swojego brata, w opatrzności Bożej zostaną sprowadzeni na ten sam grunt, po którym chodzi jego brat w smutku i żalu i poprzez gorzkie doświadczenia zostanie mu udowodnione że jest tak bezradnym i potrzebującym jak ten cierpiący, którego odrzucił. “Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać, albowiem cobykolwiek siał człowiek, to też żąć będzie”. Wiersz 7. S6 398.2

“Jeżeli tedy macie jaką pociechę w Chrystusie, jeśli jaką uciechę miłości, jeśli jaką społeczność ducha, jeśli są jakie wewnętrzności i zlitowania w was, dopełnijcież wesela mojego abyście jednoż rozumiejący nic nie czyniąc spornie albo przez próżną chwałę ale w pokorze jedni drugich mając za wyższych nad się. Nie upatrujcie każdy tylko co jest jego ale każdy też co jest drugiego. Tego tedy bądźcie o sobie rozumienia, które było i w Chrystusie Jezusie”. Filipian 2,1-5. S6 399.1

Im bardziej będziemy się trzymać Chrystusa i będziemy bardziej pokorni i skromni i niedowierzający sobie, tym silniej będziemy się trzymać Chrystusa i coraz większa będzie nasza moc poprzez Chrystusa w nawróceniu grzeszników, bowiem to nie człowiek wzrusza duszę. Aniołowie z nieba współpracują z człowiekiem i wytłaczają prawdę w sercu. Pozostając w Chrystusie jesteśmy w stanie wywierać wpływ na innych lecz jest tak z powodu obecności Tego, który mówi: “A oto Jam jest z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Mateusza 28,20. Moc przezwyciężenia szatana, którą posiadamy, jest wynikiem działania w nas Chrystusa ku woli i czynieniu według Jego przyjemności. S6 399.2