Świadectwa dla zboru VI

Bojący się Pana

W księdze Malachiasza 3,16 jest nam przedstawiona inna grupa ludzi, grupa, która nie zbiera się po to by szukać winy u Boga lecz opowiadać o Jego chwale i głosić Jego miłosierdzie. Ludzie ci dochowali wierności swoim obowiązkom i oddali Panu to co stanowiło Jego własność. Ich świadectwa pobudziły aniołów do śpiewu i radości. Oni nie narzekali na Boga. Ci, którzy chodzą w światłości i wiernie oraz sumiennie wypełniają swe obowiązki, nie narzekają ani nie doszukują się winy [u Boga]. Przeciwnie, dodają otuchy, nadziei i wiary. Narzekają tylko ci, którzy służą jedynie sobie i nie oddają Bogu Jego własności. S6 390.1

“Tak to mówili między sobą ci, którzy boją się Pana, a Pan uważał i słyszał to. I tak została spisana przed nim księga pamiątkowa dla tych, którzy boją się Pana i czczą Jego imię. Będą moją własnością — mówi Pan Zastępów — w dniu, który Ja przygotowuję, i oszczędzę ich jak ktoś oszczędza swojego syna, który mu służy. Wtedy znowu dostrzeżecie różnicę między sprawiedliwym a bezbożnym, między tym kto Bogu służy a tym kto mu nie służy”. Malachiasza 3,16-18. S6 390.2

Nagrodą z serca płynącej szczodrobliwości jest coraz mocniejsza łączność umysłu i serca z Duchem Świętym. S6 390.3

Człowiek, którego spotkało nieszczęście i popadł w długi, nie powinien zatrzymywać Pańskiej części i spłacać nią pożyczki zaciągniętej u bliźnich. Powinien zastanowić się nad tym że w tych sprawach jest poddany próbie i używając Pańską część dla własnego użytku, okrada Dawcę. Przecież z tytułu wszystkiego co posiada już jest dłużnikiem Boga a używając Jego własności na spłacenie zadłużeń u istot ludzkich staje się podwójnym dłużnikiem. Obok jego imienia w księgach niebieskich zostaje zapisane: “Nieuczciwość wobec Boga”! Za przywłaszczenie środków Pańskich dla własnych potrzeb będzie musiał zdać Bogu rachunek. Brak zasad wykazany w niewłaściwym spożytkowaniu środków należących do Pana wyjdzie także na jaw w postępowaniu takiego człowieka w innych sytuacjach. Uwidoczni się we wszystkich sprawach gdzie będzie szło o jego interes. Kto okrada Boga, rozwija w sobie takie cechy charakteru, które wykluczą przyjęcie go do rodziny Bożej. S6 391.1

*****

Samolubne użytkowanie bogactw dowodzi niewierności wobec Boga i powoduje że taki szafarz nie jest godzien wyższego zaufania nieba. S6 391.2

*****

Wszędzie nadarzają się okazje do wykazania się dobroczynnością. Nieustannie pojawiają się potrzeby a rozwojowi pracy misyjnej przeszkadza się przez zatrzymywanie środków. Taki stan ludu Bożego musi ulec zmianie, lud musi się ocknąć i pojąć prawdziwy stan rzeczy. Nie czekajcie ze sporządzeniem testamentu aż będziecie umierać ale rozporządźcie waszymi środkami jeszcze za życia. S6 391.3