Świadectwa dla zboru V

Jak przyjmować napomnienia?

“Ci, którzy ganieni są przez Ducha Bożego, nie powinni powstawać przeciwko pokornemu narzędziu. To Bóg a nie błądzący śmiertelnik przemówił do nich aby ocalić ich od ruiny”. Nie jest miłe naturze ludzkiej otrzymywanie napomnienia, nie jest także możliwe aby serce ludzkie nieoświecone przez Ducha Bożego zdało sobie sprawę z konieczności nagany lub błogosławieństwa jakie ma ona przynieść. Kiedy człowiek poddaje się pokusie i pogrąża w grzechu, jego umysł zaciemnia się. Odczucie moralne deprawuje się. Lekceważy się ostrzeżenia sumienia a jego głos jest słabiej słyszany. Stopniowo traci siłę rozróżniania dobra od zła aż nie będzie miała żadnego poczucia swojego stanowiska przed Bogiem. Można przestrzegać form religii i gorliwie przestrzegać jej zasad będąc pozbawionym jej ducha. Jego stan jest taki jak opisał Prawdziwy Świadek: “Mówisz, jestem bogaty i wzbogaciłem się a niczego nie potrzebuję a nie wiesz żeś ty biedny i mizerny, i ubogi i mizerny i ślepy, i nagi”. Objawienie 3,17. Podczas gdy Duch Boży poprzez poselstwo napomnienia określa że taki jest jego stan, nie widzi że to poselstwo jest prawdziwe. Czy dlatego ma odrzucić ostrzeżenie? Bóg dał wystarczająco wiele dowodów tak że wszyscy, którzy chcą tak uczynić, mogą się przekonać co do charakteru świadectw że pochodzą od Boga, uznawszy to że ich obowiązkiem jest przyjęcie napomnienia chociaż sami nie widzą grzeszności swojego postępowania. Gdyby w pełni zdawali sobie sprawę ze swojego stanu, czy byłaby potrzeba napomnienia? Ponieważ go nie znają, Bóg miłosiernie przedstawia ją przed nimi aby mogli pokutować i zreformować się zanim będzie za późno. “Ci, którzy pogardzają upomnieniem, będą pozostawieni w ślepocie aby ulegali samooszukaniu lecz ci, którzy zwracają na nie uwagę i gorliwie biorą się do pracy nad oddzieleniem się od grzechu aby drogi Zbawiciel przyszedł i zamieszkał z nimi, ci, którzy najściślej są złączeni z Bogiem to ci, którzy poznają Jego głos kiedy do nich przemawia. Ci, którzy są uduchowieni, postrzegają sprawy duchowe. Tacy będą odczuwali wdzięczność że Pan wskazał ich błędy”. S5 682.1

“Dawid uczył się mądrości ze sposobu w jaki Bóg postępował z nim i skłaniał się w pokorze pod razami chłosty Najwyższego. Wierne zobrazowanie jego prawdziwego stanu przez proroka Natana zaznajomiło Dawida z jego własnymi grzechami i pomogło mu w pozbyciu się ich. Przyjmował rady łagodnie i upokarzał się przed Bogiem”. “Zakon Pański — woła — jest doskonały, nawracający duszę”. Psalmów 19,8. [Testimonies for the Church IV, 14.15 (1876).] S5 683.1

“Jeźli jesteście bez karania, którego wszyscy są uczestnikami, tedyście bękartami a nie synami”. Hebrajczyków 12,8. Nasz Pan powiedział: “Ja którychkolwiek miłuję i strofuję i karzę”. Objawienie 3,19. “Wszelkie karanie, gdy przytomne jest, nie zda się być wesołe ale smutne, ale potem owoc sprawiedliwości spokojny przynosi tym, którzy są przez nie wyćwiczeni”. Hebrajczyków 12,11. “Chociaż dyscyplina jest surowa, jest wyznaczona przez czułą miłość Ojca abyśmy mogli być współuczestnikami Jego świętości”. S5 683.2