Świadectwa dla zboru II

Rozdział 18 — Prawdziwa miłość

Prawdziwa miłość nie jest gwałtowną, okrutną, porywczą namiętnością. Przeciwnie — jest ona w swej istocie spokojna i głęboka, sięgająca poza sprawy zewnętrzne i ceni tylko wartości prawdziwe, jest rozumna i wyrozumiała, jej ofiarność jest rzetelna i zawsze jednakowa. Bóg wypróbowuje i doświadcza nas w powszechnych, zwykłych wydarzeniach, jakie przynosi z sobą życie. To są drobne, niewielkie rzeczy, które objawiają rzeczywisty charakter i prawdziwe serce. Te drobne uwagi i liczne małe zdarzenia oraz proste grzeczności życiowe składają się na szczęście w życiu, zaś zaniedbywanie serdecznych, czułych, zachęcających słów, nacechowanych uprzejmością i zachętą, małych, miłych gestów i grzeczności, powoduje powstanie życiowego nieszczęścia. W końcu objawione zostanie że troska o siebie bez względu na dobro i szczęście innych nie jest podpisane pod zapisem naszego niebieskego Ojca. S2 133.2

Bracie B., Pan pracuje dla twego dobra, pragnie cię wzmocnić i błogosławić w prawym postępowaniu. Przyjąłeś prawdę i powinieneś zdobyć całą wiedzę o Bogu i jego dziele, żebyś mógł się przygotować do zajęcia bardziej odpowiedzialnego stanowiska, jeśli Bóg — widząc że tam będziesz wielbił najlepiej jego imię — zażąda tego od ciebie. Ale brak ci doświadczenia. Jesteś zbyt impulsywny, zbyt łatwo ulegasz rozmaitym wpływom. On chce cię wzmocnić, dać ci wytrwanie o ile tylko będziesz gorąco z pokorą prosił i szukał mądrości u Tego, który nie błądzi i który obiecał, że nie będziesz prosił na próżno. S2 134.1

Kiedy innym wykładasz prawdę, grozi ci niebezpieczeństwo mówienia zbyt ostro w sposób, który nie jest zgodny z twoim małym doświadczeniem. Omawiasz rzeczy powierzchownie, nie dostrzegasz ich doniosłości. Nie wszyscy są tak zdolni jak ty i tak zresztą być nie może. Nie chcesz cierpliwie i spokojnie czekać na tych, którzy muszą sprawdzić najpierw twój materiał duchowy, ponieważ nie mogą tak prędko powziąć decyzji jak ty. Grozi ci niebezpieczeństwo że będziesz nalegał na innych zbyt usilnie chcąc by ujrzeli od razu wszystko tak jak ty to widzisz i odczuwali zapał działania tak jak ty go odczuwasz. Jeżeli się twoje oczekiwania nie spełnią, możliwe że się zniechęcisz i zbuntujesz, będziesz pragnął zmiany. Musisz przeciwdziałać chęci potępiania i rozrywania. Bądź dalekim od wszystkiego co może mieć pozór oskarżania. Nie jest Bogu miłe żeby taki duch opanował któregokolwiek z jego sług mających za sobą długoletnie doświadczenia. Młodemu człowiekowi przystoi okazywać zapał i entuzjazm ale przede wszystkim musi być skromnym i pokornym. Gdy u młodzieńca mającego za sobą niewiele lat doświadczeń występuje nierozsądny zapał i duch oskarżania, to jest to wysoce nieprzyjemne odpychające zjawisko. Nic nie potrafi tak szybko zniweczyć jego wpływu jak właśnie takie braki charakteru. Łagodność, uprzejmość, wyrozumiałość, cierpliwość, dobroć, panowanie nad sobą, zgodność i ufność, to wspaniałe owoce drzewa miłości niebiańskiego pochodzenia. Drzewo to pod należytą opieką będzie zawsze zielone. Gałęzie jego nie uschną, liście nie zwiędną. Ono jest nieśmiertelne, wieczne, stale zwilżone rosą niebios. S2 134.2

Miłość jest potęgą. Moralne siły intelektu są związane z nią i nie mogą być od niej odłączone. Dobrobyt prowadzi do zepsucia i zniszczenia. Siła i przemoc są zdolne zadawać i wyrządzać krzywdę. Ale doskonałość i wartość czystej miłości istnieją w czynieniu dobra i niczego innego jak tylko dobra. Cokolwiek nie czyni się z czystej miłości, chociażby to była mała rzecz wzgardzona w oczach ludzi, przynosi zawsze dobre owoce ponieważ Bóg ocenia nie tylko rezultaty naszego działania ale miarę miłości z jaką działamy. Miłość jest z Boga. Nienawrócone serce nie może wydać z siebie rośliny pochodzenia niebieskiego ani uczynić jej widoczną. Ona żyje i kwitnie tylko tam gdzie króluje Chrystus. S2 135.1

Miłość nie może istnieć bez działania a każdy czyn pomnaża ją, umacnia i utrwala. Miłość osiąga zwycięstwo tam gdzie argument i władza są bezsilne. Miłość nie pracuje dla zysku czy nagrody, a jednak Bóg postanowił, że wielki zysk będzie niezawodnym rezultatem każdego czynu wypływającego z miłości. Miłość rozszerza się na wszystkie strony, w działaniu spokojna, a jednak silna i potężna w dążeniach zwyciężania wszelkiego zła. Jej wpływ jest uspokajający i przekształcający. Ogarnia grzesznika i wzrusza serce, kiedy inne środki zawodzą. Gdziekolwiek stosuje się siłę inteleku, przemoc i przymus, wyłączając miłość, tam ludzie, których staramy się zdobyć zajmą stanowisko obronne, nawet odpychające, sprzeciw ich wzrośnie. Jezus jest księciem pokoju. Przyszedł na świat pokazać odpowiedzialność i autorytet posłuszeństwa wobec siebie. W Jego rękach była mądrość i siła, jednak środkami, którymi zwyciężał zło była mądrość i miłość. Nie pozwólcie by coś oddzielało wasze zainteresowania od obecnego dzieła, dopóki Bóg nie przystosuje was do pracy w tym samym polu. Nie szukajcie szczęścia ponieważ nie znajdziecie go nigdy samym szukaniem. Wykonujcie swoje obowiązki. Niech wierność wyróżni wszelkie wasze dokonania i ubierzcie szatę pokoju. S2 135.2

“Wszystko tedy co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, tak i wy czyńcie im; tenci bowiem jest zakon i prorocy”. Mateusza 7,12 (BG). Wspaniałe błogosławięństwa będą rezultatem takiego postępowania. “Jaką miarą mierzycie taką wam odmierzono będzie”. Wiersz 2. To jest zasadniczy powód, który nas powinien skłonić do wzajemnego miłowania się z całego serca. Chrystus jest dla nas przykładem. Przeszedł przez świat czyniąc dobro, żył aby być błogosławieństwem dla innych. Miłość upiększa i uszlachetnia wszystkie jego czyny. Nie kazano nam abyśmy zdobywali sobie to czego oczekujemy od innych. Raczej powinniśmy czynić to czego w podobnych okolicznościach oczekiwalibyśmy od innych. Miarą jaką my mierzymy, będzie zawsze nam odmierzone. Prawdziwa miłość jest prosta w swoim działaniu i skromna, wyraźnie odróżniająca się od każdej innej zasady postępowania. Chęć zdobycia wpływu i szacunku innych może stworzyć dobrze zorganizowane życie i umożliwić przestawanie z ludźmi bez zarzutu. Szacunek dla siebie pozwoli nam uniknąć każdego nawet pozoru zła. Egoistyczne serce jest w stanie dokonać wielkodusznych czynów, może uznać prawdę na czas obecny, może wyrażać pokorę i miłość na zewnątrz, a jednak motywy tego mogą być zwodnicze, nieszlachetne. Uczynki wypływające z takiego serca, nie tylko pozbawione są świeżości życia i owoców prawdziwej pobożności ale także źródła niesfałszowanej miłości. Miłość powinna być pielęgnowana i strzeżona ponieważ wywiera boski wpływ. S2 136.1