Biblijny komentarz

Dodatek A — Stanowisko Chrystusa jako Boga

Dlatego, że pisma Ellen G. White przy “cytowaniu” przez krytyków i oszczerców często są wypaczane, przedstawiamy tutaj zbiór jej nauk o Boskości Chrystusa, o Jego wiecznej praegzystencji, o Jego stanowisko w Boskości i Trójcy, o Jego naturze w czasie ucieleśnienia, o charakterze Jego ofiary pojednawczej i o Jego kapłańskiej służbie. BK 509.1

I — Boskość i natura Chrystusa

“Chrystus, Słowo, ów Jednorodzony Syn Boży, stanowił jedność z wiecznym Ojcem, był [z Nim] jednością w naturze, charakterze, w zamierzeniach. Był tą jedyną istotą, która uczestniczyła we wszystkich radach i zamiarach Boga. »I nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju«. Izajasza 9,5. »Początki Jego od prawieku, ode dni zamierzchłych«”. Micheasza 5,1. — Patriarchowie i prorocy 19; 17 (wyd. II); 15-16 (wyd. I), [poprawione wg oryginału]. BK 509.2

“Żydzi nigdy przedtem nie słyszeli tak przekonywujących słów z ludzkich ust i wydawało się, że Boskość przebłyskiwała przez ludzkość gdy Jezus mówił: ‘Ja i Ojciec jedno jesteśmy’. Słowa Jezusa miały głębokie znaczenie, gdy wysunął roszczenie, że On i Ojciec są jednej substancji oraz posiadają te same atrybuty”. — The Signs of the Times, 27 listopada 1893. BK 509.3

“Jednak Syn Boży był uznanym Suwerenem nieba, jedno we władzy i autorytecie wraz ze Swym Ojcem”. — Wielki bój 263; 399 (wyd. VII); 342 (wyd. VIII), [poprawione wg oryginału]. BK 509.4

“Aby móc uratować przestępcę Zakonu Bożego, Chrystus — który był jedno z Ojcem — przyszedł, aby przed ludźmi żyć życiem nieba, by oni mogli poznać i nauczyć się, co to oznacza posiadanie nieba w sercu. On przedstawił, czym człowiek musi się stać, aby być godnym drogocennego daru życia, które jest mierzone życiem Boga”. — Fundamentals of Christian Education 179. BK 509.5

“Jedyna droga, na której upadła ludzkość mogła zostać odnowiona, zachodziła w darze Jego Syna, który był Mu równy i posiadał atrybuty Boga. Mimo, że Chrystus miał tak ogromną dostojność, zgodził się przyjąć na siebie ludzką naturę, aby podjąć się działania dla dobra ludzi i pojednać Boga z Jego niewiernymi poddanymi. Gdy człowiek się zbuntował, Chrystus wstawił się za nim i stał się Przedstawicielem i Poręczycielem ludzkości. On zobowiązał się dla dobra człowieka podjąć walkę z mocami zła i On też zwyciężył nieprzyjaciela naszych dusz, przez co zaofiarował człowiekowi kielich zbawienia”. — The Review and Herald, 8 listopada 1892. BK 509.6

“Świat został stworzony przez Niego, »a bez Niego nic nie powstało, co powstało«. Zatem, gdy Jezus stworzył wszelkie rzeczy, musiał już istnieć przed wszystkimi rzeczami. Wypowiedziane słowa odnośnie tych spraw są tak stanowcze, że nikt nie musi tu wątpić. Chrystus był z natury i w najwyższym sensie Bogiem. On był Bogiem przed jakąkolwiek wiecznością, Bogiem ponad wszystko, błogosławiony na wieki... BK 509.7

Światło i chwała są zawarte w Prawdzie, że Chrystus był jedno z Ojcem, zanim jeszcze zostały założone fundamenty ziemi. To jest to światło, które świeci w ciemnym miejscu, oświetlając je boską, niezwykłą chwałą. Prawda ta, sama w sobie nieskończenie tajemnicza, wyjaśnia inne, równie tajemnicze i niewyjaśnione Prawdy, zasłonięte światłem, do którego nikt nie może się zbliżyć i które jest niepojęte”. — The Review and Herald, 5 kwietnia 1906. BK 509.8

“Król wszechświata wezwał przed Siebie niebiańskie zastępy, aby w ich obecności przedstawić rzeczywiste stanowisko Swojego Syna i pokazać relację jaką nieprzerwanie zajmuje wobec wszystkich stworzeń. Syn Boży dzielił tron z Ojcem, a chwała wiecznego, samoistnego, tego Jedynego, otaczała oboje”. — Patriarchowie i prorocy 21; 19 (wyd. II); 18 (wyd. I), [poprawione wg oryginału]. BK 510.1

“Jakkolwiek wielka mogłaby być miłość pasterza do jego owiec, to jednak miłość do własnych synów i córek ją przewyższa. Jezus jest nie tylko naszym pasterzem, jest naszym »wiekuistym Ojcem«. On mówi do nas: »znam swoje owce, i moje mnie znają. Jak Ojciec mnie zna i Ja znam Ojca«. Jana 10,14. Jakżeż wielkie jest to oświadczenie! Jedynie spłodzony Syn, On, który jest w łonie Ojca, o Którym Ojciec zaświadczył, że jest »towarzyszem moim« (Zachariasza 13,7) — ta właśnie łączność pomiędzy Nim a Wiekuistym Bogiem, przedstawia łączność pomiędzy Chrystusem a Jego dziećmi na ziemi!” — Życie Jezusa 347, [poprawione wg oryginału]. BK 510.2

“Chcąc nadać właściwy kierunek jej wierze, Jezus rzekł: »Jam jest zmartwychwstanie i żywot«. W Chrystusie tkwi życie pierwotne, nie zapożyczone ani też nie odziedziczone. »Kto ma Syna, ma żywot«. 1 Jana 5,12. Boskość Chrystusa jest dla wierzących rękojmią ich życia wiecznego”. — Życie Jezusa 379. BK 510.3

“Głucha cisza zaległa wśród zebranych. Imię Boga objawione Mojżeszowi dla zaznaczenia wiecznej Obecności, ów Galilejski Rabbi ogłosił jako własne. Ogłosił siebie tym Jedynym samo istniejącym, który był obiecany Izraelowi »a wyjścia Jego są z dawna ode dni wiecznych«”. Micheasza 5,2; Życie Jezusa 338, [poprawione wg oryginału]. BK 510.4

“Zbawiciel świata był równy Bogu. Jego autorytet był autorytetem Boga. On oświadczył, że nie egzystuje w oddzieleniu od Ojca. Autorytet, na mocy którego się wypowiadał i czynił cuda, był kategorycznie Jego własny, a jednak zapewnia nas, że On i Jego Ojciec są jedno”. — The Review and Herald, 7 stycznia 1890. BK 510.5

“Jahwe, wieczny, samo istniejący, niestworzony Jedyny, samodzielne źródło życia i utrzymania wszystkiego, jest upoważniony do [przyjmowania] najwyższej czci i uwielbienia”. — Patriarchowie i prorocy 223, [poprawione wg oryginału]. BK 510.6

“Jahwe jest imieniem danym Chrystusowi. Prorok Izajasz pisze: »Oto Bóg jest zbawieniem moim... gdyż Pan Jahwe jest mocą moją i pieśnią moją, i zbawieniem moim. I będziecie czerpać z radością ze zdrojów zbawienia i będziecie mówić w owym dniu: Dziękujcie Panu, wyzywajcie Jego imienia, opowiadajcie wśród ludów Jego sprawy, wspominajcie, że Jego imię jest wspaniałe«. Izajasza 12,2-4. »W owym dniu tę pieśń śpiewać będą w ziemi judzkiej: Mamy miasto potężne; dla ocalenia wzniósł On wały obronne i baszty. Otwórzcie bramy, niech wejdzie naród sprawiedliwy, który dochowuje wierności! Temu, którego umysł jest stały, zachowujesz pokój, pokój mówię; bo Tobie zaufał. Ufajcie po wsze czasy Panu, gdyż Pan Jahwe jest skałą wieczną«”. Izajasza 26,1-4. — The Signs of the Times, 3 maja 1899. BK 510.7

“Bramy niebiańskie znów się otworzą, i z tysiącami tysięcy świętych przyjdzie nasz Zbawiciel jako Król królów i Pan panów. Wówczas Jahwe Emanuel będzie »Królem całej ziemi. W owym dniu Pan będzie jedyny i jedyne będzie Jego imię«”. Zachariasza 14,9. — Nauki z Góry Błogosławienia 101 (wyd. II i III). BK 510.8

“Taką jest zapłata wszystkich, którzy naśladują Chrystusa. Z Jahwe-Emanuelem — z Onym, w którym »są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania« i w którym »mieszka cieleśnie cala pełnia boskości« (Kolosan 2,3.9) — cieszyć się Jego przychylnością, poznawać Go, posiąść Go tak, aby coraz więcej i więcej przyjmować do serca Jego atrybuty, poznawać Jego miłość i moc, posiąść nieprzebrane bogactwa Chrystusa, pojmować coraz bardziej i bardziej »jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość... i poznawać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą«. Efezjan 3,18-19. »Takie jest dziedzictwo sług Pana i ich sprawiedliwość ode mnie pochodzi — mówi Pan«”. Izajasza 54,17. — Nauki z Góry Błogosławienia 38 (wyd. II); 37 (wyd. III). BK 510.9

“Zanim powstało zło wśród aniołów... Chrystus — Słowo, Jednorodzony Syn Boży, tworzył jedność z wiecznym Ojcem — jedność pod względem natury, charakteru oraz celu; był jedyną istotą we wszechświecie, która uczestniczyła we wszelkich naradach i zamiarach Boga. Ojciec stwarzając wszystkie niebiańskie istoty, działał przez Chrystusa”. — Wielki bój 262; 398 (wyd. VII); 340 (wyd. VIII), [poprawione wg oryginału]. BK 511.1

“Jeżeli ludzie nie uznają świadectwa natchnionego Pisma Świętego, dotyczącego boskości Chrystusa, daremna jest z nimi dyskusja na ten temat, ponieważ nawet najwyraźniejszy dowód nie przekona ich. »Ale człowiek zmysłowy nie pojmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich pojąć, gdyż należy je duchowo rozsądzić«. 1 Koryntian 2,14. Kto przyjął ten błąd, nie może właściwie pojąć charakteru i misji Chrystusa, ani wielkiego Bożego planu zbawienia ludzkości.” — Wielki bój 280; 423 (wyd. VII); 363 (wyd. VIII). BK 511.2

II — Wieczna praegzystencja Chrystusa

“Pan Jezus, boski Syn Boga, istniał już od wieczności jako oddzielna osoba — a jednak był jedno z Ojcem. Był On niezrównaną chwałą niebios. Był dowódcą niebiańskich rozumnych istot i stosownie do tego przyjmował prawnie należny Sobie hołd i uwielbienie aniołów. Nie było to ograbianiem Boga”. — The Review and Herald, 5 kwietnia 1906. BK 511.3

“Chrystus, wypowiadając się o Swojej praegzystencji, kieruje nasz umysł wstecz, ku zamierzchłym czasom, ginącym w pomroce dziejów. Zapewnia nas, że nigdy nie było takiego czasu, w którym nie byłby w ścisłej łączności z odwiecznym Bogiem. Ten, którego głosu słuchali Żydzi, gdy przebywał z nimi, był Tym, który był z Bogiem”. — The Signs of the Times, 29 sierpnia 1900. BK 511.4

“Tutaj Jezus pokazał im, że jakkolwiek można obliczyć, że Jego życie na ziemi trwało mniej niż 50 lat, to jednak Jego boskiego życia nie da się obliczyć za pomocą ludzkich liczb. Egzystencja Jezusa przed Jego ucieleśnieniem nie może być zmierzona cyframi”. — The Signs of the Times, 3 maja 1899. BK 511.5

“Od niepojętej wieczności Chrystus był jedno z Ojcem, a kiedy przyjął na siebie naturę ludzką, nadal był jedno z Bogiem”. — The Signs of the Times, 2 sierpnia 1905. BK 511.6

“Chrystus wszedłszy przez bramy niebios, przyjął tron wśród uwielbienia aniołów. Po zakończeniu uroczystości w niebie, Duch Święty w obfitych strumieniach zstąpił na uczniów, a Chrystus został obleczony prawdziwą chwałą, którą od wieczności posiadał u Ojca”. — Działalność apostołów 23; 28 (wyd. I); 25 (wyd. II). BK 511.7

“Lecz, gdy Słowo Boże mówi o człowieczeństwie Chrystusa w czasie Jego pobytu tu na ziemi, wypowiada się równie zdecydowanie o Jego praegzystencji. Owo Słowo istniało jako boskie Jestestwo, jako odwieczny Syn Boga w jedności i identyczności z Jego Ojcem. Od wieczności był On Pośrednikiem Przymierza, był tym Jedynym, w którym wszystkie narody ziemi, zarówno Żydzi jak i poganie, jeśli Go przyjęli, zostali pobłogosławieni. »Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. « Jeszcze zanim został stworzony człowiek czy aniołowie, Słowo było u Boga i było Bogiem”. — The Review and Herald, 5 kwietnia 1906. BK 511.8

“Człowiek żyje, lecz jego życie zostało mu udzielone — życie, które zgaśnie. »Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, która ukazuje się na krótko, a potem znika.” Jednak życie Chrystusa nie jest parą; ono jest nieskończone, jest życiem istniejącym zanim zostały stworzone światy”. — The Signs of the Times, 17 czerwca 1897. BK 511.9

“Od wieczności Pan, Jezus Chrystus był jedno z Ojcem; był On »wyobrażeniem Boga«, obrazem Jego wielkości i majestatu, »odbiciem Jego chwały«.” — Życie Jezusa 11, [poprawione wg oryginału]. BK 511.10

“Był jedno z Ojcem zanim zostali stworzeni aniołowie”. — The Spirit of Prophecy I, 17. BK 511.11

“Chrystus był z natury i w najwyższym sensie Bogiem. Był z Bogiem od wszelkiej wieczności, był Bogiem nad wszystkich, błogosławiony na wieki”. — The Review and Herald, 5 kwietnia 1906. BK 512.1

“Imię Boże, objawione Mojżeszowi dla zaznaczenia wiecznej Obecności, ten Galilejczyk ogłosił jako własne. Ogłosił Siebie samoistniejącym tym, który był obiecany Izraelowi, »a wyjście Jego są z dawna ode dni wiecznych«.” — Życie Jezusa 338, [poprawione wg oryginału]. BK 512.2

“Z niego [Słowa Bożego] możemy się nauczyć, co kosztowało nasze zbawienie Tego, który od początku był równy z Ojcem”. — Counsels to Parents, Teachers and Students 13. BK 512.3

III — Trzy osoby Bóstwa

“Są trzy żywe Osoby niebiańskiego trio; w imieniu tych trzech wielkich Potęg — Ojca, Syna i Ducha Świętego, ci, którzy przyjmują Chrystusa w żywej wierze, dostępują chrztu, i Moce te będą współdziałać i współpracować z okazującymi Im posłuszeństwo poddanymi nieba w ich wysiłkach zmierzających do nowego życia w Chrystusie”. — Special Testimonies, Series B VII, 62-63; Ewangelizacja 390. BK 512.4

“Boskość została dogłębnie poruszona współczuciem dla ludzkości i Ojciec, Syn i Duch Święty oddali siebie w celu zrealizowania planu zbawienia”. — Counsel on Health 222. BK 512.5

“Ten, który głosi trzecie poselstwo anielskie musi nałożyć całą zbroję Bożą, aby w obliczu ubliżań i kłamstw, mógł odważnie stanąć na swoim stanowisku, bojując on dobry bój wiary i wrogowi sprzeciwić się słowami: »Jest napisane«! Stój tam, gdzie owe trzy wielkie Moce Nieba — Ojciec, Syn i Duch Święty, mogą być twoją skuteczną [pomocą]. Owe siły współpracują z tym, który całkowicie podda się Bogu. Moce nieba stoją do dyspozycji tego, który wierzy Bogu. Człowiek, który zawierzy Bogu jest zabarykadowany niepokonalnym murem”. — The Southern Watchman, 23 lutego 1904 (s. 122). BK 512.6

“Nasze uświęcenie jest dziełem Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ono jest wypełnieniem przymierza, które Bóg zawarł z tymi, którzy powiązali siebie z Nim, aby być w świętej społeczności z Nim, z Jego Synem i z Jego Duchem. Jesteś nowonarodzony? Stałeś się nowym stworzeniem w Chrystusie Jezusie? [Jeżeli tak], w takim razie współpracuj z trzema wielkimi Potęgami nieba, które działają dla twojego dobra. Czyniąc tak, objawiasz światu zasady sprawiedliwości”. — The Signs of the Times, 19 czerwca 1901. BK 512.7

“Odwieczne niebiańskie dostojeństwa-Bóg, Chrystus i Duch Święty — uzbroją [uczniów] i wyposażą w większe zasoby energii, niż je posiada zwykły śmiertelnik... aby wraz z Nimi rozwijać Swe dzieło i przekonywać świat pogrążony w grzechu”. — Manuscript 145, 1901; Ewangelizacja 391. BK 512.8

“Mamy współpracować z trzema najwyższymi Potęgami nieba: z Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Potęgi te będą działać przez nas, czyniąc z nas współpracowników Boga”. — Ewangelizacja 123; Special Testimonies, Series B VII, 51; Ewangelizacja 392. BK 512.9

“Kto został ochrzczony w potrójnym Imieniu — Ojca, Syna i Ducha Świętego — już na samym początku swego chrześcijańskiego życia oświadcza publicznie, iż wyrzekł się służby szatanowi, stając się tym samym członkiem rodziny królewskiej, dzieckiem Niebieskiego Króla”. — Świadectwa dla zboru VI, 91; Ze skarbnicy świadectw II, 278; 383 (wyd. II); 263 (wyd. I). BK 512.10