Biblijny komentarz

Rzymian 3,19-28

(Galacjan 2,16-17; 3,10-13.24) — Zakonie nie posiada żadnych zbawczych cech

Wzywam wszystkich, którzy pragną zdobyć niebo, do przyjmowania przestróg. Nie trwońcie waszego drogocennego czasu łaski na szycie figowych szat w celu przykrycia nagości, która jest wynikiem grzechu. Jeśli spojrzysz w wielkie moralne lustro Pana — Jego święty Zakon, normę Jego charakteru — nawet przez moment nie łudź się, że ono może cię oczyścić. Takiej właściwości Zakon nie posiada. On nie może przebaczyć przestępcy; kara musi być wyegzekwowana. Pan nie zbawi grzesznika przez unieważnienie Swego Zakonu — podstawy Swoich rządów w niebie i na ziemi. Karę tę poniósł Zastępca grzesznika. To nie Bóg jest okrutny i bezlitosny, a Chrystus tak miłosierny, że zmarł na krzyżu Golgoty i musiał być sponiewierany i ukrzyżowany między dwoma zbrodniarzami, aby mógł samowolnie znieść Zakon. Tron Boży nie mógł zostać splamiony żadnym przestępstwem ani żadnym grzechem. W radzie niebios, przed stworzeniem świata, Ojciec i Syn zawarli przymierze, że jeśli człowiek okaże nieposłuszeństwo Bogu, Chrystus, będąc jedno z Ojcem, zajmie miejsce przestępcy i poniesie sprawiedliwą karę, tę, która musi spaść na grzesznika. — Manuscript 145, 1897. BK 341.2

(Rzymian 5,1) — “To jest usprawiedliwienie przez wiarę”

Gdy pokutujący grzesznik okaże skruchę przed Bogiem, odkryje pojednanie w Chrystusie dla siebie i przyjmie je jako swoją jedyną nadzieję w tym i przyszłym życiu, wtedy jego grzechy zostaną przebaczone. Jest to usprawiedliwienie przez wiarę. Każda wierząca dusza, powinna całkowicie poddać swoją wolę pod wolę Bożą, pozostać w stanie pokuty i skruchy, ćwiczyć wiarę w pojednawcze zasługi Odkupiciela i wzrastać z siły w siłę i z chwały w chwałę. BK 341.3

Przebaczenie i usprawiedliwienie to jedno i to samo. Poprzez wiarę, wierzący przechodzi z pozycji buntownika, dziecka grzechu i sługi szatana, na pozycję wiernego poddanego Jezusowi Chrystusowi, nie z powodu wrodzonej dobroci, ale dlatego, że Chrystus przyjął go przez adopcję jako Swoje dziecko. Grzesznik otrzymuje przebaczenie za swoje grzechy dlatego, że grzechy te są poniesione przez jego Zastępcę i Poręczyciela. Pan mówi do Swojego niebiańskiego Ojca: “To jest moje dziecko. Uwolniłem go od potępienia śmierci, dałem mu Moje życie — wieczne życie — gdyż Ja zająłem jego miejsce i cierpiałem za jego grzechy. Jest więc moim umiłowanym synem.” W ten sposób człowiek, któremu przebaczono i którego ubrano w piękną szatę sprawiedliwości Chrystusa, stoi nienaganny przed Bogiem. BK 341.4

Grzesznik może błądzić, ale nie jest pozbawiony miłosierdzia. Jego jedyną nadzieją jest okazanie skruchy przed Bogiem i wiary w Pana, Jezusa Chrystusa. Przywilejem Ojca jest przebaczenie naszych przestępstw i grzechów, gdyż Chrystus wziął na Siebie naszą winę i zawiesił wykonanie wyroku, przypisując nam Swoją własną sprawiedliwość. Jego ofiara w pełni zadowoliła wymagania Sprawiedliwości. BK 341.5

Usprawiedliwienie jest przeciwieństwem potępienia. Boża, nieograniczona łaska jest okazywana tym, którzy są całkowicie pozbawieni zasług. Bóg przebacza przestępstwa i grzechy przez wzgląd na Jezusa, który stał się przebłaganiem za nasze grzechy. Przez wiarę w Jezusa, winowajca dostaje się pod przychylność Bożą i ma silną nadzieję życia wiecznego. — Manuscript 21, 1891. BK 342.1

Znak dla świata

Usprawiedliwienie przez wiarę w Chrystusa objawia się zmienionym charakterem. Jest to znakiem dla świata, świadczącym o Prawdzie i nauce, jakie wyznajemy. Codzienny dowód na to, że jesteśmy żywym kościołem, uwidacznia się w fakcie, iż praktykujemy Słowo. Żywe świadectwo dawane światu, to konsekwentne, chrześcijańskie działanie. BK 342.2

Głosi ono odstępczemu światu, iż oto jest lud, który wierzy, że jego bezpieczeństwo tkwi w kurczowym trzymaniu się Biblii. Takie świadectwo wyraźnie różni się od zasad wielkiego odstępczego kościoła, który przyjął ludzką mądrość i autorytet, zamiast mądrości i autorytetu Bożego. — Letter 83, 1896. BK 342.3