Biblijny komentarz

Łukasza 2,40.52

Wzrost w znajomości i służbie

Chociaż wzrastał w poznawaniu, a łaska Boża spoczywała na Nim, to jednak nie unosił się dumą, ani też nie uważał, że musi wykonywać najbardziej poniżającą pracę. Wraz z ojcem, matką i Swoimi braćmi przyjął na siebie Swoją część pracy. Pracował ciężko, by pomóc rodzinie, a ponadto brał udział w pracy, która składała się na domowe obowiązki. Mimo, że Jego mądrość zadziwiła uczonych w Piśmie, to jednak w pokorze poddał się swoim ludzkim opiekunom i ponosił swoją część rodzinnych obowiązków, pracując swoimi rękami tak, jak każdy inny ciężko pracujący robotnik. Gdy Jezus dorastał, powiedziano o Nim: “Jezusowi zaś przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga.” BK 274.4

Wiedza, nabywana każdego dnia o swojej wspaniałej misji, nie umniejszała jego chęci wykonywania najskromniej szych obowiązków. Radośnie podejmował tę pracę, która zwykle bywała nakładana na młodych ludzi, mieszkających w ubogich domach, przygniecionych biedą. Rozumiał pokuszenia dzieci, gdyż sam odczuwał ich troski i doświadczenia. Mocne i zdecydowane były Jego zamiary prawego postępowania. Mimo, że był kuszony do zła, odrzucał wszystko, co chociaż raz mogłoby odwieść Go od najdokładniejszego stosowania Prawdy i uczciwości. Był doskonale posłusznym synem, jednak Jego nienaganne życie wywoływało u Jego braci zawiść i zazdrość. Jego dzieciństwo i młodość nie były łatwe i radosne. Jego bracia nie wierzyli w Niego i złościli się na Niego, że we wszystkich rzeczach nie postępował tak, jak oni, i nie uczestniczył w ich złym postępowaniu. W życiu rodzinnym był radosny, a jednak nie hałaśliwy. Stale zajmował stanowisko przyjmującego pouczenia. Z wielką przyjemnością przebywał w przyrodzie, a Pan Bóg był Jego nauczycielem. — The Signs of the Times, 30 lipca 1896. BK 274.5

Światło i radość rodziny

Jezus jest ideałem dla całej ludzkości. Pozostawił doskonały wzór zarówno dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Przyszedł na ziemię i przechodził przez wszystkie fazy ludzkiego życia. Żył i mówił jak kadże dziecko, czy młody człowiek, za wyjątkiem popełnienia jakiejkolwiek nieprawości. Grzech nie miał w ogóle miejsca w Jego życiu. Stale żył w atmosferze niebiańskiej czystości. Od dzieciństwa aż do dojrzałego wieku zachował niczym niesplamione zaufanie do Boga. Słowo Boże mówi o Nim: “Jezusowi zaś przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i ludzi.” BK 274.6

W świątyni rodzinneg domu, Jezus był wychowywany nie tylko przez swoich rodziców, ale także przez Swojego niebieskiego Ojca. W miarę dorastania Pan Bóg objawiał Mu coraz więcej i bardziej wielkość zadania stojącego przed Nim. Mimo, że wiedział o tym, nie okazywał z tego powodu żadnej wyniosłości. Nigdy nie okazał rodzicom braku szacunku, ani też nie przysporzył im jakiegokolwiek bólu czy troski. Miał radość z poważania ich i z okazywanego im posłuszeństwa. Chociaż był świadomy Swojej wielkiej misji, spełniał ich życzenia i poddał się ich autorytetowi. BK 275.1

Jezus był dowódcą zastępów niebiańskich, a mimo to nie uchylał się od pracy i nie pozwalał Swoim rodzicom, by Go utrzymywali. Będąc jeszcze stosunkowo młodym, nauczył się rzemiosła i wiernie wypełniał Swoje codzienne obowiązki, pomagając rodzicom, wnosząc Swój wkład na utrzymanie rodziny. BK 275.2

Jezus był światłem i radością rodziny. — The Youth's Instructor, 22 sierpnia 1901. BK 275.3