Biblijny komentarz

1 Samuela 22,6-16

Skutki złych domysłów

Zły duch opanował Saula. Po usłyszeniu uroczystego poselstwa o zdjęciu go z tronu Izraela, czuł, że jego los został przypieczętowany. Jego odstąpienie od wyraźnych wymagań Boga, przyniosło z góry wiadome rezultaty. Nie nawrócił się on ani nie upokorzył, nie wykazał się też skruchą własnego serca przed Bogiem, lecz wręcz przeciwnie, otworzył swój umysł na wszelkie sugestie wroga. Słuchał każdego fałszywego świadectwa, szczególnie zaś chętnie tego wszystkiego, co godziło w charakter Dawida, mając jednocześnie nadzieję, że przez to znajdzie usprawiedliwienie dla swej wzrastającej zazdrości i nienawiści do tego, który został pomazany na tron Izraela. Każdej wieści wierzył, bez względu na to, jak sprzeczna i nie przystająca była do znanego mu charakteru Dawida i jego obyczajów. BK 90.1

Każdy dowód wskazujący na to, że Bóg chroni Dawida, czynił go jeszcze bardziej zawziętym, gniewnym i zatwardziałym w jego zamiarze. Niepowodzenia, na jakie napotykał podczas realizacji swoich planów, stały w jawnym kontraście wobec sukcesów zbiega wymykającego mu się w trakcie poszukiwań, co jeszcze bardziej utwierdzało króla w zamiarze wykonania powziętych postanowień. Nie ukrywał już wobec Dawida swoich zamiarów, ani też nie miał skrupułów przy wyborze rodzaju środków zmierzających do osiągnięcia swojego celu. BK 90.2

Król tak naprawdę nie walczył przeciwko Dawidowi, jako człowiekowi, ponieważ on w ogóle w niczym mu nie szkodził, ale walczył przeciwko Królowi nieba, bowiem gdy dopuści się, by szatan opanował umysł, wówczas przestaje on być kierowany przez Jahwe. Nieprzyjaciel zaczyna nim manipulować według własnej woli, aż człowiek będąc całkowicie przez niego opanowany, staje się wydajnym narzędziem realizującym jego cele. Tak zawzięta jest wrogość wielkiego sprawcy grzechu przeciwko zamiarom Bożym i tak straszna jest jego moc czynienia zła, że gdy człowiek odłącza się od Boga, szatan zaczyna na niego wpływać. Umysł kogoś takiego coraz bardziej i bardziej poddaje się pod jego jarzmo, odrzucając bojaźń Bożą i poważanie ludzi, i w efekcie człowiek taki staje się zdecydowanym i jawnym wrogiem Boga oraz Jego ludu. BK 90.3

Jakiż przykład dawał Saul poddanym swego królestwa przez swoje zaciekłe i niczym nie sprowokowane prześladowania Dawida? Jakiż zapis wprowadził do kart historii dla przyszłych pokoleń? Całej siły swego królestwa użył, by dać upust własnej nienawiści, polując na niewinnego człowieka. Wszystko to miało demoralizujący wpływ na Izraela. Gdy Saul oddał się całkowicie swej żądzy, szatan zastawił pułapkę, by doprowadzić go do zguby, a jego królestwo do ruiny. Podczas gdy król i jego doradcy planowali uwięzienie Dawida, sprawy narodu pozostawały nie załatwione i zaniedbane. Ludowi stale byli pokazywani urojeni nieprzyjaciele, a w tym samym czasie prawdziwi wrogowie wzmacniali się bez wywoływania podejrzeń czy niepokoju. Z powodu podążania za podszeptami szatana, Saul sam doprowadził do następstw, którym z nie uświęconą zdolnością pragnął zapobiec. BK 90.4

Rady Pana stale i wciąż były lekceważone przez buntowniczego króla, dlatego Pan Bóg poddał go szaleństwu jego własnej mądrości. Wpływ Ducha Św. ograniczyłby jego złe postępowanie, jednak jego wybór doprowadził go do zguby. Bóg nienawidzi każdego grzechu i dlatego też, gdy człowiek uporczywie odmawia przyjęcia wszelkich rad z nieba, w końcu pozostawiany jest zwiedzeniu wroga, a w ślad za tym coraz bardziej opanowują go własne pasje i omamienia. — The Signs of the Times, 7 września 1888. BK 90.5