Świadectwa dla kaznodziejów i pracowników ewangelii

Rozdział 3 — Pismo Święte

Jak powinniśmy studiować Pismo Święte?

Jak należy badać Pismo, by zrozumieć, czego ono naucza? Do studium Słowa Bożego powinniśmy przystępować ze skruszonym sercem i z otwartym na naukę, błagalnym duchem. Nie wolno nam uważać naszych własnych idei i poglądów za nieomylne, jak to czynili Żydzi, ani też wierzyć jak zwolennicy papieża, że na straży Prawdy i poznania stoją wyznaczeni do tego ludzie, a zwykli śmiertelnicy nie mają prawa badać Pisma dla siebie, ale muszą przyjąć jego wykład podany przez ojców kościoła. Nie powinniśmy studiować Biblii dla potwierdzenia własnych poglądów, ale po to, by dowiedzieć się co mówi Bóg. SdK 94.1

Niektórzy obawiają się, że gdyby choć w jednej kwestii przyznali się do błędu, doprowadziłoby to innych do zwątpienia w całą teorię Prawdy. Dlatego uważają, że nie powinno się zezwalać na badanie Pisma, bo zaowocuje to rozłamem i odstępstwem. Lecz jeśli taki ma być skutek badania Pisma Świętego, to im prędzej to się stanie, tym lepiej. Jeśli są tacy, których wiara w Słowo Boże nie wytrzyma próby badania Pisma, to im wcześniej się ujawnią, tym lepiej, bo wtedy otworzą się możliwości wskazania im ich błędu. Nie możemy zakładać, że stanowisko raz przez nas zajęte, idea raz popierana, nie może być w żadnym wypadku zarzucona. Jest tylko Jeden, który jest nieomylny — Ten, który jest Drogą, Prawdą i Życiem. SdK 94.2

Ci, którzy pozwalają, by uprzedzenia zamknęły ich umysły na przyjęcie Prawdy, nie mogą otrzymać boskiego oświecenia. Gdy przedstawiany jest jakiś biblijny pogląd, wielu nie zadaje sobie pytania — Czy to jest Prawda? Czy to jest zgodne ze Słowem Bożym? Interesuje ich tylko, kto ten pogląd głosi. Jeśli kanał, przez który przychodzi poselstwo im nie odpowiada, po prostu go nie przyjmują. Są całkowicie zadowoleni ze swoich własnych poglądów i nie mają najmniejszej ochoty na szukanie biblijnych dowodów, by dowiedzieć się, co jest Prawdą. Nie są zainteresowani z powodu swoich uprzedzeń. SdK 94.3

Pan często działa tam, gdzie się Go najmniej spodziewamy. Zaskakuje nas objawiając Swoją moc poprzez narzędzia przez Siebie wybrane, pomijając ludzi, przez których, według naszej oceny, powinno płynąć światło. Bóg pragnie, byśmy Prawdę przyjmowali dla jej zalet — po prostu dlatego, że jest Prawdą. SdK 95.1

Biblii nie wolno interpretować w taki sposób, by dostosować ją do idei ludzi, bez względu na to, jak długo te idee uważali za prawdziwe. Nie wolno nam przyjmować opinii komentatorów biblijnych jako głosu Boga. Są oni tylko błądzącymi śmiertelnikami, zupełnie tak jak my. Bóg obdarzył nas rozumem tak samo jak ich. Biblia powinna być dla nas swoim własnym komentatorem. SdK 95.2

Ostrożność w przedstawianiu nowych poglądów

Wszyscy powinni być bardzo ostrożni w przedstawianiu nowych poglądów dopóki ich gruntownie nie przestudiują i będą w pełni przygotowani do potwierdzenia ich Słowem Bożym. Nie przedstawiajcie żadnego poglądu, który mógłby spowodować rozłam, jeśli nie macie wyraźnych dowodów, że w ten sposób Bóg przekazuje nam specjalne poselstwo na ten czas. SdK 95.3

Ale miejcie się na baczności, by nie odrzucić tego, co jest Prawdą. Wielkie niebezpieczeństwo, jakie zagraża naszemu ludowi bierze się stąd, że polega on na ludziach i ciało chce uczynić swoim oparciem. Ci, którzy nie wyrobili w sobie nawyku osobistego studiowania Biblii, porównywania i rozważania każdego słowa, są zapatrzeni w przywódców i w nich pokładają ufność, przyjmując każdą podjętą przez nich decyzję. Dlatego wielu odrzuci poselstwa, które Bóg zsyła Swojemu ludowi, o ile nie przyjmą ich bracia stojący na czele dzieła. SdK 95.4

Nikt nie powinien twierdzić, że posiada całe światło przeznaczone dla ludu Bożego. Pan nie będzie tego tolerował. On powiedział: “Oto sprawiłem, że przed tobą otwarte drzwi, których nikt nie może zamknąć”. Objawienie 3,8. Gdyby nawet wszyscy nasi przywódcy odrzucili światło i Prawdę, drzwi nadal pozostaną otwarte. Pan powoła ludzi, którzy przekażą ludowi poselstwo na ten czas. SdK 96.1

Prawda się ostoi

Prawda jest wieczna, a przez walkę z błędem tylko zademonstruje swą siłę. Nigdy nie powinniśmy odmawiać badania Pisma z tymi, którzy szczerze pragną poznać Prawdę. Przypuśćmy, że jakiś brat ma w jakiejś kwestii inne zdanie niż ty, i przyjdzie do ciebie proponując, byście się razem spotkali i przestudiowali to zagadnienie w Biblii. Czy oburzysz się powodowany uprzedzeniami i potępisz jego poglądy nie wysłuchawszy go pierwej? To, co należałoby w takiej sytuacji zrobić, to usiąść razem jak chrześcijanie i przestudiować to zagadnienie w świetle Słowa Bożego, które objawi Prawdę i zdementuje błąd. Wyjaśnianie jego poglądów w najmniejszym stopniu nie osłabi jego stanowiska, jeśli jest ono fałszywe, ani też nie umocni twojego, jeśli jest ono słuszne. Jeśli filary naszej wiary nie wytrzymają próby Słowa Bożego, to najwyższy czas, byśmy się o tym dowiedzieli. Nie wolno nam pielęgnować ducha faryzeizmu. SdK 96.2

Pismo Święte należy studiować z szacunkiem

Do studium Biblii powinniśmy przystępować z szacunkiem, mając świadomość tego, że znajdujemy się w obecności Boga. Niefrasobliwość i żarty trzeba odłożyć na bok. Podczas gdy jedne partie Słowa Bożego są łatwe i przystępne, inne wymagają wnikliwości i trudu, by dostrzec ich prawdziwe znaczenie. Cierpliwe studium musi być połączone z rozmyślaniem i żarliwą modlitwą. Każdy studiujący, otwierając Pismo Święte, powinien prosić Ducha Świętego o oświecenie, a będzie mu ono dane zgodnie z obietnicą. SdK 96.3

Duch, w jakim przystępujecie do badania Pisma Świętego, zdecyduje o tym, kto będzie wam towarzyszył. Aniołowie światłości będą z tymi, którzy w pokorze serca zabiegać będą o boskie prowadzenie. Ale jeśli Biblia otwierana jest bez szacunku, z poczuciem samowystarczalności, jeśli serce pełne jest uprzedzeń, to u waszego boku będzie stał szatan, by jasne wypowiedzi Słowa Bożego przedstawić w fałszywym świetle. SdK 97.1

Niektórzy pozwalają sobie na niestosowne uwagi, sarkazm, a nawet kpiny pod adresem tych, którzy mają odmienne zdanie. Inni mają cały szereg zastrzeżeń do każdego nowego poglądu, a kiedy Pismo jasno odpowie na ich zarzuty, nie przyjmują jego świadectwa i nie pozwalają się przekonać. Pytania, które zadają, nie są podyktowane pragnieniem poznania Prawdy, a mają na celu jedynie wprowadzenie chaosu w umysłach innych. SdK 97.2

Sianie zamętu i wprawianie innych w zakłopotanie w kwestii tego, co jest Prawdą, niektórzy poczytują sobie za dowód błyskotliwości i intelektualnej przewagi. Uciekają się do bystrej argumentacji, stosują grę słów i z premedytacją wykorzystują możliwość zadania pytań. Gdy ich pytania doczekają się wczerpującej odpowiedzi, natychmiast zmieniają temat i podnoszą inną kwestię, by uciec od Prawdy i nie uznać jej. Musimy się wystrzegać ulegania duchowi, który kontrolował Żydów. Oni nie chcieli się uczyć od Chrystusa, bo Jego tłumaczenie Pisma nie zgadzało się z ich wyobrażeniami. Dlatego ciągle Go szpiegowali “czyhając nań, by go przychwycić na jamkimś Jego słowie”. Łukasza 11,54. Nie ściągnijmy na siebie straszliwego potępienia zawartego w słowach Zbawiciela: “Biada wam zakonodawcy, że pochwyciliście klucz poznania; sami nie weszliście, a tym, którzy chcieli wejść, zabroniliście”. Wiersz 52. SdK 97.3

W prostocie i wierze

Zadawanie pytań, na które trudno jest odpowiedzieć, nie wymaga wielkiej wiedzy i umiejętności. Małe dziecko potrafi zadać pytania, nad którymi głowić się mogą mędrcy. Nie angażujmy się w tego rodzaju spory. Ta sama niewiara, która panowała w dniach Chrystusa, panuje i dzisiaj. Obecnie, tak samo jak w tamtych czasach, pragnienie wywyższenia się i ludzkiej chwały odprowadza ludzi od prostoty prawdziwej pobożności. Nie ma bardziej niebezpiecznej pychy od pychy duchowej. SdK 98.1

Młodzi ludzie powinni badać Pismo Święte dla siebie. Błędem jest uważać, że poszukiwaniem Prawdy powinni się zajmować starsi doświadczeniem, a młodzi mogą ją przyjmować od nich jako od autorytetu. Żydzi przepadli jako naród, ponieważ zostali odciągnięci od biblijnej Prawdy przez swoich przywódców, kapłanów i starszych. Gdyby wszyscy zważali na nauki Jezusa i badali Pisma dla siebie, nie zginęliby. SdK 98.2

Młodzi ludzie w naszych szeregach bacznie obserwują, w jakim duchu kaznodzieje przystępują do badania Pisma Świętego, czy są otwarci na naukę z niego płynącą i mają dość pokory, by uznać dowody i przyjąć światło od wybranych przez Boga posłańców. SdK 98.3

Musimy studiować Prawdę dla samych siebie. Nie wolno nam zdawać się na jakiegokolwiek człowieka, by myślał za nas. Bez względu na to, kim jest i jakie zajmuje stanowisko, żaden człowiek nie może być dla nas wzorcem kształtującym nasze poglądy. Owszem, powinniśmy się wspólnie radzić i liczyć się ze zdaniem innych, ale musimy jednocześnie rozwijać umiejętność, którą dał nam Bóg, by dojść do poznania Prawdy. Każdy z nas musi u Boga szukać oświecenia. Każdy indywidualnie musi wykształcić charakter, który wytrzyma próbę w dniu Pańskim. Nie wolno nam zasklepić się we własnych poglądach i uważać, że nikt nie ma prawa się do nich wtrącać SdK 98.4

Gdy jakieś zagadnienie, którego nie rozumiecie przyciągnie waszą uwagę, idźcie na kolanach do Boga, byście mogli zrozumieć, co jest prawdą i nie byli jak Żydzi, którzy walczyli przeciwko Bogu. Ostrzegając ludzi, by nie przyjmowali niczego poza Prawdą, powinniśmy ich również przestrzec, by nie wystawiali na niebezpieczeństwo swoich dusz przez odrzucenie poselstw światła, ale wydostali się z ciemności dzięki rzetelnemu studiowaniu Słowa Bożego. SdK 99.1

Kiedy Natanael przyszedł do Jezusa, Zbawiciel zawołał: “Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma fałszu”. Jana 1,47. Rzekł mu Natanael: “Skąd mnie znasz?”. Jezus odpowiedział: “Widziałem cię, gdy byłeś pod drzewem figowym”. Wiersz 48. Jezus zobaczy i nas, gdy w ukryciu będziemy zanosić do Niego modlitwy prosząc o światło, byśmy mogli poznać co jest Prawdą. SdK 99.2

Jeśli jakiś brat naucza błędu, to ci, którzy pełnią odpowiedzialne funkcje, powinni o tym wiedzieć; a jeśli naucza Prawdy, powinni udzielić mu poparcia. Wszyscy powinniśmy wiedzieć, czego się wśród nas naucza, bo jeśli jest to Prawda, to musimy ją poznać. Powinien ją poznać nauczyciel szkoły sobotniej, a każdy uczeń szkoły sobotniej powinien ją zrozumieć. Bóg nałożył na nas wszystkich obowiązek rozumienia tego, co nam zsyła. On dał nam wskazówki, dzięki którym możemy sprawdzić każdą naukę — “Do zakonu i do świadectwa, a jeśli nie mówią według słowa tego, to dlatego, że nie ma w nich światła”. Izajasza 8,20 (KJV). Ale jeśli to, co mówią, jest zgodne z tym testem, nie pozwólcie, by uprzedzenia przeszkodziły wam w uznaniu tej nauki tylko dlatego, że nie zgadza się ona z waszymi poglądami. SdK 99.3

Jest rzeczą niemożliwą, by jakikolwiek umysł ogarnął całe bogactwo i całą wspaniałość choćby jednej Bożej obietnicy. Ktoś pochwyci chwałę jednego jej aspektu, ktoś drugi dostrzeże łaskę i piękno innego i dusza wypełnia się niebiańskim światłem. Gdybyśmy ujrzeli całą jej chwałę, duch by w nas omdlał. Ale możemy znieść daleko wspanialsze objawienia licznych Bożych obietnic niż te, którymi cieszymy się obecnie. Ogarnia mnie smutek, gdy widzę, jak tracimy z oczu pełnię przeznaczonego dla nas błogosławieństwa. Zadowalamy się chwilowymi przebłyskami duchowego oświecenia, podczas gdy dzień po dniu moglibyśmy chodzić w świetle Jego obecności. SdK 100.1

Drodzy bracia, módlcie się jak nigdy dotąd, by promienie Słońca Sprawiedliwości oświetlały Słowo, byście mogli zrozumieć jego prawdziwe znaczenie. Jezus modlił się, by Jego uczniowie zostali uświęceni przez Prawdę — to jest przez Słowo Boże. Jakże gorliwie powinniśmy się więc modlić, by Ten, który “bada wszystko, nawet głębokości Boże” (1 Koryntian 2,10), Ten, którego zadaniem jest przypomnieć wszystko ludowi Bożemu i wprowadzić go we wszelką Prawdę, był z nami podczas stuiowania Jego Słowa. SdK 100.2

*****

Bóg chce, byśmy polegali na Nim, a nie na człowieku. Pragnie, byśmy posiedli nowe serce; chce, by światło płynące od tronu Bożego ukazało się nam się w całej okazałości. — The Review and Herald, 18 luty 1890. SdK 100.3