Świadectwa dla kaznodziejów i pracowników ewangelii
Rozdział 18 — Podstawy wzajemnych stosunków
Jehowa jest naszym Królem
Bóg objawił mi wiele rzeczy, które polecił mi przekazać Swemu ludowi za pomocą słowa i pióra. Przez to poselstwo Ducha Świętego lud Boży otrzymuje święte wskazówki dotyczące ich obowiązków względem Boga i bliźnich. SdK 454.1
Do naszych zborów wkradła się dziwna rzecz. Ludzie, którym powierzono odpowiedzialne stanowiska, by byli mądrymi pomocnikami swoich współpracowników, doszli do przekonania, że ustanowiono ich królami i władcami w zborach; że jednemu bratu mogą powiedziać: “Zrób to!”, a drugiemu: “Zrób tamto!”, a jeszcze innemu: “Masz pracować w taki a taki sposób”. W niektórych naszych placówkach pracownikom zapowiedziano, że ich wypłata zostanie wstrzymana, jeśli nie będą się ściśle trzymać instrukcji wysoko postawionych osób. SdK 454.2
Jest rzeczą właściwą, gdy pracownicy się wspólnie naradzają jak bracia; ale człowiek, który domaga się, by jego współpracownicy zasięgali jego osobistej rady odnośnie szczegółów swojej pracy i od niego uczyli się, jak mają pracować, jest w niebezpiecznym położeniu i powinien się dokładnie zapoznać z zakresem swoich obowiązków. Bóg nikogo nie ustanowił sumieniem swojego bliźniego. Nie jest rzeczą mądrą obarczać tak wielką odpowiedzialnością jakiegokolwiek urzędnika, bo może on dojść do wniosku, że tylko przez dyktaturę będzie w stanie wszystkiemu podołać. SdK 454.3
Nieustające zagrożenie
Od lat wzrasta tendencja do tyranizowania Bożego dziedzictwa przez ludzi zajmujących odpowiedzialne stanowiska, przez co zanika w członkach kościoła poczucie potrzeby boskiego prowadzenia oraz świadomość przywileju zasięgania rady u Boga odnośnie swoich obowiązków. Ten stan rzeczy musi ulec zmianie. Konieczna jest reforma. Ludzie nie posiadający mądrości, która pochodzi z góry, nie powinni być powoływani do służby na stanowiskach, gdzie ich wpływ ma tak ogromne znaczenie dla zborowników. SdK 455.1
W moich wcześniejszych doświadczeniach związanych z tym poselstwem polecono mi stawić czoło temu złu. Podczas mojej pracy w Europie i w Australii, a później na zebraniu namiotowym w San Jose w roku 1905 musiałam przekazać ludowi świadectwo ostrzeżenia w tej sprawie, ponieważ doprowadzono do tego, że dusze szukały mądrości u człowieka zamiast u Boga, który jest naszą mądrością, naszym uświęceniem i sprawiedliwością. A teraz znowu otrzymałam to samo poselstwo, jeszcze bardziej stanowcze i zdecydowane, ponieważ Duch Boży został bardziej znieważony. SdK 455.2
Wielki przywilej
Bóg jest Nauczycielem Swojego ludu. Wszyscy ci, którzy ukorzą przed Nim swoje serca, zostaną przez Niego pouczeni. “Jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana”. Jakuba 1,5. Pan chce, by każdy członek kościoła żarliwie modlił się o mądrość, by wiedzieć, czego Bóg od niego oczekuje. Zdobyć osobiste doświadczenie, nauczyć się przynosić swoje troski i kłopoty do Boga — jest przywilejem każdego wierzącego. Napisano: “Zbliżcie się do Boga, a zbliży się do was”. Jakuba 4,8. SdK 455.3
Przez Swego sługę Izajasza Bóg wzywa Swój kościół, by uświadomił sobie, że mądrość Nieskończonego jest do jego dyspozycji; “Wyjdź na górę wysoką, zwiastunie dobrej wieści, Syjonie! Podnieś mocno swój głos, zwiastunie dobrej wieści, Jeruzalem! Podnieś się, nie bój się! Mów do miast judzkich: Oto wasz Bóg! Oto Wszechmocny, Jehowa przychodzi w mocy, Jego ramię włada. Oto ci, których sobie zarobił, są z Nim, a ci, których wypracował, są przed Nim. Jak pasterz będzie pasł Swoją trzodę, do Swojego naręcza zbierze jagnięta i na Swoim łonie będzie je nosił, a kotne będzie prowadził ostrożnie. SdK 456.1
Kto zmierzył Swoją garścią wody i piędzią wytyczył granice niebiosom? A kto korcem odmierzył glinę? Kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach wagi? Kto kieruje Duchem Pana, a czyja rada pouczyła Go? Z kim się naradzał, aby nabrać rozumu i nauczyć się właściwej drogi? Kto uczył Go poznania i wskazał Mu drogę rozumu? Oto narody są jak kropla w wiadrze i znaczą tyle, co pyłek na szalach wagi, oto wyspy ważą tyle co ziarnko piasku. Nawet Libanu nie starczy na ogień ofiarny, a jego zwierzyny na całopalenie. Wszystkie narody są niczym u Niego, uważa je za pustą nicość”. Izajasza 40,9-17. SdK 456.2
“Czy nie wiesz? Czy nie słyszałeś? Bogiem wiecznym jest Pan, Stwórcą krańców ziemi. On się nie męczy i nie ustaje, niezgłębiona jest Jego mądrość. Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości. Młodzieńcy ustają i mdleją, a pacholęta potykają się i upadają, lecz ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają”. Izajasza 40,28-31. SdK 456.3
W księdze Izajasza, w rozdziałach 41-45, Bóg w pełni objawia Swój zamiar wobec Swojego ludu i rozdziały te należy studiować z modlitwą. Bóg nie uczy tu Swego ludu, by ten odwrócił się od Jego mądrości i szukał jej u śmiertelnego człowieka. On oświadcza: “Pomnij na to, Jakubie, i ty Izraelu, gdyż ty jesteś Moim sługą, stworzyłem cię, jesteś Moim sługą, Izraelu, nie zapomnę o tobie. Starłem jak obłok twoje występki, a twoje grzechy jak mgłę: Nawróć się do Mnie, bo cię odkupiłem. Wykrzykujcie niebiosa, bo Pan to uczynił, krzyczcie głośno, wy, głębiny ziemi, wy góry, wybuchajcie okrzykiem radości, ty, lesie, ze wszystkimi swoimi drzewami, gdyż Pan odkupił Jakuba i wsławił się w Izraelu”. Izajasza 44,21-23. SdK 456.4
“Zapowiedzcie i przedstawcie sprawę, niech także wspólnie się naradzą! Kto od dawien dawna to przepowiedział, kto od dawien dawna zwiastował? Czy nie Ja, Pan poza którym nie ma Boga? Oprócz Mnie nie ma żadnego boga sprawiedliwego i wybawiciela. Do Mnie zwróćcie się wszystkie krańce ziemi, abyście były zbawione, bo Ja jestem Bogiem i nie ma innego. Przysiągłem na Siebie, z Moich ust wyszła prawda, słowo niezmienne, że przede Mną będzie się zginać wszelkie kolano, będzie przysięgał wszelki język, mówiąc: Jedynie w Panu jest zbawienie i moc, do Niego przyjdą ze wstydem wszyscy, którzy się na Niego gniewali. Lecz wszelkie potomstwo Izraela uzyska w Panu zbawienie i chlubić się w Nim będzie”. Izajasza 45,21-25. SdK 457.1
Każde jarzmo ma zostać złamane
Piszę tak wiele na ten temat, ponieważ pokazano mi, że kaznodzieje i lud są coraz bardziej kuszeni, by polegać na mądrości ograniczonego człowieka i z ciała czynić swoje oparcie. Do przewodniczących konferencji i do osób na odpowiedzialnych stanowiskach mam następujące poselstwo: Rozerwijcie kajdany i pęta nałożone na lud Boży. To do was skierowane są słowa: “Wszelkie jarzmo rozerwij”. Izajasza 58,6 (BG). Jeśli nie przestaniecie podporządkowywać człowieka człowiekowi, jeśli nie staniecie się ludźmi pokornego serca i sami nie zaczniecie się uczyć drogi Pańskiej jak dzieci, Pan odsunie was od Swego dzieła. Mamy się wzajemnie traktować jak bracia, jak współpracownicy, mamy innych uważać za mężczyzn i kobiety, którzy razem z nami szukają światła i zrozumienia drogi Pańskiej i którzy zazdrośnie strzegą Jego chwały. SdK 457.2
Bóg mówi: “Będę uwielbiony w Moim ludzie”, jednak butne kierowanie dziełem przez ludzi doprowadziło do tego, że Bóg został odsunięty na bok i realizowane są ludzkie projekty. Jeśli pozwolicie, by tak się nadal działo, wasza wiara wkrótce obumrze. Bóg jest na każdym miejscu i widzi postępowanie ludu, który twierdzi, że jest reprezentantem zasad Jego słowa. Oczekuje zmiany. Chce, żeby Jego lud był formowany i kształtowany nie według wyobrażeń człowieka, ale na podobieństwo Boże. Usilnie was proszę, byście badali Pismo jak nigdy dotąd, byście mogli poznać drogę i wolę Bożą. O, gdyby każda dusza przejęła się tym poselstwem i odrzuciła zło. SdK 458.1
Doświadczenie Pawła
Uważnie przestudiujmy pierwszy i drugi rozdział 1 Listu do Koryntian. “My zwiastujemy Chrystusa ukrzyżowanego” — mówi apostoł — “dla Żydów wprawdzie zgorszenie, a dla pogan głupstwo, natomiast dla powołanych — i Żydów, i Greków, zwiastujemy Chrystusa, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą. Bo głupstwo Boże jest mędrsze niż ludzie, a słabość Boża mocniejsza niż ludzie. Przypatrzcie się zatem sobie, bracia, kim jesteście według powołania waszego, że niewielu jest między wami mądrych według ciała, niewielu możnych, niewielu wysokiego rodu, ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne, i to, co jest niskiego rodu u świata i co wzgardzone, wybrał Bóg, w ogóle to, co jest niczym, aby to, co jest czymś unicestwić, aby żaden człowiek nie chełpił się przed obliczem Bożym. Ale wy dzięki Niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem, aby, jak napisano: Kto się chlubi, w Panu się chlubił”. 1 Koryntian 1,23-31. Człowiek, który chce się stać mądrością dla drugiego człowieka, wkrótce odkryje, że mu jej brakuje. SdK 458.2
“Przybyłem do was w słabości i w lęku, i w wielkiej trwodze” — kontynuuje Paweł. “A mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. My tedy głosimy mądrość wśród doskonałych, lecz nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy giną; ale głosimy mądrość Bożą, tajemną, zakrytą, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, której żaden z władców tego świata nie poznał, bo gdyby poznali, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali”. 1 Koryntian 2,3-8. SdK 459.1
Nauczani przez Ducha
W następnych słowach apostoł ukazuje prawdziwe źródło mądrości dla wierzącego: “Wam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże. Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg nikt nie poznał, tylko Duch Boży... Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę”. 1 Koryntian 2,10-13. SdK 459.2
Słowa te znaczą bardzo wiele dla duszy, która próbuje przebiec bieg wytyczony przez ewangelię. “Człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. Bo któż poznał myśl Pana? Któż może Go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej”. 1 Koryntian 2,14-16. SdK 459.3
Przeczytajcie również trzeci rozdział tej księgi; studiujcie te słowa z modlitwą. Jako lud potrzebujemy Ducha Świętego, by pobudzał naszą wiarę i utrzymywał nas w dobrej duchowej kondycji. Nie wolno stosować żadnych nacisków wymuszających posłuszeństwo wobec ograniczonego ludzkiego umysłu. “Dajcie sobie spokój z człowiekiem, który wart tyle, co tchnienie w jego nozdrzach” — mówi Pan. Zachęcając lud, by polegał na ludzkiej mądrości, zawieszamy zasłonę pomiędzy Bogiem a człowiekiem i tracimy z pola widzenia Tego, który jest niewidzialny. SdK 460.1
W naszym osobistym doświadczeniu mamy być pouczani przez Boga. Jeśli szczerze będziemy Go szukać, będziemy wyznawać Mu nasze słabości, a On obiecał przyjąć wszystkich, którzy przychodzą do Niego z pokornym sercem. Ten, kto się podda Bożym żądaniom, będzie się cieszył stałą obecnością Chrystusa w swoim sercu, a Jego towarzystwo będzie dla niego rzeczą najcenniejszą. Uchwyciwszy się boskiej mądrości uniknie zepsucia, jakie jest na świecie z powodu pożądliwości. Z dnia na dzień będzie się coraz pilniej uczył, jak zanosić swoje słabości do Tego, który obiecał pomoc w każdej potrzebie. SdK 460.2
To poselstwo jest przekazywane naszym zborom na każdym miejscu. W tym fałszywym doświadczeniu, które wkrada się do kościoła, działa przemożny wpływ, mający na celu wywyższenie ludzkich narzędzi, nakłonienie wielu do polegania na ludzkim osądzie oraz kontrolowanie umysłów. Wpływ ten odwraca uwagę od Boga. Boże uchowaj, by tego rodzaju doświadczenia pogłębiały się i rozwijały w szeregach Adwentystów Dnia Siódmego. Nasze prośby mają docierać wyżej niż do omylnego człowieka — do samego Boga. Bóg nie ogranicza się do jednego miejsca czy osoby. Spogląda z nieba na dzieci ludzkie, widzi ich problemy, zna wszystkie okoliczności każdego życiowego doświadczenia. Wie doskonale, jaką pracę ma wykonać w ludzkim sercu i nie potrzebuje, by jakikolwiek człowiek kierował działaniem Jego Ducha. SdK 460.3
“Taka zaś jest ufność, jaką mamy do Niego, iż jeżeli prosimy o coś według Jego woli, wysłuchuje nas. A jeżeli wiemy, że nas wysłuchuje, o co Go prosimy, wiemy też, że otrzymaliśmy już od Niego to, o co prosiliśmy”. 1 Jana 5,14-15. Bóg wyznaczył aniołów, którzy wykonują Jego wolę, by odpowiedać na modlitwy pokornych tej ziemi i prowadzić Jego kaznodziejów dobrą radą, dając im trzeźwy osąd. Niebiańscy posłańcy nie ustają w wysiłkach, by udzielać łaski, siły i rady wiernym dzieciom Bożym, by mogły mieć udział w dziele przekazania światła światu. Cudowna ofiara Chrystusa umożliwiła każdemu człowiekowi wykonanie szczególnego dzieła. Kiedy pracownik otrzyma mądrość z jedynego prawdziwego źródła, stanie się czystym kanałem światła i błogosławieństwa, bo zostanie uzdolniony do służby przez obfity strumień łaski i światła wypływający od tronu Bożego. SdK 461.1