Weźmiecie moc
Ciągły dopływ oliwy — 9 styczeń
“I powtórnie odezwałem się, i zapytałem go: Co oznaczają te dwie gałązki drzew oliwnych, które dwiema złotymi rurkami wypuszczają z siebie oliwę do złotych lamp? Wtedy on odpowiedział mi: Czy nie wiesz, co one oznaczają? I odpowiedziałem: Nie, mój panie! A on odrzekł: To są dwaj pomazańcy, którzy stoją przed Panem całej ziemi”. Zachariasza 4,12-14. WM 17.1
Ciągła obecność Ducha Świętego w Kościele została przedstawiona prorokowi Zachariaszowi w pewnej wizji. Zawiera ona również dla nas wspaniałą naukę, z której możemy czerpać pociechę. Prorok powiada: “Anioł, który rozmawiał ze mną, powrócił i obudził mnie, jak budzi się kogoś ze snu, i zapytał mnie: Co widzisz? A ja odpowiedziałem: Widzę, oto jest świecznik cały ze złota, a na jego szczycie jest czasza. Na niej jest siedem lamp, a lampy, które są na jej szczycie, mają po siedem knotów. Dwa drzewa oliwne stoją obok niego, jedno z prawej strony czaszy, a drugie z jej lewej strony. Wtedy odezwałem się i rzekłem do anioła, który rozmawiał ze mną: Co to oznacza, mój panie? (...) Wtedy on odpowiedział, mówiąc do mnie: Takie jest słowo Pana do Zorobabela: Nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi to się stanie — mówi Pan Zastępów. (...) Wtedy odezwałem się i zapytałem go: Co oznaczają te dwa drzewa oliwne po prawej i po lewej stronie świecznika? (...) A on odrzekł: To są dwaj pomazańcy, którzy stoją przed Panem całej ziemi”. Zachariasza 4,1-14. WM 17.2
Z dwóch drzew oliwnych złota oliwa spływa złotymi rurkami do naczynia świecznika, a stamtąd do złotych lamp, które oświetlają świątynię. Tak też od świętych, którzy stoją w obecności Boga, Jego Duch jest udzielany ludziom zaangażowanym w Jego służbie. Misja dwóch pomazańców polega na przekazywaniu światła i mocy ludowi Bożemu. Stoją oni przed Bogiem po to, by przyjmować błogosławieństwo dla nas. Jak drzewa oliwne wylewają oliwę złotymi rurkami, tak niebiańscy posłańcy starają się przekazywać nam wszystko, co otrzymują od Boga. Cały niebiański skarbiec czeka na nasze prośby i przyjęcie, a w miarę, jak przyjmujemy błogosławieństwa, mamy je przekazywać innym. W ten sposób święte lampy są zasilane, a Kościół staje się nośnikiem światłości dla świata. — The Review and Herald, 2 marzec 1897. WM 17.3