Weźmiecie moc

Dobroczynność — 22 marzec

“Każdy, tak jak sobie postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu; gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje. A władny jest Bóg udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem, mogli hojnie łożyć na wszelką dobrą sprawę”. 2 Koryntian 9,7-8. WM 90.1

Gdy serca ludzi zostają zmiękczone przez obecność Ducha Świętego, stają się oni bardziej podatni na Jego działanie i podejmują decyzje, by wyrzec się siebie i poświęcić coś dla sprawy Bożej. Gdy boskie światło oświeca umysł z niezwykłą wyrazistością i mocą, wówczas wrodzone skłonności zostają przezwyciężone, egoizm traci swoją moc panowania nad sercem, a budzi się pragnienie pójścia za wzorem Jezusa Chrystusa w praktykowaniu samowyrzeczenia i dobroczynności. Usposobienie człowieka, z natury egoistycznego, zmienia się. Jest on teraz uprzejmy. Jego serce wzbiera współczuciem dla zgubionych grzeszników, tak że składa uroczystą obietnicę Bogu, podobnie jak czynili to Abraham i Jakub. WM 90.2

Niebiańscy aniołowie są obecni w takiej chwili. Miłość Boża i miłość do ludzi zwycięża nad egoizmem i umiłowaniem świata. Ma to miejsce zwłaszcza wtedy, gdy mówca, w Duchu Świętym i mocy Bożej, przedstawia plan odkupienia powzięty przez Majestat Niebios i oparty na ofierze złożonej na krzyżu. (...) WM 90.3

Bóg wyznaczył człowiekowi rolę do spełnienia w dziele zbawienia bliźnich. Tak więc człowiek może współpracować z Chrystusem, wykonując dzieło miłosierdzia i dobroci. Jednak człowiek nie może odkupić bliźnich, gdyż nie jest w stanie zadośćuczynić wymaganiom naruszonej sprawiedliwości. To mógł uczynić jedynie Syn Boży, odkładając na bok swoją cześć i chwałę, przyodziewając swoją boskość w człowieczeństwo i przychodząc na ziemię, by upokorzyć się i przelać swoją krew za rodzaj ludzki. WM 90.4

Wysyłając swoich uczniów, Jezus polecił im: “Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu”. Marka 16,15. W ten sposób Chrystus powierzył ludziom dzieło głoszenia ewangelii. Jednak podczas gdy niektórzy wychodzą, by głosić, On wzywa innych, by odpowiedzieli na Jego żądanie, oddając dziesięciny i dary na wsparcie służby ewangelizacyjnej i wydawanie drukiem literatury rozpowszechnianej później na terenie całego kraju. — Testimonies for the Church IV, 470-472. WM 90.5