Weźmiecie moc

Szczodrość — 21 marzec

“Mimo licznych utrapień, które wystawiały ich na próbę, niezwykła radość i skrajne ubóstwo ich przerodziły się w nadzwyczajne bogactwo ich ofiarności”. 2 Koryntian 8,2. WM 89.1

Egoizm może zostać pokonany jedynie wtedy, gdy chrześcijańska motywacja zostanie w pełni uznana, sumienie ożywi się pod wpływem poczucia obowiązku, a boska światłość wywrze wpływ na serce i charakter. Wtedy też człowiek może się stać odzwierciedleniem myśli Chrystusowej. Duch Święty, działając na serca i charaktery ludzi, usunie wszelką skłonność do chciwości i nieuczciwości. WM 89.2

Gdy posłaniec Pański przekazuje poselstwo dla Kościoła, wówczas Bóg przemawia do swego ludu, budząc sumienia i uświadamiając ludziom, że nie oddawali wiernie dziesięciny Panu, a gdy wydawało im się to wygodne, zaniedbywali także oddawanie darów. Zużywali pieniądze Pańskie dla siebie, budując domy, kupując konie, powozy i ziemię. Czynili to w nadziei wielkich zysków i co roku mieli tę samą wymówkę. “Czy człowiek może oszukiwać Boga?” Malachiasza 3,8. O tak, ludzie czynią to wielokrotnie, a to dlatego, że brak im uduchowienia i nie potrafią odróżnić duchowych spraw od innych. WM 89.3

Przy różnych okazjach Pan silnie wpływał na zeświecczonych, egoistycznych ludzi. Ich umysły zostały oświecone przez Ducha Świętego, ich serca odczuły Jego przemożne działanie. Pod wpływem uświadomienia sobie obfitego miłosierdzia i łaski Bożej zrozumieli, że ich obowiązkiem jest wspieranie Jego dzieła i budowanie Jego królestwa. Przypomnieli sobie nakaz Pański: “Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie je mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują i kradną; ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują i nie kradną”. Mateusza 6,19-20. Zapragnęli uczestniczenia w królestwie Bożym i zobowiązali się oddawać środki na różne przedsięwzięcia w dziele Pańskim. Zobowiązali się do tego nie względem ludzi, ale Boga, w obecności Jego świętych aniołów, którzy działali na serca tych egoistycznych, miłujących pieniądze osób. — The Review and Herald, 23 maj 1893. WM 89.4