Weźmiecie moc

Duch Święty zawsze oczekuje — 31 styczeń

“Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem”. Jana 14,26. WM 39.1

Duch Święty zawsze oczekuje, by pełnić swe dzieło w sercu człowieka. Ci, którzy pragną się uczyć, mogą utrzymywać bliską więź z Bogiem, a wówczas spełniona zostanie wobec nich obietnica, iż Pocieszyciel nauczy ich wszystkiego i przypomni im wszystko, co Chrystus powiedział swoim uczniom, kiedy był wśród nich na ziemi. Jednak jeśli odłączamy się od Boga, nie możemy być uczniami w szkole Chrystusa. Wówczas też w ogóle nie będziemy się poczuwać do odpowiedzialności za ludzi, za których Chrystus oddał życie. WM 39.2

Uczniowie Chrystusa z trudem pojmowali, jak bardzo Jego nauczanie różniło się od tradycji i mądrości rabinów, uczonych w Piśmie i faryzeuszów. Teorie, które uczono ich szanować jako głos Boży, wciąż wywierały wpływ na ich umysły i kształtowały postawy. Uczniowie Jezusa dopóty nie mogli stać się żywymi światłami, dopóki nie zostali uwolnieni spod wpływu ludzkich twierdzeń i przykazań, a słowa Chrystusa nie zostały głęboko odciśnięte w ich umysłach i sercach jako wielkie prawdy, cenne klejnoty wiedzy — godne ich szacunku, miłości i posłuszeństwa. WM 39.3

Jezus przyszedł na ten świat, żył w doskonałej świętości, a następnie oddał życie za ludzkość, pozostawiając Kościołowi dziedzictwo bezcennych skarbów, których powiernikami stali się Jego naśladowcy. Swoich uczniów uczynił depozytariuszami najcenniejszych nauk, które miały się stać własnością wszystkich wierzących jako nauki wolne od kłamstwa i ludzkiej tradycji. Zbawiciel objawił się im jako Światłość świata, Słońce Sprawiedliwości. Obiecał im też Pocieszyciela, Ducha Świętego, którego Ojciec miał posłać w Jego imieniu. — The Signs of the Times, 16 listopad 1891. WM 39.4

“Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was”. Jana 14:18. Duch Boży, którego Odkupiciel świata obiecał posłać, jest obecny i służy swą mocą. On nie pozostawił swego ludu na ziemi bez swej łaski, zdanego na ataki wroga Boga i ludzkości oraz narażonego na ucisk ze strony złych ludzi. Przyszedł do nich, tak jak obiecał im Zbawca. — Tamże, 23 listopad 1891. WM 39.5