W atmosferze niebios

Chodząc w jarzmie Chrystusa — 16 luty

“Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”. Mateusza 11,28.29. AN 53.1

Nasz Zbawiciel nabył ludzkość za cenę największego upokorzenia. (...) Wskazuje nam jedyną ścieżkę prowadzącą do wąskiej bramy, za którą jest wąska droga, wiodąca na rozległe i miłe pastwiska. On zaznaczył każdy krok na tej drodze, żeby jednak nikt nie popełnił błędu, mówi nam dokładnie, co mamy czynić. “Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mateusza 11,29.30. To jest jedyny sposób, w jaki grzesznicy mogą być zbawieni. Wiedząc, że nikt nie jest w stanie być posłusznym temu nakazowi o własnych siłach, Chrystus mówi nam, byśmy się nie martwili i nie bali, ale pamiętali o tym, co On może uczynić, jeśli przyjdziemy do Niego, ufając Jego sile. Mówi: “Jeśli jesteś połączony ze mną, twoim odkupicielem, ja będę twoją siłą i skutecznością”. AN 53.2

Błogosławieństwa związane z zaproszeniem Chrystusa mogą sobie uświadomić jedynie ci, którzy chodzą w jarzmie Chrystusa. Przyjęcie tego zaproszenia oznacza, że przestaniesz kierować swoją sympatię i uczucia do świata, a zwrócisz je ku temu, co sprawi, że będziesz mógł się radować z błogosławionej wspólnoty i bliskiej łączności z Bogiem. Przychodząc do Chrystusa wiążesz z Nim swój los. AN 53.3

Pan postanowił, że każdy, kto jest posłuszny Jego słowu, będzie miał radość, pokój i Jego nieustającą, podtrzymującą moc. Tacy ludzie przybliżają się do Niego zawsze, nie tylko wtedy, gdy klęczą przed Nim w modlitwie, ale także wtedy, gdy spełniają życiowe obowiązki. On przygotował dla nich miejsce u swego boku, gdzie życie jest oczyszczane z tego wszystkiego, co niewłaściwe i niemiłe. Przez tę stałą więź z Nim stają się Jego współpracownikami w dziele życia. (...) AN 53.4

On zaprasza nas: “Przyjdź do mnie. Weź na siebie moje jarzmo. Nie wymagam, byś czynił cokolwiek, czego ja wcześniej nie uczyniłem. Wszystko, o co cię proszę, to żebyś brał ze mnie przykład. Idź ścieżką, którą wytyczyłem. Stąpaj po śladach moich stóp”. — The Review and Herald, 23 październik 1900. AN 53.5