W atmosferze niebios

Późny deszcz — 27 listopad

“Proście Pana o deszcz późnej pory deszczowej! Pan stwarza chmury burzowe i zsyła deszcz. On daje ludziom chleb, zieleń na polu”. Zachariasza 10,1. AN 338.1

Nasz niebiański Ojciec nie żąda od nas tego, czego nie możemy zrobić. Pragnie, by Jego lud gorliwie wykonywał Jego zamiary. Wierzący mają się modlić o moc, oczekiwać jej i przyjmować ją, aby mogli dorastać do pełni dojrzałości w Jezusie Chrystusie. AN 338.2

Nie wszyscy członkowie Kościoła praktykują osobistą pobożność. Dlatego nie rozumieją swojej osobistej odpowiedzialności. Nie uświadamiają sobie, że ich przywilejem i obowiązkiem jest osiągnięcie wzniosłego poziomu chrześcijańskiej doskonałości. (...) Czy spoglądamy w przyszłość ku późnemu deszczowi, ufnie żywiąc nadzieję na lepsze czasy, kiedy Kościół zostanie obdarzony mocą z wysokości i przygotowany do działania? Późny deszcz nigdy nie odświeży martwych i bezczynnych, którzy nie korzystają z mocy, którą Bóg ich obdarzył. — The Review and Herald, 17 maj 1906. AN 338.3

Bardzo potrzebujemy czystej, życiodajnej atmosfery, która ożywia duchowe istnienie. Potrzebujemy większej gorliwości. Uroczyste poselstwo dane nam w celu przekazania go światu ma być zwiastowane z większą żarliwością oraz z intensywnością, która wywrze wrażenie na niewierzących, tak iż zrozumieją, że Najwyższy działa z nami i że On jest źródłem naszej efektywności i siły. (...) AN 338.4

Bóg powierzył nam talenty, których mamy używać dla budowania Jego królestwa. (...) Czy zadajemy sobie pytanie: Jak używam talentów danych mi przez Pana? Czy przynosisz Bogu w ofierze (...) jedynie słabą, połowiczną służbę? (...) AN 338.5

Czy używasz wszystkich swoich sił w celu prowadzenia zgubionych owiec do trzody? Tysiące ludzi tkwiących w niewiedzy czeka na ostrzeżenie. Jak nigdy dotąd módl się o moc Chrystusa. Módl się o natchnienie Ducha Świętego, abyś został napełniony pragnieniem ratowania tych, którzy giną. Niechaj do niebios wznosi się modlitwa: “Niech nam Bóg miłościw będzie i niech nam błogosławi, niech nad nami rozjaśni oblicze swoje! (...) Aby poznano na ziemi drogę twoją, wśród wszystkich narodów zbawienie twoje”. Psalmów 67,2-3. — The Review and Herald, 17 maj 1906. AN 338.6