W atmosferze niebios

Proces szlifowania — 17 wrzesień

“Najmilsi! Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu, ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili”. 1 Piotra 4,12-13. AN 267.1

Nie bez celu zsyła Bóg próby na swoje dzieci. Nigdy nie prowadzi ich inaczej, niż sami pokierowaliby swoim życiem, gdyby widzieli koniec na początku i rozumieli chwalebne zamiary, które wypełniają jako Boży współpracownicy. Bóg poddaje ich dyscyplinie, by uczynić ich pokornymi, a prowadząc ich przez próby i uciski pozwala im dostrzec ich słabości i przybliżyć się do Niego. (...) AN 267.2

Chrześcijanie są skarbami Chrystusa. Mają jasno błyszczeć dla Niego, szerząc wokoło światło Jego dobroci i piękna. Sposób, w jaki odbijają to światło, zależy od tego, jak zostali wypolerowani. Mogą wybrać, czy chcą zostać oszlifowani, czy też pozostaną tacy jacy byli. Jednak każdy, kto zostanie ogłoszony godnym miejsca w świątyni Pańskiej, musi poddać się procesowi wygładzania. Bez szlifu, jaki nadaje Pan, nie mogą odbijać światła, gdyż są jak surowy kamień. Chrystus mówi do człowieka: Należysz do mnie. Ja cię odkupiłem. Teraz jesteś jeszcze tylko surowym kamieniem. Jednak jeśli oddasz się w moje ręce, wyszlifuję cię tak, iż będziesz błyszczał dla mojej chwały. Nikt nie wyrwie cię z mojej ręki. Uczynię cię moim szczególnym skarbem. W dniu mojej koronacji będziesz klejnotem w mojej koronie radości. AN 267.3

Boski Pracownik nie poświęca uwagi bezwartościowemu materiałowi. Jedynie cenne klejnoty szlifuje starannie, odcinając wszystkie zbędne części. Proces ten nie jest łatwy i wystawia na próbę cierpliwość człowieka, bowiem dotkliwie rani jego dumę. Chrystus tnie głęboko doświadczając człowieka, by odrzucić całą jego zwodniczą samowystarczalność i pychę. Usuwa nadmiar materiału i wszystko, co mogłoby szpecić cenny minerał. Następnie trzymając kamień w intensywnym świetle, Mistrz widzi w nim swoje odzwierciedlenie i ogłasza, iż klejnot jest godny znaleźć się w Jego kolekcji. Choć tak radykalne, to jednak cenne jest doświadczenie, które nadaje kamieniowi nową wartość. — The Review and Herald, 7 marzec 1912. AN 267.4