W atmosferze niebios

Zalety warte pielęgnowania — 25 sierpień

“Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu”. Galacjan 5,22-23. AN 244.1

Jest tu wskazany cel, do którego dążymy: “Owocem zaś Ducha są: miłość...”. Jeśli mamy miłość Chrystusową w sercu, naturalne będzie dla nas posiadanie także innych zalet, takich jak: radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość, a “przeciwko takim nie ma zakonu”. Prawo Boże nie potępia i nie trzyma w niewoli tych, którzy posiadają te zalety, bowiem są oni posłuszni wymaganiom prawa Bożego. Zachowują prawo i (...) nie są w niewoli prawa. (...) AN 244.2

Mamy posiadać miłość, z którą związane są: radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość. W świecie widzimy niepokój i niezadowolenie. Ludzie pragną czegoś, czego nie mają. Pragną czegoś, co wzbudzałoby ich ekscytację i dostarczało rozrywki. Jednak chrześcijanin ma radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Dla tych zalet pragniemy otworzyć drzwi serca pielęgnując te niebiańskie cechy pochodzące od Ducha Świętego. (...) Nikt nie może tego zrobić za innych. Ty musisz działać, by zdobyć te zalety Ducha Świętego, ale nie możesz tego uczynić za mnie. (...) Każdy osobiście musi pracować i przez osobiste wysiłki posiąść łaskę Bożą w sercu. Ja nie mogę ukształtować charakteru za ciebie ani ty za mnie. Jest to odpowiedzialność, która spoczywa na każdym indywidualnie, tak na młodych, jak i na starszych. — The Review and Herald, 4 styczeń 1887. AN 244.3

Chrystus mówi: “Sprawię, że śmiertelnik będzie rzadszy niż szczere złoto, a człowiek niż złoto z Ofiru”. Izajasza 13,12. W jaki sposób? Przez rozwijanie zalet Ducha Świętego: miłości, radości, pokoju, cierpliwości, uprzejmości, dobroci, wierności, łagodności, wstrzemięźliwości. Pragniemy żywej wiary, która chwyta się ramienia Jahwe. (...) Wszyscy potrzebujemy zalet Ducha Bożego w sercu. — The Review and Herald, 21 grudzień 1886. AN 244.4

Kiedy miłość Chrystusa jest w sercu, nie może się ukryć, gdyż jest jak miła woń kadzidła. Święty wpływ odzwierciedla się w charakterze i objawia się wobec wszystkich. Chrystus zostaje ukształtowany wewnątrz jako “nadzieja chwały”. — The Review and Herald, 4 styczeń 1887. AN 244.5