W atmosferze niebios

Każdy na swoim posterunku — 9 sierpień

“Spełniajcie swoje obowiązki z całym zapałem, tak jakbyście służyli Panu, a nie ludziom”. Efezjan 6,7 (BWP). AN 228.1

Pan zna nas osobiście. Każdy człowiek przychodzący na świat otrzymuje odpowiednie zadanie w celu uczynienia świata lepszym. (...) Każdy ma swoją sferę działań, a jeśli czyni Boga swoim doradcą, wówczas będzie działał zgodnie z Jego zamierzeniami. Bóg każdemu wyznaczył posterunek i zadania, a jeśli osobiście poddajemy się Jego działaniu, choć nawet nasze życie wydaje się nam zawiłe i niezrozumiałe, to Bóg ma w tym życiu cel, a człowiek, posłuszny Bożej mądrości, wykona ostatecznie Boży zamiar. Jak w dobrze wyszkolonej armii każdy żołnierz ma swoje wyznaczone stanowisko i spełnia swoją rolę w sprawnym funkcjonowaniu całości, tak pracownik Boży musi spełniać swoją wyznaczoną rolę w wielkim dziele Bożym. AN 228.2

Obecne życie w swoim kształcie i wymiarach nie jest Bożym ideałem. Wiele jest w nim trudu, nieszczęść i tragedii. Człowiek porzucający miejsce wyznaczone mu przez Boga, by pobłażać swoim skłonnościom i wykonywać własny plan, dozna rozczarowania, gdyż wybiera swoją drogę, a nie drogę Bożą. AN 228.3

Są tacy, którzy przyjmują odpowiedzialne stanowiska, ale nie mają poczucia odpowiedzialności, wskutek czego działają przypadkowo, nie rozumiejąc znaczenia powierzonego im dzieła. Inni przyjmują zadania, do których nie są przygotowani. (...) Jeszcze inni starają się iść własną drogą i wykonywać własne zamierzenia i plany, a Bóg wznosi bariery i nie pozwala im postępować tak, jak im się podoba. (...) AN 228.4

Nasz niebiański Ojciec jest naszym władcą, więc musimy poddać się Jego dyscyplinie. Jesteśmy członkami Jego rodziny. On ma prawo do naszej służby, a jeśli jeden z członków Jego rodziny stara się czynić swoją wolę, to zaburza harmonię i porządek panujący w dziele Bożym. Musimy uważać, by nie iść własną drogą, ale trzymać się Bożej drogi i czynić Bożą wolę. (...) AN 228.5

Niechaj Bóg kieruje, a my mówmy: “Nie moja wola, ale Twoja wola niech się stanie”. — Letter 6, 1894. AN 228.6