W atmosferze niebios

Nasz dług — 3 sierpień

“Ile winieneś panu memu?” Łukasza 16,5. AN 222.1

“Albo czy nie wiecie, (...) że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni”. 1 Koryntian 6,19-20. Jakże wielka cena została zapłacona za nas! Spójrz na krzyż Golgoty i ofiarę wywyższoną na nim. Popatrz na te ręce przebite strasznymi gwoździami. Popatrz na stopy przytwierdzone okrutnym żelazem do drewna. Chrystus w swoim ciele poniósł nasze grzechy. To cierpienie, ta męka jest ceną naszego odkupienia. (...) AN 222.2

Cudowna miłość Boża objawiona w Chrystusie jest przedmiotem studiów i uwielbienia całego niebiańskiego wszechświata. Czy nie powinna wywoływać w nas wdzięczności i chwały dla Boga? (...) Kiedy błogosławione światło słońca sprawiedliwości świeci w naszych sercach, a my spoczywamy spokojnie i z radością w Panu, wówczas chwalmy Pana. (...) Chwalmy Go nie tylko słowami, ale także poświęceniem się Mu i oddaniem na służbę wszystkiego, co posiadamy. AN 222.3

Jak wiele zawdzięczasz Panu? Nie jesteś w stanie tego obliczyć. Czy jest coś w tobie, czego On nie odkupił? Czy masz coś, czego nie otrzymałeś od Niego? Kiedy On prosi, byś Mu to oddał, czy egoistycznie zatrzymasz to dla siebie? Czy wykorzystasz to dla zaspokojenia swoich egoistycznych pragnień zamiast dla ratowania bliźnich? Wskutek takiego postępowania ginie tysiące ludzi. W jaki sposób lepiej możemy pokazać, że cenimy Bożą ofiarę, Jego wielki dar dla ludzkości, niż przez nasze dary i ofiary składane z wdzięcznością, z miłości dla Tego, który pierwszy nas umiłował (...)? AN 222.4

Zwracając się ku Niebiosom z błaganiem staw się przed Bogiem jako Jego sługa i poświęć Mu wszystko, co masz, mówiąc: Panie, daję Tobie to, co otrzymałem od Ciebie. Myśląc o Synu Bożym ukrzyżowanym za ciebie, uświadamiając sobie niezrównaną Bożą miłość i cudowną łaskę, wołaj gorliwie do Boga: Panie, co chcesz, abym czynił? A On odpowiada: “Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu”. Marka 16,15. Kiedy w królestwie Bożym ujrzysz ludzi uratowanych dzięki złożonym przez ciebie darom i dzięki twojej służbie, będziesz się radował, że miałeś przywilej uczestniczyć w tym dziele. (...) Ta sama moc, która towarzyszyła apostołom, jest obecnie dostępna tym, którzy służą Bogu. — Manuscript 139, 1898. AN 222.5