W atmosferze niebios

Zupełne uświęcenie — 12 lipiec

“A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci, a cały duch wasz i dusza, i ciało niech będą zachowane bez nagany na przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa”. 1 Tesaloniczan 5,23. AN 200.1

Uświęcenie — ilu ludzi rozumie jego znaczenie? Umysły ludzi są przyćmione wskutek zmysłowej malarii. Myśli wymagają oczyszczenia. Iluż złych rzeczy mogliby ludzie uniknąć, gdyby uświadomili sobie, że sposób, w jaki traktuje się organizm, ma ogromne znaczenie dla żywotności i czystości umysłu i serca! (...) Ludzie zostali nabyci za bardzo wysoką cenę — za życie Syna Bożego. Jakże straszną rzeczą jest, gdy ludzie ci narażają na osłabienie swoje siły fizyczne, umysłowe i moralne, tracąc żywotność i czystość. Tacy ludzie nie są w stanie pełnić służby miłej Bogu. — Letter 139, 1898. AN 200.2

Prawdziwy chrześcijanin zdobywa doświadczenie, które jest nacechowane świętością. Jest bez skazy i bez winy w swym sumieniu, a jego duszy nie kala najmniejszy nawet ślad zepsucia. Duch prawa Bożego, z jego wiecznymi zasadami, staje się częścią życia takiego człowieka. Światło prawdy rozświetla jego umysł. Blask doskonałej miłości do Odkupiciela usuwa śmiecie, które odgradzały człowieka od Boga. Wola Boża staje się jego wolą — czystą, wzniosłą, szlachetną i uświęconą. Jego oblicze objawia światłość z Niebios. Jego ciało jest odpowiednią świątynią dla Ducha Świętego. Świętość zdobi jego charakter. Bóg nawiązuje z nim łączność, gdyż jego dusza i ciało pozostają w zgodzie z Bogiem. — Letter 139, 1898. AN 200.3

Wielu jest takich, którzy starają się wprawdzie dochować posłuszeństwa przykazaniom Bożym, ale mimo to życie ich nie jest spokojne i radosne. Jest to wynikiem niedostatecznego doświadczenia swej wiary. Kroczą jakby po spieczonej słońcem, wysuszonej pustyni. Proszą o mało, tam, gdzie mogliby żądać o wiele więcej, gdyż dla obietnic Bożych nie ma żadnych granic. Tacy ludzie nie reprezentują dobrze uświęcenia, jakie osiąga się przez posłuszeństwo wobec prawdy. Pan chce wszystkich swych synów i córki uczynić szczęśliwymi, spokojnymi i posłusznymi. Poprzez wypróbowanie swej wiary dochodzi się do tych właśnie błogosławieństw. Każda ułomność charakteru może być przez wiarę naprawiona, każda skaza i każdy błąd usunięty, a każda zaleta rozwinięta. — The Acts of the Apostles 563-564. AN 200.4