W atmosferze niebios

Dar mowy — 16 czerwiec

“Strzeż języka swego od zła, a warg swoich od słów obłudnych!” Psalmów 34,14. AN 174.1

Mowa jest jednym z wielkich darów Bożych. Jest środkiem, przy pomocy którego przekazywane są myśli. Posługując się językiem zanosimy modlitwy i uwielbiamy Boga, przekonujemy i uzasadniamy. Językiem pocieszamy i błogosławimy, łagodzimy cierpienia zranionej duszy. Możemy opowiadać o cudach łaski Bożej, ale możemy także wypowiadać słowa złe, słowa, które kąsają niczym żmija. AN 174.2

Język jest niewielkim narządem, ale słowa, które wypowiada, mają wielką moc. Pan mówi: “Nikt z ludzi nie może ujarzmić języka”. Jakuba 3,8. Nastawiał on wrogo jedne narody do drugich, doprowadzając do wojen i przelewu krwi. Rozpalał ogień, który później trudno było ugasić. (...) AN 174.3

Szatan wpaja w umysły myśli, których chrześcijanie nigdy nie powinni wypowiadać. Szydercze docinki, gorzkie, porywcze słowa, zjadliwe, oszczercze zarzuty — wszystko to pochodzi od niego. Jakże wiele pada słów, które szkodzą zarówno tym, którzy je wypowiadają, jak i tym, którzy je słyszą! Twarde słowa ranią serce i budzą najgorsze emocje. Ci, którzy czynią zło swymi językami (...) zasmucają Ducha Świętego, ponieważ działają wbrew Bożym zamierzeniom. (...) AN 174.4

Strzeż dobrze daru mowy, gdyż jest on wielką mocą tak ku dobremu, jak i ku złemu. Nigdy nie za wiele ostrożności w tej kwestii, ponieważ słowa, które wypowiadasz, świadczą o tym, jaka moc panuje w twoim sercu. Jeśli rządzi tam Chrystus, twoje słowa będą objawiać piękno, czystość i woń charakteru ukształtowanego zgodnie z Jego wolą. Jednak jeśli pozostajesz pod kontrolą wroga wszelkiego dobra, twoje słowa będą echem jego uczuć. (...) AN 174.5

Jedynie dzięki Chrystusowi możemy odnieść zwycięstwo i pohamować swoją popędliwość w mowie. Kiedy w mocy Chrystusa odrzucimy skłonność do wypowiadania tego, co sugeruje nam szatan, cierpki, gorzki chwast w naszym sercu zwiędnie i uschnie. Duch Święty może uczynić naszą mowę wonią życia ku życiu. — The Review and Herald, 12 maj 1910. AN 174.6

Bóg pragnie, byśmy nieśli pomoc i wzmocnienie bliźnim. Pragnie, byśmy wypowiadali słowa, które tchną w serce nadzieję i odwagę. — General Conference Bulletin, 23 kwiecień 1901. AN 174.7