W atmosferze niebios

Wysoka kultura — 14 maj

“Błogosławiony człowiek, który znalazł mądrość; mąż, który nabrał rozumu”. Przypowieści 3,13. AN 141.1

Bojaźń Pańska jest początkiem mądrości, a człowiek, który poddaje się kształtowaniu na podobieństwo Boże, jest najszlachetniejszym ze stworzonych przez Boga dzieł. (...) AN 141.2

Praktyczne poznanie prawdziwej pobożności i codzienne poświęcanie się służbie Bożej zapewnia najwyższą kulturę umysłu, duszy i ciała. (...) Udzielenie nam Bożej mocy jest wyrazem uznania dla naszych szczerych dążeń do zdobycia mądrości w celu sumiennego używania naszych największych zdolności dla chwały Boga i błogosławieństwa bliźnich. Zdolności te pochodzą od Boga, a więc nie są naszym dziełem, tak więc powinny być cenione jako talenty otrzymane od Stwórcy i przeznaczone do służby dla Niego. AN 141.3

Otrzymane od Boga zdolności umysłu mają być traktowane jako wyższe moce ludzkiej natury rządzące królestwem ciała. Wrodzone pragnienia i namiętności mają być pod kontrolą sumienia i duchowych upodobań. (...) AN 141.4

Chrześcijaństwo nigdy nie degraduje tego, który je przyjmuje. Nigdy nie czyni go niemiłym i opryskliwym, niegrzecznym i zarozumiałym, gwałtownym i brutalnym. Przeciwnie, uwrażliwia jego smak, uświęca rozsądek, oczyszcza i uszlachetnia myśli dzięki pójściu w niewolę Jezusa Chrystusa. AN 141.5

Boży ideał dla Jego dzieci jest wyższy niż najwyższe szczyty, jakie mogą przyjść ludziom na myśl. Żyjący Bóg w swoim świętym prawie sporządził kopię swego charakteru. Jezus Chrystus jest największym Nauczycielem, jakiego widział świat. Jaki standard wyznaczył więc tym, którzy wierzą w Niego? “Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest”. Mateusza 5,48. Jak Bóg jest doskonały w swojej sferze działań, tak człowiek może być doskonały w swojej ludzkiej sferze. Ideał chrześcijańskiego charakteru to podobieństwo do Chrystusa. Otwarta została przed nami droga stałego rozwoju. Mamy cele do osiągnięcia, standard, który musimy doścignąć, obejmujący wszystko, co dobre, czyste, szlachetne i wzniosłe. Potrzeba stałego wysiłku i kroczenia naprzód aż do osiągnięcia doskonałości charakteru. — Manuscript 16, 1896. AN 141.6