Triumfujący Chrystus

Jezus nauczał słowem i przykładem — 9 sierpień

“Nawet bracia jego nie wierzyli w niego”. Jana 7,5. TC 228.1

Ludzie widzieli, że Duch Święty spoczywał na Jezusie już w wieku dwunastu lat. Odczuwał On ciężar swojej misji, dla której przyszedł na świat. (...) TC 228.2

On rozumie pokusy dzieci, gdyż nosił wszystkie ich smutki i trudne doświadczenia. Jego postanowienie czynienia tego, co prawe, było mocne i trwałe. Choć inni starali się nakłonić Go do popełnienia zła, to jednak nigdy nie uczynił nic złego i nie zszedł ze ścieżki prawdy i prawości ani na krok. Zawsze był posłuszny rodzicom i spełniał wszystkie obowiązki, jakie Mu powierzano. TC 228.3

Jednak Jego dzieciństwo i młodość nie były łatwe i radosne. Jego niewinne życie wzbudzało zawiść i zazdrość Jego braci, gdyż nie wierzyli w Niego. Czuli się rozdrażnieni, ponieważ nie we wszystkim postępował tak jak oni i nie brał udziału w ich złym postępowaniu. — The Youth's Instructor, 28 listopad 1895. TC 228.4

Ponieważ natychmiast odróżniał fałsz od prawdy, Jego bracia bardzo Mu dokuczali, byli bowiem zdania, że wszystko, czego naucza kapłan, powinno być traktowane jako święte Boże przykazanie. Jednak Jezus nauczał zarówno słowami, jak i przykładem, że ludzie powinni czcić Boga dokładnie tak, jak On im polecił, a nie za pomocą ceremonii wskazanych przez religijnych przywódców. (...) TC 228.5

Kapłani i faryzeusze także gniewali się na Niego, ponieważ nie akceptował ich ludzkich wymysłów, twierdzeń i tradycji. (...) Nie udało się im przekonać Go, by traktował ludzkie tradycje jako święte, więc przyszli do Józefa i Marii narzekając, iż Jezus źle wypowiada się na temat zwyczajów i tradycji. Chrystus wiedział, czym jest opozycja we własnej rodzinie z powodu odmiennej wiary. Miłował pokój, pragnął miłości i zaufania bliskich, ale musiał poznać, jak smakuje odrzucenie. Znosił nagany i kary z powodu zdecydowanego stanowiska, jakie zajął, ale choć inni czynili zło, nie uczynił nic złego i pozostał wierny przykazaniom Jahwe. (...) TC 228.6

Uczeni w Piśmie, rabini i faryzeusze nie byli w stanie zmusić Go do odwrócenia się od Słowa Bożego i pójścia za ludzką tradycją, ale mogli wpływać na Jego braci w taki sposób, by uczynić Jego życie pasmem goryczy. Jego bracia straszyli Go i starali się zmusić do czynienia zła, ale On zwyciężył, czyniąc Pismo Święte swoim drogowskazem. — Tamże, 5 grudzień 1895. TC 228.7