Wybrane poselstwa II

Ponownie ujrzymy nasze dzieci

Pocieszenie dla matki po śmierci jej dziecka

Gdy opowiadasz swoje doświadczenie po śmierci twego dziecka, jak skłaniałaś się w modlitwie, poddając swoją wolę woli twego niebiańskiego Ojca, jemu pozostawiając tę sprawę, moje serce matki zostało poruszone. Przeszłam przez doświadczenie podobne do doświadczenia, poprzez które właśnie przeszłaś. WP2 241.1

Gdy mój najstarszy syn miał szesnaście lat, został dotknięty chorobą. Jego stan był uważany za krytyczny, dlatego wezwał nas do swego łoża i powiedział: “Ojcze, matko, będzie wam ciężko rozstać się ze swoim najstarszym synem. Jeśli Pan uzna za stosowne oszczędzić moje życie ze względu na was, będę zadowolony. Jeśli jest to dla mnie dobre i dla chwały jego imienia, aby teraz zakończyć moje życie, powiem: moja dusza ma się dobrze. Ojcze, idź sam, i matko, idź sama, i módlcie się. Wtedy otrzymacie odpowiedź według woli mojego Zbawiciela, którego wy kochacie i ja kocham”. Obawiał się, że gdybyśmy skłonili się razem, nasze ubolewanie byłoby wzmocnione i prosilibyśmy o to, co nie byłoby najlepsze według Pana do spełnienia. WP2 241.2

Zrobiliśmy tak jak prosił i nasze modlitwy były podobne w każdym punkcie do modlitw, jakie ty ofiarujesz. Nie otrzymaliśmy żadnych dowodów, że nasz syn wyzdrowieje. Umarł, pokładając pełne zaufanie w Jezusie, naszym Zbawicielu. Jego śmierć była dla nas wielkim ciosem, ale było to zwycięstwo nawet w śmierci, ponieważ jego życie było ukryte wraz z Chrystusem w Bogu. WP2 241.3

Przed śmiercią mojego najstarszego chłopca, moje niemowlątko zachorowało śmiertelnie. Modliliśmy się i myśleliśmy, że Pan oszczędzi nam nasze kochanie, ale zamknęliśmy jego oczy w śmierci i złożyliśmy je na spoczynek w Jezusie, do czasu gdy Dawca życia przyjdzie obudzić swoich drogocennych umiłowanych do chwalebnej nieśmiertelności. WP2 241.4

Potem mój mąż, wierny sługa Jezusa Chrystusa, który stał u mego boku przez trzydzieści sześć lat, został ode mnie zabrany i pozostałam sama w pracy. Śpi w Jezusie. Nie miałam łez, aby wylać je nad jego grobem. Lecz jakże mi go brakowało! Jakże tęskniłam za jego słowami rady i mądrości! Jakże tęskniłam, by usłyszeć jego modlitwy, mieszające się z moimi modlitwami o światło i kierownictwo, o mądrość, by wiedzieć jak planować i układać pracę! WP2 241.5

Lecz Pan był moim Doradcą, i On udzieli tobie łaski, abyś mogła znieść stratę bliskiej osoby. WP2 241.6

Pytasz czy twoje maleństwo jest zbawione. Słowa Chrystusa są twoją odpowiedzią: “Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Albowiem do takich należy Królestwo Boże”. Łukasza 18,16. WP2 242.1

Pamiętaj o proroctwie: “Tak mówi Pan: Słuchaj! W Ramie słychać narzekanie i gorzki płacz: Rachel opłakuje swoje dzieci, nie daje się pocieszyć... Tak mówi Pan: Powstrzymuj swój głos od płaczu, a swoje oczy od łez, gdyż jeszcze będziesz miała nagrodę za swój trud — mówi Pan — wrócą z ziemi wroga. Jest jeszcze nadzieja dla twojego potomstwa — mówi Pan — i wrócą synowie do swoich siedzib”. Jeremiasza 31,15-17. WP2 242.2

Te obietnice są twoje. Możesz zostać pocieszona i ufać w Panu. Pan często instruował mnie, że wiele maleństw zostanie złożonych przed czasem ucisku. Ponownie zobaczymy nasze dzieci. Spotkamy je i poznamy w niebiańskich dworach. Złóż swe zaufanie w Panu i nie bój się. — Letter 196, 1899. WP2 242.3