Posłannictwo chrześcijan

Metody pracy

Od domu do domu

Praca od domu do domu w celu nawiązania kontaktu z ludźmi jest równie ważna, jak wysiłki prowadzenia publicznej ewangelizacji. W dużych miastach są pewne klasy ludzi, do których nie można dotrzeć poprzez duże spotkania publiczne. Tych należy szukać tak, jak pasterz szuka zgubionej owcy. Wymagają oni pilnych i osobistych starań. Gdy zaniedbuje się osobistą pracę, ginie wiele wspaniałych możliwości, które, wykorzystane, zdecydowanie przyspieszyłyby dzieło. — Testimonies for the Church IX, 111 [Świadectwa dla zboru IX, 111]. PCh 101.1

Potrzebne są zarówno słowa, jak i uczynki miłosierdzia. Chrystus poprzedzał głoszenie poselstwa czynami miłości i życzliwości. Niechaj ci pracownicy udadzą się od domu do domu, niosąc pomoc tam, gdzie jej potrzeba, i w miarę pojawiania się sposobności, opowiadają historię krzyża. Chrystus winien być ich tekstem — podręcznikiem. Nie muszą opierać się na zagadnieniach doktrynalnych, niech mówią o dziele i ofierze Chrystusa. Niechaj wywyższają Jego sprawiedliwość w swoim życiu, ukazującym Jego czystość. — Testimonies for the Church VII, 228 [Świadectwa dla zboru VII, 227]. PCh 101.2

Bóg nie ma względu na osoby. On posłuży się pokornymi, poświęconymi chrześcijanami, nawet jeśli nie otrzymali oni tak gruntownego wykształcenia, jakie otrzymali niektórzy. Niechaj te osoby zaangażują się w Jego służbie, wykonując pracę od domu do domu. Jeśli są to ludzie pokorni, rozsądni i pobożni, mogą siedząc razem z daną rodziną przy kominku zaspokoić jej prawdziwą potrzebę w większym stopniu, niż mógłby to uczynić ordynowany kaznodzieja. — Testimonies for the Church VII, 21 [Świadectwa dla zboru VII, 21]. PCh 101.3

Członkowie naszych zborów powinni wykonywać więcej pracy od domu do domu, czytając z ludźmi Biblię i rozpowszechniając literaturę. — Testimonies for the Church IX, 127 [Świadectwa dla zboru IX, 127]. PCh 101.4

Ci, którzy zaangażowali się w pracy od domu do domu, znajdą wiele różnorodnych możliwości służby. Powinni się modlić za chorych i czynić wszystko, by ulżyć im w cierpieniach. Powinni pracować wśród skromnych, ubogich i uciskanych. Powinniśmy się modlić za bezradnych i z bezradnymi, którzy nie mają dość siły woli, by kontrolować swoje apetyty, wypaczone przez namiętności. Gorliwy, trwały trud należy podjąć dla zbawienia tych, w których sercach zostało wzbudzone zainteresowanie. Do wielu można dotrzeć tylko przez czyny bezinteresownej uprzejmości. Najpierw należy zaspokoić ich potrzeby fizyczne. Łatwiej im będzie uwierzyć w miłość Chrystusa, gdy zobaczą dowody naszej niesamolubnej miłości. — Testimonies for the Church VI, 83.84 [Świadectwa dla zboru VI, 83]. PCh 101.5

Niech pracownicy udadzą się od domu do domu, niechaj otwierają przed ludźmi Biblię, dostarczają im czasopism, niech mówią innym o świetle, które ubłogosławiło ich własne życie. — Testimonies for the Church IX, 123 [Świadectwa dla zboru IX, 122]. PCh 102.1

Nasz Zbawiciel szedł od domu do domu, uzdrawiając chorych, pocieszając strapionych, łagodząc ból udręczonych, mówiąc o pokoju z tymi, którzy byli nie pocieszeni. Małe dzieci brał w swoje ramiona, a umęczone matki pocieszał słowami pełnymi nadziei. Z nieustanną czułością i uprzejmością podchodził do każdego ludzkiego nieszczęścia i zmartwienia. Pracował nie dla siebie, lecz dla drugich. Był sługą wszystkich. Jego pokarmem i napojem było udzielanie nadziei i mocy wszystkim, z którymi się spotykał. — Gospel Workers 188 [Słudzy ewangelii 128]. PCh 102.2

Przedstawianie Prawdy w duchu miłości i prostoty, od domu do domu, jest zgodne z pouczeniem, którego Chrystus udzielił swoim uczniom, gdy ich wysłał do pierwszej pracy misyjnej. Wielu zostanie zdobytych przez pieśni uwielbienia, pokorne, chwytające za serca. “Ja jestem zawsze z wami” — oto Jego obietnica. Mając obietnicę ciągłej obecności takiego Pomocnika, możemy pracować z wiarą, nadzieją i odwagą. — Testimonies for the Church IX, 34 [Świadectwa dla zboru IX, 34]. PCh 102.3

Konieczna jest praca od domu do domu. Pan oczekuje zdecydowanych wysiłków w miejscach, gdzie ludzie nie wiedzą nic na temat prawd zawartych w Biblii. Śpiew, modlitwa i czytanie Biblii są koniecznie potrzebne podczas odwiedzin u ludzi. Teraz, właśnie teraz jest czas okazania posłuszeństwa poleceniu: “Ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem”. Ci, którzy będą wykonywać tę pracę, muszą znać Pismo Święte. “Jest napisane” — powinno być ich bronią. — Counsels to Parents, Teachers and Students 540. PCh 102.4

Moi bracia i siostry, odwiedźcie rodzinę mieszkającą obok was i dzięki sympatii i uprzejmości starajcie się zdobyć ich serca. Działajcie w taki sposób, by zamiast wzbudzać, usuwać wszelką podejrzliwość. Pamiętajcie, że ci, którzy znają Prawdę na obecny czas, a jednak ograniczają swoje wysiłki jedynie do służby w swoich zborach i uchylają się od pracy dla swych niewierzących bliźnich, będą wezwani do zdania rachunku, z uwagi na niewypełnienie obowiązków. — Testimonies for the Church IX, 34 [Świadectwa dla zboru IX, 34]. PCh 102.5

W swojej pierwszej pracy misyjnej uczniowie mieli udać się tylko tam, gdzie już przed nimi był Jezus, gdzie już miał przyjaciół. PCh 102.6

Ich przygotowanie do tej podróży miało być jak najprostsze. Nie wolno było dopuścić do tego, by cokolwiek odwróciło ich uwagę od wielkiej pracy, którą mieli przed sobą, bądź co by w jakikolwiek sposób wzbudziło opozycję i zamknęło drzwi do dalszej działalności. Nie mieli zapożyczać sposobu ubierania się od nauczycieli religii, ani też w żaden inny sposób wyróżniać spośród skromnych wieśniaków. Nie mieli wchodzić do synagog i zwoływać ludzi na publiczne spotkania; mieli natomiast skoncentrować się na pracy od domu do domu. Nie mieli tracić czasu na niepotrzebne pozdrowienia lub odwiedzanie domów dla rozrywki. Na każdym miejscu powinni korzystać z gościnności tych, którzy byli tego warci, to znaczy tych, którzy witali ich tak serdecznie, jak gdyby podejmowali samego Chrystusa. Mieli odwiedzać ludzi ze wspaniałym pozdrowieniem: “Pokój temu domowi”. Dom ten miał otrzymać błogosławieństwo przez ich modlitwy, pieśni chwały i czytanie Pisma Świętego w gronie rodziny. — The Desire of Ages 351.352; Życie Jezusa 250; 267 (wyd. IV). PCh 103.1

Odwiedź swoich sąsiadów i zaprzyjaźnij się z nimi. (...) Ci, którzy nie podjęli takiej pracy, którzy działają z obojętnością, jaką niektórzy objawiają, wkrótce utracą pierwszą miłość i zaczną osądzać, krytykować oraz potępiać swoich własnych braci. — The Review and Herald, 13 maj 1902. PCh 103.2

Starania apostola nie ograniczały się do wystąpień publicznych. Było wielu takich, których należało zdobywać w inny sposób. Paweł spędzał wiele czasu w pracy od domu do domu. W ten sposób sam korzystał z błogosławieństwa rodzinnego grona. Odwiedzał chorych i zasmuconych, pocieszał zmartwionych i podnosił na duchu uciśnionych. We wszystkim, co mówił i czynił, wywyższał imię Jezusa. W ten sposób pracował w “słabości, lęku i wielkiej trwodze”. 1 Koryntian 2,3. Drżał, aby jego nauczanie nie wywołało wrażenia, że jest czymś ludzkim, a nie boskim. — The Acts of the Apostles 250; Działalność apostołów 137; 153 (wyd. III). PCh 103.3

Odwiedź kolejno swoich sąsiadów i zbliż się do nich, aż ich serca zostaną ogrzane twoją miłością i niesamolubnym zainteresowaniem. Współczuj im, módl się z nimi, szukaj sposobności czynienia im dobra, a jeśli możesz, zgromadź wszystkich razem i otwórz Słowo Boże przed nimi, aby oświecić ich umysły, znajdujące się w ciemnościach. Ustawicznie czuwaj, jako ten, który musi zdać rachunek z szafarstwa ludzkimi duszami, i wykorzystuj jak najwięcej możliwości, które daje ci Bóg do pracy w Jego winnicy. Nie zaniedbuj rozmów z sąsiadami, wyświadczaj im wszelkie przysługi, które leżą w twej mocy, abyś “jakimkolwiek sposobem mógł niektórych zbawić”. Winniśmy dążyć do zdobycia tego ducha, który zmuszał apostoła Pawła, aby szedł od domu do domu, prosząc ze łzami i wzywając “do upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa”. — The Review and Herald, 13 marzec 1888. PCh 103.4

Pan przedstawił mi pracę, jaka ma być wykonana w naszych miastach. Wierzący, zamieszkujący w nich, mają pracować dla Boga w sąsiedztwie swych domów. Mają pracować spokojnie i w uniżeniu, wszędzie wnosząc z sobą atmosferę nieba. — Testimonies for the Church IX, 128 [Świadectwa dla zboru IX, 128]. PCh 104.1