Posłannictwo chrześcijan

Podstawowy motyw działania w owocnej służbie

Kiedy cokolwiek jest czynione z pobudek czystej miłości, chociaż w oczach ludzkich może wydawać się małe i niegodne uwagi, to jednak przyniesie owoc, ponieważ Bóg więcej patrzy na miłość tego, kto pracował, niż na pracę, którą ten człowiek wykonał. — Testimonies for the Church II, 135 [Świadectwa dla zboru II, 135]. PCh 220.3

Dziesięciu prawdziwie nawróconych, chętnych, bezinteresownych pracowników może wykonać w polu misyjnym większą pracę niż stu tych, którzy ograniczają swoje wysiłki do ustalania form i mechanicznych praw, pracując bez głębokiej miłości do dusz. — Testimonies for the Church IV, 602 [Świadectwa dla zboru IV, 602]. PCh 220.4

Sukcesu nie zagwarantują ani te umiejętności, które już posiadacie, ani też te, które dopiero zdobędziecie. Tego może dokonać dla was Pan. Potrzeba nam znacznie więcej zaufania do tego, czego może dokonać Bóg dla każdej wierzącej duszy. On oczekuje, byś przyszedł do Niego w wierze, byś spodziewał się od Niego rzeczy wielkich. Pragnie dać ci zrozumienie zarówno spraw doczesnych, jak i duchowych — wiecznych. Może wyostrzyć twój intelekt, może obdarzyć cię taktem i zdolnościami. Wykorzystaj w pracy posiadane dary i proś Boga o mądrość, a otrzymasz ją. — Christ's Object Lessons 146; Przypowieści Chrystusa 90; 79 (wyd. II). PCh 220.5

Olej łaski daje ludziom odwagę i wskazuje na właściwe motywy codziennej pracy, jaką Bóg im wyznaczył. Pięć głupich panien miało lampy (znajomość prawd Pisma Świętego), ale brak im było łaski Chrystusa. Dzień po dniu spełniały obrzędy, wykonywały zewnętrzne obowiązki, lecz ich służba była martwa, pozbawiona sprawiedliwości Chrystusa. Ich dążenia pozbawione były oleju laski. Panny te mocno przylgnęły do form i zasad i zostały zwiedzione w życiu chrześcijańskim. Były pełne własnej sprawiedliwości, zaniedbywały naukę w szkole Chrystusa, która, gdyby została wprowadzona w życie, uczyniłaby je mądrymi ku zbawieniu. — The Review and Herald, 27 marzec 1894. PCh 220.6

Dzieło Boże zostanie zakończone dzięki współpracy Boskości z człowieczeństwem. Osoby samowystarczalne mogą wydawać się na pozór aktywne w dziele Bożym, ale jeśli się nie modlą, to ich aktywność nie ma znaczenia. Gdyby mogli wejrzeć do kadzielnicy anioła, stojącego przy złotym ołtarzu przed tronem otoczonym tęczą, wówczas by zobaczyli, że zasługi Chrystusa muszą być połączone z naszymi wysiłkami i modlitwami, które bez nich są tak samo bezwartościowe, jak ofiara Kaina. Gdybyśmy mogli zobaczyć wszelką ludzką aktywność, tak jak widzi ją Bóg, to stwierdzilibyśmy, że jedynie praca, wsparta wieloma modlitwami i uświęcona zasługami Chrystusa, wytrzyma próbę sądu. Gdy nastanie wielki dzień rozrachunku, wówczas zobaczycie różnicę między tym, który służy Bogu, a tym, który Mu nie służy. — The Review and Herald, 4 lipiec 1893. PCh 221.1

Religia legalizmu nie może być i nie jest odpowiedzią na ten czas. Możemy wykonywać wszelkie zewnętrzne formy służby i przy tym być tak pozbawieni ożywiającego wpływu Ducha Świętego, jak wzgórza Gilboa były pozbawione rosy i deszczu. Wszyscy potrzebujemy duchowego nawilżenia. Potrzebujemy również jasnych promieni Słońca Sprawiedliwości, by zmiękczyły i ujarzmiły nasze serca. W każdych okolicznościach mamy pozostać wierni zasadom i stać nieporuszeni jak skata. Najpierw należy uczyć zasad biblijnych, a następnie utrwalać je przez praktykę codziennego życia. — Testimonies for the Church VI, 417.418 [Świadectwa dla zboru VI, 417]. PCh 221.2

Powodzenie uzależnione jest nie tyle od zdolności, ile od energii i chęci. To nie posiadanie wspaniałych uzdolnień kwalifikuje nas do wykonywania zadowalającej służby, lecz świadome wypełnianie codziennych obowiązków, pogodny duch oraz niekłamane, szczere zainteresowanie pomyślnością innych. Prawdziwą wielkość można okazać w najniższym położeniu. Najzwyklejsze prace, wykonywane wiernie i z miłością, w oczach Boga mają wielką wartość. — Prophets and Kings 219; Prorocy i królowie 142; 123 (wyd. III). PCh 221.3

Na właściwą strukturę silnego, pięknego charakteru składają się pojedyncze czynności, związane z wykonywaniem codziennych obowiązków. Nasze życie powinna charakteryzować wierność w wypełnianiu najmniejszych, jak też największych zadań. Rzetelność w drobnych sprawach, spełnianie drobnych aktów wierności i życzliwości rozjaśni i ułatwi nam życie. A gdy zakończymy pracę na tej ziemi, zobaczymy, że każdy z tych małych, wiernie spełnionych obowiązków wywarł wpływ ku dobremu — wpływ, który będzie trwał wiecznie. — Patriarchs and Prophets 574; Patriarchowie i prorocy 431; 440 (wyd. III). PCh 221.4