Wiara i uczynki

Jedynie dwie grupy — posłuszni i nieposłuszni

Na ziemi mają pozostać tylko dwie grupy, posłuszne dzieci Boże i nieposłuszni. Pewnego razu Chrystus w ten sposób przedstawił przed Swymi słuchaczami dzieło sądu: “A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały. I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. I ustawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy. WU 44.4

Wtedy powie król tym po swojej prawicy: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata. Albowiem łaknąłem, a daliście mi jeść, pragnąłem, a daliście mi pić, byłem przychodniem, a przyjęliście mnie, byłem nagi, a przyodzialiście mnie, byłem chory, a odwiedzaliście mnie, byłem w więzieniu, a przychodziliście do mnie. WU 45.1

Wtedy odpowiedzą mu sprawiedliwi tymi słowy: Panie! Kiedy widzieliśmy cię łaknącym, a nakarmiliśmy cię, albo pragnącym, a daliśmy ci pić? A kiedy widzieliśmy cię przychodniem i przyjęliśmy cię albo nagim i przyodzialiśmy cię? I kiedy widzieliśmy cię chorym albo w więzieniu, i przychodziliśmy do ciebie? A król, odpowiadając, powie im: Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście”. Mateusza 25,31-40. WU 45.2

W ten sposób Chrystus utożsamił Swoje interesy z interesami cierpiącej ludzkości. Wszelką uwagę okazaną Swoim dzieciom uważa On za okazaną Sobie osobiście. Ci, którzy przypisują sobie współczesne uświęcenie, wystąpią chełpliwie naprzód mówiąc: “Panie, Panie, nie znasz nas? Czyż nie prorokowaliśmy w imieniu Twoim? I w imieniu Twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu Twoim nie czyniliśmy wielu cudów?” Opisany lud, który czyni te pretensjonalne roszczenia, najwyraźniej wplatając Jezusa we wszystkie swe poczynania, dobrze przedstawia tych, którzy przypisują sobie współczesne uświęcenie, lecz tak naprawdę prowadzą oni wojnę z prawem Bożym. Chrystus nazywa ich czynicielami nieprawości, ponieważ są oni zwodzicielami, odzianymi w szaty sprawiedliwości dla ukrycia deformacji ich charakterów i wewnętrznej nieprawości ich nieświętych serc. WU 45.3

Szatan zstąpił w tych ostatnich dniach, aby działać z wszelką zwodniczością niesprawiedliwości w tych, którzy giną. Jego szatańska mość czyni cuda na oczach fałszywego proroka, na oczach ludzi, twierdząc, że jest on rzeczywiście samym Chrystusem. Szatan udziela swej mocy tym, którzy pomagają mu w jego zwiedzeniach, dlatego ci, którzy twierdzą, że mają wielką moc Bożą, mogą zostać odróżnieni jedynie przez wielki wykrywacz — przez prawo Jahwe. Pan mówi nam, że gdyby to było możliwe, zwiedliby i samych wybranych. Owcze odzienie wydaje się tak rzeczywiste, tak prawdziwe, że wilk może być odróżniony jedynie wtedy, gdy odwołamy się do wielkiego moralnego standardu Bożego i tam odkryjemy, że są oni przestępcami prawa Jahwe. WU 46.1