Wybrane poselstwa I

Rozdział 15 — Gdy kościół zda sobie sprawę

[Ukazało się w Notebook Leaflets I, 9 (nr 16).]

Modlitwa jest potrzebna w życiu domowym, w życiu kościoła, w życiu misyjnym. Skuteczność żarliwej modlitwy jest zaledwie słabo rozumiana. Gdyby kościół był wierny w modlitwie, to nie okazywałby się niedbały w tak wielu rzeczach, ponieważ wierność w wołaniu do Boga przyniosłaby obfitą odpłatę. WP1 113.1

Gdy kościół zda sobie sprawę ze znaczenia swego świętego powołania, wtedy znacznie więcej żarliwych i skutecznych modlitw będzie wstępowało do nieba, aby Duch Święty wskazał dzieło i obowiązek ludu Bożego odnośnie do zbawienia dusz. Mamy niezmienną obietnicę, że Bóg przybliży się do każdej poszukującej duszy. WP1 113.2

Kościół musi zostać ponownie zrodzony ku nadziei żywej “przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu”. 1 Piotra 1,3-4. Gdy kościół zda sobie sprawę ze znaczenia tego, co musi zostać dokonane w naszym świecie, to członkowie będą odczuwali udrękę duszy za tych, którzy nie znają Boga i którzy w swojej duchowej niewiedzy nie mogą zrozumieć prawdy na ten czas. Samozaparcie, poświęcenie samego siebie ma być wplecione w całe nasze doświadczenie. Mamy modlić się i być czujnymi w modlitwie, aby nie było żadnej niekonsekwencji w naszym życiu. Nie możemy zawieść w okazywaniu innym, że rozumiemy, iż czujność modlitewna oznacza utrzymywanie naszych modlitw przed Bogiem, aby mógł On na nie odpowiedzieć. WP1 113.3

Kościół nie ulegnie degeneracji, gdy członkowie będą szukali pomocy u tronu łaski, aby mogli nie zawieść we współpracy w wielkim dziele zbawienia dusz, które są na krawędzi upadku. Członkowie kościoła, który jest aktywnym, działającym kościołem, będą mieli świadomość tego, że noszą jarzmo Chrystusowe i pracują razem z nim. WP1 113.4

Niebiański wszechświat czeka na poświęcone kanały, przez które Bóg może komunikować się ze swoim ludem, a przez niego ze światem. Bóg będzie działał przez poświęcony, zapierający się siebie kościół i objawi swego Ducha w widzialny i wspaniały sposób, szczególnie w tym czasie, gdy szatan działa mistrzowsko, aby zwodzić dusze zarówno kaznodziejów, jak i ludu. Jeśli Boży kaznodzieje będą z nim współpracowali, On będzie z nimi w niezwykły sposób, tak jak był ze swoimi uczniami w dawnych czasach. WP1 114.1

Czy kościół nie zda sobie sprawy ze swojej odpowiedzialności? Bóg czeka na to, aby udzielić Ducha największego misjonarza, jakiego świat kiedykolwiek poznał, tym, którzy będą pracowali z poświęceniem, charakteryzującym się samozaparciem i poświęceniem samego siebie. Gdy lud Boży otrzyma tego Ducha, będzie od niego wychodziła moc. — Manuscript 59, 1898. WP1 114.2

Niewykorzystywane laski

Pan pozwala, aby nastały warunki wzywające do korzystania z niewykorzystywanych łask, jakie pomnażają się w czystości i skuteczności, gdy staramy się oddać Panu jego własność w dziesięcinach i ofiarach. Wiecie coś niecoś o tym, co to znaczy przechodzić utrapienia. Dały wam one okazję do zaufania Bogu, do szukania go w żarliwej modlitwie, abyście mogli wierzyć w niego i polegać na nim w prostej wierze. To przez cierpienie sprawdzane są nasze zalety, a wiara jest poddawana próbie. To w dzień utrapienia odczuwamy wysoką wartość Jezusa. Będzie wam dana okazja do tego, aby powiedzieć: “Choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał”. Joba 13,15 (BG). Och, jakże kosztowna jest myśl, że dawane są nam okazje do tego, aby wyznać naszą wiarę w obliczu niebezpieczeństwa i wśród smutku, choroby, bólu i śmierci... WP1 114.3

Jeśli o nas chodzi, to wszystko zależy od tego, jak przyjmujemy stawiane przez Pana warunki. Jaki jest nasz duch, taki będzie moralny rezultat wpływu, wywieranego na nasze przyszłe życie i charakter. Każda pojedyncza dusza ma do osiągnięcia zwycięstwa, musi jednak zdawać sobie sprawę z tego, że wszystko nie może przebiegać dokładnie tak, jak ona tego chce. Mamy starannie zachowywać każdą lekcję, jakiej Chrystus udzielił przez całe swoje życie i nauczanie. On nie niszczy, On udoskonala wszystko, czegokolwiek dotyka. — Letter 135, 1897. WP1 114.4

Pokora i wiara

W obecnej pracy to nie pieniądze, talent, wykształcenie czy elokwencja są tak bardzo potrzebne, ale wiara przyozdobiona pokorą. Żadne przeciwności nie mogą wziąć góry nad prawdą przedstawianą w wierze i pokorze przez pracowników, którzy chętnie znoszą trud, poświęcenie i hańbę ze względu na Mistrza. Musimy być współpracownikami Chrystusa, jeśli chcemy ujrzeć sukces naszych wysiłków. Musimy płakać, tak jak On płakał za tych, którzy nie będą płakali za siebie samych i błagać, tak jak On błagał za tych, którzy nie będą błagali za siebie. — Manuscript 24, 1903. WP1 115.1

Szybkie dzieło

Gdy boska moc zostanie połączona z ludzkim wysiłkiem, dzieło będzie rozprzestrzeniało się niczym ogień na ściernisku. Bóg zatrudni czynniki, których pochodzenia człowiek nie będzie w stanie dostrzec; aniołowie wykonają dzieło, którego błogosławieństwo zrealizowania mogli otrzymać ludzie, gdyby nie zaniedbali spełnienia Bożych żądań. — The Review and Herald, 15 grudzień 1885. WP1 115.2