Wybrane poselstwa I

Rozdział 14 — Na każdym miejscu

[Ukazało się w Notebook Leaflets I, 9 (nr 8).]

Chrystus był wielkim misjonarzem medycznym w naszym świecie. On wzywa ochotników, którzy będą z nim współpracowali w wielkim dziele obsiewania świata prawdą. Boży pracownicy mają umieszczać sztandary prawdy na każdym miejscu, do jakiego mogą uzyskać dostęp. Świat potrzebuje odnowienia. Tkwi on w niegodziwości i w największym niebezpieczeństwie. Dzieło Boże powinno zostać poszerzone i powiększone dla tych, którzy są poza Chrystusem. Bóg wzywa swój lud do pilnej pracy dla niego, tak aby chrześcijańska skuteczność została szeroko rozpostarta. Jego królestwo ma zostać rozszerzone. Pomniki dla niego mają być wznoszone w Ameryce i w innych krajach. WP1 109.1

Dzieło reformy zdrowia połączone z obecną prawdą na ten czas jest mocą dla dobra. Jest ono prawą ręką ewangelii i często otwiera pola do wejścia ewangelii. Jednak należy zawsze pamiętać, że dzieło musi posuwać się nieprzerwanie i w zupełnej harmonii z Bożym planem organizacji. Zbory mają być zorganizowane i w żadnym razie zbory te nie mają oddzielać się od medycznego dzieła misyjnego. Medyczne dzieło misyjne też nie ma być oddzielane od posługiwania ewangelii. Gdy tak się dzieje, obie te rzeczy są jednostronne. Żadna nie jest zupełną całością. WP1 109.2

Dzieło na ten czas ma przemawiać do umysłu chrześcijanina jako najważniejsze dzieło, jakie może zostać dokonane. Jest to kwestia uprawiania winnicy Pańskiej. W tej winnicy każdy człowiek ma dział i miejsce wyznaczone przez Pana. Powodzenie każdego zależy od jego indywidualnego związku z Boską Głową. WP1 109.3

Łaska i miłość naszego Pana Jezusa Chrystusa i jego czuły związek z jego kościołem na ziemi mają być objawiane przez wzrost jego dzieła i głoszenie ludziom ewangelii na wielu miejscach. Niebiańskie zasady prawdy i sprawiedliwości mają być coraz wyraźniej widoczne w życiu naśladowców Chrystusa. Ma być widoczna większa bezinteresowność i brak chciwości w transakcjach handlowych w porównaniu z tym, co widoczne było w zborach od czasu wylania Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy. Ani odrobina wpływu samolubnych, świeckich monopoli nie ma wywierać najmniejszego wrażenia na ludzie oczekującym, pracującym i modlącym się o powtórne przyjście naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa na obłokach nieba z mocą i wielką chwałą. WP1 109.4

Jako lud nie jesteśmy gotowi na pojawienie się Pana. Gdybyśmy zamknęli okna duszy wiodące ku ziemi i otworzyli je ku niebu, to każda założona instytucja byłaby jasnym i lśniącym światłem w tym świecie. Gdyby każdy członek kościoła żył wielkimi, podnoszącymi, uszlachetniającymi prawdami na ten czas, to byłyby jasnym, lśniącym światłem. Lud Boży nie może podobać się Bogu, o ile nie jest przesycony skutecznością Ducha Świętego. Ich wzajemny stosunek ma być tak czysty i wiemy, że przez swoje słowa, uczucia i cechy będą ukazywali, że są jedno z Chrystusem. Mają być jak znaki i cuda w naszym świecie, rozumnie prowadząc naprzód każdą dziedzinę dzieła. Różne części dzieła mają być tak harmonijnie ze sobą powiązane, że wszystko będzie poruszało się jak dobrze wyregulowany mechanizm. Wtedy zrozumiana zostanie radość z Chrystusowego zbawienia. Nie będzie wtedy dawany żaden przykład zachowania, jaki obecnie przedstawiają ci, którym zlecono do przekazania światło prawdy, ale którzy nie objawili zasad prawdy w obcowaniu ze sobą nawzajem, którzy nie wykonywali dzieła Pana w sposób przynoszący mu cłwałę... WP1 110.1

Po tym, gdy Chrystus powstał z martwych, oświadczył nad grobem: “Jam jest zmartwychwstanie i żywot.” Chrystus, zmartwychwstały Zbawiciel, jest naszym życiem. Gdy Chrystus staje się życiem duszy, odczuwana jest zmiana, ale język nie może jej opisać. Wszelkie przypisywanie sobie wiedzy, wpływu, władzy jest bezwartościowe bez woni charakteru Chrystusa. Chrystus musi być samym życiem duszy, jak krew jest życiem ciała... WP1 110.2

Oczyszczeni od wszelkiego samolubstwa

Osoby związane ze służbą Bożą muszą być oczyszczone od każdej niteczki samolubstwa. Wszystko ma być wykonywane zgodnie z poleceniem: “Wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie” (Kolosan 3,17) “na chwałę Bożą”. 1 Koryntian 10,31. Boże prawa sprawiedliwości i słuszności muszą być ściśle przestrzegane w interesach pomiędzy bliźnimi, pomiędzy braćmi. Mamy dążyć do doskonałego porządku i doskonałej sprawiedliwości na podobieństwo Boże. Jedynie na tych podstawach nasze uczynki wytrzymają próbę na sądzie... WP1 110.3

Chrześcijaństwo jest objawieniem najczulszych uczuć do siebie nawzajem. Chrześcijańskie życie składa się z chrześcijańskich obowiązków i chrześcijańskich przywilejów. Chrystus w swojej mądrości dał swemu kościołowi w jego początkach system ofiar i darów, których On sam był podstawą i przez które wyobrażona została jego śmierć. Każda ofiara wskazywała na niego jako Baranka zabitego od założenia świata, aby wszyscy mogli zrozumieć, że zapłatą za grzech jest śmierć. W nim nie było grzechu, a mimo to zmarł On za nasze grzechy. WP1 111.1

Symboliczny system obrzędów prowadził do jednego celu — oczyszczenia z zarzutów prawa Bożego, aby wszyscy, którzy wierzą w Chrystusa mogli dojść “do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według pełni Chrystusa”. Efezjan 4,13 (BT). W chrześcijańskim dziele jest pod dostatkiem miejsca dla działalności wszystkich darów, jakie Bóg dał. Wszyscy mają być zjednoczeni w wypełnianiu Bożych wymagań, objawiając na każdym wiodącym naprzód kroku wiarę działającą przez miłość i oczyszczającą duszę. WP1 111.2

Chrystus ma otrzymywać od stworzonych przez siebie istot najwyższą miłość. Wymaga On także, aby człowiek żywił święty szacunek dla swoich bliźnich. Każda zbawiona dusza będzie zbawiona przez miłość, biorącą początek w Bogu. Prawdziwe nawrócenie jest zmianą wiodącą od samolubstwa ku uświęconemu uczuciu względem Boga i względem siebie nawzajem. Czy adwentyści dnia siódmego dokonają teraz gruntownej reformacji, aby ich splamione grzechem dusze mogły zostać oczyszczone z trądu samolubstwa? WP1 111.3

Muszę wszystkim powiedzieć prawdę. Ci, którzy przyjęli światło płynące ze Słowa Bożego nigdy, nigdy nie mogą pozostawiać na ludzkich umysłach wrażenia, że Bóg będzie służył ich grzechom. Jego Słowo określa grzech jako przestępstwo prawa. — Manuscript 16, 1901. WP1 111.4

Na wymagających miejscach

Boży żołnierze często stwierdzają że zostali wprowadzeni na wymagające i trudne miejsca, nie wiedząc dlaczego tak się stało. Jednak czy mają rozluźnić siłę swego uchwytu z powodu pojawienia się trudności? Czy ich wiara ma osłabnąć, ponieważ nie mogą zobaczyć swej drogi przez ciemność? Niech Bóg broni. Mają pielęgnować stałe poczucie Bożej mocy dla podtrzymania ich w ich pracy. Nie mogą zginąć ani nie mogą zgubić swej drogi, jeśli będą podążali za jego przewodnictwem i będą starali się przestrzegać jego prawa. — Manuscript 69, 1896. WP1 111.5