Wybrane poselstwa I

Rozdział 60 — Relacja wiary i uczynków

[Ukazało się w Notebook Leaflets I, 49 (nr 5).]

Napier, Nowa Zelandia

9 kwiecień 1893

Bracie A. T. Jones:

Uczestniczyłam w spotkaniu, a obecne było wielkie zgromadzenie. W moim śnie przedstawiałeś temat wiary i zaliczonej sprawiedliwości Chrystusa przez wiarę. Kilkakrotnie powtórzyłeś, że uczynki są równoznaczne z niczym, że nie ma żadnych warunków. Sprawa była przedstawiana w takim świetle, że wiedziałam, iż umysły będą zakłopotane i nie odniosą właściwego wrażenia w kwestii wiary i uczynków, zdecydowałam się więc napisać do ciebie. Przedstawiasz tę kwestię zbyt mocno. Istnieją warunki dla naszego przyjęcia usprawiedliwienia, uświęcenia i sprawiedliwości Chrystusa. Rozumiem, co masz na myśli, lecz pozostawiasz złe wrażenie w wielu umysłach. Wprawdzie dobre uczynki nie zbawią nawet jednej duszy, jednak jest rzeczą niemożliwą nawet dla jednej duszy zostać zbawioną bez dobrych uczynków. Bóg zbawia nas w myśl prawa, że musimy prosić aby otrzymać, szukać aby znaleźć i pukać aby drzwi zostały nam otworzone. WP1 349.1

Chrystus przedstawia siebie samego jako chętnego, by zbawić na zawsze wszystkich, którzy przychodzą do niego. Zaprasza wszystkich, aby do niego przyszli. “Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz”. Jana 6,37. W rzeczywistości patrzysz na te zagadnienia tak jak ja, a mimo to poprzez swoje wyrażenia sprawiasz, że twoje przemyślenia są mylnie odbierane. A gdy radykalnie wyrażasz się w sprawie uczynków, gdy stawiane są ci pytania, dotyczące właśnie tego zagadnienia, sam masz trudności z uporządkowaniem myśli, trudno ci więc wyznaczyć innym właściwe granice, skoro nie jesteś w stanie sprawić, żeby twoje stwierdzenia harmonizowały z twoimi własnymi zasadami i wiarą. WP1 349.2

Młodzieniec przyszedł do Jezusa z pytaniem: “Nauczycielu dobry! Co mam czynić, aby odziedziczyć żywot wieczny?”. Marka 10,17. A Chrystus rzekł mu: “Czemu mię nazywasz dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg”. Marka 10,18. “A jeśli chcesz wejść do żywota, przestrzegaj przykazań”. A on mu rzekł: “Których?” Jezus zacytował kilka, a młodzieniec odrzekł mu: “Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości mojej; czegóż mi jeszcze nie dostaje?” Rzekł mu Jezus: “Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, potem przyjdź i naśladuj mnie”. Tutaj są postawione warunki, a Biblia jest pełna warunków. “A gdy młodzieniec usłyszał to słowo, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele majętności”. Mateusza 19,17-18.20-22. WP1 350.1

Treści, których należy strzec

Gdy więc mówisz, że nie ma żadnych warunków, a pewne wyrażenia są uznawane za dość ogólnikowe, obciążasz umysły i niektórzy nie mogą dostrzec konsekwencji w twoich wypowiedziach. Nie mogą dostrzec sposobu zharmonizowania tych wyrażeń z jasnymi stwierdzeniami Słowa Bożego. Proszę, strzeż tych treści. Mocne twierdzenia dotyczące uczynków nigdy nie uczynią naszego stanowiska ani trochę mocniejszym. Te wyrażenia osłabiają nasze stanowisko, ponieważ jest wielu takich, którzy uznają cię za ekstremistę i nie skorzystają z wartościowych lekcji, jakie powinieneś im przekazać i jakie powinni poznać... Mój bracie, ciężko jest umysłowi zrozumieć tę kwestię i nie wprawiaj kogokolwiek w zakłopotanie poglądami, które nie będą pozostawały w zgodności ze Słowem. Rozważ proszę, że za czasów nauczania Chrystusa wielu uczniów było pożałowania godnymi ignorantami, lecz gdy zstąpił na nich Duch Święty, którego obiecał Jezus i uczynił chwiejnego Piotra mistrzem wiary, jakaż przemiana nastąpiła w jego charakterze! Lecz w wyczerpujących umysłowo prezentacjach i wyrażeniach nie umieszczaj ani jednego “kamyka”, o który mogłaby potknąć się dusza, która jest słaba w wierze. Bądź zawsze konsekwentny, spokojny, poważny i konkretny. Nie wkraczaj w niczym w jakiekolwiek skrajności, lecz opieraj swe stopy na solidnej skale. O drogocenny, drogocenny Zbawiciel. “Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego siebie”. Jana 14,21. WP1 350.2

To jest prawdziwy sprawdzian — czynienie słów Chrystusa. I jest to dowód miłości człowieka do Jezusa, a ten, kto pełni jego wolę, da światu praktyczny dowód owocu, jaki okaże w posłuszeństwie, w czystości i w świętości charakteru... WP1 350.3

O mój bracie, chodź ostrożnie z Bogiem. I pamiętaj, że są tacy, których oczy są wpatrzone w ciebie, spodziewając się, że prześcigniesz cel, potkniesz się i upadniesz. Lecz jeśli w pokorze będziesz trzymał się blisko Jezusa, to wszystko pozostanie w porządku... WP1 351.1

W szkole Chrystusa nie ma terminu, w jakim moglibyśmy ją ukończyć. Mamy pracować nad planem dodawania, a Pan będzie pracował nad planem pomnażania. To poprzez stałą pilność, poprzez laskę Chrystusa, będziemy urzeczywistniali plan dodawania, czyniąc nasze powołanie i wybranie pewnym... “Czyniąc to bowiem, nigdy się nie potkniecie. W ten sposób będziecie mieli szeroko otwarte wejście do wiekuistego Królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa”. 2 Piotra 1,10-11. — Letter 44, 1893. WP1 351.2

Żadnego kompromisu z grzechem

Niech moi bracia będą bardzo ostrożni w sposobie przedstawiania ludowi tematu wiary i uczynków, aby umysły nie zostały wprawione w zakłopotanie. Lud powinien być namawiany do pilności w dobrych uczynkach. Należy im pokazać jak odnieść zwycięstwo, jak zostać oczyszczonym i jak ich ofiary mogą być przyjemną wonią dla Boga. Dzieje się to przez zasługi krwi Chrystusa. Do ludu muszą zostać zaniesione poselstwa o zdecydowanym charakterze. Ludzie muszą iść naprzód, ganiąc i upominając każdy rodzaj zła. WP1 351.3

Jeżeli aniołowi jakiegoś zboru dane zostało polecenie podobne do tego, jakie zostało dane aniołowi zboru w Efezie, to niech to poselstwo będzie słyszane od ludzkich przedstawicieli, napominających niedbałość, powracanie na złą drogę i grzech, aby lud mógł zostać doprowadzony do pokuty i wyznania grzechu. Nigdy nie starajcie się zakrywać grzech, ponieważ w poselstwie nagany Chrystus ma zostać ogłoszony jako pierwszy i ostatni; ten, który jest wszystkim we wszystkim dla duszy. WP1 351.4

Jego moc oczekuje, aby domagali się jej ci, którzy chcieliby zwyciężyć. Osoba ganiąca ma tak pobudzić swoich słuchaczy, aby dążyli do osiągnięcia biegłości. Ma ich zachęcać do walki o uwolnienie się z wszelkich grzesznych praktyk, aby być wolnymi od wszelkich zepsutych zwyczajów, nawet jeśli zaparcie się siebie jest podobne do wyłupienia prawego oka czy odcięcia od ciała prawej ręki. Nie należy iść na żadne ustępstwo, czy kompromis ze złymi zwyczajami, czy grzesznymi praktykami. — Manuscript 26a, 1892. WP1 351.5

Współpraca z Bogiem

Człowiek ma współpracować z Bogiem, używając wszystkich sił zgodnie ze swoją daną mu przez Boga umiejętnością. Nie ma być nieświadomy tego, czym są właściwe praktyki w jedzeniu i piciu i we wszystkich zwyczajach życia. Pan zaplanował, aby jego ludzcy przedstawiciele postępowali pod każdym względem jak istoty rozumne i odpowiedzialne... WP1 352.1

Nie możemy pozwolić sobie na zaniedbanie jednego promienia światła, danego przez Boga. Będąc leniwymi w wykonywaniu rzeczy wymagających pilności, popełniamy grzech. Człowiek ma współpracować z Bogiem i opanowywać te namiętności, które powinny być ujarzmione. Aby tego dokonać musi być niestrudzony w modlitwach do Boga, zawsze otrzymując łaskę do kontrolowania swego ducha, temperamentu i czynów. Przez udzieloną łaskę Chrystusa może mu zostać dana możność osiągnięcia zwycięstwa. Bycie zwycięzcą oznacza więcej niż wielu sądzi. WP1 352.2

Duch Boży odpowie na wołanie każdego skruszonego serca, ponieważ skrucha jest darem Bożym i dowodem na to, że Chrystus przyciąga do siebie duszę. Nie możemy żałować za grzech bez Chrystusa, tak samo jak nie możemy uzyskać przebaczenia bez Chrystusa, a mimo to upokorzeniem dla człowieka z jego ludzką namiętnością i dumą jest iść bezpośrednio do Jezusa, wierząc i ufając mu we wszystkim, czego potrzebuje... WP1 352.3

Niech żaden człowiek nie przedstawia poglądu, że człowiek ma niewiele albo nie ma nic do zrobienia w wielkim dziele przezwyciężania, ponieważ Bóg nic nie czyni dla człowieka bez jego współpracy. Nie mówcie też, że gdy ze swojej strony zrobiliście wszystko, co mogliście, to wtedy Jezus wam pomoże. Chrystus powiedział: “Beze mnie nic uczynić nie możecie”. Jana 15,5. Od początku do końca człowiek ma być współpracownikiem Boga. Jeżeli Duch Święty nie działałby na ludzkie serce, to na każdym kroku potykalibyśmy się i upadali. Same ludzkie wysiłki są nic nie warte, ale współpraca z Chrystusem oznacza zwycięstwo. Sami z siebie nie mamy żadnej siły, by żałować za grzech. Jeśli nie przyjmiemy boskiej pomocy nie możemy uczynić pierwszego kroku w kierunku Zbawiciela. On mówi: “Jam jest alfa i omega, początek i koniec” (Objawienie 21,6) w zbawieniu każdej duszy. WP1 352.4

Jednak chociaż Chrystus jest wszystkim, to mamy pobudzać każdego człowieka do niestrudzonej pilności. Mamy starać się, zmagać, cierpieć udrękę, czuwać, modlić się, abyśmy nie zostali pokonani przez chytrego wroga. Mimo to moc i łaska, dzięki której możemy tego dokonać, pochodzi od Boga i przez cały czas mamy pokładać zaufanie w tym, który jest w stanie do końca zbawić tych wszystkich, którzy przez niego przychodzą do Boga. Nigdy nie pozostawiajcie na umysłach wrażenia, że ze strony człowieka jest niewiele albo nie ma nic do zrobienia, ale raczej uczcie człowieka współpracować z Bogiem, aby mógł odnosić sukcesy w przezwyciężaniu. WP1 352.5

Niech nikt nie mówi, że wasze uczynki nie mają nic do rzeczy z waszym stanowiskiem i pozycją przed Bogiem. Na sądzie wyrok jest ogłaszany według tego, co zostało uczynione albo nie zostało uczynione. Mateusza 25,34-40. WP1 353.1

Ze strony tego, kto przyjmuje łaskę Bożą wymagany jest wysiłek i trud, ponieważ to owoc objawia jaki jest charakter drzewa. Chociaż dobre uczynki człowieka bez wiary w Jezusa nie mają większej wartości niż ofiara Kaina, mimo to okryte zasługami Chrystusa świadczą o tym, czy ten, który je czyni jest godny tego, by odziedziczyć wieczne życie. To, co w tym świecie jest uważane za moralność nie dosięga boskiego standardu i nie ma większej zasługi przez Niebem niż ofiara Kaina. — Manuscript 26a, 1892. WP1 353.2

Poddając się Duchowi Świętemu

Ktokolwiek rozumie znaczenie bycia chrześcijaninem, będzie oczyszczał się z wszystkiego, co osłabia i kala. Wszystkie zwyczaje jego życia będą doprowadzane do harmonii z wymaganiami Słowa prawdy i będzie on nie tylko wierzył, ale także sprawował swoje zbawienie z bojaźnią i drżeniem, poddając się kształtowaniu przez Ducha Świętego. — The Review and Herald, 6 marzec 1888. WP1 353.3

Jezus przyjmuje nasze zamierzenia

Gdy w sercu panuje chęć posłuszeństwa wobec Boga, gdy czyni się w tym kierunku wysiłki, Jezus przyjmuje to usposobienie i wysiłek jako najlepszą służbę człowieka i uzupełnia niedostatek swą własną boską zasługą. Lecz nie przyjmie On tych, którzy twierdzą, że mają wiarę w niego, a mimo to są nielojalni wobec przykazania jego Ojca. Słyszymy wiele o wierze, lecz potrzebujemy słyszeć dużo więcej o uczynkach. Wielu zwodzi swe własne dusze, żyjąc wygodną, niewymagającą, pozbawioną krzyża religią. Lecz Jezus mówi: “Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną”. Mateusza 16,24. — The Signs of the Times, 16 czerwiec 1890. WP1 353.4